คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เทพเจ้าที่ 4
เทพเ้าที่ 4
ผมสะุ้ื่นึ้นเพราะเสียเาะประู เมื่อเปิประู็พบนใ้ภายในปราสาท เาบอว่าราาเรียหาผม ผมเปลี่ยนเป็นุเทพสีทอแล้วรไปยัห้อโถ เมื่อมาถึ็ผมับเฟเรีย ราาและหัวหน้านัรบอีสามนายำลัรอผมอยู่
“ท่านมิาเอล ้ออโทษที่รบวน…พอีที่หมู่บ้านทาอนใ้ที่อยู่ในารูแลอเราถูมอนสเอร์เ้าเล่นาน เลยอยารบวนท่าน่วยไปเป็นำลัเสริมให้ลูสาวเราับนัรบอนาหน่อย” ำออราาทั้ทีผมปิเสธไม่ไ้
“แน่นอนรับ...แ่...ถ้าผมับเฟเรียไปันแ่สอน น่าะใ้เวลาัารเรื่อนี้ไม่นาน...อาะวันเียว็เลียร์ปัหาเสร็”
“สะ...สอนั้นเหรอ?” เฟเรียทิ้ำถามับใบหน้าที่แให้ผมับราาไ้เห็น
“หรือแบบนี้...ให้เฟเรียี่หลัผม และให้นัรบนอื่น ๆ ี่ม้าามไป็ไ้...ยิ่ไปเร็ว็ยิ่ัารปีศาไ้เร็วนะรับ” ำพูอผมมีเหุผลนราาเ้าใ
“ล เราอฝาลูสาวและหมู่บ้านอเรา้วยนะ...ท่านมิาเอล” สิ้นเสียอฟิวเฟอร์ ผม็หันไปยิ้มให้เฟเรีย
“ั้นไปเลยไหม?” ผมถามเธอ
“อืม...พวนาย็รีบเรียมนัรบให้พร้อมและรีบามพวเราไปนะ” ่อนะไปเธอ็ไ้สั่เหล่าหัวหน้านัรบทั้สาม ผมเินไปอุ้มเฟเรียหลัพูบ เธอหยิบาบแล้วเอา้ามาบระแทผม
“ี่หลั...ไม่ใ่อุ้ม”
“ริ้วย...แฮะ ๆ” สิ้นเสียผม็ย่อัวให้เธอึ้น่าย ๆ ผมบอไปล่ะนะแล้ว็วิ่ออไปทาหน้า่า เธอเอามือออผมแน่นพร้อมับเสียร้อสุลัว ผมแลนิ้อย่าปลอภัยและรีบวิ่ออไปาเมือ โยมีเฟเรียบ่นเรื่อวามสูที่หูผมลอทา
หมู่บ้านทาอนใ้อยู่ไม่ไลาเมือโอเลอร์แบล็นั ผมึใ้เวลาวิ่ไม่ถึั่วโม็ถึหมู่บ้าน หน้าทาเ้า็ายให้เห็นถึวามโหร้ายอมอนสเอร์ ศพาวบ้านนอนายให้ไ้เห็นพอวร พวเราเินเ้าไปภายในหมู่บ้าน็พบับศพอีมาที่น่าเวทนา บ้าน่อมามายพัเสียหาย อาวุธำนวนมาามพื้น
“นี่มิาเอล...ูรอยเลือนั่น” เฟเรียพูไป็ี้รอยเลือที่หยามทาไปเรื่อย ๆ
“นั่นสินะ ลอเินามไปูหน่อยีว่า”
เ่นนั้นพวเราเินามรอยเลือไปสัพั็พบับสิ่ที่ามหา มอนสเอร์รูปร่าให่โ มีใบหน้าเหมือนน าลมโับนสีำเ็มร่าำลัินศพเป็นอาหารมื้อบ่ายอยู่
“ไม่ผิแน่นอน” ผมพูบ็รเ้าเล่นานยัษ์นำทันที หนึ่หมัอผม็ทำให้มันเอนัวล้มไปับพื้นไ้ ผม่อยมัน้ำไป้ำมาทว่านามัวมัน็รเ้ารัผม ผมรู้สึไ้ว่ามันพยายามใ้นึผมไปที่ปาอมัน
“ะินันั้นเหรอ?” ผมพูไปแบบนั้น ถึมันะอยาินผมแ่เท้าอผม็ไม่ไ้ยับเ้าไปหามันเลย
แรมันเยอะเอาเรื่อเลยนะเนี่ย...่วยไม่ไ้นะ...2-
ผมำลัิะเพิ่มพลั ู่ ๆ เฟเรีย็รเ้ามา่วยผม เธอฟันนที่รัผมนาหม สิ่ที่เธอทำ็เป็นาริป้ายเิวนให้ยัษ์นำหันมาเล่นานเธอแทน เ่นนั้นนำ็รรัร่าอเธอนใ้าบไม่ไ้ ผมำลัะ่วยเธอแ่ภาพอเธออนโนนำรั็วนให้ิลึเย
“อย่ามัวแ่มอสิยะ!!!”
“อะ...อ่า” ผมพูแ่นั้นแล้วปันำที่ะเ้ามารัผมอี ผมรีนามัวอเฟเรียนเธอิ้นหลุมาไ้ ไม่เพียแ่นั้นนอีมา็ยัรเ้าเล่นานพวเราอี ผมับเธอ่วยันัารนำไปมา็ไม่หมเสียที
“แบบนี้เหนื่อยเปล่าแน่...25%” สิ้นเสียผม็พุ่เ้าัหน้าอยัษ์นำนแระาย
“บแล้วสิ-
ผมยัพูไม่บ ู่ ๆ ยัษ์นำ็แยัวออลายเป็นนำัวนาลาสิบสอน พวมันวิ่เ้าโมีเราสอ ผมหลบแล้วเ้า่อยพวมันหมัสอหมั ส่วนเฟเรีย็เ้าฟันพวมันพร้อมับฟันนำที่รเ้าะรัร่าเธอ
เพียไม่นานพวมันทั้สิบสอ็ายันหม ราวนี้พวมันแยัวอออีเป็นนำัวเล็ยี่สิบสี่ัว ทำเอาพวเราหัวหมุนสุ ๆ พวเราระทืบและโมีพวมัน แ่เ้านำสอัวลับบัอาไ่ึ้นไปามร่าอเฟเรีย เธอพยายามำัมันออ แ่มัน็ุนนเ้าไปใุ้อเธอ
“ยะ...แย่แล้ว...อย่าเ้าไปนะ”
“เิอะไรึ้น” ผมพูหลัาระทืบพวมันที่เหลือนหม
“มัน...เ้าไปในุ” เธอพูไป็หน้าแ่ำ ผมเลยอาสาะ่วยเธอเอามันออ
“มะ...ไม่ อย่าล้วนะ” เฟเรียพูบ็เอา้ามาบระแทผม ึ่ผม็ไม่เ็บเลยสันิ
“มันแอบอยู่ใุ้...ถ้าันับมันะเร็วว่าเธอับนะ เอาไ?” ผมยื่นอเสนอให้ับเธอ
“็ไ้...ับมันเร็ว ๆ ้วยล่ะ...มันแอบอยู่รหน้าอ...ับ้าล่า” ทั้ใบหน้าที่อ่อนระทวยและน้ำเสียสุน่ารัอเธอ็ทำให้ผมหน้าแึ้นมา้วย ผมรวบรวมสิแล้วเอามือสอเ้าไปใุ้เธอ
“อยู่เย ๆ สิเ้าพวนี้...หน่อย!” ผมพูไปมือ็ไล่ับไป ทว่านำัวแรที่อยู่รหน้าอ็หลบเ่เหลือเินนผมเผลอไปับโนโน่นนี่นั่น
“ะ...รนั้น...ับไม่ไ้นะ”
“ะ...อโทษ...ไ้ล่ะ!!!” ผมรีบพูเมื่อเห็นสีหน้าอเธอเลิ้มปนโรธ ผมหยิบมันออมาแล้วบี้มันทันที
“เหลืออีัว...อทนไว้นะ” ผมทำารล้วไปับมันอยาระวัผ่าน้นาที่นุ่มนวล ผมามินำัวสุท้ายนับมันไ้ที่ระหว่าาอเฟเรีย ู่ ๆ เธอ็ยับาทั้สอเ้าันนหนีบแนผม
รู้สึแะ ๆ แฮะ...น้ำอะไรัน
ผมิเ่นนั้นแล้วรีบบอให้เธอยับาออ ผมึมันึ้นแล้วบี้มันทิ้ทันที ผมปิเสธพลัอยัษ์นำ ัหวะนั้นผม็สัเว่าแนอผมเปื้อนราบน้ำอะไรบาอย่า ผมที่รู้สึสสัย็ำลัะเลียน้ำที่แน
“มะ...ไม่ไ้นะ!!!” เฟเรียพรวพราเ้ามาหาผมนเธอสะุาัวเอ สิ่ที่เินาิ็ือหน้าออเธอันทับหน้าอผมอยู่
ถึะสัมผัสไม่โนหน้าอ...แ่็หอม...ัเลย...
ผมิเ่นนั้นพร้อมับเฟเรียที่รีบลุอย่ารวเร็ว เธออโทษผมไปหน้า็แไป ผมเอ็หน้าแเ่นัน ผมบอเธอไม่้อิมาผมไม่ถือสา อนนั้นเอเฟเรีย็เินเ้ามาเ็ราบน้ำที่แนผม
“ว่าแ่...มันือราบน้ำอะไรเหรอ?” ำถามอผม็ทำให้วามแบนใบหน้าเธอระเบิทันที
“ะ...็แ่...น้ำศัิ์สิทธิ์...อผู้หิ...อย่าไปใส่ใเลย”
“น้ำศัิ์สิทธิ์?” ผมอยาะถามเธอ่ออี แ่เธอ็หันหน้าหนีผมไปแล้ว ทันในั้นาวบ้านมามาย ๆ ็ทยอยันออมาามที่่อน าวบ้านบาน็เห็นเหุาร์อยู่ลอเวลา
“อบุท่านทั้สอมาเลยนะ…ที่่วยำัมอนสเอร์ให้” ผู้ให่บ้านอที่นี่ล่าวแบบนั้น
อบุนะ/ทั้สอเท่ัเลย/อบุนะะ!!!
เราสอ่ายิ้มล่าวถ่อมัวและโบมือให้เหล่าาวบ้าน และพวเรา็อัวลับ่อน พวเราเินนมาถึหน้าทาอออหมู่บ้าน อยู่ ๆ ริฟฟอนัวน้อย็นำสารมาให้ผม ริฟฟอนัวน้อยือสัว์ส่่าวอเหล่าทวยเทพ เวลามีภาริเร่่วนเทพเ้า็ะใ้ริฟฟอนัวน้อยบอับเทพอ์อื่น ๆ
“นั่นมัน...ริฟฟอนั้นเหรอ?” เฟเรียเอ่ยถามผม
“ใ่แล้ว” ผมพูบ็หยิบหมายที่อยู่ในเสื้ออริฟฟอนมาอ่าน
“น่ารััเลย ื่ออะไรเหรอ๊ะ”
ผมอ่านหมายอย่าละเอีย็ทำให้รู้ว่า ท่านพ่อ้อารให้ผมไปทำภาริเร่่วนที่หมู่บ้านอเผ่าไฟบอย เมื่อไปถึะเอับเทพอีสอนรออยู่...
“เรา้อไปทำภาริ่อนแล้วล่ะ...ให้เราไปส่ที่เมือนะ”
“ไม่เป็นไร...มิาเอลรีบไปเถอะ...เี๋ยวพวนัรบอเมือเรา็ใล้ถึแล้วล่ะ”
“ั้นเหรอ...เ้าใแล้ว ระวััว้วยนะ”
“เธอ้วยนะ”
เ่นนั้นผม็รีบวิ่ออไปอย่ารวเร็ว ผมรผ่านเส้นทามามายโยที่หมู่บ้านอเผ่าไฟบอยนั้นะอยู่ทาทิศะวันออ ผมวิ่อย่ารวเร็วสุำลั เนื่อาผมอยาะรู้ว่าเทพอีสออ์ที่ำลัรอผมอยู่ือใรัน
ผ่านทุ่ห้าที่สวยาม ผ่านป่าไม้้าทาที่ร่มรื่น ผมวิ่่อบนท้อถนนินนไปเอาวนาำลัเือร้อน ูเหมือนล้อรถม้าลาอเาะหลุม ผมึอาสา่วยเาเพียแ่ใ้นิ้วเียวันรถม้าลา็ทำให้ล้อรถึ้นาหลุมไ้
“พ่อหนุ่มแรเยอะีัเลย...อบุที่่วยนะ”
“เรื่อเล็รับ สบายมา” สิ้นเสียผม็วิ่่อไปามถนนิน...
ผ่านไปหนึ่ั่วโมผม็มาถึทาเ้าหมู่บ้านอเผ่าไฟบอย ทาเ้าะเป็นป่าที่ิไฟ ึ่มีมอนสเอร์ุร้ายหลายัว ระนั้นผม็ไม่หวั่นอยู่แล้ว ผมรเ้าไปผ่าน้นไม้รอบ้าที่ิไฟ เมื่อรเ้าไปอีหน่อยผม็้อผมเอับมอนสเอร์ที่ไ้ล่าวไป
หมีัวให่ยัษ์ที่มีเปลวเพลิโอบล้อม ึ่มันมาันสอัว หมีไฟทั้สอรเ้าเล่นานผมทันที สสัยพวมันะไม่รู้ัผมเสียแล้ว ผมหลบเล็บอมันอย่า่ายายแล้ว่อยเ้าลำัวอพวมัน ทว่า่อนหมัะโนเปลวเพลิ็เ้ามาเผาหมัอผม้วย ผมไม่สนแถม่อยทั้ไฟทั้ัวอพวมันระเ็น
“ไฟอพวแเบาว่าที่ันิไว้อีนะ” พูบผม็เ้า่อยพวมันไม่ยั้ และล็อหลบอุ้มือหมีอพวมัน ผมัหมีไฟัวแร้วยแรทั้หมนท้อมันเป็นรูโหว่ ไม่นานมัน็สิ้นใาย
หมีอีัวะุยินเ้ามาหาผมหวัะย้ำผม ผมใ้หัวอมันเป็นานระโ ่อนะทิ้เท้าิ่ลมาสุแรใส่หลัอมัน เท้าอผมทะลุเ้าไปในัวอหมี เปลวเพลิแผเผาผม็ริแ่็แ่ัน ๆ
ผมรีบออมา่อนะ่อยมันสุแรปลิีพหมีไฟไป ผมปิเสธพลัอหมีไฟทั้สอ เนื่อาพลัอมอนสเอร์ทั่วไปอยู่ในเ์่ำ ึ่ผมวรเอาพลัอมอนสเอร์โห ๆ ระับีว่านี้หรือพลัอเทพฝ่ายร้ายะุ้มว่า และสมมุิว่าผมมีพลัไฟอยู่แล้ว ถ้าเผื่อผมรับพลัไฟอมอนสเอร์หมีไฟมา พลัไฟที่ผมมีอยู่แล้วะหายไป พลัไฟอหมี็ะมาแทนที่พลัไฟอันเ่าที่หายไป
ความคิดเห็น