คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : โลกต่างมิติ
Chapter 2
"ดูสิ ฉันมีอะไรมาให้พวกนายดู" ปอน โทรเรียก นัท ชินพีท บิล ต้น และ เบส มาที่บ้าน ตั้งแต่ 10 โมงเช้า
"โอ้ย... เช้าวันศุกร์สุดท้ายของเดือน..กะจะนอนนานๆซักหน่อย ดันมาปลุกตั้งแต่ 9 โมง ครึ่งซะได้!!" บิล โวยวายเอะอะยกใหญ่ เมื่อทุกคนมาถึงพร้อมหน้ากันหมดแล้ว
"แล้วที่เรียกฉันมา..นี่มีธุระอะไรหรือ" พีทถาม
"ฉันมีของจะให้ทุกคนดู.... ฮันแน่... มันอาจจะดูธรรมดา แต่ความจริงมันพิศวงมากเลยนะ" ปอนพูดพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนที่จะหยิบก้อนคริสตัลสีดำออกมาให้ทุกคนดู
"????" ทุกๆคนมองกันอึ้งๆ แปลกตรงไหน
"ก็ก้อนหินนี่นะ... จ้องนานๆเข้าจะมีชายแก่ที่ดูคล้ายพ่อมดโผล่ออกมาแหละ" ปอนทำหน้าตาน่ากลัว แล้วหัวเราะอย่างที่พ่อมดในหนังทีวีเขาทำกัน
"อ๋อ.... ที่นายชวนพวกเรามา ก็มีเรื่องแค่นี้ใช่ไหม... งั้นฉันขอตัวนะ พอดีสมองยังไม่ ออคริสติก น่ะ" ต้นพูดเป็นเชิง ก่อนที่จะเดินออกไป ตามด้วยอีก 5 คน
"อ้าว! เฮ้ย! ชั้นพูดจริงนะ! นี่พวกนายไม่เชื่อเหรอ" ปอนตะโกน
"เชื่อสิ!" ชิน ตอบกลับ แต่กำลังสวมรองเท้าในท่าหันหลังอยู่
"ชิน...นาย..... เป็นเพื่อนแท้ฉันเลยนะเนี่ย!" ปอนบีบน้ำตาอย่างโอเวอร์แล้ววิ่งเข้าไปหาชิน แต่ชินกลับเอามือมาบังไว้
"เชื่อ... เชื่อว่าตอนนี้นายบ้าไปแล้ว!" ชินบอกกับปอน จนทำให้เขารู้สึกรวดร้าวมาก
"ชิน!" ปอนตะคอก
"พ่อมดมันจะมีจริงที่ไหนกัน ยิ่งโผล่มาจากก้อนหินอีก.... นายชวนพวกเรามาทำอะไรกันแน่" ชินตอบแล้วแบมืออย่างไม่ใส่ใจ ขณะที่เขากำลังจะก้าวขาออกจากบ้านปอนนั่นเอง
วิ้ง........................
แสงสีดำส่องออกมาจากบ้าน ตัวลำแสงดูใหญ่มาก ทั้งสองหน้าถอดสี แล้วหันไปดูข้างหลัง..... ปรากฏว่า แสงสีดำนั่นพุ่งตรงมาจากก้อนคริสตัลลึกลับนั่น
"อ่ะ...อา....." ปอนพูดแล้ววิ่งเข้าไปบังก้อนคริสตัล เพื่อไม่ให้คนบ้านข้างๆแตกตื่นไปมากกว่านี้
"มา! ฉันช่วย" ชินช่วยบังคริสตัลเหมือนกัน แต่ผลไม่ได้เป็นอย่างนั้น พวกเขาสองคนไม่สามารถบังหมด แล้วใจกลางคริสตัลยังดูดมือขวาของพวกเขาเข้าไปหาอีกด้วย
"นี่..แกว่าเจ้าปอนมันกินเบียร์รึเปล่านะ ถึงเมาค้างได้ขนาดนั้น" พีทพูดกับพวกนัท
"นั่นสิ... แล้วชินล่ะ ยังไม่มาอีกเหรอ.. หรือว่าหมอนั่นบ้าตามเจ้าปอนไปอีกคน" บิลพูดก่อนที่จะหันหลังกลับไปดูที่บ้านปอน "เฮ้ย!" เด็กชายถอดสีหน้าทันที เขาค่อยๆยกมือที่สั่นไปทางบ้านปอน
"เป็นอะไรไปเหรอ? หรือนายเห็นพ่อมดแบบเจ้าปอนอีกคน" เบสล้อ
"หะ...หันไปดูสิ" บิลเริ่มเสียงสั่นขึ้น
"?" ทุกคนตกใจเล็กน้อย แล้วค่อยๆหันไปดูข้างหลัง "!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"อ้ากกกก.... มันดูด... จะไม่ไหวแล้ว.." ปอนร้องอย่างเจ็บปวด ตอนนี้มือขวาของทั้งสองติดกับคริสตัลจนแกะไม่ออก พลังงานอันมหาศาลกำลังดูดพวกเขาแล้วปล่อยแสงสีดำออกมา
"ปอน! ชิน! พวกเรามาแล้ว~!!" ต้นตะโกนอย่างวีรบุรุษ พร้อมด้วยอีก 4 คน
"ทุกคน! ช่วยมาบังแสงเร็ว ดูสิ รอยหินนี่มันกำลังร้าวแล้ว ถ้ามันปล่อยแสงออกไปมากกว่านี้ พลังงานอันมหาศาลอาจจะระเบิดออกมาก็ได้"ปอนตะโกนเอาจริงเอาจัง
"โอเค!" ทุกคนรีบมาบังหินคริสตัลเอาไว้ โดยใช้มือขวาไปแปะรอบๆตัว เพื่อไม่ให้ปล่อยแสงออกมามากกว่านี้
วิ้ง.......................
แสงสีดำหายไป หินคริสตัลนั่นพาร่างของทั้ง 7 ลอยขึ้น แล้วรอยร้าวสีขาวก็เกิดขึ้น ชิ้นส่วนของตัวหินถูกแบ่งออกเป็น 7 ส่วนตามรอยที่แสงสีขาวพุ่งไปหา จากนั้น แสงสว่างอันมโหฬาร ก็บังเกิด จนทำให้ทั้ง 7 มองไม่เห็นอะไร.....................
....................................................................................................................
..............................................................................................................................................
.......................................................................................................................................................................
"อืม..." ปอนค่อยๆลืมตาขึ้น เขาขยี้ตาเล็กน้อยก่อนที่จะมองไปรอบๆ
ทะเลสาบขนาดใหญ่อยู่เบื้องหน้าตัวเขา พร้อมด้วยหุบเขาที่มีหิมะปกคลุมอยู่บนยอดขนาบทั้งสองข้างทาง ต้นไม้ละแวกนี้ เป็นต้นสน 90% ซึ่งสูงใหญ่กว่าที่เขาเคยเห็นมานักต่อนัก ใบหญ้ารอบๆตัวเป็นสีเขียวชอุ่ม เต็มไปด้วยหยาดน้ำค้างจากตอนเช้า น้ำในทะเลสาบเป็นสีน้ำเงินใส เกินกว่าจะอธิบาย เสียงนกร้องจิ๊บๆเป็นครั้งคราว ท้องฟ้าเป็นสีครามสดใส ต่างกับสถานะในกรุงเทพตอนนี้มาก
"เฮ้! ชิน! ตื่นเถอะ" ปอนปลุกชินเป็นคนแรก ขณะที่ชินลืมตาขึ้น เขาถึงกับสำลักน้ำลายตนเอง
"ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย" พีทตื่นขึ้นมองรอบๆตัว ตามด้วยคนอื่นๆ
"ว้าก!! ที่นี่ที่ไหน!!! แล้วเรามากันได้ไง!!!!!!~~~" บิล ที่เป็นคนขี้ตกใจโวยวายเป็นคนแรก
"ในกาแล็กซี่ ช้างเผือก แหละ" นัทบอกกับชินเบาๆอย่างไม่สบอารมณ์
"แหม... จะให้ไปต่างกาแล็กซี่หรือไง" เบสที่มีนิสัยกวนเหมือนกันพูดแซว "แค่ดาวดวงเดียวยังไม่รู้จะข้ามได้หรือเปล่า"
"ฉันว่าพวกเรามาที่ต่างโลกแน่เลย หรือไม่ก็หลุดเข้าห้วงมิติเวลาอะไรซักอย่าง" ต้นสังเกตุ ก่อนที่จะดูน้ำใสแจ๋วตรงทะเลสาบ ซึ่งนั่นทำให้เขาแน่ใจได้เลยว่า ไม่ใช่โลกมนุษย์ "ทุกคน ดูนี่สิ" ต้นยิ้มน้อยๆพลางกวักมือเรียก
"ปลา..อะไรกัน" พวกบิลพูดอย่างตกตะลึง
ปลาตัวหนึ่ง ที่ว่ายอยู่ในทะเลสาบ มีเกล็ดน้ำแข็งรอบตัว หางยืดยาวออกคล้ายหนวดปลาหมึก เพียงแต่ไม่ยึกยือ และอ้วนกว่า ลูกตาของมันอยู่ต่ำระดับเดียวกับเกล็ด
"ปลาผี!" บิลจ้องมันก่อนที่จะล้วงลงไปในน้ำเพื่อจับพิสูจน์ "อ้ากกกกกก" บิลร้องลั่น เมื่อมือเขาถูกจับด้วยน้ำแข็ง แสดงว่าน้ำในทะเลสาบต้องเย็นมากแน่ๆ
"โอ้! เพิ่งมาใหม่รึ.... ถึงไม่รู้เกี่ยวกับทะสาบนั่นเลย" ชายแก่คนหนึ่งใส่ชุดชาวบ้านธรรมดาๆ ด้วยกางเกงขาสั้นสีน้ำตาล พร้อมกับเสื้อยืดสีชมพูอ่อน ถามพวกปอน
"ครับ ลุง... ว่าแต่ ที่นี่คือที่ไหนหรือครับ" ปอนถามลุงคนนั้น
"อ๋อ......
"กรุงเทพครับ" ต้น คนที่เรียนดีที่สุดในกลุ่มรองจากพีท เสนอหน้าตอบ
"กรุงเทพ?... อยู่ในทวีปไหนหรือ" ลุงถามต่ออย่างสงสัย
"เอเชีย ครับ ลุงรู้จักหรือเปล่า" ต้นก้มหน้าตอบ แล้วจ้องหน้าลุงอยู่สักครู่ เมื่อเห็นหน้าของเขาดูตกใจไม่ใช่น้อย
"ไม่นะ... ลุงอยู่ที่นี่มาเกือบ 80 ปีแล้ว ยังไม่เคยได้ยินเลย โลกนี้ มันถูกแบ่งออกเป็น 3 ทวีป คือ Divine Guardian Soldier" ลุงคนนั้นบอกกับทั้ง 7 "ถ้าพวกเธอหลงทางจริงๆ มาอยู่ที่โรงแรมของฉันก่อนไหมล่ะ ฉันทำธุรกิจพวกนี้มานานแล้ว สร้างไว้หลายที่เสียด้วย น่าจะมีห้องเหลือสำหรับพวกเธอนะ" คุณลุงคนนั้นยิ้มตามประสาคนแก่ แล้วชวนทั้ง 7 เข้าเมือง
TO BE CONTINUE
ความคิดเห็น