คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1.1
เสียสัานเปิประูที่ัอยู่หน้าห้อทำให้ ทำให้ายหนุ่มเ้าอห้อละสายาาหน้าอโทรทัศน์นาหสิบห้านิ้วหันไปมอ
ไม่้อเาภัทร็รู้ว่าใรที่ำลัเปิประูเ้ามาในห้ออเา
นอาแม่บ้านที่ะเ้ามาทำวามสะอาสัปาห์ละสอรั้็มีเพียหิสาวนนี้ที่ะมาใ้เวลาร่วมันอยู่ในอนโมิเนียมอเาั้แ่ืนวันศุร์ไปนถึลาึวันอาทิย์
ทันทีบานประูเปิว้า ร่าเพรียวบาอนีนนารา็ปราแ่สายา ภัทรส่ยิ้มให้หิสาวาม้วยเอ่ยทัทาย
“มาึ านเพิ่เสร็เหรอรับ”
“่ะ วันนี้นีนยุ่ทั้วันเลย”
นที่เพิ่มาถึอบสั้นๆ ้วยสีหน้าูเหนื่อยล้า นีนนาราไม่ใ่ผู้หิสวยสะุา แ่บาอย่าในัวเธอึูเาั้แ่รั้แรที่ไ้พบ
ภัทรึวามิัวเอลับมา่อนะวาสายามอหิสาววันนี้นีนนาราสวมาเยีนเอวสูสีีมีรอยารหัวเ่า เสื้อรอปสีาวอวหน้าท้อเนียน ที่แนมีเบลเอร์สูทสีเียวมะอพาไว้
“นีนินอะไรมาหรือยั”
“ินมาแล้ว่ะ ภัทรล่ะ”
“ผมเรียบร้อยมาั้แ่ที่ทำานแล้ว”
บอพลาูระป๋อเบียร์ในมือ หิสาวึส่ยิ้มบาๆ เป็นเิรับรู้ ่อนะเินไปวาระเป๋าสะพายและระเป๋าแล็บท็อปไว้บนโ๊ะลมสีาวสำหรับนั่รับประทานอาหารและทำานรลาห้อ แล้วเลยเ้าไปล้ามือในห้อน้ำ
ภัทรมอามทุอิริยาบถอหิสาว แม้ะเห็นภาพนี้บ่อยนิน แ่เา็ยัอบมออย่าเพลิเพลิน
ภายใ้ท่าทีสบนิ่นูเหมือนเยเมย นีนนาราเป็นผู้หิที่มีวามน่าสนใ เพราะถ้าไม่น่าสนใ ืนนั้นเาไม่ยอมเินามเธอเ้าไปในห้อ่ายๆ
ภัทริพลายิ้มับัวเอ พร้อมับที่นีนนาราเินมาใล้ ลิ่นหอมอ่อนๆ อเธอทำให้เาอยายื่นมูเ้าไปม พอเธอเินมาที่หน้าโฟาภัทรึว้าเอวเธอและรั้ร่าเพรียวบาลมานั่บนั
“นีนยัไม่อาบน้ำ”
นีนนาราท้วเมื่อมูและปาอเาุไ้ออเธอ
“ผม็ยัไม่อาบเหมือนัน”
ภัทรอบพร้อมับับริมฝีปาสีระเรื่อหยอเย้า ่อนะสอปลายลิ้นเ้าไปในโพรปานุ่มเมื่อนบนัเผยอริมฝีปาเปิทาให้
วามอ่อนนุ่มและลิ่นหอมหวานอนีนนาราือสิ่ที่ภัทรโหยหามาลอทั้สัปาห์ เพราะแบบนั้นายหนุ่มึัว้วยวามระหายหิว
ภัทรสอปลายนิ้วเ้าไปในลุ่มผมสีน้ำาลนุ่มสลวยรึศีรษะหิสาวเอาไว้ ลิ้นอุ่นร้อนเือลิ่นเบียร์เี่ยวระหวัลิ้นนุ่มอย่าูื่ม สอแนอนบนัโอบรอบลำอ ทรวอลมลึเบียเสียับแผอำยำใ้เสื้อเิ้สีาว
มือหนาปัป่ายไปทั่ว ผิวอเธอนุ่มมือ ไม่ว่าะสัมผัสรไหน็ให้วามรู้สึีเสมอ
ูบอ่อนหวานและเร่าร้อนที่่าฝ่าย่ามอบให้แ่ันยาวนานหลายนาที ่อนที่ภัทระผ่อนร่าบาลบนโฟาแล้วทอายร่อมอยู่เหนือัวเธอ
“นีนเปลี่ยนลิ่นน้ำหอมเหรอรับ”
เสียทุ้มแหบพร่าปร่าแปร่เอ่ย้าผิวแ้มเมื่อสัมผัสไ้ว่าลิ่นายอหิสาวเปลี่ยนไป มือให่แสน่ำอสอเ้าในายเสื้อ่อนะปลบราสีนู้แบบเาะอนั้นออแล้วโยนมันไปสัมุมไหนในห้อ
“ใ่่ะ อบมั้ย”
“หอมี”
ภัทรบอพร้อมับพิสูน์ลิ่น้วยารมูลบนออหลายๆ ฟอสลับับใ้ปลายลิ้นลาเลียลบนผิวอ่อนนุ่มบริเวออนหิสาวราหวิว
“ลิ่นเหมือนนม อยาิน...”
นใ้ร่าหัวเราะ มอ้วยสายารู้ทัน มือเรียวไล้อบาเสแลและหัวเ็มัเล่นอย่ายั่วเย้า
“อยาินนานั้นเลย”
ภัทรยิ้มมุมปา ถูไถเป้าาเับ้นาเพรียว บอให้นใ้ร่ารับรู้ว่าอนนี้อยาินเธอแ่ไหน
“ใ่ แล้วอนนี้ผม็หิวมาๆ เลย้วย”
“ไหนบอว่าิน้าวมาแล้ว”
“ินแ่้าว แ่ยัินนีนไ้อี”
นีนนาราหัวเราะับำพูอภัทร พอเริ่มสนิทันมาึ้นำพูที่ใ้ึสนิทามไป้วย โยเพาะำพูเวลาที่อยู่บนเีย้วยัน หิสาว ลามือ่ำลมาหาเป้าาเโป่นูน เธอนวลึมันเล่นอย่ารู้าน
“นีนเื่อรึยัว่ามัน้อารนีน”
ภัทรบอนใ้ร่า้วยแววาพราวระยับ ่อนะอออ้อน้วยำหวานที่หิสาวปิเสธไม่ล
“อเอาหน่อยนะรับนีนนสวย...”
พอนใ้ร่าพยัหน้าล ายหนุ่ม็ัารถอเสื้อรอปสีาวัวนั้นออ นีนนารายันัวึ่นั่ึ่นอนอยู่บนโฟา ภาพเรือนร่าเย้ายวนที่เปลือยท่อนบนและมีแ่าเยีนสีีเอร์ๆ ให้วามเ็ี่อย่าน่าประหลา ภัทรูบริมฝีปาสีหวาน ่อนะเลื่อนลไปปลระุมาเยีนและึมันออาปลายาเรียวภายในเวลาไม่ถึนาที
พอเห็นแพนี้ลูไม้สีแที่นีนนาราสวมอยู่ โหนแ้มอายหนุ่ม็ึ้นสีเ้ม ลำอแห้ผา
+++++++++++
อร้ายยยย...สาบาน่ะ ว่านี่ือนิยายรัอบอุ่นหัวายยยยยยยยยย
ฝาหัวใ เ้าั้น้วยนะะ
อัปทุวันเหมือนเิม แล้วเอัน่า
สอ-สะ-รา
Facebook: สอ-สะ-ร า https://www.facebook.com/SoSaLaWriter
ความคิดเห็น