ลำดับตอนที่ #44
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : ~ของขวัญก่อนแข่ง - จบการประลอง~
ท่ามกลางแสงแดดจ้าในตอนเที่ยงวัน ที่ในห้องอาหารถูกจับจองไปจนหมด ทำให้นักเรียนปี 5 ต้องยกขโยงออกมา กินอาหารกันที่ใต้ต้นไม้ โดยผู้ทำอาหารคือ 6 นางฟ้าแห่งป้อมอัศวินนั่นเอง
\"พวกนายกินดีๆสิ\" แองจี้พูดพลางมองพวกลิงทะโมนทั้งหลายที่กินข้าวอย่างหิวโหย จนดูแทบไม่ได้
\"นายก็เหมือนกันเฟริน เป็นผู้หญิงซะเปล่า เสียสถาบันกุลสตรีหมด\" แองจี้บ่นพลางส่ายหน้ากับการกระทำของหญิงสาวผู้ทำตัวไม่สมหญิงอยู่เสมอ
\"ช่างเถอะแองจี้ ถึงจะพูดเท่าไหร่คุณเฟรินก็ยังทำเหมือนเดิมแหละ\" เรนอนพูดปลอบเพื่อสาวที่ได้แต่ถอนหายใจอย่างเดียว
\"เฮ้อ อิ่มจังเลย\" เฟรินร้องออกมาเสียงดัง หลังจากที่พวกเขากินอาหารกันเสร็จแล้ว ก็นอนแผ่หราใต้ต้นไม้ด้วยความเหนื่อย ถึงปีนี้จะโชคดีที่ไม่มีการสอบข้อเขียนก็เถอะ แต่มันก็เกร็งไม่น้อยเลยซักนิด แถมยังไม่รู้อีกว่าการประลองคืออะไร
\"นายอย่านอนล่ะเฟริน เดี๋ยวหลับเพลินไปไม่ทันแข่งกันพอดี\" มาทิลด้าพูดเตือนเฟรินที่ทำท่าจะหลับ ทำให้เจ้าตัวยุ่งลืมตาตื่นทันที
\"จะแข่งอะไรกันน้า\" แองจี้พึมพำออกมา
\"ไม่รู้สิ แต่ถึงยังไงพวกเราก็ต้องคว้าตำแหน่งมาให้ได้ เรื่องอะไรจะยอมแพ้พวกที่แข่งเสร็จแล้วล่ะ จริงมั้ย\" มาทิลด้าพูด เรนอน แองจี้ และเฟรินพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
\"งั้นก็ไปกันเถอะ\" แองจี้พูดแล้วลุกขึ้น เฟรินและเรนอนก็ลุกตาม
ระหว่างที่ทั้ง 4 จะเดินผ่านไปนั้น คาโลก็เรียกเฟรินไว้ซะก่อน
\"เฟริน\"
\"มีอะไรหรอ\" เฟรินหันไปถามพลางยิ้มให้อย่างสดใส
\"ขอเวลาซักหน่อย\" คาโลพูด เฟรินยิ้มแล้วพยักหน้า ก่อนจะหันไปบอกอีก 3 สาวที่ยืนรออยู่
\"เดี๋ยวฉันมา ไปก่อนเลยก็ได้\" เฟรินพูด แล้วเดินตามคาโลไป
สถานที่ที่คาโลพาเธอมาเป็ฌนสถานที่ที่ไม่คุ้นตาเลยแม้แต่น้อย ถ้าพูดถึงส่วนนี้ของโรงเรียนคงแทบจะไม่มีใครย่างกรายเข้ามาเลย แต่คาโลมันพาเธอมาดูอะไรกันแน่นะ ทั้งสองมาหยุดอยู่ที่ห้องๆหนึ่ง ซึ่งมืดสนิทไม่มีแม้แต่แสงแดดสาดส่องเข้ามา
\"ที่นี่ที่ไหนน่ะคาโล\" เฟรินถามอย่างสงสัย พลางมองไปรอบๆอย่างสนใจ
\"นายปิดตาก่อน\" คาโลพูด แล้วยื่นผ้าสีดำผืนหนึ่งให้เฟริน เฟรินก็รับมาแต่ก็ยังงงไม่เลิก
\'ในเมื่อมันบอกให้ปิด ปิดก็ได้วะ คงไม่เป็นไรหรอก\' เฟรินคิดในใจ แล้วเอาผ้าปิดตา
\"มองเห็นอะไรมั้ย\" คาโลถาม
\"ไม่เลย\" เฟรินตอบ แล้วส่ายหน้า
\"อืม ฉันบอกให้เปิดค่อยเปิดออกนะ\" คาโลบอก เฟรินพยักหน้า แล้วคาโลก็พึมพำบางอย่างเบาๆ มันเหมือน..เหมือนท่องคาถาเลย
\"เอาล่ะ เปิดได้ละ\" คาโลพูด แล้วเดินอ้อมมาข้างหลังเฟริน แล้วเอาผ้าปิดตาออกให้
ภาพที่เฟรินทำให้เธอตาโตด้วยความตะลึง..สวย สวยมาก สวยมากจริง!! เฟรินมองภาพข้างหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา ตอนแรกที่เธอเดินเข้ามาในห้องนี้ มันไม่มีอะไรเลยแท้ แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นท้องฟ้ายามค่ำคืน แถมยังทุ่งดอกลิลี่สีขาวบริสุทธิ์ที่อยู่รอบๆตัวเธอ หิ่งห้อยมากมายกำลังบินไปบินมาไม่หยุด
\"สวย...\" เฟรินเอ่ยปากออกมาอย่างลืมตัว คาโลมองหญิงสาวแล้วยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้แล้วโอบกอดหญิงสาวจากด้านหลัง
\"สวยใช่มั้ยล่ะ\" คาโลถามเสียงกระซิบที่ข้างหู
\"อืม\" เฟรินตอบ ใบหน้าของหญิงสาวขึ้นสีเรื่อทันที
\"ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะให้แข่งจนก่อน แต่คิดๆดูแล้ว ให้ก่อนเลยแล้วกัน\" คาโลพูด
\"ขอบใจนะ\" เฟรินพูด แล้วบรรจงหอมแก้มชายหนุ่มแบบไม่ให้ทันตั้งตัว ทำให้ก้อนน้ำแข็งละลายเอาง่ายๆ
\"มะ..ไม่เป็นไรหรอก\" คาโลตอบเสียงติดขัด
\"อืม\" เฟรินรับคำ แล้วหันกลับไปชมทัศนียภาพที่สวยงามอีกรอบ
\"ดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าให้บาดเจ็บล่ะ มีอะไรก็เรียกฉันนะ\" คาโลพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
\"ฉันรู้แล้ว\" เฟรินรับคำ แล้วหันหน้าเข้าหาคาโล
ดวงตาของทั้งสองประสานกัน ความรักที่ไม่ต้องเอ่ยปาก ก็บอกได้ทางสายตา บรรยากาศรอบๆตัวดูจะเป็นใจเหลือเกิน ใบหน้าของชายหนุ่มค่อยๆเลือนเข้ามาเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันใบหน้าของหญิงสาวก็ไม่ได้เลื่อนถอยออกไปแต่อย่างใด ใกล้กันมากจนสัมผัสไดถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดใบหน้า
\"ฉันรักเธอ\" คาโลพูดแล้วบรรจงจูบหญิงสาว จูบที่อ่อนโยนแต่ก็เร่าร้อนไปในเวลาเดียวกัน ทำให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้ม จนปล่อยสติให้หลุดลอยหายไปอย่างคุมไม่ได้ มือทั้งสองเลื่อไปคล้องคอชายหนุ่มไว้อย่างไม่อยากให้หลุดลอยไปไหน ส่วนมือของชายหนุ่มที่เคยประคองที่หลังก็เลื่อนขึ้นมาจับศีรษะของหญิงสาวไว้
หลังจากจูบกันเนิ่นนาน คาโลก็ถอนริมฝีปากออกอย่างนึกเสียดายในใจ ทั้งๆที่ปกติไม่ค่อยมีโอกาสอย่างนี้แท้ๆ แต่เขาก็ใจต้องปล่อย เพราะอีกไม่กี่นาทีการแข่งขันก็จะเริ่มขึ้นแล้ว
\"เราไปกันเถอะ\" คาโลพูดขึ้นก่อน เฟรินพยักหน้า แล้วทั้งสองก็เดินออกไปจากห้องทันที
--------------------------------------------------------------------------------------------------
\"คุณเฟรินกับคาโลไปไหนนะ ได้เวลาแข่งแล้วยังไม่มากันอีก\" เรนอนบ่นพลางก้มมองดูนาฬิกา
\"เดี๋ยวก็คงมา\" คิลที่อยู่ข้างๆตอบอย่างไม่ใส่ใจ
\"เดี๋ยวฉันไปตามดีกว่านะคะ\" เรนอนพูด แล้วทำท่าจะเดินออกไป แต่ก็ถูกคิลดึงแขนไว้
\"เดี๋ยวก็มาเองแหละ ไม่ต้องไปหรอก\" คิลพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
\"ไง\" เสียงเฟรินดังขึ้นจากข้างหลัง
\"ยังมา ไง อะไรอีกล่ะคะคุณเฟริน รู้มั้ยคะว่ามันจะถึงเวลาแข่งแล้ว ไปทำอะไรกันมาคะเนี่ย คาโลก็เหมือนกันไม่รู้เลย\" เรนอนบ่นออกมาเป็นชุด ทำให้หัวขโมยตัวยุ่งจ้องเธอตาปริบๆ ด้วยความที่ไม่รู้จะเถียงเธอว่ายังไงดี
\"เอาน่าๆ ใจเย็นเถอะเรนอน ยังไงพวกเขาก็มากันแล้ว\" คิลพูดไกล่เกลี่ยให้
\"แต่...........\" เรนอนทำท่าจะเถียงต่อ แต่เสียงแองจี้ก็ดังขัดจังหวะซะก่อน
\"เรนอน เฟรินมายัง\"
\"มาแล้ว\" เรนอนตอบกลับไป
\"งั้นพามาเลย เราต้องออกไปแล้วนะ\" แองจี้พูด
\"เราต้องไปแล้วค่ะ คาโลกับคุณคิลไปนั่งรอเถอะนะคะ\" เรนอนพูด แล้วเดินจูงมือเฟรินออกไปทางสนามประลอง
\"เอาล่ะครับ การประลองในรอบบ่ายจะเริ่มขึ้นแล้วนะครับ ในภาคบ่ายนี้เราจะเริ่มประลองผู้คุมกฏก่อนนะครับ ซึ่งทีมแรกที่จะมาเจอกันก็คือทีม ปี 2 กับปี 7 ครับ\" พิธีกรกล่าวเสียงใส แล้วเสียงปรบมือก็ดังขึ้นพร้อมกับทั้งสองทีมที่เดินลงในสนาม
\"การแข่งขันคือ เราจะให้ท่านเลือกสมาชิกเองได้นะครับ แต่ขอบอกว่าต้องเป็นคนในชั้นปีเท่านั้น แล้วอีกอย่างคือผู้เข้าประลองทั้ง 4 ไม่มีสิทธิ์ลงนะครับ ให้คอยเป็นคนควบคุมหมาก รอบนี้เราจะแข่งหมากรุกกันนะครับ\" พิธีกรประกาศ ทำให้พวกรุ่นพี่ปี 7 ยิ้มอย่างมีชัย
และก็เป็นไปตามคาด รุ่นพี่ปี 7 ใช้เวลาประมาณ 20 นาทีรุกฆาตฝ่ายตรงข้ามจนได้
\"เอาล่ะครับ ต่อไปก็จะเป็นทีมที่ผ่านเข้ารอบมาได้ คือทีมปี 7 ครับ และทีมผู้ท้าชิงคือทีมปี 5 ครับ\" พิธีกรประกาศ แล้ว 4 ใน 6 นางฟ้าแห่งป้อมอัศวินก็เดินออกมา
\"เชิญฝ่ายปี 7 เลือกก่อนครับ\" พิธีกรพูดอีกครั้ง
\"เอาเหมือนเดิม\" ฝ่ายปี 7 ตอบกลับมา พิธีกรพยักหน้า และหันไปหาอีกทีมหนึ่ง
\"เชิญปี 5 ครับ\"
\"เฟริน นายเลือก\" มาทิลด้าปัดความรับผิดชอบให้เฟรินเต็มที่
\"อืม เอาปี 5 ทั้งหมดฮะ\" เฟรินตอบ แล้วร่างของนักเรียนปี 5 ป้อมอัศวินก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
\"ช่วยหน่อยนะเพื่อนๆ\" เฟรินพูดเหมือนล้อเล่น แต่ดวงตากลับเอาจริงเกินคาด
\"เอาล่ะ เริ่มการแข่งได้\" พิธีกรประการ
ภายไปประมาณ 7 นาที เฟรินก็ได้รู้ซึ้งแล้วว่าพี่ปี 7 คนนี้ เดินหมากได้ห่วยมาก ดูจากตาเดินนี้แล้ว อีกประมาณ 5 ตาเท่านั้นเขาก็รุกคิงได้เรียบร้อย
และก็เป็นไปดังคาด เฟรินใช้เวลา 10 นาทีให้การสยบรุ่นพี่ซะอยู่หมัด พูดได้คำเดียวว่า..มันเก่ง!!
\"ผู้ชนะคือปี 5 ครับ\" พิธีกรประกาศ แล้วเสียงปรบมือก็ดังลั่นไปทั่ว เฟรินยิ้มออกมาอย่างดีใจ ร่างของปี 5 ทั้ง 18 คนหายไปทันที พวกเฟรินเดินกลับเข้าห้องพักไป
หลังจากเคลียร์สนามเสร็จการต่อสู้ของคู่ต่อไปกำลังจะเริ่มขึ้น คู่ที่เดิมพันกันด้วยตำแหน่งเสนาธิการฝ่ายขวา
\"ตอนนี้บรรยากาศรอบสนามกำลังร้อนระอุนะครับ เพราะแสงแดดรึเปล่า หรือเพราะคู่ต่อไปที่จะมาประลองกันแน่ เอาล่ะครับ ต่อไปเป็นการชิงตำแหน่งเสนาธิการฝ่ายขวา ซึ่งผู้เข้าแข่งมีสองคนครับ ได้แก่
คิลมัส ฟีลมัส เดอะ คิลเลอร์ ออฟ ซาเรส ปี 5 และ ราบา เวซิส เดอะ ไนท์ ออฟ เพิร์ล ปี 6 ครับ\" พิธีกรประกาศ แล้วทั้งสองก็ย่างกรายเข้ามาในสนาม คู่ต่อสู้ของคิลเป็นชายรูปร่างใหญ่ ผมสีดำและตาสีดำ ทำห้เขาดูน่ากลัวไม่น้อย แต่นักฆ่าอย่างเขายังต่อกลัวอะไรอีกหรือ
\"กฏกติกาก็ไม่มีอะไรมากนะครับ ต่อสู้ได้เต็มที่จนกว่าคู่ต่อสู้ จะไม่สามารถสู้ต่อได้\" พิธีกรอธิบายช้าๆ
\"เอาล่ะครับ เริ่มได้!!\"
พอพิธีกรพูดจบ ชายร่างยังก็เป็นฝ่ายพุ่งเข้ามาหาคิล แต่คิลก็กระโดดหลบได้ทัน ราบาดึงดาบออกมา แล้วเริ่มพุ่งเข้าฟันคิลอีก แต่คิลก็หลบได้อีกเช่นเคย
\"แก....\" ราบากัดฟันกรอดด้วยความแค้นใจ
\"โทษนะ แต่ตำแหน่งนี้ฉันขอ\" คิลพูด แล้วประจุไฟฟ้าก็โผล่ขึ้นในมือ แล้วมันก็พุ่งไปที่ราบาที่ยืนตะลึงอยู่ มันโดนเข้าที่ราบาเต็มแรง จนชายร่างใหญ่กระเด็นไปอีกฟากของสนาม
\"ผะ..ผู้ชนะคือ คิลมัส ฟีลมัสครับ\" พิธีกรประกาศ คิลยิ้มน้อยๆ แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องพัก
---------------------------------------------------------------------------------------------------
\"เอาล่ะครับ คู่ต่อไปเป็นเสนาธิการฝ่ายซ้ายกันบ้างนะครับ ผู้เขาประลองคือ โร เซวาเรส เดอะ เบกการ์ ออฟ ทริสทอร์ ปี 5 ซึ่งมีตำแหน่งอดีตผู้คุมกฏอยู่แล้วนะครับ ส่วนอีกคนคือ เอวาดอร์ ลาเซีย เดอะ วอร์ริเออร์ ออฟ โคมิเน่ ปี 4 รุ่นน้องที่อายุห่างกันแค่ปีเดียว\" พิธีกรบรรยายสรรพคุณเสร็จสรรพ
ทั้งคู่เดินลงสนามพร้อมกับ แต่สิ่งที่ต่างกันคือ ใบหน้า เพราะโรเดินลงสนามด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสบายๆ แต่เอวาดอร์กลับมีสีหน้าเคร่งเครียด
\"เอาน่า สบายๆ\" โรพูโพลงยิ้มให้รุ่นน้อง แต่เอวาดอร์กลับไม่เล่นด้วย
\"เอาล่ะครับ เมื่อทั้งคู่พร้อมกันแล้วก็เริ่มเลยแล้วกันนะครับ\" พิธีกรพูด แล้วการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น โดยเอวาดอร์เป็นฝ่ายโจมตีก่อน เขาใช้ดาบและก็ร่ายเวทย์ไปพร้อมกัน
\'ช่างเป็นเด็กที่มีความสามารถจริงๆ น่าเสียดาย\' โรคิดในใจแล้วส่ายหัวน้อยๆพลางขยับตัวหลบวิถีดาบ แล้วดาบก็พลาดไปโดนแขนโรเข้า
\"ฉันเอาจริงล่ะนะ\" โรพูดแล้วใบหน้าที่มีรอยยิ้มเมื่อกี้ก็กลับกลายเป็นใบหน้าจริงจัง จนเอวาดอร์ถึงกับผละไปเล็กน้อย แต่ก็โชคดีที่ตั้งสติไว้ได้ทัน
\"เริ่มแล้วสินะ\" ลูคัสหันไปพูดกับลอเรนซ์
\"ใช่ ไม่ได้เห็นตั้งนานแน่ะ\" ลอเรนซ์ตอบ
\"ตั้งแต่เมื่อ 4 ปีก่อนใช่มั้ยลอรี่\" ลูคัสถาม
\"อืม เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ\" ลอเรนซ์ตอบ แล้วหันกลับไปสนใจการประลองอีกครั้ง
ผู้คนในสนามที่เคยชมการแข่งหมากกระดานเกียรติยศเมื่อ 4 ปีก่อนจำได้ดี ถึงชายหนุ่มผู้นี้ ผู้ซึ่งไม่ได้บริกรรมคาถาแต่อย่างใด แต่คู่ต่อสู้กลับเป็นฝ่ายหายใจไม่ออก แล้วล้มลงเอง
\"หึ\" โรยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย แต่รอยยิ้มนั่นกลับเป็นรอยยิ้มที่เย็นชาเสียจริง เอวาดอร์ถอยหลังมาแล้วเริ่มบริกรรมคาถาก่อน เพราะถือว่าเริ่มก่อนย่อมได้เปรียบอยู่แล้ว
แต่อยู่ดีๆเสียงของเขาก็ขาดหายไป เอวาดอร์คุกเข่าลงกลับพื้นพลางจับหน้าอกแน่นเหมือนหายใจไม่ออก แต่โรกลับยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี
\'จบแล้วสินะ ร้ายกาจจริงๆ\' นี่คือความคิดในใจของผู้ที่เคยเห็นเหตุการณ์นี้มาก่อนเมื่อ 4 ปีที่แล้ว แต่สำหรับผู้ที่ยังไม่เคยเห็นก็ได้แต่ตะลึงอย่างเดียว
\"กะ..แก ปีศาจ\" เอวาดอร์ด่าโรที่ยืนยิ้มอยู่ รอยยิ้มหายไปจากหน้าของโรทันที
\"ขอโทษนะ แต่ฉันต้องทำ\" โรตอบพลางหลุบเปลือกตาลง แล้วเอวาดอร์ก็ล้มลงไปกองกับพื้น แล้วร่างของเขาก็หายไป
\"ผะ..ผู้ชนะคือโร เซวาเรสครับ\" พิธีกรประกาศ โรยิ้มน้อยๆ แล้วเดินกลับเข้ามารวมกับเพื่อนๆที่อยู่ในห้องพัก
-----------------------------------------------------------------------------------------------
\"ต่อไปก็ตานายแล้วสินะ\" เฟรินพูดกับคาโลด้วยเสียงแผ่วเบา เธออดเป็นห่วงไอ้คนข้างหน้านี่ไม่ได้จริงๆ มันใจอ่อนเกินไป
\"อืม\" คาโลตอบสั้นตามแบบฉบับ
\"งั้นก็โชคดีนะ\" เฟรินพูดแล้วหอมแก้มชายหนุ่มเพื่อให้กำลังใจ คาโลพยักหน้าแล้วเดินออกไปสู่สนามประลอง
\"ต่อไปก็เป็นการประลองนัดสุดท้ายของวันนี้แล้วนะครับ ซึ่งก็เป็นตำแหน่งที่สำคัญที่สุดด้วยเช่นกัน ก็คือตำแหน่งหัวหน้าป้อมอัศวินนั่นเอง ผู้เข้าแข่งขันก็ได้แก่ คาโล วาเนบลี เดอะ ปรินซ์ ออฟ คาโนวาล ปี 5 และ โนเอล ซาบารอฟ เดอะ ปรินซ์ ออฟ สกอร์ปิโอ ปี 3 ครับ\" พิธีกรกล่าวแนะนำผู้เข้าแข่งขัน แล้วร่างของเจ้าชายน้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่า ดูขี้เล่น แต่ก็ยังคงความสง่างามแบบเจ้าชายเอาไว้
\"กติกาของการประลองรอบสุดท้ายก็จะเหมือนกับการประลอง 2 รอบที่ผ่านมานะครับ คือผู้ที่ล้มลงก่อนคือผู้แพ้ เอาล่ะครับ พร้อมกันรึยัง\" พิธีกรถาม คาโลกับโนเอลพยักหน้าเป็นเชิงรับ แล้วพิธีกรก็พูดต่อ
\"งั้นก็เริ่มได้ครับ!!\" พิธีกรพูดเสียงดังลั่น แล้วทั้งสนามก็เงียบไป
\"ผมไม่ยอมแพ้หรอก\" โนเอลพูดขึ้นก่อน
\".......................\"
\"อย่าเงียบสิครับ ถ้าพี่แพ้พี่ต้องเลิกกับพี่เฟริน ตกลงมั้ยฮะ\" โนเอลพูด ทำสีหน้าจริงจังซึ่งต่างไปจากปกติ
\"นาย...??\" คาโลมองโนเอลอย่างสงสัย
\"ชอบเฟรินหรอ\" คาโลถาม แต่โนเองไม่ตอบ ตอนนี้ใบหน้าของหนุ่มน้อยผู้ไม่เจียมตัวมาหลงรักรุ่นพี่แสนสวยกำลังแดงก่ำด้วยความเขินอาย
\"ฮะ\" โนเอลตอบกลับมาหลังจากตั้งสติได้แล้ว
\"เสียใจด้วยนะ แต่เฟรินเป็นของฉันคนเดียว\" คาโลพูดต่อ
\"ในเมื่อขอดีๆไม่ให้ ผมก็คงต้องใช้กำลังแย่งมาใช่มั้ยฮะ\" โนเอลพูดเสียงเย็นก่อนจะเรียกอาวุธประจำกายออกมา
\"คฑาพิพากษา!!\" คาโลเรียกคฑาออกมาบ้าง แล้วเสียงบริกรรมคาถาก็ดังก้องไปทั่งสนาม คาถาที่ไม่เหมือนกันซักนิด แต่ถูกบริกรรมออกมา เพื่อต้านกันโดยเฉพาะ
\"ไอซ์แฟลซ!!\" หอกน้ำแข็งจำนวนมากพุ่งออกมาจากพื้นสนาม เข้าใส่โนเอลที่ยืนบริกรรมคาถาอยู่
\"มาดูโอ!!\" แล้วอยู่ดีๆ หอกดินทั้งหมดก็หายไป แต่อาวุธมากมายกำลังพุ่งเข้าใส่คาโลอย่างรวดเร็ว
\"ไอซ์วอล์!!\" กำแพงน้ำแข็งโผล่ขึ้นมารับอาวุธทั้งหมดไว้ได้ทันเวลา
\"เก่งหนิฮะ ที่หลบพ้น\" โนเอลพูดเสียงเยาะ
\"ตั้งแต่วันนั้น เมื่อ 2 ปีก่อน ผมพยายามฝึกฝนอย่างหนัก เพื่อที่จะชนะพี่ เพื่อที่จะได้รักพี่เฟรินอย่างภาคภูมิใจ เพื่อที่จะได้เฟรินมาครอบครอง จนถึงวันนี้ก็ไม่เคยมีใครรับคาถานี้ได้มาก่อน\" โนเอลพูด
\"งั้นมาลองดูกัน\" คาโลพูดสั้นๆ
\"วีสกาย่า!!\" พายุหิมะลูกใหญ่พุ่งเข้าหาโนเอลอยู่ ชายหนุ่มผละไปเล็กน้อยก่อนจะตั้งสติบริกรรมคาถาอีกครั้ง
\"มาดูโอ!!\" พายุหิมะหายไป เกราะบางๆปรากฏขึ้นรอบตัวโนเอล เขายิ้มน้อยๆ ก่อนที่กระแสไฟฟ้าจำนวนมาก จะพุ่งเข้าหาคาโล
\"วีสกาย่า!!\" กระแสไฟฟ้าดูพัดหายไป ทั้งสองยืนจ้องกันอย่างเอาเป็นเอาตาย มันเป็นช่วงเวลาที่ทำให้คนหยุดหายใจได้เลยทีเดียว
\"นี่ลอรี่ คิดว่านัดนี้ใครจะชนะ\" ลูคัสหันไปถามลอเรนซ์
\"ผมว่าน่าจะเป็นคุณคาโลนะครับ\" เอริกส์ตอบ
\"นาย..?? ลืมไปว่าอยู่ด้วย\" ลูคัสพูดพลางหันไปมองที่เก้าอี้ถัดจากลอเรนซ์นั่ง
\"ฉันก็ว่าคาโล\" ลอเรนซ์ตอบ แต่ก็ยังไม่ละสายตาไปจากสนามประลอง
\"อืม แต่โนเอลก็เก่งนะ\" ลูคัสพูดพลางครุ่นคิด
\"ก็คงต้องรอดูต่อไป\" ลอเรนซ์ตอบ ลูคัสพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
\"ลอเรนซ์ ระวังด้วยนะ คนเยอะๆอย่างนี้ไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่\" เอริกส์พูดเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่ 2 คน
\"อืม ฉันจะระวัง\" ลอเรนซ์ตอบ
---------------------------------------------------------------------------------------------
การต่อสู้ยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด ตอนนี้สนามทั้งสนามเละเทะไปหมด ทั้งน้ำแข็งที่เกาะอยู่รอบๆ อาวุธมากมายที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนกันแน่ สายลมอ่นๆ แต่เย็นเฉียบพัดผมสีเงนและสีดำให้ปลิวพริ้วไปตามแรงลม ดวงตาสีฟ้าคู่สวยและสีเขียวอ่อนจ้องกันไม่หยุด เหงื่อเม็ดเล็กๆเริ่มก่อตัวที่ไรผม แต่ปากของทั้งคู่กลับบริกรรมคาถาที่ร่ายยาวเหยียดเป็นวา เหมือนกับว่าอยากให้มันจบๆไปในครั้งนี้เลย เพราะว่าทั้งคู่ก็เหนื่อยมากแล้ว ถ้าสู้กันต่อไปร่างกายต้องรับไม่ไหวแน่ๆ แต่ด้วยความหยิ่งในศักดิ์ศรีของแต่ละคนที่ไม่ยิ่งหย่อนไปมากกว่ากัน ทำให้สิ่งนี้กดลายมาเป็นแรงผลักดัน ทั้งๆที่เรี่ยวแรงหมดไปแล้ว แต่ด้วยทิฐิที่มีมากเหลือเกิน ทำให้ต้องยืนหยัดต่อไป
\"วีสกาย่า!!/มาดูโอ!!\" เสียงที่เปล่งออกมาพร้อมกับหมาป่าหิมะสีขาวที่ปรากฏตัวขึ้น และนกไฟสีแดงเพลิงสวยงาม สายตาทุกคู้เพ่งเล็งอย่างสนใจในการประลองนัดนี้อย่างมาก
แล้วการต่อสู้ระหว่างนกเพลิงกับหมาป่าหิมะก็เริ่มขึ้น โดยผู้ควบคุมคือชายหนุ่มทั้งสองที่ยังบริกรรมคาถาต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่หยุดหย่อน ถ้าหยุดก็อาจจะแพ้ ถ้าแพ้ก็ต้องเสียเธอไป ต่อให้ตายฉันก็ไม่คิดจะเสียใจ เพราะอย่างน้อยฉันก็ได้ปกป้องเธอ..คนที่ฉันรัก
ในพริบตาถัดมา หมาป่าหิมะและนกเพลิงก็หายไป ตามตัวของทั้งสองมีบาดแผลเกิดขึ้นมากมาย เลือดสีแดงสดไหลลงสู่พื้นสนามสีขาวสะอาดที่ถูกปกคลุมได้ด้วยหิมะแสนสวยจากเจ้าชายน้ำแข็ง
\"วีสกาย่า!!/มาดูโอ!!\" พายุหิมะและพายุดินพุ่งเข้าหากัน แล้วก็แตกสลายไป แต่ผลกระทบของพายุทั้งสองทำให้ร่างของผู้บริกรรมคาถาทั้งสองกระเด็นไปที่ขอบสนาม
\"คาโล!!\" เฟรินที่นั่งดูการประลองตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ร้องออกมาเสียงดังลั่น พลางวิ่งลงมาเพื่อดูอาการชายผู้เป็นที่รัก
\"อย่า!! เฟริน อย่าเข้ามา\" คาโลร้องห้าม ขณะที่หญิงสาวจะก้าวเท้าเข้ามาในสนามประลอง
\"มันยังไม่จบ\" คาโลพูด
\"พอได้แล้ว การประลองอะไรช่างมันเถอะนะ อย่าสู้อีกเลยนะ\" เฟรินพูดเสียงสั่นเครือ เพราะน้ำตาของเธอกำลังไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้างของหญิงสาว แววตาของเธอดูเจ็บปวดรวดร้าวเหมือนใจจะขาดซะให้ได้
\"ไม่ได้หรอก ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้\" คาโลตอบพลางพยายามยันตัวลุกขึ้น
\"พอเถอะนะ ถือว่าฉันขอร้องนาย พอเถอะนะคาโล\" เฟรินพูดพลางเอื้อมมือไปจับมือคาโล
\"นายไม่ต้องห่วงฉันหรอกเฟริน ฉันไม่เป็นไร\" คาโลพูด
\"ไม่ ไม่นะ\" เฟรินจับมือคาโลแน่น พลางส่ายหัว
ภาพของทั้งสองถูกจับจ้องจากผู้คนมากมายที่อยู่ในสนามประลองแห่งนี้ แล้วคนที่เห็นชัดที่สุดคงจะเป็นโนเอลที่นอนอยู่อีกฟากสนาม ความรักของทั้งสองที่มีให้กันยิ่งใหญ่มาก จนในที่สุดโนเอลก็สำนึกได้
นี่น่ะหรอความรัก ความรักคืออย่างนี้เองหรอ นี่เขาพลาดอะไรไปอย่างนั้นหรอ เขาเข้าใจผิดไปเองสินะ พี่เฟริน พี่คาโล ความรักของพวกพี่ยิ่งใหญ่จริงๆ ผมยอมแพ้แล้ว ผมขอยอมแพ้ โนเอลคิดในใจพลางชูมือขึ้น
\"ผมขอยอมแพ้ครับ\" เขาพูดออกมา คาโลหับควับมามอง
\"นายพูดอะไรออกมา มันยังไม่จบ!!\" คาโลตะโกน
\"มันจบแล้วครับ ความจริงผมแค่อยากจะชนะพี่เท่านั้นเอง ตำแหน่งหรืออะไรผมก็ไม่ได้อยากได้ซักนิด ที่ผมบอกว่าผมรักพี่เฟริน ผมก็เพิ่งเข้าใจตอนนี้เอง คำว่ารักของผม แท้จริงแล้วก็ว่างเปล่า เป็นเพียงสิ่งที่ผมคิดไปเองเท่านั้น ขอโทษนะครับที่ผมทำให้วุ่นวาย เดือดร้อน\" โนเอลพูดพลางลุกขึ้นยืน
\"หมายความว่า............\" คาโลทำท่าจะพูดต่อ
\"ผมขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะครับ\" โนเอลพูดแล้วเดินออกจากสนามไป เฟรินช่วยพยุงคาโลลุกขึ้นยืน แล้วพิธีกรที่เงียบไปนานก็พูดขึ้น
\"ผู้ชนะคือ คาโล วาเนบลี ครับ!!\" เสียงประกาศดังกึงก้อง พร้อมกับเสียงโอร้องดีใจ และเสียงปรบมือที่ดังลั่นไปทั่วเพื่อแสดงความดีใจกับผู้รับตำแหน่งคนใหม่
-------------------------------------------------------------------------------------------------
\"นี่นายว่าคาโลจะเป็นอะไรมากรึเปล่า\"
\"ฉันว่าไม่หรอก อย่ากังวลเลย\"
\"แต่ว่า..............\"
\"ก็หมอบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร\"
\"ใช่ๆ เดี๋ยวก็ฟื้นเองแหละ\"
หนวกหู!!...ทำไมเสียงดังจัง คนจะพักผ่อนนะเนี่ย ถ้าลืมตาขึ้นก็คือความเป็นจริงสินะ ความเป็นจริงที่น่าเจ็บปวด แต่เราก็ต้องเผชิญหน้ากับมันคาโลค่อยลืมตาขึ้นช้าๆ แล้วภาพแรกที่ปรากฏคือ ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาของเฟริน
\"เป็นไงบ้าง\" เฟรินถามอย่างเป็นห่วง
\"ไม่เป็นไร\" คาโลตอบ
\"นึกว่านายจะฟื้นไม่ทันซะแล้ว\" คิลพูดอย่างโล่งอก
\"ไม่ทันอะไร\" คาโลถามอย่างสงสัย
\"ก็งานฉลองไงล่ะ ปี 5 ของเราครองหมดทุกตำแหน่งเลย\" คิลพูดอย่างดีใจ
\"แล้วงานรับตำแหน่ง..........\"
\"พี่ลูคัสบอกว่าอีกประมาณซัก 2 วันน่ะ\" มาทิลด้าตอบแทน
\"ว้า แย่แล้ว ทำไงดีล่ะเนี่ย มีหัวหน้าป้อมเป็นเจ้าชายน้ำแข็ง แล้วอย่างนี้ป้อมอัศวินจะไม่กลายเป็นป้อมน้ำแข็งไปหรอเนี่ย\" ครี้ดพูดแหย่ ทุกคนก็หัวเราะไปด้วย ไม่เว้นแม้แต่คนถูกล้อเอง
\"งั้นนายจะย้ายไปอยู่ที่อื่นก็ได้นะครี้ด\" คาโลพูดแหย่คืนบ้าง
\"ไม่เอาดีกว่า\" ครี้ดพโพลางเงียบเสียงไป
\"สงสัยว่าพวกแม่ค้าคงต้องเอาเสื้อกันหนาวมาขายกันตรึมแน่เลย\" คิลพูดขึ้นมาอีก แล้วเสียงหัวเราะก็ดังลั่นอีกครั้ง
\"อย่างนี้ฤดูร้อนเราก็ไม่ต้องทนร้อนแล้วล่ะสิ แต่ฤดูหนาวเนี่ยสิ คงหนาวจนชักแน่\" โรพูด
\"ฮะ ฮะๆๆๆ\" แล้วเสียงหัวเราะของปี 5 ก็ดังไปทั่วห้องพยาบาล จนออกมาถึงทางเดินข้างนอก
\"คาโลคงฟื้นแล้วล่ะสิ\" ลอเรนซ์พูดอย่างรู้ทัน
\"คาลี่ฟื้นถึงได้หัวเราะสินะ ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังทำหน้าเครียดกันอยู่เลย\" ลูคัสพูด
\"รักกันดีนะครับ\" เอริกส์พูดขึ้นบ้าง
\"ใช่ รักกันมากเลยล่ะ\" ลอเรนซ์ตอบ
\"งั้นเรากลับกันดีกว่านะ เพราะไม่มีอะไรที่เราต้องทำแล้ว นอกจากพรุ่งนี้เตีรยมพิธีรับตำแหน่ง\" ลอเรนซ์พูด ชายหนุ่มทั้งสองพยักหน้า แล้วทั้ง 3 คนก็เดินกลับห้องพักไป ท่ามกลางการจับตามองของใครบางคน..??
...............................................................................................................................................................................................................................................
มูนมาอัพแล้วน้า
ขอโทษนะคะที่มะด้ายมาอัพตั้งสองวัน
พอดีว่ามูนมะสบายอ่าค่ะ
ปวดหัวมากๆเลย T^T
ขอโทษจริงๆน้า
รักคนอ่านมากมายเหมือนเดิมค่า T^T
>>Minnie~Moonie<<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น