คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความหลัง
“น้ำ!!น้ำอยู่ไหนต้นมีน” นนท์ถามหน้าตาตื่นเพราะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกลางวัน
“อ๋อไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ” มีนบอก
“แล้ว เฟรินล่ะ”
“อืม…ไม่รู้อ่ะหายตัวไปเลยอาจารณ์ให้บอกว่าพวกเราสี่คนนอนสลบอยู่บนห้องแล้วก็มีไข้สูงอาจารณ์เลยพามาห้องพยาบาล” ต้นบอกอย่างงงๆกับเหตุการณ์
“อาจารณ์บอกว่าเรื่องนี้ขอให้เป็นความลับห้ามบอกใครเด็ดขาด” มีนแจกแจงให้เพื่อนทราบ
“แล้วเรื่องมันเป็นไงล่ะเฟรินเป็นใครกัน…อาจารณ์ต้องรู้เรื่องแน่ๆ”
“ใจเย็นๆนนท์เราก็ว่าจะไปถามอยู่เหมือนกัน” มีนบอก
“เราว่าน้ำต้องมีส่วนเกี่ยวข่องอะไรกับยัยปีศาสนั้นแน่ๆอ่ะ” ต้นพูดแบบผู้รอบรู้
“นั้นสินะ….ใช่เราไปหาน้ำกันเหอะ”
นนท์ลุกขึ้นจากเตียง มีนกับต้นร้องห้ามไม่ทัน
“โอ้ย!!”
“นั้นไงบอกแล้วว่าไม่ต้องรีบแผลนายยังไม่หายดีเลยนะโดนหนักกว่าเพื่อนเลย” มีนบอกอย่างป็นห่วง
นนท์ก้มดูแผลที่หน้าอกของตัวเอง
“เฮ้ย!…นี่มันอะไรกัน”
มีนกับต้นหรี่ตามองก็พบว่ามีรอยแผลเป็นติดอยู่ที่หน้าอกของนนท์
“พวกเราก็มี”
ทั้งสองเปิดเสื้อก็พบว่ามีแผลเป็นอยู่ที่หน้าอกของแต่ล่ะคน
“สงสัยโดนพลังบ้านั้นแน่เลย ยังเจ็บๆอยู่เลยอ่ะ” ต้นร้องบ่น
“แอะ!แผลเป็นนี้อ่ะ…”
“ไปเหอะๆต้นไปหาน้ำกับอาจารณ์กัน” มีนเร่ง
“อืม..??”
“เราไปด้วย” นนท์รีบบอก
“ไหวแน่นะ?” มีนถาม
“อื้มสบายมาก^_^”
ระหว่างนี้ทั้งสามได้เดินไปที่ชั้นเรียนและมุ่งไปที่ห้องพักครู
พวกเค้าก็ได้ยิน….
“แล้วพวกเราจะทำยังไงกับนักเรียนที่หายไปคนนั้นล่ะ” เสียงหนึ่งดังมาจากคณะอาจารณ์
ตั้งแต่เรื่องเมื่อกลางวันคณะครูอาจารณ์ก็เปิดประชุมกันอย่างเร่งด่วน
“คงต้องติดต่อผอ.แหละทางเราคงทำอะไรไม่ได้มากนอกจากปิดข่าวไม่ให้ใครรู้” อาจารณ์ ผู้หนึ่งซึ้งเป็นหัวหน้าฝ่ายมัธยมตนชี้แจง
“แต่ครูครับ!” นนท์แย้ง แล้วทั้งสามเดินเข้ามาที่ห้องพักครู
“พวกเธอใช่มั้ยที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องเมื่อกลางวัน” อ.โจ้ถามเสียงเคลียด
“ใช่ค่ะดิชั้นเป็นคนพาพวกเค้าไปรักษาตัวเองค่ะ” ครูสลินออกหน้ารับ
“พวกเธอรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างไหนเล่ามาซิ” อ.โจ้ถามย้ำ
“เอ่อ…พวกเราสามคนได้ยินเสียงน้ำหรือวาริณีร้องลั่นเราเลยขึ้นมาดู” มีนเป็นคนเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้อาจารณ์ฟัง
“อืม..แล้วที่ครูสลินบอกว่าพวกเธอมีไข้สูงนอนสลบอยู่ก็เพราะจะปิดเรื่องของพัชชาสินะ” อ.โจ้ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่พอครูสลินบอกว่าเห็นแสงมาจากห้องเราแล้วก็เห็นเฟรินหายไปต่อหน้าต่อตาพูดไปคนอื่นเลยไม่เชื่อ อ.โจ้เลยเห็นด้วยกับการตัดสินใจของครูสลิน
“จะว่าไปเมื่อก่อนก็เคยมีเรื่องเกี่ยวกับห้องอาถรรพ์ที่โรงเรียนเราไม่ใช่หรอคับ”
“อาจารณ์สุวิต!คุณพูดมากไปแล้วนะ” อ.โจ้ตวาด
“อาจารณ์คับช่วยเล่าให้พวกเราฟังหน่อยได้รึป่าวคับ” นนท์หรี่ตาเล็กน้อยแกมจับผิด
“เฮ้อ~ไหนๆก็ไหนๆแล้วเอ้าเล่าก็เล่าผมรู้ว่าอาจารณ์บางคนอาจจะยังไม่ทราบเรื่องนี้จะได้รู้กันทีเดียวเลย….” อ,จารณ์โจ้เป็นคนเล่าเหตุการณ์
______________________________________________
ความคิดเห็น