คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 4.2
4.2
นทมอร่าเย้าย้วนที่ำลัวบี่ัวนเาอย่าเร่าร้อนไม่วาา ทรวออิ่มระเพื่อมึ้นลยามเธอับเลื่อนสะโพไปมาเป็นภาพที่ยั่วยวนเหลือร้าย ไหนะเสียราหวานหูอเธอนั่นอี
มือให่เล้นลึวามอวบอิ่ม ่อนะ้มหน้าลไปอ้าอมปลายถันสีแ่ำไว้ในโพรปา นทูเลียแรๆ เรียเสียรา่านเสียวานบนั านั้นถึถอนปาออมา ลาลิ้นไปทั่วเนินอและออ
“อยาเลีย...”
ระิบบอวาม้อาร้าใบหูเล็ๆ แน่นอนว่าำออเาทำให้ปรมาหยุารเลื่อนไหว มอสบาล้ายะอวามเห็นว่าท่าไหนี
นทึนอนราบลับโฟา เป็นอันรู้ันว่าท่าที่ะทำือท่าไหน ทัู้่สลับท่าัน นทประอสะโพลมลึอหิสาวมา่ออยู่ที่ปา ส่วนเธอ่ออยู่ที่ึ่ลาายเา
ารสัมผัสัน้วยปาและมือึเริ่ม้นึ้น
“ปัน...เยิ้มเป็นบ้าเลย...”
นทมเสียพร่า แนบิริมฝีปาูเลียวามหยาเยิ้มแสนหวานนั้นรั้แล้วรั้เล่า
ปรมาหอมหวาน ลิ่นายอเธอทำให้เาลั่ไล้
“พี่นท...ระ...แรๆ”
เธอบอเสียระท่อนระแท่น แอ่นสะโพึ้นลเมื่อถูเารุราน้วยปาและนิ้ว
“อ๊า...ปัน”
นทราออมาไม่่าัน เมื่อัวนถูโพรารอ่อนนุ่มรอบรอนลึ ยิ่เธอบี้บสลับับูเลยส่วนปลายเา็เสียวหัวนแทบะทะลัทาย
“เสียวรับ...”
“ปัน็เสียว” เธออบลับมา
“ใล้ยัรับ”
“อื้อ ่ะ”
ปรมาหอบสะท้านเมื่อเาูิ่ไสีหวานแรๆ ่อนะห่อปลายลิ้นสอเ้าออลึๆ น้อหยัสะโพอบโ้
“เสร็เลยที่รั าปาพี่เลย...”
นทบอพร้อมลูบวนวามหยาเยิ้ม ใ้ลิ้นมอบวามสุให้หิสาวนเสียราหอบสะอื้นัไม่หยุ ัหวะหนึ่สะโพอปรมาส่ายร่อน มือที่อบุมัวนเาอยู่รูึ้นลเร็วๆ อย่า้อารหาที่ระบาย
“พี่นท...”
ปรมาหวีร้อ่อนะฟุบหน้าลับ้นาอเา นทยิ้มพอใ วาเลียทุหยาหยอเธอ้วยปา
เาอบที่ปรมาแสลายาปาเา...
หลัาที่ลมหายใอปรมาลับมาเป็นปิ นท็เป็นฝ่ายเรียร้อวาม้อารอัวเอ ายหนุ่มยับัวลุ ึนัวเล็ให้ลุาม แสสลัวในห้อทำให้นทเลือที่ะเินไปหยุอยู่ที่ระบานให่ ันร่าบาให้ิับผนั ้มหน้าลไปหาหิสาวนลมหายใรินรัน
“าพี่...แ...บ้าละ”
นทยิ้มพราว ูบมุมปาสีระเรื่อเบาๆ ่อนะแทรเรียวลิ้นเ้าไปวาินวามหอมหวานในโพรปานุ่ม พอถอนูบออมาเา็ใ้ปาีถุยาที่ถือิมือมา้วย ัารสวมอุปร์ป้อันให้ัวเอโยมีสายาไหวระริอปรมามอาม
“ปัน่วย...”
นทยิ้มอีรั้ ปล่อยให้มือเล็ๆ ัารสวมใส่ วามิหนึ่ลอยเ้ามาในหัว
“พี่ไม่เยสับใรเลย...”
“แล้ว?”
“็อยามีประสบาร์บ้า”
ปรมาส่ายหน้าหวือ ไม่เห็น้วยับวาม้อารอเาเพราะมันเสี่ยที่ะมีปัหาามมา
“อย่าเพิ่ปิเสธสิ ปันอาะอบ็ไ้นะรับ...”
“ไม่เอา่ะ”
เมื่อเห็นว่าอีฝ่ายึาใส่และมีทีท่าว่าะไม่ล้อยามำวนนั้น่ายๆ นวน็เพียหัวเราะออมาเบาๆ
“ไม่้อทำหน้าแบบนั้น พี่พูเล่น...ไม่ทำหรอน่า ยัไม่อยาให้เิปัหาเหมือนัน”
นทูบริมฝีปา ลอเลียผิวแ้มอย่าเอาใ
“ไม่้อส...ปัน็ทำพี่แไ้่ายๆ อยู่แล้ว”
นทบออย่ารไปรมา ับท่อนาเรียว้าหนึ่เี่ยวเอว ถูไถัวนพร้อมพรัที่สวมอนอมแล้วับทารั่ำเยิ้ม ่อนะเสือเสยนลึสุทาในราวเียว
“ีเป็นบ้า...”
นทับเลื่อนสะโพไปในัหวะเนิบนาบ ทอสายามอนที่เี่ยวาับสะโพ้วยแววาลุ่มหล ปลายนิ้วเลี่ยลีบปาบาที่หิสาวเม้มไว้แน่นเบาๆ
“พี่อยาไ้ยินเสียปันรา...”
นทูบมุมปา วัปลายลิ้นเลียเบาๆ
“ราหน่อยสิรับ...”
แววาที่เาใ้อออ้อนทำให้ริมฝีปาอปรมาเผยอึ้น หิสาวเปล่เสียราามแรอารม์ออมา และมันเป็นเสียราที่ระุ้นอารม์ไ้ีนนท้อระแทระทั้นสะโพเ้าออถี่รัว
เพียไม่นาน็พร่าพรายแสลาย...
“อาทิย์หน้าพี่มาไม่ไ้นะรับ”
“เหรอะ”
อยาะถามว่าทำไมเาถึมาไม่ไ้ แ่ปรมา็ไม่ล้าพอ ลัวว่ามันะเป็นารละลาบละล้วเรื่อส่วนัวอเา
ถ้าอยาบอ...นท็บอเอว่าเพราะอะไรเาถึมาไม่ไ้
“อืม พอี้อไปานแ่เพื่อนที่่าัหวัน่ะ”
ำอบอเาทำให้หิสาว้มหน้า่อนยิ้ม เาบอโยที่ไม่ไ้ถาม
“ไม่ถามหน่อยเหรอว่าไปับใร...”
“ทำไม้อถามะ?”
“ปันไม่อยารู้?”
นทมอลึไปในวาลม ปรมาสบาเารู่หนึ่็เบือนหน้าไปทาอื่น
“ปันไม่ใ่แฟนพี่นทนะ พี่นทไม่้อมารายานปันหรอว่าะไปมาไหน...”
เธอว่าพลาหัวเราะลบเลื่อนวามรู้สึัวเอ ่อนะลุไปัารแพ็เสื้อผ้า่อ ทิ้ให้นัวสูมอาม้วยแววาอ่านยา
ความคิดเห็น