[Fic] Baramos - เฟรินกลายเป็นเฟลิโอน่า แบบถาวร

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : บาดตา - บาดใจ

\"ท่านแม่เพคะ วันนี้ท่านอาพาใครมากันหญิงไม่รู้จัก\" สาวน้อยวัย 12 วิ่งมาหาจอมภูติแห่งสโนว์แลนด์ผู้เป็นมารดา



\"ท่านอาพาเจ้าชายคาโลแห่งคาโนวาลมาจ๊ะ\" คำตอบจากมารดาทำเอาใบหน้าหวานๆทำหน้าเหยเก



\"พระญาติหรือเพคะ หญิงไม่อยากต้อนรับใครเลย\"



\"เมลานี ท่านอาพาเจ้าชายคาโลมาเลือกไข่มุกแสงจันทร์จ๊ะ ออกไปต้อนรับเค้าหน่อยนะลูก\"



\"ทำไมดูเย็นชาจังเลยคะ ท่านอาออกจะดูสดใสด้วยซ้ำไป\"



\".......\" จอมภูติยิ้มกับคำพูดของลูกสาว  ยิ้มที่แฝงรอยเศร้า



สดใส!! คงจะใช่ ถ้าก่อนที่น้องสาวของเธอจะแต่งงานกับคิงบาโรเพียงเพราะท่านพ่อของเธอบังคับ แล้วก็มีลูกโดยที่ไม่ค่อยจะสนใจ





\"ท่านคาโลเพคะ ทรงถูกใจเม็ดไหนเป็นพิเศษบ้างรึเปล่าเพคะ หม่อมฉันจะจัดถวาย\" นางสนองพระโอษฐ์ของเจ้าชายแดนนักรบกล่าวถามนายของตน



\"ไม่ เราไม่ได้อยากจะมาที่นี่ซักหน่อย\" น้ำเสียงเอาใจดังมาจากเจ้าชายตัวน้อย ใบหน้าเย็นชาบึ้งตึง



แต่เมลานีกลับรู้สึกแปลกๆ ราวกับต้องสเน่ห์



( ว้ายตาย!! คาโลมีเสน่ห์ด้วยเหรอ - คนเขียน/นี่หล่อน ศพไม่สวยไม่รับประกันนะจ๊ะ - แฟนคลับคาโล)





\"เมลานี ไปดูแลท่านคาโลสิลูก หาไข่มุกเม็ดงามๆซักเม็ดให้เค้าไป\"



\"แต่ท่านแม่เพคะ หม่อมฉัน..\"



\"ไม่มีแต่จ๊ะ\"







\"หม่อมฉันเห็นว่า ไข่มุกเม็ดนี้งามที่สุดเพคะ...เจ้าพี่คาโล\" เนตรสีเขียวมรกตสบกับเนตรสีฟ้าเย็นชาอย่างไม่สะทกสะท้าน



\"งั้นหรือ ขอบใจที่ช่วยเราเลือก ท่าน...\"



\"เจ้าหญิงเมลานีเพคะ\"



\"ขอบใจ ท่านเมลานี\"



\"เจ้าพี่ หม่อมฉันอยากทราบเรื่องเกี่ยวกับคาโนวาล จะทรงกรุณาเล่าให้หม่อมฉันฟังหน่อยได้หรือไม่เพคะ\"



\"ก็ได้...\"



สองร่างนั่งคุยกันอย่างถูกคอ แบบที่ไม่มีใครเคยเห็นเจ้าชายน้ำแข็งทำกับคนอื่น ราชินีแห่งคาโนวาลมองลูกด้วยสีหน้าอ่อนโยน แล้วหันไปหาพี่สาวของตน



\"เจ้าพี่ ข้าว่า โตขึ้นให้สองคนนี้แต่งงานกันดีไหม ตอนนี้ก็หมั้นกันไว้ก่อน\" รอมยิ้มปรากฏบนพระพักต์ของสองพี่น้องจอมภูติ



\"ก็ดีนะ สายเลือดจะได้เข้มข้น ดีไม๊จ๊ะ\" แล้วทั้งสองก็ส่งเสียงหัวเราะกันเบาๆตามประสาพี่น้องสนิทกัน





เจ้าหญิงหน้าแดง ส่วนเจ้าชายก็เรียบเฉยตามมาดน้ำแข็ง









\'ท่าอากลับไปคาโนวาลได้หลายวันแล้ว ทำไมยังนึกถึงอยู่แต่เจ้าพี่คาโลนะ\' เจ้าหญิงเมลานีนั่งนึกถึงพระญาติอยู่เป็นระยะๆ



เจ้าตัวสรุปได้ว่า \'ตกหลุมรัก\'





ครั้งสุดท้ายที่เห็น ใบหน้าก็ยังคงมีแต่ความเย็นชาหน้าเดียว









แต่ทำไม วันนี้ถึงใบหน้านั้นถึงฉายแววพิโรธ





\"ถึงหม่อมฉันจะเป็นคนเลือกไข่มุกเม็ดนั้นให้ ก็คงไม่มีความหมายเท่าเจ้าหญิงปีศาจนั่นสินะ นางมีอะไรดีกัน\"



น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยตัดพ้อ



\"อย่าพูดถึงนางเช่นนั้นอีก\" เสียงเย็นๆปนโกรธดังขึ้นหลังจากที่สงบนิ่งมาครู่หนึ่ง ใบหน้าเริ่มแสดงอาการโกรธออกมา



\"เจ้าพี่........\"



ร่างบางวิ่งเข้าไปกอดเอวพระญาติอย่างอดใจไม่ได้



\"เจ้าพี่ไม่ทรงเข้าใจใช่ไม๊เพคะว่าหม่อมฉันรู้สึกยังไง หรือทรงไม่ทราบว่าหม่อมฉันรักท่าน\"



ร่างสูงก็พยายามพลักไสร่างบางออกไป แต่นางกอดร่างสูงแน่น



\"เจ้าหญิงเมลานี ทรงปลอดภัยดีหรือเพค...คาโล...\" เสียงคุ้นหูดังขึ้น



\"เฟริน\"





คาโลพยายามผลักไสคนตรงหน้าออกไป แต่นางกลับกอดรัดแน่นกว่าเดิม





\"คงจะเป็นคนที่นายเลือกสินะ ฉันมันไม่ดีพอ นายถึงได้เอาไข่มุกคืนไป ใช่มั้ย!?\"



\"เฟริน นาย..\"



\"ตอบฉันมาคาโล แค่คำเดียว ไหนนายว่านายยึดมั่นกับคำสัญญาไง ไหนนายว่านักรบมีเกียรติ\" น้ำเสียงสั่นเครือนิดๆ น้ำใสๆเริ่มคลอที่เบ้าตา มือเรียวบางนั้นสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่ได้



\"มันไม่ใช่อย่างนั้นเฟริน...\"



\"เจ้าพี่...\" เสียงหวานๆของเจ้าหญิงเจ้าบ้านดังขึ้นบ่งบอกความออดอ้อน







สองเท้ารีบพาเฟรินวิ่งไปให้ไกลจากที่นั่น ไกลพอที่จะไม่เห็นภาพบาดตานั้น ไกลพอที่จะลืมภาพทั้งหมดที่เห็น



-------------------------------------------------------------------------------





สองมือกอดเข่าอยู่บนเตียง ใบหน้าเศร้าหมอง หยาดน้ำใสๆไหลออกจากพระเนตรเป็นระยะๆ ผมสีน้ำตาลไหม้สยายกลางหลัง ทั้งร่างยังมีหิมะเกาะตามตัวอยู่หากแต่ว่าเจ้าตัวไม่คิดจะสนใจเลยด้วยซ้ำ





ที่หน้าห้อง...ร่างสูงและร่างของหญิงวัยกลางคนยืนอยู่คู่กัน



\"เป็นยังไงมั่ง โดโรธี\" ร่างสูงถามสตรีเบื้องหน้าอย่างวิตกกังวล



\"ยังทรงพระกรรแสงอยู่เพคะ ตั้งแต่องค์หญิงกลับมาหม่อมฉันก็เห็นแต่น้ำพระอัสสุชลตลอดเวลา\"



\"งั้นหรือ...\"



จ้าวปีศาจใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามสาวใช้วัยกลางคนว่า



\"เจ้าเห็นสมควรรึยังที่เฟลิโอน่าควรจะมีคู่ครองแล้ว\"



\"คงงั้นมั้งเพคะ...ฮ้าาาา!! คู่ครอง - อภิเษก - มีพระโอรสพระธิดา\" โดโรธีอุทานด้วยความตกใจ



(-   -)(_  _)(-   -)(_  _) <<<< เอวิเดส



\"ก็เหมาะอยู่หรอกเพคะ ถ้าองค์หญิงไม่ทรงวางพระองค์แบบบุรุษ\"



\"งั้น คงต้องรบกวนเจ้าหน่อยแล้วละ ลูน่า\"



-------------------------------------------



ท่ามกลางหิมะที่ขาวโพลน....สองร่างยืนหันหน้าเข้าหากัน มือกำอาวุธแน่น



\"ท่านเมลานี ทำไมท่านทำเช่นนี้ ข้าไม่เคยคิดว่า สโนว์แลนด์จะสั่งสอนให้ทำเยี่ยงนี้\"



\"เจ้าพี่..หม่อมฉันทำไปเพราะความต้องการส่วนตัว หากท่านไม่พอใจ ก็โปรดสังหารหม่อมฉันเสียตรงนี้เถอะ\"



\"ข้าไม่อยากให้มีใครต้องสิ้นชีวิตด้วยน้ำมือชาวคาโนวาลโดยไม่มีเหตุผล ขอเพียงไข่มุกแสงจันทร์เท่านั้น\"



\"ไม่ได้หรอก มันสำคัญกว่าชีวิตของหม่อมฉันอีก\"



กริชน้ำแข็งผ่านหน้าขาวนวลของเจ้าหญิงผู้หวงแหนไข่มุกไปอย่างเฉียดฉิว แต่ก็มิวายทิ้งรอยแผลเป็นทางยาว



โลหิตไหลลงสู่พื้นแผ่นดิน หิมะถูกย้อมด้วยหยดโลหิตของเจ้าหญิง



นางก็ไม่ยอมเช่นกัน เวทน้ำแข็งวิชาลับเฉพาะของสโนว์แลนด์ถูกเจ้าหญิงคนงามงัดมาใช้



\"สตอร์มกัส\" หิมะที่โปรยปรายช้าๆกลับแปรปรวน ท้องนภามืดสนิทราวกับเจอพายุ



\"ไอซ์วอล\" เจ้าชายมาดน้ำแข็งก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน



\"วีสกาย่า\" สุนัขน้ำแข็ง 3 ตัววิ่งออกมาจากปลายคทาของเจ้าหญิงแดนหิมะ แล้วส่งเสียงหอนแปลกๆไปทั่วพื้นที่



ดังไปจนถึงราชวังสโนว์แลนด์







เกล็ดหิมะลอยขึ้นราวกับต้องสายลมหมุนเล็ก ปรากฏร่างของราชินีจอมภูติแห่งสโนว์แลนด์กลางสมรภูมิของพระญาติทั้งสอง



\"เกิดเรื่องอะไรกัน บอกเรามาเดี๋ยวนี้ เมลานี เจ้าชายคาโล\" สุรเสียงเยี่ยงหญิงนักรบของท่านป้าทำให้คาโลหนักใจ ท่านป้าไม่เคยโกรธเขาเช่นนี้



\"ข้าแค่มาตามไข่มุกแสงจันทร์คืนให้คนรักเท่านั้นเอง\"



\"แล้วทำไมไข่มุกแสงจันทร์ถึงมาอยู่ที่สโนว์แลนด์ได้ละ เจ้าชาย\"



\"หญิงเป็นคนนำมาเองเพคะ ท่านแม่\" เจ้าหญิงเงยพระพักต์ขึ้นสบพระเนตรของมารดาอย่างสำนึกผิด



\"แล้วเจ้านำมาทำไมเมลานี ไข่มุกแสงจันทร์เป็นของเจ้าชายมิใช่หรือ ได้ข่าวมาว่า เจ้าชายให้เจ้าหญิงเฟลิโอน่าแห่งเดมอสไปแล้วมิใช่หรือ\"



\"ใช่แล้วท่านป้า หม่อมฉันให้มันแก่เจ้าหญิงเฟลิโอน่าไปแล้ว\"



\".........\" เจ้าหญิงตัวการหลบสายตาของมารดา



\"คืนไป เมลานี ไข่มุกแสงจันทร์ยังมีอีกหลายเม็ดที่รอให้เจ้าเลือก\"



\"ไม่เพคะท่านแม่ ท่านแม่ก็รู้ว่าหญิงรักเจ้าพี่แค่ไหน มันสมควรเป็นของหม่อมฉัน\"



\"เมลานี ของใดที่ไม่ใช่ของเราย่อมไม่ใช่ของเราอยู่วันยังค่ำ\"



\"แต่มันสมคว.........\"



เพี้ยะ!!!



ฝ่ามือของจอมภูติประทับลงบนใบหน้าของหญิงสาว



\"คืนเจ้าชายคาโลไป\" สุรเสียงที่แผดออกมาแสดงถึงความโมโหอย่างมาก



\"เจ้าชาย ขอประทานอภัยที่ทำให้ท่านวุ่นวาย\" มือขาวๆยื่นสร้อยไข่มุกแสงจันทร์คืนให้แก่คนรักช้าๆ ก่อนที่ 2 ร่างจะหายไปกลางอากาศเหมือนตอนที่จอมภูติมาถึง





ทันทีที่รับไข่มุกแสงจันทร์มา ไข่มุกก็หลุดออกจากกตัวสร้อย เกิดรอยร้าวที่กลางไข่มุกทันที



ร่างสตรีตนหนึ่งออกมาจากคทา มองไข่มุกแล้วถอนหายใจ





\"เล่นซะไข่มุกร้าวเลยแฮะ\"