ลำดับตอนที่ #42
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : ๐๐เอริกส์ เมนาริส๐๐
ข้อความในจดหมายคือ..........................................................................................
ขออภัยด้วยเจ้าหญิง ทั้งๆที่พวกเราเป็นองค์รักษ์แท้ๆ แต่กลับปฏิบัติหน้าที่ไม่สำเร็จ
ตอนนี้ท่านอยู่ในอันตราย กรุณามาที่หน้าประตูโรงเรียนเวลา 2 ทุ่ม คืนนี้
พวกเราจะไปรับท่าน แล้วนำตัวกลับแอเรียส นั่นเพื่อความปลอยภัยของท่านเอง
เอริกส์
ข้อความในจดหมายได้บ่างบอกอย่างแน่แท้แล้ว ถึงตำแหน่งของลอเรนซ์ที่ไม่ว่าใครก็ไม่อาจคาดเดาได้ เฟรินยืนตาโตด้วยความตะลึง นี่พี่สาวของเธอเป็นถึงเจ้าหญฺงแห่งแอเรียสเชียวหรือ
\"เฟริน อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ\" ลอเรนซ์พูดขึ้นก่อนหลังจากรวบรวมสติได้แล้ว
\"(- -)(_ _)(- -)(_ _)\" เฟรินพยักหน้ารับทันที
\"แล้วพี่จะมามั้ยฮะ\" เฟรินถามลอเรนซ์ต่ออย่างสงสัย
\"มาสิ ยังมีเรื่องในอดีตที่พี่ไม่รู้อีกหลายเรื่อง พี่อยากจะรู้ทั้งหมดภายในคืนนี้\" ลอเรนซ์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
\"แล้ว......\" เฟรินทำท่าจะพูดต่อ แต่ลอเรนซ์ก็ขัดขึ้นซะก่อน
\"เอาเป็นว่าอย่าบอกใครแล้วกัน แล้วคืนนี้เธอมากับพี่นะ\" ลอเรนซ์พูด
\"ได้ฮะ\" เฟรินตอบ
\"งั้นเจอกันหน้าป้อม 1 ทุ่ม ห้ามสายล่ะ\" ลอเรนซ์กำชับเฟริน
\"ฮะ\"
\"งั้นก็ดี กลับเข้าไปข้างในกันดีกว่า เดี๋ยวคนอื่นๆจะเป็นห่วงเอา\" ลอเรนซ์พูด เฟรินพยักหน้า แล้วทั้งคู่ก็เดินตรงไปที่ป้อมอัศวิน
---------------------------------------------------------------------------------------------
\"ไงลอรี่ ไปเที่ยวสนุกมั้ย\" ลูคัสถามขึ้น เมื่อลอเรนซ์เดินเข้าไปในห้อง
\"ก็สนุกดี แต่เหนื่อยมากๆ เดินตั้งหลายร้าน มีแต่ของที่น่าซื้อทั้งนั้นเลย\" ลอเรนซ์บ่นพลางวางของลงบนเตียง แล้วทิ้งตัวลงนอนทันที
\"นี่ ลูคัส นายเชื่อเรื่องเจ้าหญิงที่ต้องออกมาเร่ร่อนข้างนอก ใช้ชีวิตแบบธรรมดาไปวัน เพราะว่าอาจจะโดนลอบสังหารมั้ย\" ลอเรนซ์ถามขึ้น ลูคัสขมวดคิ้วนิดนึงก่อนจะตอบ
\"มีด้วยหรอ ที่เคยได้ยินมาก็มีแค่เจ้าชายไม่ใช่หรอ\" ลูคัสถามอย่างสงสัย
\"มีสิ\" ลอเรนซ์ตอบ
\"แล้วใครล่ะ\" ลูคัสถามอีกครั้ง คราวนี้ลอเรนซ์ไม่ตอบ ความเงียบเริ่มเข้ามาปกคลุมในห้อง
\"หรือว่านาย..............\" ลูคัสพูดขึ้น แต่ลอเรนซ์ก็ขัดไว้ก่อน
\"ช่างมันเถอะ ฉันแค่ถามเล่นๆ\" ลอเรนซ์พูด
\"แต่นาย...................\" ลูคัสพูดขึ้นอีก แต่ลอเรนซ์ก็ขัดขึ้นอีกตามเคย
\"เราไปกินข้าวดีกว่า ฉันนัดเฟรินไว้ เดี๋ยวคืนนี้จะไปช่วยสอนวิชาประวัติศาสตร์\" ลอเรนซ์พูดแล้วลุกขึ้นยืนทันที
\"อืม\" ลูคัสรับคำ แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากห้องไป
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
~ทางด้านเฟริน~
แอ๊ดด!!
ประตูห้องถูกเปิดออก แล้วเฟรินก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับของพะรุงพะรังเต็มมือไปหมด เฟรินวางของลงที่โต๊ะช้าๆ แล้วเดินมานอนลงที่เตียงอย่างเหนื่อยล้า
\"เป็นไงบ้าง เฟริน สนุกมั้ย\" คิลที่นั่งเล่นอยู่บนเตียงตัวเองถามขึ้น
\"อืม แต่ก็เหนื่อยนะ เดินกันทั่วเลยล่ะ คนก็เยอะมาก แล้วก็มีพวกนักเลงหลายคนมารุมพวกเราด้วย\" เฟรินพูดขึ้น แค่นั้นแหละเจ้าชายน้ำแข็งที่นั่งวางมาดอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะ ก็รีบร้อนเดินเข้ามาดูทันที
\"ว่าไงนะ!! เป็นอะไรรึเปล่า\" คาโลถามอย่างเป็นห่วง
\"ไม่เป็นอะไรมากหรอก พวกนั้นน่ะกระจอกจะตาย\" เฟรินพูด แต่ก็ยังนอนเล่นต่ออีก
\"แล้วนายไปสนิทกับพี่ลอเรนซ์ตอนไหนน่ะ\" คิลถามขึ้น ในใจของทุกคนก็คงคิดอยากจะถามอย่างนี้เหมือนกัน แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามออกมา
\"ก็นานแล้วล่ะ\" เฟรินตอบ
\"พี่เขาเป็นคนดีนะ นิสัยดี อ่อนโยน ถึงจะดูดุๆก็เถอะ แต่ถ้าสนิทกันแล้วจะรู้ว่าไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเลย\" เฟรินพูดบรรยายสรรพคุณของลอเรนซ์ด้วยสายตาชื่นชม คาโลหน้าแดงด้วยความหึง เพราะเจ้าหญิงสุดที่รักของเขากำลังพูดถึงชายอื่นๆด้วยใบหน้าที่ชื่นชม ส่วนคิลก็นั่งดูปฏิกิริยาของทั้งสองอย่างสนุกสนาน
\"ฉันว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่า\" เฟรินพูดขึ้น
\"อืม เอางั้นก็ได้\" คาโลพูดแล้วปิดหนังสือลง
\"ไปกันได้แล้วล่ะ ฉันนัดพี่ลอเรนซ์ไว้\" เฟรินพูด เท่านั้นล่ะ คาโลก็ถามขึ้นทันที
\"ไปไหน\"
\"ไปติวประวัติศาสตร์\" เฟรินตอบ
\"ฉันติวให้ก็ได้\" คาโลพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
\"ไม่เอา ฉันนัดกับพี่ลอเรนซ์ไว้แล้วหนิ\" เฟรินเถียงหัวชนฝา
\"ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันจะติวให้ เพราะงั้นก็ไม่ต้องไป\" คาโลพูด แล้วก่อนที่จะเกิดศึกขึ้น คิลก็ต้องรีบเข้ามาห้ามทัพทันที
\"เอาน่า นายไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงพี่ลอเรนซ์ก็เป็นผู้หญิงนะ แล้วอีกอย่างให้อาจารย์สอนให้คงจะดีกว่าพวกเราจะสอนอยู่แล้วล่ะ\"
\"เอางั้นก็ได้\" คาโลตอบพลางถอนหายใจ
\"แล้วจะไปกินข้าวได้ยัง ฉันหิวแล้วนะ\" เฟรินเร่งสองหนุ่มที่ไม่ยอมเดินออกมานอกห้องซะที ทั้งๆที่เธอเดินออกมารอตั้งนานแล้ว
\"อืม\" ทั้งสองรับคำ แล้วทั้งสองคนก็เดินมุ่งหน้าไปที่ห้องอาหารดราก้อน
-------------------------------------------------------------------------------------------
ที่ห้องอาหารดราก้อน วันนี้คนเต็มไปหมด อาจจะเพราะพรุ่งนี้เป็นวันที่ประกาศคู่แข่งแล้ว ทุกคนจึงมารวมกันเพื่อนั่งคุยเรื่องต่างๆนานาที่จะเกิดขึ้นในอีก 2 วันข้างหน้า
ลอเรนซ์นั่งรอเฟรินอยู่แล้ว เมื่อเฟรินเข้าไปลอเรนซ์ก็โบกมือเรียกทันที
\"เฟริน ทางนี้\"
\"ฮะ\" เฟรินรับคำ แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะที่ลอเรนซ์กับลูคัสนั่ง คาโลก็เดินตามไปด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ส่วนคิลก็ยิ้มร่าอย่างสนุกสนาน
\"ไงเฟรี่ ไปเที่ยวสนุกมั้ย\" ลูคัสถามขึ้นก่อน
\"สนุกฮะ สนุกมากๆเลย\" เฟรินพูดแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี
\"แล้วนั่น คาลี่เป็นอะไรไปหรอ\" ลูคัสถามต่ออีก เมื่อหันไปเห็นหน้าคาโล
\"ผมก็ไม่รู้ฮะ\" เฟรินตอบพลางส่ายหน้า
\"แต่ผมรู้ครับ เพราะใครบางคนแถวๆนี้แหละ\" คิลตอบอย่างมีเลศนัย
\"ใครหรอคิลลี่\" ลูคัสถามต่ออย่างสนใจ
\"คือ..............อื้อ อื้อๆ\" นักฆ่าผู้รักสนุกถือปิดปากด้วยมือของเจ้าชายน้ำแข็งทันที
\"ไม่มีอะไรหรอกครับ\" คาโลพูด แล้วเอามือออกจากปากคิล
\"นายทำอะไรน่ะคาโล\" คิลถาม
\"เปล่าซักหน่อย\" คาโลตอบ แล้วลุกขึ้นไปซื้ออาหาร คิลจึงลุกตามไปด้วย
\"งั้นผมไปด้วยนะฮะ\" เฟรินพูด ลอเรนซ์พยักหน้า แล้วเฟรินก็วิ่งตามคาโลกับคิลไป
หลังจากทานอาหารกันเสร็จ ลอเรนซ์กับเฟรินก็ขอตัวไปติวประวัติศาสตร์ตามที่พูดกับลูคัส คาโลและคิลไว้ แต่เมื่อทงั้สามถามถึงสถานที่ที่จะไปติวกัน ทั้งสองก็ไม่ยอมบอก
\"งั้นไปแล้วนะ\" ลอเรนซ์พูดแล้วเดินนำไปก่อน
\"แล้วเจอกันที่ห้องนะ\" เฟรินพูดแล้วเดินตามลอเรนซ์ไป
ลอเรนซ์กับเฟรินมาถึงหน้าประตูโรงเรียนตอนเวลา 1 ทุ่ม 50 นาที เพราะกว่าจะออกจากห้องอาหารมาได้ก็ปาเข้าไปตั้ง 1 ทุ่ม 45 แล้ว ไม่มีวี่แววของคนที่ชื่อ เอริกส์ เลยซักนิดเดียว แล้วอยู่ๆคนเฝ้าประตูก็วิ่งเข้ามาหาพวกเธอ
\"อาจารย์ลอเรน่าครับ มีคนฝากจดหมายถึงอาจารย์ครับ\" คนเฝ้าประตูพูดพลางยื่นซองจดหมายสีขาวให้ลอเรนซ์
\"ขอบใจมากนะ\" ลอเรนซ์พูด
\"ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ\" คนเฝ้าประตูพูดต่อ
\"เชิญจ้ะ\" ลอเรนซ์รับคำ เมื่อคนเฝ้าประตูวิ่งหายลับตาไปแล้ว ลอเรนซ์ก็เปิดจดหมายออกอ่านทันที ซึ่งมีข้อความอยู่แค่ 2 บรรทัดเท่านั้น
ขอประทานอภัยพระเจ้าค่ะ แต่ขอเชิญเจ้าหญิงเสด็จไปที่สวนหลังป้อมแทน เนื่องจากทางหน้าประตูโรงเรียนดูจะโจ่งแจ้ง แล้วเป็นที่สังเกตได้ง่าย ขอประทานอภัยจริงๆพระเจ้าค่ะที่ต้องให้เจ้าหญิงลำบาก
เอริกส์
\"ว่าไงบ้างฮะ\" เฟรินถาม
\"คนชื่อ เอริกส์ บอกให้เราไปหาที่สวนหลังป้อม\" ลอเรนซ์พูดพลางพับกระดาษใส่ในกระเป๋าเสื้อโค้ต
\"ไปกันเถอะ\" ลอเรนซ์พูดต่อ เฟรินพยักหน้า แล้วทั้งคู่ก็เดินกลับไปที่ป้อมอัศวิน
ภายในสวนหลังป้อม เงียบสงบ ไม่มีแม้แต่วี่วแววของสิ่งมีชีวิต สายลมอ่อนพัดกลิ่นดอกพิมโรสให้โชยไปทั่ว ทำให้กลิ่นหอมฟุ้งกระจาย ชวนให้หลงไหล คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงสวยงาม แสงจันทร์สาดส่องลงมาที่บริเวณสวนที่ลอเรนซ์กับเฟรินยืนอยู่พอดี
\"ไม่มีใครอยู่เลย\" เฟรินเปรยขึ้นมา
\"นั่นสิ ทั้งๆที่เป็นคนนั้นมาเองแท้ๆ\" ลอเรนซ์พูดลพางมองสำรวจไปรอบๆอย่างระมัดระวัง
\"หรือว่าจะไม่มา\" เฟรินพูดขึ้น
\"อาจจะใช่\" ลอเรนซ์เสริมขึ้นมา
\"เจ้าหญิงของกระหม่อม\" แล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูๆแล้วอายุน่าจะไล่เลี่ยกับลอเรนซ์ปรากฏกายขึ้น เขามีดวงตาสีเขียวน้ำทะเลสวยคู่โต ผมสีเงินเข้ากับดวงตา รูปร่างสมส่วน ในชุดเครื่องแบบเต็มยศ
\"เจ้า??\"
\"หม่อมฉันเอริกส์ เมนาริส พระเจ้าค่ะ\" เอริกส์กล่าวแนะนำตัวก่อน
\"มีอะไรก็ว่ามา ข้าไม่ชอบอ้อมค้อม\" ลอเรนซ์พูดขึ้น
\"ฝ่าพระบาทได้มีรับสั่งให้เจ้าหญิงเดินทางกลับพระราชวังด่วนพระเจ้าค่ะ\" เอริกส์พูด
\"ข้า??\" ลอเรนซ์ทำหน้าสงสัย แล้วชี้ที่ตัวเอง
\"ใช่พระเจ้าค่ะ เจ้าหญิงลอเรนซ์\" เอริกส์ยืนยันหนักแน่น
\"ข้ายังอยู่ร่างผู้หญิงอยู่\" ลอเรนซ์พูดขึ้น หลังจากเงียบไปนาน
\"ไม่เป็นไรกระหม่อม เพราะแต่เดิมท่านก็เป็นผู้หญิงอยู่แล้ว\" เอริกส์พูด
\"เพื่อนข้าบอกว่ามีวิธีทำให้ข้ากลับไปเป็นผู้ชาย ท่านจะมีปัญหามั้ย ถ้าจะรออีกซัก 2 อาทิตย์\" ลอเรนซ์ถามเอริกส์
\"ไม่เป็นไรกระหม่อม ถ้าเจ้าหญิงอยากทำอะไรกระหม่อมก็มิอาจห้ามหรอกพระเจ้าค่ะ นอกจกว่านั่นจะเป็นอันตรายต่อพระองค์\" เอริกส์พูด
\"งั้นก็ได้\"
\"แต่หม่อมฉํนคงต้องขอติดตามท่านตลอดในเวลา 2 อาทิตย์นี้ เพราะเรามิอาจรู้ว่าคนเราอยู่ที่ใด แล้วอีกอย่างเพื่อความปลอดภัยของท่านด้วย\" เอริกส์พูด
\"แต่ว่าข้าอยู่กับเพื่อน ข้าอยากให้เจ้าสัญญาว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ\" ลอเรนซ์พูดอย่างลังเล
\"ได้กระหม่อม ถ้านั่นเป็นสิ่งที่เจ้าหญิงต้องการ หม่อมฉันจะทำให้ทุกอย่างพระเต้าค่ะ\" เอริกส์ตอบรับ แล้วโค้งคำนับลอเรนซ์
\"งั้นก็เป็นอันตกลงแล้วนะฮะ พี่ลอเรนซ์\" เฟรินพูดขึ้น
\"อืม แต่เธอก็ต้องเก็บเป็นความลับด้วยนะ อย่างให้ใครรู้ล่ะ แม้แต่คิลกับคาโลก็ตาม\" ลอเรนซ์พูดอย่างจริงจัง
\"ได้สิฮะ ไม่มีปัญหาหรอก\" เฟรินพูด
\"งั้นเราเข้าไปข้างในกันดีกว่า ถ้าเกิดว่ามีใครมาเห็นเข้ามันจะยุ่งซะเปล่า\" ลอเรนซ์พูดแล้วหันหลังกลับ แล้วทั้งสามก็เดินกลับเข้ามาในป้อม
\"งั้นผมกลับห้องก่อนนะฮะ\" เฟรินพูด ลอเรนซืพยักหน้า แล้วเฟรินก็แยกไปอีกทางหนึ่งซึ่งเป็นทางกลับไปห้องพักของนักเรียนปี 5 ส่วนลอเรนซ์กับเอริกส์ก็เดินต่อไปที่ห้องพักของอาจารย์
\"ท่านผู้นั้นจะไว้ใจได้หรือกระหม่อม\" เอริกส์ถามอย่างสงสัย
\"ไว้ใจได้สิ นั่นน้องสาวฉันนะ\" ลอเรนซ์ตอบ
\"แต่ถึงยังไงก็เป็นปีศาจนะกระหม่อม\" เอริกส์พูดอีก
\"เป็นปีศาจแล้วไง ยังไงนั่นก็น้องสาวฉัน แล้วก็บอกอีกอย่างนะ ให้พูดกับฉันแบบธรรมดา ไม่อย่างนั้นจะมีคนสงสัยเอา เข้าใจมั้ย\" ลอเรนซ์ถาม
\"เข้าใจแล้วกระหม่อม\" เอริกส์ตอบ ลอเรนซ์ได้แต่ถอนหายใจด้วยความกังวล
ตอนนี้ทั้งสองก็เดินมาถึงหน้าห้องเรียบร้อยแล้ว แต่ลอเรนซ์ก็หยุดเดินแล้วหันกลับมาพูดกับเอริกส์ที่เดินตามมาติดๆ
\"เข้าใจแล้วนะ ห้ามพูดคำราชาศัพท์กับฉัน ให้พูดธรรมดา\" ลอเรนซ์ถามย้ำอีกครั้ง
\"ครับ\" เอริกส์รับคำแบบธรรมดา
ลอเรนซ์เอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูห้อง แต่ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น
\"ใครน่ะ!!\"
......................................................................................................................................................................................................................
มูนมาอัพแล้วน้า
ขอโทษด้วยนะคะที่เมื่อวานนี้มูนมะด้ายมะอัพ
เมื่อวานมูนเพลียน่ะค่ะ
เหมือนจะไม่สบายเลย
ต้องขอโทษด้วยนะคะ
วันนี้กลับมาจากที่เรียนพิเศษก็รีบมาอัพให้ทันทีเลยอ่า
นั่นเสียงใครอ่ะ!!
มูนไม่บอกหรอกน้า
ถ้าอยากรุก็รออ่านต่อไปนะคะ
บ๊ายบายค่า
รักคนอ่านมากมายเหมือนเดิมนะคะ
**อย่างที่มูนได้แจ้งไปแล้วนะคะ ว่ามูนเปลี่ยนเมลล์ใหม่ เพราะงั้นใครมีอารายอยากถามก็แอดมาด้ายน้า ไม่งั้นก็ส่งเมลล์มาก็ด้ายค่ะ
>>Minnie~Moonie<<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น