คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เหตุเกิดที่ห้องน้ำ
ก๊อก ก๊อก !!
“............................”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“...........................”
“....คร่อกก ...ฟี้ ..........คร่อกก ..ฟี้ ..”
“อึนซก ..จ๋า~ ...........”
ปัง ปัง ปัง!!!
เสียงเคาะประตูจากเคาะอย่างมีมรรยาทเปลี่ยนเป็นทุบประตูทันทีเมื่อเห็นว่าไร้การตอบโต้ใด ๆจากสิ่งมีชีวิต ..
กระทั่งหนุ่มคนที่อายุน้อยที่สุดต้องแบกรับภาระอันหนักอึ้ง ในการแหกขี้ตาลุกไปเปิดประตู ..
เรียวเซขานรับเสียงอ่อย พลางหาวไปด้วย เขาหันไปมองที่โซฟานั้นเล็กน้อยเพื่อดูว่าเธอยังไม่ได้หายไปไหน ..น่าแปลกที่จู่ ๆ ..ก็เกิดรอยยิ้มที่มุมปากของเขาโดยอัตโนมัติ
ปัง ปัง ปัง!!!
“คร้าบบบ ..คร้าบบ มาแล้วคร้าบบ”
แกร่ก
ทันทีที่ประตูนั้นถูกเปิดออก .. เผยให้เห็นชายร่างเพรียวบางในชุดสีสันแสบตา ประกายเมทัลลิกระยิบระยับเต็มตัว ..แววตาที่ซ่อนอยู่ใต้แว่นตาสีชมพูกรอบเพชรนั้น แฝงไปด้วยความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด .
.แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่ทำให้เขาอึ้งไปชั่วขณะแบบนี้!
“ ไฮ ..”
“ ..คุณซุน!!!”
เรียวเซหน้าซีดเผือดทันที .. เหงื่อเม็ดเล็กค่อย ๆผุดขึ้นตามใบหน้าเขาทุกขณะ
“ ...ท ..ทะ..ทะไมวันนี้มาเช้าจังครับ ..น ..ไหน บอกว่า 8 โมงไง”
“ ... ..นี่มันเจ็ดโมงกว่าแล้วนะยะ ..อย่าบอกนะว่ายังนอนกินบ้านกินเมืองกันอยู่ ฮึ?”
“ ..ปะ ..ปะเปล่าครับ พวกเราตื่นสดชื่นหน้าตาแจ่มใสรอคุณซุนพอดีครับ”
เขาแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ ..คุณซุนน่ะเดาไม่เคยผิดหรอก พวกนั้นน่ะกำลังอืดได้ที่เลย
“แหมดีเลย ..ดูสิฉันมีเนื้อมาด้วยนะ ....เช้านี้พวกนายจะได้ลิ้มรสอาหารสูตรพิเศษ”
“ ..ก..เกรงใจจังครับ ..เอ่อคือว่า ..ห้องครัวสกปรกนิดหน่อยขอเวลาครู่นึงนะครับ”
“ ..เดี๋ยว!”
พูดยังไม่ทันขาดคำ ..เรียวเซก็กระแทกประตูใส่ดั้งคุณซุนผู้จัดการสาว!? ทันที ..
‘ขอโทษนะครับ ..ผมโกหกไม่เก่ง’
……………..
“แย่แล้ว พวกพี่ ๆ ..ตื่นเร็วครับ ....”
“ คร่อกก ....ฟี้”
“ โธ่ ...อย่าทำเป็นไม่ได้ยินสิครับ ..ผจก.ซุนกำลังอยู่หน้าห้องตอนนี้นะ!!!”
เขายกมือขึ้นปาดเหงื่อที่เริ่มหยดย้อยมากขึ้นเรื่อย ๆ
“กรุณาตื่นด้วยครับ ....”
ไม่มีสิ่งใดไหวติง ...บรรยากาศยังคงเป็นเสียงกรนของหนุ่มๆ อย่างเคย.. แต่อย่างเรียวเซหรือจะละความพยายาม..
“ ไฟไหม้ครับ ไฟไหม้!!!”
พรวดดด..
ทั้ง 4 คนเด้งขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ..
“ไหนวะ...”
“เฮ้ย รีบเผ่นสิวะ ...เดี๋ยวได้ตายกันหมดนี่หรอก”
แทวอนผู้ลุกลี้ลุกลนกว่าใครเพื่อน ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังนอนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อยู่แหมบๆ
“ ..เอ่อ ไม่ใช่ไฟไหม้หรอกครับ ยิ่งกว่าอีก ..”
“อะไรของแกวะ ...”
ทุกคนถามเป็นเสียงเดียวกันด้วยอาการหงุดหงิดที่ต้องตื่นเช้า
“ผจก. ซุนมาครับ!!!”
“นี่ 7 โมงเองนะว้อยยย ...”จุงฮุนสบถอย่างหัวเสีย
“ ...รีบเอามินอาไปซ่อนก่อนเถอะครับ”
“ทุกคนอรุณสวัสดิ์”
“หลับสบายนะยัยวัว ..รู้มั้ยเธอมันตัวซวยชัด ๆ”
มินอาทำหน้าเอ๋อ ..เธอไม่รู้อิโหน่อิเหน่กับเขาเลยซักนิด
“ ...เอ่อ ..รีบซ่อนก่อนเถอะมินอา”
“เอ๊ะ?”
ถึงใบหน้ายามเช้าของเธอจะน่ารักเพียงใด แต่นี่ก็ไม่ใช่เวลาที่เรียวเซจะมายืนเคลิ้มอยู่ได้ ..
ปัง ปังปัง
“นี่ถ้าไม่เปิดประตูภายใน 3 วิ พวกนายอดเงินเดือนเดือนหน้า!!”
วาจาสิทธิ์ของคุณซุนลั่นเข้ามาในห้อง ทำเอาทุกคนวิ่งพล่านกันไปทั่วเหมือนไฟลนก้น
“ ..ใครน่ะ?”
มินอาถามอย่างงง ๆ ..กับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เธอรีบไปซ่อนก่อนเถอะ”
“ตู้เสื้อผ้า ๆ”
“ไม่ได้คุณซุนจะเอาชุดมาให้เราทุกวัน นายลืมไปแล้วเหรอ..”
ปัง!!!
“โบนัสอดไปด้วย!!”
“งั้นก็ที่นี่เลยแล้วกัน ...”
โซฮีดันมินอาเข้าไปในห้องน้ำ ..ก่อนที่จะส่งสัญญาณให้ซูยอนเปิดประตูต้อนรับคุณซุนได้
ผ่างงงง
“ก ..กรี๊ด ..อุ่บ”
“อ ..อื้ ..อ่อย อั๊น อ๊ะ ไอ้ โอ๊ก อิด” (ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต)
“ห้ามกรี๊ด ..หุบปากไปเงียบๆซะด้วยนะ”
“ออ ..อื้อ ..อ่อยอั๊กอี อ๋ายไอไอ้ออก”(ปล่อยซักทีหายใจไม่ออก)
“ ...แฮ่กๆ ..ทำไมนายมาอยู่ในนี้ได้ล่ะ”
“ ...ฉันมาฉี่แล้วมันผิดเรอะ!”
ทันใดนั้นหางตาเจ้ากรรมดันไปสังเกตุส่วนล่างของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าพอดี มีเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์สีดำที่ปกปิดส่วนสำคัญไว้
“ ..ส ..ใส่กางเกงก่อนเหอะ”
“....เธอกลัวมันด้วยเหรอ ..เมื่อคืนเธอยังเล่นกับมันอยู่เลย”
จุงฮุนว่าพลางทำหน้าตากรุ้มกริ่ม เล่นเอามินอาหน้าร้อนผ่าวๆขึ้นมาทันที
“ ..น ..นั่นฉันป้องกันตัวต่างหากเล่า”
“จริง ๆแล้วเธอน่ะ ....น่าจะบอกแต่แรกนะ ..ฉันจะได้จัดให้”
นัยน์ตาเรียวยาวนั้น เปรยหางตาลงไปที่ร่างเล็กอย่างเจ้าเล่ห์
“ จ..จัดอะไร”
เธอจ้องหน้าเขาเขม็ง ..แต่สายตาของเขากลับทำให้เธอรู้สึกอ่อนระทวย
“ไม่เห็นต้องถามเลยนี่ ...ว่าแต่ในนี้ก็โอเคนะ ..มีคนอยู่ข้างนอกด้วย เร้าใจดี”
“ หยุดนะ ..ขืนพูดอีกคำฉันจะบีบอีก”
มินอาขู่ แต่น้ำเสียงกลับเบาเสียเหลือเกิน
“บีบสิคราวนี้เอาให้แรงกว่าเมื่อคืนนะ ..ฉันชอบคนมือหนักๆ”
เขาเอื้อมมือไปสัมผัสมือเธอแล้วค่อย ๆเลื่อนมันไปวางไว้ตรงหน้าท้องที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ
“..ป ...ปล่อยนะไม่งั้นฉันจะกรี๊ด”
“ ...ถ้าคนอื่นมาเห็นจะคิดยังไง ..ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน”
จุงฮุนพูดแต่มือของเขาก็ยังไล่ลงไปเรื่อยๆ! ขณะที่มินอาไม่กล้าแม้แต่จะปริปากพูด ...
........
“แหม ซื้อของมาเยอะเลยนะครับ ..”
“พวกเราเกรงใจจะแย่อยู่แล้ว คราวหลังก็ไม่ต้องลำบากนะครับ”
แทวอนกับซูยอนมองหน้ากันอย่างเข้าใจ ..
อันที่จริง ไอประโยคที่ว่า’คราวหลังก็ไม่ต้องลำบากนะครับ’
ความหมายแท้จริงแล้ว น่าจะเป็น “คราวหลังไม่ต้องลำบากมาอีกนะครับ”ซะมากกว่า
ทั้ง 3 ช่วยกันล้างผัก หั่นเนื้อกันคนละไม้คนละมือ ..รีบ ๆให้อาหารเสร็จแล้วผจก.ซุนจะได้กลับๆไปสักที
ฝ่ายเรียวเซนั้นได้แต่เป็นห่วงมินอา จนเขาทำเนื้อหลุดมือแล้วหลุดมืออีก
“แหม ..พักนี้ใจลอยนะพ่อหนุ่มน้อย ..ตะกี้ก็ทำตัวมีพิรุธ ..ตกหลุมรักใครอยู่รึเปล่าจ๊ะ”
“ ค..คงงั้นมั้งครับ”
“ ..แหม ..ดีจังเนอะ ความรักวัยรุ่นเนี่ย ..ร้อนแรง ชวนซู่ซ่าดีจัง”
คุณซุนทำเสียงเล็กเสียงน้อยพลางส่ายก้นระริกระรี้ แบบสาววัยรุ่น
“รักไม่ใช่ดวงดาวเมื่อพราวแสง ...ใช่ร้อนแรงดั่งแสงอาทิตย์ส่อง ...”
ทุกคนพยายามจะหาอะไรมาอุดหู ..ซูยอนนั้นใช้ต้นหอมยัดหูก่อนใครเพื่อน ตามมาด้วยฮีโซที่พยามปั้นหน้าขรึมแล้ว แต่ก็ยังไม่วายต้องแสร้งทำเป็นเกาขี้หูซะอย่างนั้น ..ขณะที่คุณซุนกำลังบรรเลงเพลงสมัยเธอยังรุ่นอยู่นั้นเอง เสียงที่ไม่ได้รับเชิญก็ดันแหวกสายลมขึ้นมากลางอากาศราวกับแสงยานุภาพอะไรบางอย่างที่คั่งค้าสะสมมานานพันปี
แพร่ดดด ..
ทั้ง 4 มองหน้ากันแบบเอ๋อ ๆ ..ผู้จัดการในมาดแมนแบบเมโทรเซ็กช่วลดันผายลมซะดังลั่น
แถม ..กลิ่นยัง ..มหาบรรลัยความเหม็นขั้นสุดยอด
สังเกตุหน้าแต่ละคนตอนนี้ สุดพะอืดพะอม จวนจะอาเจียนกันอยู่แล้ว
“ ..แหม ..ท้องไม่ค่อยดีน่ะ ..ขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะจ๊ะ”
“ ...เดี๋ยวครับ ..คือว่าห้องน้ำมัน”
“ สกปรกนิดหน่อยไม่เป็นไรจ้ะ ..ไม่ไหวแล้ว”
แพร่ด..
คุณซุนปล่อยก๊าซครั้งสุดท้าย จังหวะที่ทุกคนอุดจมูกพร้อมกันนั้นเองเขาก็ชิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว และไม่ทราบว่าเป็นบุญหล่นทับหรืออย่างไรก็มิอาจทราบได้ .. ประตูนั้นก็เปิดต้อนรับให้เขาเข้าไปโดยสวัสดิภาพ!
ทั้ง 4 ตาค้าง ..พวกเขาพูดไม่ออกไปชั่วขณะ(อีกแล้ว) ..น่าเจ็บใจนัก ที่อพาร์ตเม้นท์นี้มีห้องน้ำห้องเดียว ..
ทำไมกันนะมีเงินก็เหลือใช้ ..แต่กลับซื้อคอนโดห้องน้ำเดี่ยว ..ถ้าผ่านเหตุการณ์ครั้งนี้ไปได้ด้วยดี
สาบานได้พวกเขาจะสร้างห้องน้ำให้มูลนิธิเป็นการฟาดเคราะห์ซัก 10 ที่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
“เฮ้ย ..แล้ว ..จุงฮุนล่ะ?”
แทวอนทำลายความเงียบขึ้น..แต่ยิ่งทำให้เพื่อนอีกสามคนเหวอหนักเป็นสองเท่า
“ห้องน้ำ!!!”
พวกเขาพูดพร้อมกัน ..ตอนนี้ทั้งสี่คงทำได้เพียงภาวนา บนบานศาลเจ้าให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองคนทั้งคู่
ความคิดเห็น