He fallen for girl next door ใจร้ายจริงๆแค่นี้ก็จำไม่ได้ - นิยาย He fallen for girl next door ใจร้ายจริงๆแค่นี้ก็จำไม่ได้ : Dek-D.com - Writer
×

    He fallen for girl next door ใจร้ายจริงๆแค่นี้ก็จำไม่ได้

    ถึงน้องจะจำพี่ไม่ได้ แต่พี่ก็จำน้องได้นะ

    ผู้เข้าชมรวม

    29

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    29

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  17 ม.ค. 60 / 17:56 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    นิยาย He's fallen for girl next door
    'ใจร้ายจริงๆ แค่นี้ก็จำไม่ได้'



    ซันคริส รุ่นพี่อารมณ์ดี  รุ่นพี่ข้างบ้าน ขี้เล่น ไม่ถือตัว เล่นได้กับทุกคน

    แคสเปีย รุ่นน้องโก้ะๆ เด็กข้างบ้านรุ่นพี่ นิสัยรั่ว ชอบคิดคนเดียว  พูดคนเดียว  (บ้า)

    พีชเชอร์ เพื่อนสนิท แคสเปีย น่ารักอารมณ์ดี  มือกลองของโรงเรียน  ชอบตามใจเพื่อน เเล้วก็ชอบขัดใจเพื่น

    [start~]

    Quickly I’m learning 
                  to
             love again
    "ฉันก็เริ่มเรียนรู้ที่จะรักใครอีกครั้ง"

    กริ๊งง~
    เสียงออดดังบอกเวลาหมดคาบเรียน และต่อไปเป็นเวลาพักกลางวัน
    "นี่! แคสเปีย เธอไปรอฉันหน้าห้องนะ เดี๋ยวฉันเก็บของเสร็จแล้วจะตามไป"
    ''โอเค งั้นฉันรอเเถวหน้าระเบียงห้องนะ"
    ฉันเดินออกมารอพีชเชอร์ที่หน้าระเบียงห้อง จะว่าไปแล้วการย้ายโรงเรียนมาเรียนที่นี่ก็ไม่เลวเหมือนกัน  ทั้งบรรยากาศในโรงเรียน มิตรภาพจากเพื่อนๆ
     "น้อง!!" แต่ก็มีอีกอย่างที่ฉันไม่ชอบก็คือ การที่ยืนอยู่ใกล้กันเเล้วตะโกนคุยกัน ไม่มีมารยาท ขัดอารมณ์สุนทรีของฉันหมด
    "น้อง!" จึ้ก~จึ้ก~ ความรู้สึกเหมือนถูกเขี่ยที่ไหล่ คนนะไม่ใช่ขี้ มาเขี่ยกันอยู่ได้ ㅜㅜ
     ฉันหันหลังกลับไปมองตัวการที่เขี่ยไหล่ของฉัน เขาเป็นผู้ชายตัวสูง หน้าตาก็ถือว่าใช้ได้ ขาวอีกต่างหาก
    "น้อง" คนข้างหน้าเปิดปากพูดก่อน
    "คะ!"ฉันมองคนตรงหน้าอย่างสงสัย 
    "น้องจำพี่ได้มั้ย" รุ่นพี่พูด พร้อมเสยผมแล้วก็หันหน้าเอียง45องศา
     //ขี้เก๊ก\\
    "ไม่ได้ค่ะ"มองซ้าย มองขาว มองมุมเสย  มุมต่ำ  ถึงจะตะเเคงมองอีกกี่ทีก็ไม่เห็นจะจำได้
    "จำไม่ได้จริงๆหรอ"รุ่นพี่คนนี้เขาบ้าใช่มั้ย คนบอกว่าจำไม่ได้ก็คือไม่ได้ สิ  จะซักอะไรนักหนา
    "ค่ะ!"ฉันหันหลังกลับไปมองนอกระเบียงต่อ ก่อนที่จะมีเพียงเเค่เสียงกระซิบเบาเบาที่ข้างหู
    "ถึงน้องจะจำพี่ไม่ได้เเต่พี่จำน้องได้นะ เต๊าะ!" เสียงเดาะลิ้นดังจนทำให้ฉันสะดุ้ง ก่อนที่รุ่นพี่คนนั้นจะเดินออกไป
    --------------------------------------------
    ฮี่ฮี่~ตอนเเรกก็ดำเนินไปได้ด้วยดีเเล้ว ยังไงก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยน้า~
    --------------------------------------------

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น