คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 3.1
3.1
ถึแม้สามสี่วันที่ผ่านมาะอยู่ับวามหน่วๆ หนึบๆ แ่พอไ้เอหน้านทและไ้ใ้เวลาอยู่ร่วมันวามรู้สึนั้น็มลายหายไป แ่แววาร้อนแรอเาและูบทัทายเบาๆ อเาหัวใเธอ็แ่มื้นึ้นมาทันาเห็น
“ไหนอฝาปัน”
ปรมาทำท่าแบมือทวอฝาเมื่อึ้นมาอยู่้วยันบนรถยน์ นทึยื่นหน้ามาูบที่แ้มเบาๆ
“นี่ไอฝา”
“อฝาแบบนี้ไม่อยาไ้”
ถึะส่ายหน้าปิเสธแ่รอยยิ้มลับเปื้อนอยู่ใบหน้าอปรมา
น่ารัอีแล้ว...
“แน่ใ”
พยัหน้ายิ้ม พร้อมทวอีรอบ “ไหนอฝา เอามาเลย เร็วๆ”
“เห็นหน้าพี่็ะเอาอฝาเลย”
“แล้วมีอย่าอื่นให้เอาเหรอ”
เอียอถาม้วยแววาุน เรียเสียหัวเราะานที่ำลัทำหน้าที่ับรถอยู่
“้อให้พี่พูไหมว่าอะไร...”
“ไม่้อพู็ไ้ ไว้่อยทำทีเียว”
ปรมายื่นหน้าไปบอใล้ๆ หู วามือลบนหน้าา รีปลายนิ้วไปมาอย่ายั่วเย้า มือ้าหนึ่อนทึวาทาบนหลัมือเธอเป็นเิห้าม
“ทำแบบนี้พี่อาะ้ออรถ้าทา”
สอั่วโมเศษทัู้่็มาถึหัวหิน นทแวะทาน้าวที่ร้านอาหารทะเลแห่หนึ่่อนะพาหิสาวไปเ็อินที่าเฟ่ในัวเมือหัวหิน เพราะปรมาบอว่าอยาไปถ่ายรูปุที่สวมมาเพื่อโพรโมอลเลันใหม่อร้านที่นั่น
“เี๋ยวปันเปลี่ยนท่าเอ พี่นทไปเรื่อยๆ เลย”
ปรมาบอพร้อมเล็มุมที่ะถ่ายรูปให้นัวสูู านั้น็วิ่ไปอยู่ในเฟรมพร้อมแ้วาแฟและระเป๋าสาน หิสาวเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ อวุเรสสายสปาเี้สีเหลือสใสที่เหมาะสำหรับใส่มาเที่ยวทะเล โยมี่าภาพเพาะิถ่ายรูปให้ พอถ่ายเสร็เา็ส่โทรศัพท์มือถือให้เธอูรูป
“รูปโอเไหม”
“ีเลย่ะ” นที่ำลัเ็รูปเยหน้ามายิ้มหวานให้
“อบุนะะ”
“อรับำอบุเป็นอย่าอื่นไ้ไหม...”
้มลมาบอใล้ๆ บาอย่าในแววานททำให้ปรมาแ้มร้อน เธอรู้ว่าเา้อารอะไรเพราะเธอเอ็้อารไม่่าาเา
ห้อพัที่ปรมาและนท้อพั้วยันในลอสามวันสอืนเป็นแบบพูลวิลล่าิายหาหัวหิน ึ่มีทั้สระส่วนัวและอ่าอาบน้ำามที่นทรีเวส พอเ้ามาอยู่ในห้อปรมา็ัารเ็บ้าวอ เลือเอาเสื้อผ้าที่ะใส่ถ่ายแบบออมาแวนไว้ ่อนะเปลี่ยนเป็นุว่ายน้ำแล้วเินไปหานที่นอนิลื่มเบียร์อยู่ที่เ้าอี้ริมสระว่ายน้ำ้านนอ
“ะว่ายน้ำ?”
หิสาวในุว่ายน้ำแบบวันพีสีแสพยัหน้า
“ว่าย้วยันมั้ย”
“ี้เีย”
เาอบพลาูเบียร์ในมือบอรายๆ ว่าอยาะนั่ื่มมาว่า ปรมาึลไปแหวว่ายอยู่ในสระว่ายน้ำเพียนเียว
สายาอนทมอามร่าเล็ๆ เย้ายวนใว่ายน้ำไม่วาา เป็นวามเพลิเพลินที่ายหนุ่มเอ็เพิ่รู้สึ นหิสาวึ้นาสระมาและมานั่อยู่บนเ้าอี้้าันอวแผ่นหลัเปลือยไปถึบั้นเอวและรอยสัุหลาบอเล็ๆ ลำอเา็แห้ผา
หิวระหายบาอย่า...
“พี่เ็ให้”
นทแย่ผ้ามาามือปรมา ัารับหยน้ำบนัวนแห้หมา ่อนะรวบหิสาวมานั่้อนอยู่บนั เยปลายาลับออหอมละมุน มือวาแนบอยู่้าสะโพลมลึ ปลายนิ้วปัไล้เบาๆ แ่เพียแ่นั้นนบนั็ไหวระริ
“เอาไ้มั้ย...”
เสียทุ้มแหบพร่าเอ่ยถาม้าผิวแ้ม
“แ่ปันอยาไปเินเล่นที่ายหาอะ เี๋ยวฟ้ามื่อน”
“ทัน”
“ทันแน่นะ?”
ถามอย่าไม่แน่ใเพราะเวลาึ้นเียับเาทีไรไม่เยไ้ล่ายๆ เลยสัรั้
แทนำอบริมฝีปาหนาหยั็ทาบทับลมา ูบูื่มเริ่ม้นที่รนั้น่อนนทะอุ้มเธอเ้าไป้านในห้อพั เาวาเธอลบนโฟาัวให่ในห้อนั่เล่น
“รนี้ีว่า ึ้นเียเี๋ยวไม่ไ้ล”
เาว่ายิ้มๆ ่อนะปลเ็มัและรูาเาสั้นที่สวมออาสะโพ เหลือไว้แ่าเั้นในสีเ้มยี่ห้อั
นทเินมาใล้ วามพร้อมพรัทีุ่ออมาทำให้ปรมาหน้าร้อน แ่ไม่เท่าับพูที่เาเอ่ยออมา
“ถอให้พี่หน่อยสิรับ...”
มีวามอออ้อนในน้ำเสียอนท มันเป็นแบบนี้เสมอยามอยาให้เธอทำอะไรสัอย่าและปรมา็ใอ่อนเสียทุรั้ หิสาวนั่ทับ้นเท้าัวเออยู่บนโฟา เยหน้าสบานัวสูที่มอมาอยู่่อนแล้ว สายาอเานำมาสู่วามปั่นป่วนลาใสาว ปรมารู้สึไ้ถึวาม่ำื้นและหยาเยิ้มอัวเอเพียแ่ถูนทมอ
“...สิรับ มันอยาออมาหามือปันแล้ว”
ถ้อยำอเาทำให้ปรมาไม่ลัเลที่ะรูาเั้นในออาสะโพแร่ วามแ็ึีผึออมาเมื่อถูปลปล่อยให้เป็นอิสระ ปลายหยัสีแ่ำอยู่ในระับเียวับริมฝีปาเธอ ปรมา้อนามอนท วามอยาท้าทายและอยาเอานะทำให้เธอยื่นมือไปุมรอบัวนอเา
รูมันึ้นล้าๆ สลับับารไปปลายนิ้วบบี้ส่วนปลาย่ำวาว ่อนะวัปลายลิ้นออมาเลียเบาๆ
“อ๊า...ปัน”
เสียทุ้มแหบพร่าทำให้หิสาวย่ามใ ริมฝีปาอ้าว้า่อนะรวบเอาทั้หมไว้ในโพรปานุ่มและนั่น็ทำให้นทถึับราลึ เลือในายเือนพล่าน เสียวสะท้านน้อบรามเ้าหาัน
“ปัน...”
เาเอ่ยเรียื่อหิสาวอีรั้ มือให่วาลบนศีรษะหิสาว ลูบเบาๆ เป็นัหวะเียวับที่เธอรูเ้ารูออ วามอ่อนนุ่มที่ำลัโอบรัรอบัวทำให้นทำลัะทะลัทะลายออมาในมา้า แ่เาไม่้อารให้มันเป็นแบบนั้น
“พอ่อนที่รั...”
ที่รั...
ำๆ นี้ทำให้หัวใปรมาลิโล แ่พอระหนัไ้ว่ามันือำพูินปาในเวลาที่มีอารม์ออีฝ่ายหิสาว็ึัวเอให้ลับสู่วามเป็นริ
ความคิดเห็น