คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ว่าที่คู่หมั้น
"ยูเดียววันนี้รีบกลับบ้านหน่อยนะ มีใครอยากให้เจอหนะ" แม่ฉันพูดขึ้นณะที่เรากำลังไปโรงเรียนกัน ครายว้า อยากรู้จังเลยคนที่ทำให้ฉันต้องรีบกลับบ้านเนี่ย
"อ่า ได้ค่ะว่าแต่ครายอ่ะแม่"
"เอาหน่าไว้ถึงบ้านจะแนะนำกันให้อย่างเป็นทางการเลย" ทำไมต้องเป็นทางการด้วยวะ
"อืมๆๆ ถึงโรงเรียนแล้วหวัดดีค่ะ" ฉันตัดบทหวัดดีแม่แล้วลงมาจากรถเดินเข้าโรงเรียนไป
แล้วฉันก็เดินมาถึงห้องเรียนสักที โอ้ยเหนื่อยเฟ้ย เมื่อไหร่มานจะยอมมาติดบันไดเลื่อนให้สักทีอ่ะ โรงเรียนเก็บค่าเทอมก็แพง เอาไปทำไรหมดอ่ะเนี่ย แย่จริงเลย วันนี้ต้องลากสังขารมาถึงชั้น 7 แหนะ เหอๆ พอดีว่าวันนี้คาบเช้าเรียนวิชาดนตรีหนะ เลยต้องขึ้นมาห้องดุริยางค์ แล้วมันก็ล่อซะสูงเลยนะเนี่ย แถมไม่มีลิฟต์อีก มั่นจายป่ะเนี่ยว่าไม่ได้อุบอิบค่าเทอมกันไปเนี่ย
งง อะดิว่าฉันเป็นใครมาถึงก็บ่นก่อนเลย 55+ ฉันชื่อยู ก็อย่างที่แม่เรียกแหละ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของฉัน ในที่สุดก็ขึ้น ม.5 สักที โว้วๆๆๆ ปีหน้าจะเอ็นแล้วเฟ้ยพอเอ็นจบแล้วจะได้หมดเวรหมดกรรมกับโรงเรียนสักทีเรียนมาปีนี้ก็ 17 แล้ว ยังไม่จบสักที เหนื่อยๆๆ เรียนจนแก่ตายแน่ๆเลย เหอๆ
"อ้าวยูทำไมวันนี้มาเช้าได้วะ ขอออกไปดูน้ำท่วมแปบดิ" ไอ้เวรนี่ ^ ^!! เดียวจับส่งสวนสัตว์เลย ไอ้นี่มันชื่อฟิวส์ เป็นเพื่อนสนิทของฉันแปลกใจป่ะเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย อันที่จริงแล้วก็อยากมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงนะแต่ว่าเพื่อนเขาไม่คบอ่ะ T_T ฮือๆ พูดไปชีวิตมันก็ช่างเศร้า ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่ว่า เพื่อนผู้หญิงมันไม่คบฉัน ฉันเลยมาอยู่กลุ่มกับไอ้ลิงพวกนี้ เหอๆ เป็นลิงกันยกแก๊งเลย ก๊ากๆๆ
"ไอ้บ้าฟิวส์ ไม่ใช่อย่างนั้นเฟ้ยแบบว่าวันนี้มันเปิดเทอม ขี้เกียจมีเรื่องกับอาจาร์ยเฟ้ย" จริงๆแล้วที่ฟิวส์มันพูดก็ไม่ผิดหรอก เพราะว่าปกติฉันมาสายมากๆ เนื่องจากว่าพี่ชายฉันอยู่คนละโรงเรียนกันจริงๆแล้วมันก็ผ่านโรงเรียนฉันก่อนหรอก แต่ฉันบอกแม่ว่าไม่อยากมาเช้าๆแม่เลยไปส่งพี่ก่อนแล้วพอถึงโรงเรียนฉันอีกทีก็มักจะได้เวลา คาบแรกพอดี แบบว่าฉันไม่เคยมาร่วมเคารพธงชาติเลยไง ก็เรียนโรงเรียนนี้มา 5 ปีแล้วยังร้องเพลงโรงเรียนไม่เป็นเลย 555+ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้อาจารย์หมายหัวฉันไว้ แต่ช่างปะไร ฉันก็เรียนได้ เกรด 4 อยู่ดี ไม่สนหรอก เชิญหมายหัวกันไปตามสบายเลย
"ไอ้ยู แกอย่าทำเป็นเล่นไปปีนี้เจ้เรด้า แกคุม ม.5 นะเว้ย"นิดนึงเรด้าเนี่ยเป็นชื่อที่เราตั้งกันเองเพราะว่าเจ้แกเหมือนมีเรด้าพิเศษส่องดูเด็กที่ทำผิด จริงๆแล้วจารย์เขาชื่อ เจ้เรเดี้ยม ไม่ช่าย ชื่อเรรัญ ดูซิชื่อไม่เหมาะกับหน้า ชื่อซะไพเราะเพราะพิ้ง ดูหน้าซิ โอ้ยๆๆๆ ขอถุงด่วนจาอ้วก 555+ เอียนหน้าอาจารย์
"เออเอาหน่ารอดมาได้ตั้ง 4 ปีแล้วถ้าเจ้แกจะฆ่าฉันฉันคงตายตั้งแต่ 4 ปีที่แล้วๆ แกก็รู้ว่าเจ้แกอ่ะมีเรด้าพิเศษขนาด เครื่องบินรบหายไปในเบอร์มิวด้าถ้าเอาเจ้เรด้าไปจับอาจจะเจอก็ได้นะเว้ย 55+"
"ไอ้เวรนี่เตือนไม่เชื่อเมิง ซ่าส์ๆ งานนี้ไม่เอาด้วยวะ คะแนนๆๆๆ ท่องไว้ มหาลัย จีพีเอ ท่องไว้" ไอ้ฟิวส์มันด่าฉันแล้วก็ท่องคะแนนๆๆ ทำอย่างกับนั่งสมาธิ แบบว่ามีการผ่อนลมหายใจยุบหนอ คะแนนหนอ
"เออๆ เชื่อคราบเชื่อคราบ ว่าแต่ไอ้กายก็ยังไม่มาหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อนักเรียนดีเด่นอย่างมันจะมาสายกว่าฉัน" กายที่พูดถึงเนี่ยก็เป็นหนึ่งในแก็งลิงของฉันเหมือนกันอ่ะ แบบว่ากายมันจะมาเช้ามากๆๆ ก็ปีที่แล้วมันมาช่วยภารโรงเปิดโรงเรียนทุกวันจนได้ประกาศนียบัตรเลย(ภารโรงเป็นคนสงชื่อมันเข้ารับรางวัล) 55+ มันได้รางวัลมีน้ำใจอ่ะ แต่ถ้าฉันเป็น ผอ. ฉันจะให้เป็นความสามารถพิเศษแทนนะ 55+ ความสามารถในการยกประตูขึ้นสนิมของโรงเรียนได้ไง 55+ (วันนี้อารมณ์ดีเป็นพิเศษเนื่องจากเปิดเทอม -*- เกี่ยวไหมเนี่ย)
"มันมาแล้วเว้ย ไปช่วยภารโรงยกเก้าอี้อยู่"-*-
"โถ่เว้ย คนดีไม่เคยเปลี่ยนแปลงจริงๆ" ตอนนี้เพื่อนๆในห้องก็เริ่มเยอะขึ้นแล้วหละ ว่าแต่กลุ่มลิงของฉันมันหายหัวไปไหนหมดวะ เหลือแต่ฉันกับไอ้ฟิวส์ 2 คนเนี่ย แล้วไอ้กายมันก็ยกโต๊ะกับภารโรงจนจะลืมเรียนเลยหรอไม่มาสักทีเนี่ย สงสัยปีนี้ผอ.คงให้รางวัล กรรมกรดีเด่นกับมัน ก๊ากๆๆ คนดีชริป
"เฮ้ย !!!! ------- ไอ้ยู ทำไมมาเช้าวะ เดียวๆๆอย่าเพิ่งขอออกไปดูไฟป่าก่อน"-*- ไอ้พวกนี้นี่
"คุณซันกรุณาเวอร์ให้น้อยนิดนึง มาแนวเดียวกับไอ้ฟิวส์เลย" ผู้ชายคนนี้ชื่อซันอีกหนึ่งในสมาชิกแก๊งลิงของฉัน ก๊ากๆๆๆ แก๊งลิง -*- ไอ้นี่มันป๊อปนะก็มันเป็นนักดนตรีนี่หว่าเป็นมือกลองอ่ะ แต่ฉันว่าฝีมือกลองมันธรรมดาอ่ะ แต่ว่าหน้าตามันดีไง อันนี้คือที่สาวๆพูดนะเรื่องหน้าตาอ่ะ แต่เป็นเพื่อนกับมันมา 5 ปีแล้ว ดูยังไงมันก็ยังเป็นลิงอยู่ดีอ่ะ ก๊ากๆๆ
"ไอ้เวรนี่ เข้ามาตะโกนซะตกใจ ก็คิดว่าเรื่องไรวะ" ฉันยังบ่นต่อในขณะที่ไอ้ซันมันทำท่าจะออกไปดูไฟป่าจริงๆ เรียกกรมปศุสัตว์ด่วน ลิงกังหลุดจากลพบุรีคร้าบ~~~~
"ทำไมมาเช้าอ่ะ" ซันถามฉันในขณะที่มันขึ้นมานั่งยองๆกันกล้วยอยู่บนเก้าอี้ -*- ชักจะเหมือนลิงจริงๆนะเนี่ย
"ถามเหมือนฟิวส์เลย วันนี้เปิดเทอมไงฉลองศิริมงคลให้ชีวิต"
"สาธุเถอะ ยูแกยังมีเหลือเอยู่หรอวะศิริมงคลเนี่ย" ไอ้ฟิวส์มันแสลนเข้ามา
"เออๆ ยังเหลือเว้ย แล้วก็ยังเหลือบาจาคู่ใหม่ เบอร์41 ให้พวกแกกินด้วยเอาไหม?"
"ผิดไปแล้วคร้าบ แหะๆ" ฟิวส์กับซันยกมือขึ้นมาไหว้ล้อเลียนฉัน
"แล้วมอส บูม โฮมกับฮัท เมื่อไหร่มันจะมาวะ แล้วนี่ไอ้กายมันกะจะเอารางวัลกรรมกรจริงๆใช่ไหมเนี่ย จะเข้าแถวแล้วยังไม่มาเนี่ย"
"ไอ้โฮม กับฮัทอ่ะไม่มาหรอกพวกมันตกไฟล์บินที่นิวยอร์ค พรุ่งนี้ถึงจะมาได้ ส่วนมอสกับบูมอ่ะวิ่งมาโน่นแล้ว"อยู่ๆกายมันโผล่มาจากไหนไม่รู้แล้วตอบให้ซะเสร็จสับ แถมไอ้มอสกับบูมก็วิ่งกระหือกระหอบมาเลย
"เฮ้ยๆๆๆ เงียบเว้ย เข้าที่ๆ!!!! จารย์ต๋องมาแล้ว"เสียงมอสมันมาตะโกนไล่เพื่อนๆเข้าหลุมของตัวเอง ไอ้นี่มาถึงไม่ทักเพื่อนส่งเสียงก่อนเลยนะเมิง
"มอสเปิดเทอมไม่อยากทักเพื่อนหน่อยหรอวะ" ฉันตะโกนถามมันระหว่างที่มันก็กำลังสาละวนกับการตะโกนให้เพื่อนๆนั่งที่
"เออๆ หวัดดียู-----------------เฮ้ย 0๐0 "ดูมันทำหน้าทำไมต้องทำตาโตอ้าปากด้วยวะ
"เออทำไม"
"โห...............มาเช้า แกมาเช้า"ไอ้เวรอีกตัวแล้ว
"โอ้วพระเจ้า............."ไอ้บูมก็เป็นไปกับมันด้วย เห็นจะมีไอ้กายคนเดียวที่ไม่ได้ตกใจเรื่องฉันมาเช้านะ
" เฮ้ย!!! ขอออกไปดูระเบิดก่อน"มอสกับบูมตะโกนขึ้นพร้อมกันแล้ววิ่งออกนอกห้องไปเลย เพื่อนๆในห้องก็ หัวเราะกันซะ เออๆๆ เอาเข้าไปฮากันไป กรูอายนาเฟ้ย !!!!!
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"นี่เสียงคุณชายกาย ซึ่งตอนนี้เพื่อนเขานั่งที่แล้วเลิกขำกันหมดแล้ว มีแต่กายนี่แหละที่ยังฮาอยู่ ไอ้ตี๋กาย แกอย่าคิดนะเฟ้ย ว่าฉันจะไม่กล้าทำร้ายนักเรียนดีเด่นอ่ะ - -+ +
"เฮ้ยไม่มีระเบิด ก๊ากกๆๆๆๆๆๆ" บูมกับมอสทำหน้าตาตื่นแล้ววิ่งกลับมาพร้อมกัน เออไอ้บ้า ผิดหรอวะ มาเช้าเนี่ย ตกใจกันมากช่ายไหม พรุ่งนี้มาเที่ยงก็ได้วะแมร่ง - -++
"นักเรียนๆๆ โปรดอยู่ในความสงบ"ในที่สุดอาจารย์ต๋อง(สอนดนตรี) ก็เดินเข้ามาในห้องเพื่อเปิดซิง (ใช้ศัพท์ ---- เปิดซิง) คาบแรกของ ม.5 ของพวกเรา
"คร้าบ---" แล้วไอ้บูม มอส กาย ก็ต้องหยุดความฮาไว้แค่นั้นแล้วเดินคอตกกลับเข้าที่ โว้วๆซะใจเฟ้ย
"เอาหละนักเรียนเนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกของการเรียนแล้ว ก็เป็นคาบแรกด้วย จารย์เองเลยอยากจะชี้แจงก่อนสักเล็กน้องเกี่ยวกับการเรียนของเทอมนี้ คือว่าเนื่องจากปีนี้เราเปลี่ยนแปลงหลักสูตร ว่าอยากให้นักเรียนเรียนในแบบที่นักเรียนชอบ ปีนี้เราเลยจะให้นักเรียนทุกคนเลือกเครื่องดนตรีที่ตัวเองชอบคนละอย่าง แต่เพื่อให้รู้ว่าหลักสูตรนี้ได้ผลตอนปลายปีเราเลยจะจัดการประกวดขึ้น โดยทุกห้องต้องส่งตัวแทนเข้าประกวดไม่ต่ำกว่า 5 ทีมหรือสูงกว่านั้น ไม่จำเป็นต้องมีนักร้อง........เอาหละถ้าเข้าใจกันดีแล้ววันนี้จารย์ก็จะขอสอนเรื่องพื้นฐานของตัวโน้ตก่อน เพราะว่าไม่ว่าเครื่องต้องดนตรีไรก็ต้องใช้เรื่องนี้เหมือนกัน....."แล้วจารย์ต๋องก็เริ่มร่ายยาวถึงประวัติตัวโน้ตแต่โบราณ กุญแจซอล กุญแจฟา คีย์ซีเมเจอร์ไมเนอร์ บลาๆๆๆๆ
พูดไปใครจะเชื่อ ในที่สุดเปิดเทอมวันแรกของพวกเราก็จบลงอยากบอกเหลือเกินว่าจารย์ต๋องเป็นคนเดียวที่เข้าสอนนอกนั้นอาจารย์ล่องหนกันไปหมดเลยแต่ก็งี้อ่ะ วันนี้มันเปิดเทอมนี้หน่า ก๊ากๆๆๆรักวันนี้ที่สุดในรอบปี
"เฮ้ยวันนี้ไปกินไอติมกันป่าว"ฟิวส์หันมาถามพวกเรา
"ยังไงก็ได้"<<<ไอ้กาย
"เออหวะว่างๆ ไปๆ"<<<มอส
"ไปด้วยเหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้กูว่าเมิงรีบๆไปเอาไอ้ซันออกมาจากสาวๆก่อนที่มันจะตายดีกว่า แมร่งจะกรี๊ด ห่าไรกันนักหนาวะ กรี๊ดกันได้ทุกวัน"ไอ้บูมพูดด้วยเสียงเซ็งชีวิตสุดๆ ก็อย่างที่บอกไปว่าไอ้ซันมันเป็นนักดนตรีแล้วรุ่นน้องมันก็ปลื้มมันหนักหนา มันจึงเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน ลำบากพวกฉันที่ต้องไปเก็บศพมันออกมาจากกองสาวๆ เฮ้ย เหนื่อยใจ - -'
"ขอโทษนะค่ะน้องๆ พี่ของตัวเพื่อนพี่ไปก่อนนะคะ......เฮ้ยมอสมาช่วยกูลากดิ"ฉันฝ่าฝูง อะไรดีอ่ะไม่อยากใช้คำไม่สุภาพอ่ะ กระต่าย น้องพวกนี้เป็นกระต่ายไปก่อนก็แล้วกัน -*- เพื่อที่จะไปลากแครอท(ไอ้ซัน---ก็กระต่ายอยากกินแครอทอ่ะ)ออกมาโดนตะโกนเรียกมอสให้เขามาช่วยลาก แครอทอย่างซันออกจากฝูงกระต่ายที่หิวโซ -*-
"ไอ้ซันเมิงก็ช่วยกรูหน่อยดิวะ มัวเล่นกับสาวๆ อยู่นั่นแหละ อยากตายคาอุ้งเท้ากระต่ายเลยช่ายไหมเนี่ย กรูจะขาดอากาศตายอยู่แล้ว" ฉันตะโกนด่าไอ้ซันที่ไม่ลากยังไงก็ไม่ยอมออกมาจากพวกรุ่นน้อง โถ่เอ้ย ไอ้แครอทบ้ากาม คนเขาอุตส่าห์มาลากออกไปแมร่งยังจะเล่นอีก
"เออๆ แปบดิวะ แกทำแบบนี้เดี๋ยวเรทติ้งฉันก็ตกหมดหรอก น้องๆเขาก็แค่อยากรู้จักฉันเท่านั้นเอง ใช่ไหมจ้ะ"
"ไอ้เวรนี่ ไอ้มอสมาเลยลากมันออกมาเลย"ตอนนี้มอสมันฝ่าฝูงกระต่ายเข้ามาได้แล้ว แล้วเราก็กำลัง จะลากไอ้ซันออกไป
"โทษนะครับน้องๆไว้วันอื่นนะครับ"ไอ้ซันยังไม่วายหันไปขอโทษขอโพยเด็กพวกนั้นในขณะที่ฉันกับไอ้มอสพยามลากมันออกมา
"เฮ้อ เหนื่อยนะเว้ยทำไมแมร่งต้องมาตามกันอย่างนี้ทุกวันเลยวะ"ฉันบ่นขึ้นขณะที่ลากตัวไอ้ซันมาถึงจุดที่พวกฟิวส์ยืนอยู่จนได้
"เดี๋ยวก่อนค่ะ!!!!"น้องๆเด็กผู้หญิงกลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบตามมาฉันคิดว่าคงเป็นแฟนคลับของซันนั่นแหละ
"มีไรหรอ" ไอ้บูมถามขึ้นด้วยเสียงเซ็งโลก
"ทำไมพี่ยูต้องทำแบบนี้ค่ะ"น้องคนหนึ่งในกลุ่มตะโกนใส่หน้าฉัน
"โว้วๆๆ เดี๋ยวนะน้องแล้วพี่ทำไรให้น้องหละ"ฉันถากลับไปด้วยเสียงธรรมดาไม่ได้แสดงอารมณ์โกรธแต่อย่างใด ส่วนตอนนี้คนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นน้องกลุ่มที่ตามมาด้วย หรือพวกซัน ฟิวส์ กายฯก็กำลังสนใจในบทสนทนาของเรา
"ก็กีดกันพี่ซันจากพวกเราไงค่ะ" ฉันไปกีดกันอะไรพวกแกวะ -*-
"น้องเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า วันนี้พวกพี่แค่จะเอาไอ้ซันไปกินไอติมด้วยกันพวกน้องต่างหากที่กีดกันไอ้ซันมันจากพวกพี่"
"ก็พวกเราแค่ชอบพี่ซันหนิค่ะ แล้วเรื่องอะไรที่พี่ต้องเรียกพี่ซันของพวกเราว่าไอ้ด้วยหละ"โหแมร่งเรียกไอ้นิดเดียวโคตรใหญ่หลวงเลย แล้วถ้าไอ้เด็กพวกนี้มันรู้ว่าฉันด่าไอ้ซันเป็นชุดๆเลยเนี่ย ไม่ตอ้งเอาระเบิดมาวางบ้านฉันเลยหรอ
"พี่กับพี่ซันเป็นอะไรกันแน่ค่ะ แค่เพื่อนกันต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยหรอค่ะ"-*- โอ้วแม่เจ้า แกคิดไปถึงไหนวะ แล้วคนที่สั่งให้ฉันไปเก็บศพนางซันจากพวกเธออ่ะ มันเป็นไอ้บูมนะเว้ย แกก็ไปด่าไอ้บูมมันเซ่ว่ามันเป็นเกย์คู่กับซัน
"พอแล้วๆๆ"กายแทรกขึ้นมาด้วยเสียงที่แสดงถึงว่าความอดทนมันสิ้นสุดแล้ว"เธอก็หน้าตาสวยดีนะ" -*- ไอ้เด็กนี่แค่กายชมนิดทำหน้าแดงเมื่อกี้แกยังจะกินหัวซันมันอยู่เลยไม่ใช่หรอห๊ะ "หน้าตาดีๆแบบนี้ทำไมถึงต้องมาวิ่งไล่ตามผู้ชายด้วยหละ พี่ขอโทษนะที่ต้องพูดแบบนี้อ่ะ แต่ว่าพี่ทนไม่ได้ที่จะต้องมาเห็นเด็กผู้หญิงวิ่งไล่ตามผู้ชายแบบนี้ทุกๆวัน พี่เข้าใจว่าพวกน้องปลื้มแต่ว่า ทำไมต้องทำกันขนาดนี้หละ พี่ก็เห็นมาตั้งหลายปีแล้วด้วย ไม่ใช่แค่วันนี้ ไม่เบื่อหรอครับ"กายพูดแค่นั้นแล้วก็ดึงฉันออกจากเด็กเวรนั่นแล้วพวกเราก็เดินออกจากโรงเรียนไปเลย 555+ สะใจโว้ย เป็นไงหละพรุ่งนี้จะยังกล้ามาแหยมอีกไหม
"ยูวันหลัง ขอเลยนะว่าอย่าไปทะเลาะกับเด็กพวกนั้นอีก"กายซึ่งเงียบไปนานหลังจากที่ลากฉันออกมาจากเด็กนั่นพูดขึ้นเฉยๆ
"ไรวะแกก็เห็นไอ้เด็กนั่นมันมาหาเรื่องฉันก่อน"
"เออใช่กูเป็นพยานได้"ไอ้ฟิวส์แทรกขึ้น
"ไปๆไปกินไอติมกันดีกว่า ถือซะว่าวันนี้กูผิดก็ได้เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"ซันพูดแทรกขึ้นมาเพื่อยับยั้งไม่ให้เราทะเลาะกัน ^ ^
กลุ่มพวกเราก็ดีอย่างนี้แหละเวลาทะเลาะกันก็มักจะมีผู้สงบศึกให้เสมอๆ โดยพวกเราจะมีข้อตกลงกันว่าจะไม่ให้ใครมายุ่งกับความเป็นเพื่อนของพวกเราได้เด็ดขาด
"เออๆไปๆ ไรวะกายเรื่องแค่นี้เองทำหน้าเครียดไปได้ เมิงไปช่วยยามเปิดประตูจนเพี้ยนแล้วหรอไงวะ" มอสหันไปมองหน้ากายแล้วก็พูดขึ้น
"นั่นดิ"บูมต่อ
"เออ เอาเหอะๆไม่เป็นไรหรอก เอาเป็นว่ากรูไม่ค่อยชอบแบบนี้พวกเมิงอย่าให้มีเรื่องแบบนี้บ่อยนักแล้วกัน แมร่งเสียประวัติ"-*- ด๋อยจริงๆ เรื่องเรียนขึ้นสมอง แค่ด่ารุ่นน้อง 2 คำแมร่งเสียประวัติตรงไหนวะ
"เออๆ ตามสบายนะพวกแกวันนี้ต้องรีบกลับบ้านวะ แม่สั่งไว้"
"ไรวะวันนี้ข้าเลี้ยงนะเว้ยพลาดได้เชียวหรอ"
"เออก็อยากไปไงแต่ว่าไม่ได้ ร้อยวันพันหนแม่ไม่เคยเรียกกลับบ้านก่อนเลย แต่วันนี้เรียกแถมบอกว่ามีคนอยากให้รู้จักด้วย เลยต้องรีบไปดูไง รู้จักไหม ความอยากรู้ฆ่าแมวตายอ่ะ แล้วตอนนี้มันก็กำลังจะฆ่ายูตายเหมือนกัน…..ไปนะ"ฉันบอกลาเพื่อนๆ แล้ววิ่งไปขึ้นรถแม่ที่มาจอดรออยู่แล้ว
"หวัดดีแม่" ฉันเปิดประตูรถหวัดดีแม่ โดดขึ้นเบาะหลังของรถบีเอ็ม ซีรี่ย์ 7สีดำป้ายแดง (555+ ทำไงได้ก็คนมันรวย ก๊ากๆๆ) เนื่องจากยีนพี่ชายของฉันนั่งข้างหน้ากับแม่ไปแล้ว
"ทำไมวันนี้ซันมันเยี้ยวๆอ่ะ"ยีนหันหลังมาถาม
"พอดีว่าวันนี้จะไปกินไอติมกันอ่ะ แล้วซันมันก็จะเลี้ยงแต่ว่าแม่บอกว่ามีคนอยากให้ยูรู้จักอ่ะเลยต้องรีบกลับบ้านไง"
"ว่าแต่เขาเป็นใครอ่ะแม่"ยีนหันไปถามแม่
"ถึงบ้านก็รู้" แม่ยิ้มกรุ่มกริ่ม มันเป็นใครวะ - -??
"เอาหละ เร็วๆๆ เขามารอเราแล้ว"วันนี้แม่ขับรถเร็วมากๆ แถมพอถึงบ้านก็มีรถเบ็นซ์ สีดำอย่างงามมาจอดอยู่หน้าบ้านเดี่ยวขนาด 6 ไร่ 4 ชั้น พร้อมสวนและ สระว่ายน้ำในตัวของฉัน(ตอนนี้อยู่ในช่วงอวดความรวย) ใครวะเนี่ย - -??? กล้าเอาเบ็นซ์ มาจอดเทียบรัศมีบ้านฉัน - - + + + <<<(อิจฉานี่เอง)
"ลูกเร็ว"แม่เร่งฉัน กับ ยีนให้ลงจากรถแล้วตัวเองก็ก้าวฉับๆๆ เข้าบ้านไปเลยไรมันจะรีบนักหนาวะ
"อ้าวลูกๆนี่ลุงปิยะนะ หวัดดีลุงซิ"แม่บอกให้ฉันกับพี่หวัดดีผู้ชายหัวล้านตัวใหญ่คนหนึ่ง เหอะๆลุง รู้ไหมว่าชื่อลุงอ่ะ มันแปลว่าที่รักแต่ดูเหมือนว่าผมมันจะไม่ค่อยรักลุงเท่าไหร่นะ ก๊ากๆๆๆ
"หวัดดีครับ/ค่ะ"ฉันกับพี่พูดพร้อมกัน แล้วหันหน้ามามองกันอย่างอยากรู้ว่า ลูกหัวล้านเนี่ยนะที่แม่อยากให้เรารู้จัก
"แล้วนี่น้องกวางไม่มาหรอค่ะเนี่ย"แม่ฉันถามลุงปิยะ -*- ใครหรอแม่กวางเนี่ย หลุดมาจากสวนสัตว์ป่ะ
"อ้อมาครับแต่ว่าแกบอกว่าบ้านน้องรันสวยดีผมเลยอนุญาติใครแกไปเดินดูรอบๆบ้านอ่ะครับ รันคงไม่ว่าไรใช่ใครครับ"โห ไอ้ลุงด๋อย แกเป็นใครวะ อนุญาติกวางที่ไหนมาเดินเล่นบ้านฉันเนี่ย อาจจะสงสัยแม่ฉันเองอีที่ชื่อรัน ฉันเห็นลุงนี่เรียกแม่ฉันว่าน้องแล้วมันแปลกๆไงไม่รู้หวะ
"ยู แกว่าไอ้กวางเนี่ยมันจะเป็นคนไหมวะ หรือว่ามันจะมาเป็นมนุษย์ต่างดาวหัวล้านอีกตัว" 555+ พี่ยีนก้มลงมากระซิบกับฉัน (ยีนมันสูง 180 ส่วนฉัน 174 เตี้ยกว่ามัน 6 เซ็น มันเลยต้องก้มไง) ที่เขาบอกว่าพี่น้องกันความคิดมักจะเหมือนๆกันฉันว่ามันจริงนะเนี่ย
"ไม่รู้อ่ะยีน ตอนแรกฉันกำลังคิดว่ามันจะหลุดมาจากสวนสัตว์ไม่รู้ตอนนี้รอบบ้านเราจะมีแต่รอยกีบเท้ากวางรึเปล่านะฮิฮิฮิ"ฉันกระซิบกลับไป แล้วเรา 2 คนก็หัวเราะกันคิกๆ จนลุงปิยะหันมามอง
"พี่น้อง 2 คนนี้รักกันดีนะ"ลุงปิยะพูดขึ้น
"ค่ะ"แม่ฉันตอบ "แล้วยีนก็หวงน้องมากด้วยเลย ฮิฮิฮิ"
"ฮิฮิฮิ"ลุงปิยะก็หัวเราะร่วมกับแม่ฉันด้วย -*- หวงน้องแล้วมันไงวะ เออๆแต่อันี้เรื่องจริงตอนแรกฉันก็ว่าๆ มันจะอะไรแบบว่าก็อย่างที่บอกว่าฉันมีแต่เพื่อนผู้ชาย ตอนนั้นยีนมันคนคิดว่าพวกนั้นมาตามจีบไรแบบนี้อ่ะ เวลาพวกมันโทรเข้าบ้านไอ้ยีนมันเลยด่ากลับไป ประมานว่า ไม่ต้องโทรมาอีกนะ / รำคาญ /น้องกูไม่คุยด้วย ฉันก็ไม่เคยรู้เรื่องเลยจนเพื่อนๆมาเล่าให้ฟัง ฉันถึงต้องไปชี้แจให้ยีนมันฟังแล้วพามันไปรู้จักเพื่อนฉันจนตอนนี้พวกมันก็สนิทกับยีนพอๆกับฉันเลย -*- เหมือนมันเป็นพ่อไหม แต่ว่าฉันว่าแบบนี้ก็ดีนะ ไม่รู้อ่ะแต่ฉันชอบนะพี่ชายแบบนี้อ่ะ
"หวัดดีครับน้ารัน"เด็กผู้ชายสูงประมาณ 180 ผิวขาว คิ้วเข้ม ตาโตสีน้ำตาลอ่อน ผมดำสนิท กับจมูกโด่งๆ โผล่หน้าเข้ามาแทรกกลางระหว่างการหัวเราะของลุงปิยะกับแม่ฉัน
"อ้าวกวาง แหมเดินเล่นบ้านน้าเพลินเลยนะ"แม่ฉันทักเด็กคนนั้น
"ครับบ้านน้าสวยมากเลยครับเลยเพลินไปหน่อยแหะๆ"
"กวางนี่ลูกน้านะ นี่คนโตชื่อยีน"แม่ชี้มาที่ยีน "ส่วนนี่คนเล็ก ชื่อยู"แล้วแม่ก็ชี้มาที่ฉัน
"น้องรันแล้วนี่บอยมันไปไหนอ่ะ"ลุงปิยะถามแม่ฉันแล้วตัวเองก็หันซ้ายหันขวามองหาบอย บอยนั่นอ่ะชื่อพ่อฉันเอง -*-(ชื่อโหลไหม -- บอย>>>ลูกเวลเอ้ยว่าชื่อพ่อ)
"อ้อเดือนนี้เขาคงไม่กลับมาหรอกค่ะพี่ปิ"โหๆ เรียกกันซะน่ารักเชียว พี่ปิ (ถุย)"พอดีว่าไปดูเหมืองพลอยเหมืองใหม่ที่แอฟริกาอ่ะค่ะ"นี่ฉันบอกรึงยังอ่ะว่าบ้านฉันทำเหมืองพลอยอ่ะ คือว่าอย่างนี้พ่อของฉันอ่ะเป็นเจ้าของเหมืองพลอย(มันเป็นธุรกิจมรดกจากคุณปู่อ่ะเนื่องจากว่าพ่อฉันเป็นลูกคนเดียวพ่อปู่ตายมรดกทั้งหมดเลยเป็นของพ่อ) ส่วนแม่ฉันเป็นเจ้าของธนาคารซึ่งตอนนี้ธนาคารของแม่ฉันเปิดสาขาไปได้ 8 ประเทศแล้ว แล้วแม่ก็บอกฉันว่าวันนึงแม่จะขยายจนมันมีสาขาไปทั่วโลกให้ได้ ฉันเชื่อว่าแม่ฉันอ่ะทำได้แต่ฉันว่ามันคงจะเหนื่อยน่าดู แค่ปีๆนึงเห็นพ่อบินไปดูเหมืองพลอยที่นั่นที่นี่ก็แทบจะไม่มีเวลาอยู่แล้ว -*-
"อืมมันก็ยังยุ่งเหมือนเดิมเลยนะ"ลุงปิยะพยักหน้าหงึกๆ
"แหมก็พอๆกันแหละค่ะพี่ปิไปเปิดโรงแรมใหม่ที่กรีนแลนด์เป็นสาขาที่เท่าไหร่แล้วหละค่ะ"
"คิดว่าคงเป็นสาขาที่.....อืม 85 ได้แล้วมั้ง 555+ เล็กน้อยนะ"
"แล้วอย่างนี้จะมีเวลาใช้เงินไหมค่ะเนี่ย"
"555+"แล้วพี่ปิกับน้องรันก็หัวเราะควบกันไป -*- เฮ้ออะไรของพวกเขาเนี่ย
"แล้วเราก็มีเรื่องที่น่าดีใจให้ลูกยูของเราอีกเรื่องนึง" ลุงปิยะพูดขึ้นแล้วหันมามองหน้าฉันอย่างจริงจัง เออจิดจึงเถอะ ฉันเป็นลูกแกตอนไหนวะ แหมมาสวมรอยเป็นพ่อรึไง แล้วอีกอย่างนะเฟ้ยไม่ต้องมามองหน้าฉันอย่างนั้นก็ได้ ฉันรู้ว่าแกอิจฉาที่ฉันมีผมช่ายไหม ก๊ากๆๆๆ
"ค่ะ"ฉันตอบรับแล้วหันไปมองลุงปิยะ
"น้องรันพูดซิ"
"พี่ปิก็พูดซิค่ะ"**** -*-!!!!ตายห่า โอ้ว แม่ฉันเป็นอะไร
"คือว่าอย่างนี้นะ"อยู่ๆกวางก็แทรกขึ้นมา"พ่อฉันอ่ะ"คิดว่าคงหมายถึงลุงปิยะนั่นแหละ"บอกฉันว่าฉันก็เธอ เป็นคู่หมั้นกัน แล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาสักทีที่ต้องพอมาให้รู้จักกันแล้วมันก็เป็นโอกาสเหมาะพอดีที่พ่อฉันต้องไปกรีนแลนด์ฉันเลยต้องมาอยู่ในการดูแลของน้ารัน....."กวางยังคงสาธยายต่อไปเรื่อยๆแต่ฉันอ่ะไม่มีอะไรเข้าหัวตั้งแต่คำว่า เป็นคู่หมั้น แล้วหละ อย่าทำเป็นนิยายน้ำเน่าหน่อยเลย นี่มันชีวิตนะ บ้าหรอ แล้วมันหมั้นตอนไหนไม่เห็นรู้เรื่อง
"แม่นี่หมายความว่าไง"ยีนถามแม่ที่ตอนนี้กำลังหัวเราะชอบใจเรื่องอะไรก็ไม่รู้กับลุงปิยะ
"ก็อย่างที่กวางพูดอ่ะลูก คิกๆๆ"แม่ตอบแล้วก็หันไปหัวเราะกับลุงปิยะต่อ
"แล้วทำไมเราต้องหมั้นกันหละ"ฉันยังถามอย่างอึ้งๆ
"อันที่จริงแล้วฉันว่าเธอพูดผิดนะ เพราะว่าเราหมั้นกันแล้ว ตอนนี้เหลือแค่แต่งเฉยๆ"ไอ้กวางเวรนั่นยังกวนตรีนฉันหน้าตาเฉย
"แต่ว่า..."ฉันยังไม่ทันเถียงเลยอยู่ๆไอ้กวางเน่ามันก็แทรกขึ้นมา
"เอาหน่าเธอจะคิดไรมาก แค่หมั้นเองแล้วก็ไม่มีใครรู้สักหน่อยมีก็แต่พวกเรา 2 ครอบครัวที่รู้ว่าเราหมั้นกันแล้ว แต่งแล้วยังหย่าได้เลย หมั้นได้ก็ถอนหมั้นได้ ก็ไม่มีไรสักหน่อย มันก็แค่นั้นหนิเธอก็ปล่อยผู้ใหญ่เขาบ้าไปก่อนแล้วกัน ฉันไม่ยุ่งไรกับเธอมากหรอก" ก็จริงของมันนะ อืมๆ มันก็แค่คำพูดคำเดียว จะสนใจมันทำไม
"อืมตกลง นายมาอยู่บ้านฉันฉันจะไม่พูดไรเรื่องหมั้น จะได้ไม่ต้องมีเรื่องกับแม่ด้วย แล้วก็ต่างคนต่างอยู่ไปเลยนะ"
"ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว"
"เรียบร้อยแล้วครับพ่อ"กวางบอกกับลุงปิยะ
"อืมๆ อย่าก่อเรื่องหละกวาง"ลุงปิยะเตือน
"ครับ"ฉันก็ไม่ปล่อยให้มันก่อเรื่องหรอกลุง เพราะฉันจะโทรหาสวนสัตว์มาจับมันก่อนมันจะมีโอกาสได้ก่อเรื่องอ่ะนะ
"ฝากลูกมันหน่อยแล้วกันนะน้องรัน..พี่ไปหละ"ลุงปิยะพูดแล้วเดินออกจากบ้านไป
"เอาหละกวาง ก็รู้จักกันไว้นะ อืมๆ แล้วก็ห้องนอนกวางอ่ะเลือกเอาได้เลยนะห้องว่างเยอะแยะชอบห้องไหนก็บอก พวกแม่บ้านให้ทำความสะอาดได้เลยนะ.....อ้าวดาวๆๆ"แม่ฉันตะโกนเรียกพี่ดาว ที่เป็นแม่บ้าน
"ค่า"
"เดี๋ยวดาวไปเอากระเป๋าในรถพี่ปิมาให้น้องกวางนะแล้วก็เดินตามน้องกวางไปเลยถามเขาชอบห้องไหนก็บอกแม่บ้านทำความสะอาดเลยนะ"
"ค่ะ"พี่ดาวขานรับก่อนจะเดินออกนอกบ้านไปเอากระเป๋าที่ท้ายรถเบ็นซ์สีดำคันงามหน้าบ้านนั่น
เฮ้อชีวิตฉัน จะมีอะไรเซอร์ไพร์ไปมากกว่านี้อีกไหมเนี่ย ฉันกับยีนหันมองหน้ากันอย่างงงๆกับชีวิต
ความคิดเห็น