ll หัวขโมยแห่งบารามอส ll หลังจากสงครามเอเดน-เดมอส

ลำดับตอนที่ #26 : คุยกันวันล่ะนิด จิตแจ่มใจค่า^^ll เปิดเทอมปี 5 ll อาจารย์ใหม่

จบไปอีกภาคแล้วเรา



แงๆๆๆๆๆ T-T



จากที่มูนอ่านเม้นเมื่อกี้นะคะ



มีคนถามว่าโรคู่กะมาทิลด้าหรอ



คำตอบคือใช่ค่ะ



เพราะมูนไม่รุจาให้โรคู่กะใครอ่า



แล้วก็อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าเรื่องนี้จบแล้วนะคะ



มันยางไม่จบค่า



หลังจากฟังมูนพูดมานานชักเริ่มเบื่อแล้วช่ายเปล่าคะ ง้านมูนมีของแถมให้นะ^^



...................................................................................................................................................................................



จันทราค่อยๆลาลับขอบฟ้า พระอาทิตย์กำลังขึ้นมาแทนที่ อากาศสดใส แสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้องๆหนึ่ง หญิงสาวคนหนึ่งกำลังนอนขดตัวอยู่บนเตียงใหญ่



\"ตื่นๆๆ ตื่นได้แล้ว\" เสียงชายวัยกลางคนปลุกเด็กสาวที่นอนขี้เซาไม่เลิก



\"อืม..ขออีกหน่อย\" หญิงสาวพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่



โครม!!



เสียงน้ำถูกสาด ทำให้หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงเมื่อกี้ตื่นเต็มตา



\"พ่อทำไรน่ะ\" หญิงสาวถาม มือกำลังปราดน้ำออกจากห้อง



\"ก็แกดันไม่ตื่นเอง ตื่นได้แล้ว\" ชายวัยกลางคนพูดขึ้น



\"ทำไมต้ดองรีบตื่นด้วยล่ะ วันนี้มันสำคัญยังไงหรอ\" หญิงสาวถามอย่างสงสัย



\"นี่แกอย่าบอกนะว่าแกลืม\" ชายวัยกลางคนถาม



\"ลืม?? ลืมไรอ่า\" หญิงสาวยังถามต่อไป



\"วันนี้วันเปิดเรียนไง แกจะไม่ได้รึไง\" ชายวันกลางคนตอบ



\"จริงด้วย ลืมไปเลย\" หญิงสาวพูดขึ้น



\"แล้วข้าวของล่ะพ่อ ยังไม่ได้ซื้อไรเลย\" หญิงสาวพูดต่อ เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ซื้ออะไรสักอย่าง



\"พ่อแกส่งมาให้หมดแล้ว ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวมีเกวียนมารับ\" ชายวัยกลางคนพูดแล้วเดินออกจากห้องไป หญิงสาวรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที



บรรยากาศในเอดินเบิร์กเหมือนเดิมไม่มีผิด พลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมายและนักเรียนใหม่ที่เพิ่งสอบเข้าปีนี้ แต่สำหรับเธอที่เป็นนักเรียนเก่าอยู่แล้ว ก็เดินเข้าโรงเรียนไปหน้าตาเฉย โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองตกเป็นเป้าสายตาของคนจำนวนมาก โดยเฉพาะผู้ชายด้วยแล้ว



จะไม่ให้มองได้ไงล่ะหญิงสาวผมสีน้ำตาลยาวถึงกลางหลัง ตาสีน้ำตาลคู่โต ใบหน้ารูปไข่ รูปร่างอรชน ในชุดนักเรียนหญิงป้อมอัศวินปี 5 แผลเป็นใต้ตาซ้ายตอนนี้จางไปหมดแล้ว ทำให้เหลือแต่ใบหน้าเนียนขาว เธอสวยราวกับเทพธิดาอย่างนี้ ใครไม่มองก็แปลก



\"ไงเฟริน ไม่เจอกันนานสวยขึ้นนะ\" เสียงทักดังขึ้นจากข้างหลัง หญิงสาวจึงหันไปมอง



\"อ้าว หวัดดีครี้ด\" เฟรินพูดพลางยิ้มอย่างสดใสให้ชายหนุ่ม โดยไม่รูตัวว่าทำให้ใครต่อใครที่อยู่แถวๆนั้น ใจเต้นไม่เป็นส่ำ



\"ไงเฟริน\" เสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลัง ชายหนุ่มผมสีดำ นัตย์ตาสีม่วงปรากฏตัวขึ้น



\"ดีคิล\" หญิงสาวตอบกลับไป



\"ไปที่ห้องเถอะ จะได้จัดของ\" คิลพูด หญิงสาวพยักหน้าแล้วทั้งคู่ก็เดินจากไป



ห้องพักปีนี้ก็เหมือนกับปีที่แล้วไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เพียงแต่ห้องกว้างขึ้นกว่าเดิมเท่านั้นเอง เฟรินเดินไปนั่งลงที่เตียงที่อยู่ตรงกลางห้อง แล้วเริ่มจัดของเข้าตู้เสื้อผ้า คิลก็เดินไปนั่งลงที่เตียงข้างๆเฟรินแล้วเริ่มจัดของเช่นเดียวกัน



แอ๊ดด!!



เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำให้คิลและเฟรินละสายตาจากของหันไปมอง คนที่เดินเข้ามาจะเป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกจากเพื่อนร่วมห้องอีกคน เจ้าชายน้ำแข็งของเรานั่นเอง



คาโลวางกระเป๋าลงแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้องไปอีก



\"นายจะไปไหนน่ะ\" เฟรินถาม



\"ประชุม\" มันเป็นคำตอบที่สั้นได้ใจความตามแบบฉบับของเจ้าชายน้ำแข็ง แล้วชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป



\"ประชุมอะไรตั้งแต่วันแรก\" เฟรินบ่น แต่ก็ไม่สามารถรอดพ้นหูอันว่องไวของนักฆ่าไปได้อย่างแน่นอน



\"ก็พี่โรเวนก็ออกไปแล้ว คงต้องเรียกตำแหน่งใหม่ทั้งหมดแหละ คาโลก็เลยถูกเรียกไปประชุม\" คิลพูด ขณะที่กำลังจัดของอยู่



\"อืม\" เฟรนิพูดแล้วหันกลับไปจัดของต่อ



\"ไปกินข้าวกันเถอะ\" เฟรินพูดหลังจากที่ทั้งสองจัดของเสร็จแล้ว นักฆ่าหนุ่มพยักหน้า แล้วทั้งสองก็เดินไปห้องอาหารกัน



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------



\"กี่ปีๆนายก็ไม่เปลี่ยนเลยนะเฟริน\" เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลัง



\"นายเลิกโผล่มาข้างหลังซะที\" เฟรินตวาดใส่โร เธอเกือบจะตายเพราะข้าวติดคออยู่แล้วเชียว



\"ฉันขอโทษ แค่จะมาบอกว่ากินเสร็๗แล้วให้ไปประชุมด้วย\" โรพูด เฟรินพยักหน้า แล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ ส่วนคิลก็นั่งรอเฟรนิจนกินเสร็จ แล้วพวกเขาก็ไปรวมกันที่ห้องนั่งเล่น



\"เอาล่ะ ที่เรียกมาประชุมวันนี้เพราะมีเรื่องที่จะชี้แจงให้ทุกคนทราบ เรามีอาจารย์ให้ 2 คนที่อยากจะให้ทุกคนรู้จักไว้.....\" คาโลขึ้นมาทำหน้าที่แทนพี่โรเวนที่ลาออกไป ดูๆแล้วถ้าเกิดมันได้เป็นหัวหน้าป้อมขึ้นมา จากป้อมอัศวินคงต้องกลายเป็นป้อมน้ำแข็งแน่ๆ



\"เชิญครับ\" คาโลพูดแล้วประตูก็เปิดขึ้น อาจารย์ทั้ง 2 เดินเข้ามา นักเรียนที่อยู่ในที่นั้นขยี้ตากันใหญ่หวงัให้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน แต่ว่ามันคือความจริง



นักเรียนทุกคนพากันขยี้ตากันใหญ่ เพื่อหวังให้สิ่งที่เห็นเป็นเพียงแค่ความฝัน แต่ไม่ว่าจะขยี้ตาเท่าไหร่ มันก็คือความจริงๆที่พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธได้



\"เลิกขยี้ได้แล้ว เดี๋ยวตามันก็หลุดออกมาหรอก\" เสียงของนักบวชผู้อารมณ์เสียได้ตลอดเวลาแห่งป้อมอัศวินดังขึ้น เป็นผลให้การกระทำทุกอย่างหยุดชะงักทันที



\"เอาล่ะ นี่คืออาจารย์ใหม่ทั้งสอง ทั้งสองจะมาทำหน้าที่เป็นอาจารย์ประจำป้อมอัศวิน 3 ปีแทนมิสแรมเซิลที่ของลาพัก และพี่ลอเรนซ์จะสอนวิชาประวิตศาสตร์ ส่วนพี่ลูคัสสอนวิชาการใช้เวทมนตร์\" คาโลพูด ทุกคนที่นั่งอยู่หลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่



\"ทุกคนมีอะไรจะถามมั้ย\" คาโลถามขึ้น ทุกคนส่ายหน้ากันใหญ่



\"งั้นให้พี่ทั้งสองพูดอะไรหน่อยแล้วกัน\" คาโลพูด แล้วถอยหลังให้รุ่นพี่ทั้งสองขึ้นมายืนข้างหน้า



\"ดีใจจริงๆที่ได้พบทุกคนอีก ยังไงก็ฝากตัวด้วยแล้วกันนะ\" เสียงลูคัสพูดขึ้นก่อน ซาตานผู้อารมณ์ดีผิดกับฉายากำลังยิ้มอย่างแจ่มใสเหมือนที่เคยทำ



\"อืม\" ลอเรนซ์เสริมขึ้นมา เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เนื่องจากลูคัสพูดไปหมดแล้ว



\"งั้นทุกคนก็แยกย้ายไปพักผ่อนได้\" คาโลพูด แล้วทุกคนก็รีบสลายตัวออกจากห้องประชุมทันทีโดยไม่ได้นัดหมาย



--------------------------------------------------------------------------------------------------------



เช้าที่อากาศสดใส แต่ดูเหมือนว่าจิตใจของนักเรียนป้อมอัศวินจะไม่สดใสเลย โดยเฉพาะนักเรียนปี 5 เพราะวันนี้พวกเขาเรียนประวิตศาสตร์คาบแรก แล้วต่อด้วยวิชาการใช้เวทมนตร์ พูดได้คำเดียวว่า นรกชัดๆ



\"อ้าว เฟริน นายอิ่มแล้วหรอ\" คิลถามเมื่อเห็นเจ้าเพื่อนตัวยุ่งกินไปได้แค่ครึ่งจาน



\"อืม กินไม่ลง\" เฟรินตอบ แล้วเดินเอาจานไปเก็บ แล้วเธอก็กลับมานั่งลงที่เก่า



\"ตั้งแต่เช้าแก่เห็นคาโลบ้างรึยัง\" คิลถามขึ้น



\"ยัง ไม่เห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว\" เฟรินตอบ ในใจขณะนี้กำลังจินตนาการคาบเรียน 2 คาบแรกที่จะเริ่มในอีก 10 นาทีนี้



\"คิล รีบๆกินดิ เดี๋ยวไปสายก็เจอตั้งแต่วันแรกหรอก\" เฟรินพูดเร่งเพื่อนักฆ่าที่นั่งกินข้าวอย่างสบายอารมณ์



\"นายไม่ต้องคิดมากขนาดนั้นหรอก อีกตั้ง 10 นาที\" คิลพูด แล้วกินข้าวต่ออย่างไม่สนใจ



\"เออน่า รีบกินสิ\" เฟรินพูด นักฆ่าพยักหน้า แล้ว 3 นาทีต่อมา ข้าวที่เคยอยู่ในจานของนักฆ่าแห่งซาเรสก็หายไปหมดจาน



\"ไปกันเถอะ\" เฟรินพูด ขึ้นพยักหน้า แล้วทั้งสองก็เดินไปที่ห้องเรียนวิชาประวัติศาสตร์



~ห้องเรียนประวัติศาสตร์~



ถ้าใครเดินผ่านห้องนี้ในเวลาที่พวกเฟรินเรียนล่ะก็ เป็นอันรู้กันว่าพวกนี้หลับอยู่แน่ แต่วันนี้เมื่อใครเดินผ่านก็เห็นพวกเฟรินขยันต้องใจเรียนและจดแล็กเชอร์ตามไม่มีหยุด และเมื่อเหลือบไปมองหน้าชั้นก็จะรูสาเหตุว่าทำไมพวกนี้มันขยันจัง



\"คิลวิลเวี่ยม โบแด็งที่หนึ่งทรงตั้งข้อบัญญัติเกี่ยวกับการเป็นไฮคิงไว้หลายพันข้อ และการเลือกไฮคิงจะเป็นไปโยการสืบทอดต่อไปเรื่อยๆ แล้วแต่ไฮคิงองค์ก่อนเห็นว่าเหมาะสมรึเปล่า......................\" เสียงของนักบวชอารมณืเสียที่รับหน้าที่ครูจำเป็น 3 ปี กำลังอธิบายเกี่ยวกับกษัตริย์วิลเลี่ยม และนักเรียนทั้งหลายก็นั่งฟังกันตาแป๋ว



และแล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น แต่มันคงทำให้พวกเฟรินมีความสุขมากกว่านี้ ถ้าไม่เพราะคาบต่อไปพวกเขาต้องไปเจอซาตานที่ยิ่งกว่านักบวชซะอีก แค่คิดก็สยองแล้ว



\"เอาล่ะ วันนี้เรายังไม่เรียนอะไรกันมากนะ วันนี้ก็ตามสบายกันก่อนแล้วกัน\" ลูคัส ซาโดเรียพูดพร้อมกับจิบน้ำชา รอยยิ้มที่ไม่ว่าเมื่อไหร่มันก็อยู่บนหน้าเสมอก็ยังคงมีอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งคำที่ลูคัสพูดทำให้พวกเฟรินถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยพระเจ้าก็ทรงปรานีพวกเขาอยู่



\"แต่ต้องทำรายงานเรื่องปรวัติศาสตร์เวทมนตร์ส่ง 200 หน้าผ่านในอาทิตย์หน้าด้วย เข้าใจนะ\" และคำพูดของซาตานประโยคต่อมาก็ทำให้พวกเขารู้ซึ้งกับคำว่านรกมีจริง



และแล้วการเรียนการสอนของวันนี้ก็จบลง โดยทุกคนรู้สึกว่าในชีวิตนี้ไม่มีวันไหนเหนื่อยเท่านี้อีกแล้ว ทั้งซาตาน ทั้งนักบวช เฟรินเข้ามาในห้องแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยทันที



\"เฮ้ นายไม่กินข้าวหรอ\" คิลที่เดินตามเข้ามาทีหลังถาม



\"กิน เดี๋ยวไป\" เฟรินพูด



\"วันนี้มีประชุมนะ นายคงไม่อยากไปสายใช่มั้ย\" คิลพูดขึ้นอีก



\"อืมใช่\" เฟรินตอบ



\"อืม งั้นจะไปได้รึยัง\" คิลถาม



\"งั้นไปกัน\" เฟรินพูด แล้วเธอก็ลุกจากเตียงแล้วตรงไปที่ห้องอาหารพร้อมกับคิล



หลังจากผ่านมื้ออาหารที่มีความสุขมากเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ต้องกลับมาเผชิญกับความจริงๆที่อยากจะหลีกหนีได้



\"เอาล่ะที่ประชุมวันนี้ก็เลือกการแข่งขันชิงตำแหน่งต่างๆ ซึ่งปีนี้จะมีการเลือกใหม่ ขอให้ทุกคนกรอกใบสมัครแล้วส่งภายในอาทิตย์นี้ด้วย คงเข้าใจนะ\" คาโลพูด และเมื่อทุกคนไม่ตอบเขาจึงสรุปเอาเองว่า เข้าใจ



\"เรื่องที่สองก็เรื่องหมากกระดานเกียรติยศ..........\" คาโลพูดขึ้น ทุกคนก็หันไปมองเฟรินกันทันที



\"ให้เฟรินเป็นคนเดินหมากแล้วกัน แล้วก็จัดการเลือกตำแหน่งให้ทุกคนด้วยนะ\" คาโลพูด



\"ไม่เอา ฉันไม่อยากเป็นหนิ\" เฟรินปฏิเสธทันที แต่ 1 เสียงหรือจะสู้ทั้งหมด เฟรินจึงต้องยอมเป็นคนเดินหมากตามคนสั่งของเพื่อนๆทั้งหลาย



\"งั้นก็เลิกประชุมได้\" คาโลพูด แล้วทุกคนก็ทยอยกันออกจากห้องไป



\"เฟริน เดี๋ยว\" คาโลที่เห็นเฟรินกำลังเดินออกไปกับคิลก็ส่งเสียงเรียกเฟรินทันที



\"มีอะไร\" เฟรินถาม



\"ไปด้วยกันสักหน่อยได้มั้ย\" คาโลถาม คิลที่รูว่าไม่ควรอยู่เป็น กขค. ค่อยๆหลบและหายไปในที่สุด



\"ก็ได้\" เฟรินพูดแล้วเดินตามคาโลไปเรื่อยๆ มันจะพาเธอไปที่ไหนนะเดินมาตั้งไกลแล้วแต่งก็ยังไม่ถึงซะที และคาโลก็หยุดเดิน ที่ๆพวกเขามาคือที่ไหนก็ไม่รู แต่บรรยากาศมันดีมากจริงๆ



\"ขอโทษนะ\" คาโลพูดขึ้นก่อน



\"ขอโทษเรื่องไร\" เฟรินถามอย่างงง



\"ขอโษที่ไม่มีเวลาให้\" คาโลพูดต่อ



\'อ๋อ ที่แท้ก็เรื่องนี้เองหรอ อย่างนี้ต้องแกล้งซะหน่อยแล้ว\' เฟรินคิดในใจแล้วเริ่มพูดต่อ



\"รู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงเกิดมาเป็นหัวขโมย\" เฟรินพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อยพร้อมความเศร้าที่เริ่มก่อตัวใจหัวใจของเธอ คาโลที่ยืนฟังอยู่ยังคง ยืนนิ่งเพราะตกใจในสิ่งที่หญิงสาวพูด



\"ฉันเกิดมาเป็นหัวขโมยเพื่อนาย\" เฟรินที่ยังคงพูดต่อไป ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกม่พอใจขึ้นมาแล้ว ชายหนุ่มตรงหน้ายืนนิ่งราวกับไม่สนใจสิ่งที่เธอพูดสักนิด ความน้อยใจจึงเริ่มก่อนตัวในหัวใจของเธอ



\"ฉันเกิดมาเป็นหัวโมยเพื่อขโมยหัวใจน้ำแข็งของนายยังไงล่ะ\" เฟรินพูดจนจบ แล้วน้ำตาแห่งความโศกเศร้าก็ค่อยๆอ่อล้นออกมาจากดวงตาสีน้ำตาลกลมโต เธอรู้สึกน้อยใจจริงๆที่คนตรงหน้าทำเป็นไม่สนใจ



คาโลที่เห็นเฟรินร้องไห้ก็ตกใจ เขาจึงดึงเธอเข้ามากอด



\"ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษนะ\" คาโลพูดคำว่า ขอโทษหลายครั้ง พลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นเข้าไปอีก



\"ฮืออออ\" เฟรินปล่อยโฮออกมาในที่สุด ถึงเธอจะทำตัวเข้มแข็งแค่ไหน แต่ความจริงแล้วเธอก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง



\"อย่าร้องเลยนะ อย่าร้องเลย\" คาโลพูดปลอบพลางลูบหัวหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอด แต่หญิงสาวก็ยังไม่หยุดร้อง คาโลกอดเฟรินจนเธอหยุดร้องไห้



\"เรากลับกันเถอะนะ\" คาโลพูดขึ้นเมื่อหญิงสาวหยุดร้อง เฟรินพยักหน้า ใบหน้าเธอแดงก่ำเพราร้องไห้อย่างหนัก



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------



แอ๊ดดด!!!



เสียงเปิดประตูดังขึ้น นักฆ่าที่นั่งอยู่ในห้องคนเดียวกำลังเช็ดมีดอยู่ เขาละสายตาจากมีดแล้วหันมามองผู้ที่เพิ่งกลับเข้ามา



\"อ้าว เฟรินเป็นไรน่ะ\" คิลถามขึ้น เมื่อเห็นใบหน้าหญิงสาว



\"ฉันไปอาบน้ำก่อนล่ะ\" เฟรินพูโล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที



\"มันเป็นไรหรอคาโล\" คิลหันไปถามคาโลที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ



\"...........................\" แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากเจ้าชายน้ำแข็งเช่นเดียวกัน คิลจึงได้แต่ถอนหายใจเพราะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเองแน่ๆแล้วคลุมโปงหลับไป



ค่ำคืนที่มืดสนิทแต่มีคนสองคนที่ยังไม่นอน เขาทั้งสองนั่งอยู๋ที่โต๊ะในสวนหน้าป้อมอัศวิน เหมือนที่เคยทำเป็นประจำตอนยังเป็นนักเรียนอยู่ คนหนึ่งนั่งจิบน้ำชาอย่างอารมณ์ดี อีกคนก็นั่งเช็ดมีดสีเงินของตัวเอง



สวบ!!



เสียงๆหนึ่งดังขึ้น นักบวชและซาตานหันไปมองอย่างสนใจ



\"ใครน่ะ\" ลูคัสถามออกมา แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา



\"ฉํนถามว่าใคร\" ลอเรนซ์พูโล้วมีดเล่มเล็กสีเงินก็พุ่งไปยังพุ่มไม้ที่มีเงาคนอยู่ แต่ชายชุดดำก็หลบได้ แต่เขาก็หลุดออกมาจากที่ซ่อนเรียบร้อยแล้ว



\"แกเป็นใคร\" ลอเรนซ์ถามด้วยเสียงเย็นเฉียบ แต่ชายชุดดำก็ยังไม่ตอบอีก



\"ลูคัสจัดการ\" ลอเรนซ์พูด แล้วสองคู่หูก็พุ่งเข้าไปหาชายชุดดำทันที แต่อยู๋ดีๆก็มีหมอกสีขาวเกิดขึ้น ทั้งสองรู้สึกอ่อนเพลียมาก แล้วก็ล้มลงในที่สุด ดวงตาของพวกเขากำลังจะปิดสนิท ภาพเบื้องหน้าเลือนลางขึ้นเรื่อยๆ แล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้น



\"หลับให้สบายเถอะนะ\" ชายชุดดำพูด แล้วทั้งสองก็หมดสติไป



\'เอ๊ะ มันเกิดอะไรขึ้นนะ\' ลูคัสคิดในใจ ตอนนี้เขามึนหัวมาก เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เขาก็จำอะไรไม่ได้เลยสักนิด



\"ลอรี่!! ลอรี่อยู่ไหนน่ะ!!\" ลูคัสร้องเรียกเพื่อนคู่หูที่พอตื่นขึ้นมาก็ไปได้อยู่ข้างๆเขาแล้ว



\"หุบปากลูคัส!!\" เสียงๆหนึ่งตอบกลับมา



ลูคัสจึงหันไปมองที่ต้นเสียง แล้วเขาก็เห็น......................................



...................................................................................................................................................................................



มาอัพแล้วคร้าบบบ



                                    

                                                                                             >>Minnie~Moonie<<