ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 : จุดหมายคือ สโนว์แลนด์
กังวล จนแทบจะลืมความสุขไปซะแล้ว ก็ไข่มุกแสงจันทร์เม็ดสำคัญหายไปทั้งที่ไม่รู้ตัวยังงี้ เล่นเอาเจ้าตัวใจหายใช่น้อย
\"องค์หญิง หยุดเดินแล้วมาเสวยก่อนเถอะเพคะ\" สาวใช้คนสนิทกล่าวกับเฟรินด้วยสีหน้าเป็นห่วง
\"ไม่มีอารมณ์จะกินแล้วละคุณโดโรธี\" เจ้าตัวเดินไปเดินมาอย่างไม่หยุดไม่หย่อนและไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อย
เฟรินเดินไปมาอย่างกังวลอย่างงี้ทุกวัน
\'ไข่มุก! ไข่มุก! ไข่มุก! หายไปไหนว่ะ\'
ท่านเจ้าเอวิเดสเห็นท่าทางของลูกสาวแล้วก็พออกพอใจ
รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นที่ใบหน้า เล่นเอาโกโดมที่ไม่ได้มองเฟรินตกใจมาก
เพราะการที่ท่านจ้าวยิ้มโดยไม่มีเหตุผลมักมีจะมีเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีเกิดขึ้น
อย่างเมื่อคราวก่อน ท่านจ้าวยิ้มขึ้นมาแล้วก็เอาแต่ยิ้มทั้งวัน ต่อมาก็สั่งให้มันไปหาเจ้าหญิงคนเดียวของเดมอสมา
---------------------------------------
ร่างสูงเดินไปมาอย่างกระวนกระวายเช่นเดียวกับหญิงคนรัก ถึงข้างในจะร้อนรุ่มที่ไข่มุกแสงจันทร์ไม่ได้อยู่ที่คอของเจ้าหญิงแห่งเดมอสแต่เจ้าตัวก็ยังคงรักษามาดน้ำแข็งอยู่เสมอ
โธ่เอ้ย!! ติดต่อก็ไม่ได้
ปัง!! มือใหญ่ฟาดเอกสารลงบนโต๊ะ เล่นเอาข้าราชบริพารทั้งหลายพากันนิ่งเงียบ เจ้าชายตรงหน้านี้น่ากลัวกว่าคิงบาโรอีก
\"ทุกท่าน เราขอยกเลิกการว่าราชการทุกอย่างของพรุ่งนี้ เราจะออกเดินทาง\" เสียงเย็นๆประกาศในที่ประชุม
\"แต่ฝ่าบาท จะเสด็จไปไหนกัน\" เสียงข้าราชบริพารพากันร้องถาม
\"ไปตามหาเจ้าหญิงเมลานี ใครมีอะไรจะถามอีกไม๊?\" เมื่อครู่แค่เสียงเย็น แต่ตอนนี้บางส่วนของห้องเริ่มมีน้ำแข็งเกาะ
\"...........\"
ม้า 1 ตัว ดาบ 1 เล่ม คทา 1 ด้าม และหัวใจที่กลัดกลุ้ม 1 ดวง ทั้งหมดคือสัมภาระที่เจ้าชายคาโลเอาไปด้วย
---------------------------------------
ปิ๊ง!! เสียงหลอดไฟความคิดของราชาปิศาจดังขึ้น
รอยยิ้มบางที่สร้างความรู้สึกสุดระแวงแก่โกโดมและข้าราชบริพารใกล้ชิดของราชาปีศาจเอวิเดสนั้นกว้างขึ้นทุกวันเสียจนเฟรินต้องหันมาถามพ่อของตัวเองอย่างนึกสงสัยและแปลก(ประหลาด)ใจ
\"ยิ้มอะไร ท่านพ่อ\"
\"ก็ยิ้มเพราะมีความคิดดีๆนะสิ\"
\"อะไรกันท่านพ่อ อย่าอุ๊บอิ๊บไว้คนเดียวสิ บอกกันบ้าง\"
\"เดี๋ยวก็รู้\"
ร่างบางก็ไม่เถียงต่อเหมือนอย่างเคย โกโดมตอนนี้งงเป็นไก่ตาแตกไปซะแล้ว
กิริยามารยาทเรียบร้อยนุ่มนวลขึ้น วาจาสุภาพกว่าเดิม เพราะไม่มีใครให้ทะเลาะละมั้ง
อย่างนี้สิ ถึงจะเหมาะเป็นเจ้าหญิงหน่อย.....
\"นี่ คุณโดโรธีฮะ ทำไมเจ้าหญิงเมลานีถึงไม่ออกมายลโฉมให้พวกเราได้เห็นเลยนะ\" เจ้าตัวดีเอ่ยถามลับหลังบิดา
\"หม่อมฉันไม่ทราบเหมือนกันเพคะ ทราบแต่เพียงว่า ทรงเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง แล้วก็ได้ยินมาว่า เจ้าหญิงทรงกำสร้อยคอเส้นหนึ่งไว้แล้วทรงพระกรรแสงทุกวัน ข้าวปลาไม่ยอมแตะเลยเพคะ\"
\"งั้น ไปเยี่ยมกันดีไม๊\"
\"เพคะ\"
เสียงฝีเท้าหยุดลงหน้าห้องของอาคันตุกะ ไม่มีเสียงอะไรดังเล็ดลอดออกมา มือเรียวบางยื่นไปที่ลูกบิด แต่เสียงร้องดังขึ้นซะก่อน
\"ช้าก่อนเพคะเจ้าหญิงเฟลิโอน่า โปรดอย่าเปิดประตูเข้าไปในห้องขององค์หญิงเลยเพคะ\" คนใช้คนสนิทของเจ้าหญิงแดนหิมะพันปีกล่าวห้าม
\"ทำไมกันหรือ\"
\"..............\"
\"เพราะอะไรกันฮึ....เราจะมาเยี่ยมแขกของเราไม่ได้หรือ\"
\"ขออภัยหม่อมฉันไม่สามารถที่จะบอกเหตุผลได้เพคะ\"
\"งั้นหรือ\"
\"เป็นพระประสงค์ขององค์หญิงเมลานีเพคะ\"
\"งั้น บอกเจ้าหญิงเมลานีให้ฉันด้วยนะ ว่า โอกาสหน้าจะมาเยี่ยมใหม่\"
คนใช้ชาวสโนว์แลนด์ก้มหน้ารับและทำความเคารพ
มันน่าสงสัยนัก ขังตัวอยู่ในห้อง ไม่มีเสียงอะไรเลย ข้าวปลาไม่ยอมแตะ.....ไม่ตายไปแล้วรึไง
-----------------------------------------
\'หลบหนีออกมา คงจะเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว\'
ริมฝีปากสีกุหลาบเม้มแน่น หยาดน้ำใสๆไหลลงไปตามใบหน้าขาวนวล ดวงตาสีเขียวมีแววเศร้าหมอง
เจ้าหญิงแห่งสโนว์แลนด์แอบขโมยมังกรตัวหนึ่งมาจากคอกมังกรในวังเดมอส พามาถึงชายแดนระหว่างสโนว์แลนด์กับเดมอส แล้วร่อนลงมาพักบนพื้นดิน
\'มังกรดอกไม้ตัวนี้นี่ฉลาดจริงๆ\' ความคิดของเจ้าหญิงคนงาม ใครๆก็คงเห็นว่าเป็นคำชมแน่ๆถ้ามันไม่ใช่ \'จิน\' มังกรดอกไม้ตัวโปรดของเฟรินน่ะสิ
นัยตาสีเขียวมรกตทอดออกไปยังลำธารเบื้องหน้า จิตใจว้าวุ่น เส้นผมสีดำขลับยาวถึงกลางหลังถูกปล่อยสยาย ร่างบางนั่งกอดเข่าแน่น
\'ต้องมีซักทางที่ท่านจะหันมามองข้า เจ้าชายคาโล\'
หญิงสาวคิด แล้วจึงลุกขึ้นพาร่างของตนและมังกรไปสู่สโนว์แลนด์
------------------------------------------------------------------------------------------------
หิมะโปรยปรายตลอดเวลาสมชื่อแดนหิมะพันปีของสโนว์แลนด์ ร่างสูงสง่าอยู่บนหลังม้า สายตาสาดส่องไปทั่ว ทั้งที่มีแต่หิมะทั้งนั้น
แล้วก็พบจนได้!!
\"เจ้าหญิงเมลานี\" เสียงเย็นๆดังขึ้น ทำเอาคนถูกเรียกสะดุ้งเฮือก เย็นสันหลังวาบ
\"เจ้าชายคาโล ท่านมาทำอะไรที่นี่กัน\"
\"ข้ามาเอาไข่มุกแสงจันทร์คืนจากท่าน ขอข้าคืนดีๆด้วย ไม่เช่นนั้นคงต้องใช้กำลัง\"
\"คงไม่ได้หรอกท่าน ข้ายอมตายเสียดีกว่าถ้าต้องยกไข่มุกแสงจันทร์ให้เจ้าหญิงแดนปีศาจ\"
\"ยังงั้นหรือ\" มือใหญ่กำคทาแน่น ปากท่องบริกรรมเวทไม่ได้หยุด
ความรัก ก็คือโศกนาฏกรรม ไม่จบลงด้วยดี ก็ต้องจบลงด้วยความเจ็บแค้น
---------------------------------------------------------------------------------
แสงแดดส่องมาในวังเดมอส บรรยากาศคงจะน่าหลับซักหน่อยถ้ามันไม่มีเสียงเอะอะแต่เช้าของธิดาแห่งความมืด
\"ท่านพ่อๆ เจ้าหญิงเมลานี เจ้าหญิง เจ้าหญิง!!!\" ร่างบางวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในท้องพระโรง ปากก็ตะโกนไม่ได้ศัพท์ซักทีว่าใครเป็นอะไร
\"มีอะไร เฟลิโอน่า ค่อยๆพูดก็ได้\" ท่านจ้าวปีศาจเอ็ดลูกสาวขึ้น
คนเค้าอุตส่าห์นึกว่ามันจะหายซักทีกับไอ้โรคนิสัยห้าวๆเนี่ย......
\"แฮ่กๆ เจ้าหญิง แฮ่กๆ เจ้าหญิงเมลานี หายไปจากห้องแล้ว\"
ราชาปีศาจเอามือกุมขมับอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะสั่งอย่างไม่เต็มใจเท่าไรนัก
\"ทหาร ออกไปตามหาเจ้าหญิงเมลานีกลับมาให้เร็วที่สุด\"
ทหารคนไหนๆก็ฟังรู้ว่าราชาปีศาจสั่งไปงั้นๆแถมน้ำเสียงก็ไม่จริงจัง แล้วยังงี้ใครจะออกไปหาซักคนล่ะ
เฟรินวิ่งกระฟัดกระเฟียดถลาไปที่คอกมังกร สายตาสอดส่ายไปมา
หายไปแล้ว!!! จินหายไปแล้ว ใครกันนะที่บังอาจขโมยมังกรดอกไม้ตัวโปรดของเธอไป
มือบางคว้าเข้าที่เชือกเส้นใหญ่ที่ล่ามคอของมังกรแห่งความมืดแล้วแกะด้วยความรีบร้อน
ไม่ทันที่ใครในวังจะทำอะไร ( หรือไม่ทำก็ตาม ) เจ้าหญิงคนสำคัญก็ขี่มังกรออกไปนอกเขตวังซะแล้ว
มีอะไรบางอย่างที่บอกเธอว่า ต้องไปทางสโนว์แลนด์
\"องค์หญิง หยุดเดินแล้วมาเสวยก่อนเถอะเพคะ\" สาวใช้คนสนิทกล่าวกับเฟรินด้วยสีหน้าเป็นห่วง
\"ไม่มีอารมณ์จะกินแล้วละคุณโดโรธี\" เจ้าตัวเดินไปเดินมาอย่างไม่หยุดไม่หย่อนและไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อย
เฟรินเดินไปมาอย่างกังวลอย่างงี้ทุกวัน
\'ไข่มุก! ไข่มุก! ไข่มุก! หายไปไหนว่ะ\'
ท่านเจ้าเอวิเดสเห็นท่าทางของลูกสาวแล้วก็พออกพอใจ
รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นที่ใบหน้า เล่นเอาโกโดมที่ไม่ได้มองเฟรินตกใจมาก
เพราะการที่ท่านจ้าวยิ้มโดยไม่มีเหตุผลมักมีจะมีเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีเกิดขึ้น
อย่างเมื่อคราวก่อน ท่านจ้าวยิ้มขึ้นมาแล้วก็เอาแต่ยิ้มทั้งวัน ต่อมาก็สั่งให้มันไปหาเจ้าหญิงคนเดียวของเดมอสมา
---------------------------------------
ร่างสูงเดินไปมาอย่างกระวนกระวายเช่นเดียวกับหญิงคนรัก ถึงข้างในจะร้อนรุ่มที่ไข่มุกแสงจันทร์ไม่ได้อยู่ที่คอของเจ้าหญิงแห่งเดมอสแต่เจ้าตัวก็ยังคงรักษามาดน้ำแข็งอยู่เสมอ
โธ่เอ้ย!! ติดต่อก็ไม่ได้
ปัง!! มือใหญ่ฟาดเอกสารลงบนโต๊ะ เล่นเอาข้าราชบริพารทั้งหลายพากันนิ่งเงียบ เจ้าชายตรงหน้านี้น่ากลัวกว่าคิงบาโรอีก
\"ทุกท่าน เราขอยกเลิกการว่าราชการทุกอย่างของพรุ่งนี้ เราจะออกเดินทาง\" เสียงเย็นๆประกาศในที่ประชุม
\"แต่ฝ่าบาท จะเสด็จไปไหนกัน\" เสียงข้าราชบริพารพากันร้องถาม
\"ไปตามหาเจ้าหญิงเมลานี ใครมีอะไรจะถามอีกไม๊?\" เมื่อครู่แค่เสียงเย็น แต่ตอนนี้บางส่วนของห้องเริ่มมีน้ำแข็งเกาะ
\"...........\"
ม้า 1 ตัว ดาบ 1 เล่ม คทา 1 ด้าม และหัวใจที่กลัดกลุ้ม 1 ดวง ทั้งหมดคือสัมภาระที่เจ้าชายคาโลเอาไปด้วย
---------------------------------------
ปิ๊ง!! เสียงหลอดไฟความคิดของราชาปิศาจดังขึ้น
รอยยิ้มบางที่สร้างความรู้สึกสุดระแวงแก่โกโดมและข้าราชบริพารใกล้ชิดของราชาปีศาจเอวิเดสนั้นกว้างขึ้นทุกวันเสียจนเฟรินต้องหันมาถามพ่อของตัวเองอย่างนึกสงสัยและแปลก(ประหลาด)ใจ
\"ยิ้มอะไร ท่านพ่อ\"
\"ก็ยิ้มเพราะมีความคิดดีๆนะสิ\"
\"อะไรกันท่านพ่อ อย่าอุ๊บอิ๊บไว้คนเดียวสิ บอกกันบ้าง\"
\"เดี๋ยวก็รู้\"
ร่างบางก็ไม่เถียงต่อเหมือนอย่างเคย โกโดมตอนนี้งงเป็นไก่ตาแตกไปซะแล้ว
กิริยามารยาทเรียบร้อยนุ่มนวลขึ้น วาจาสุภาพกว่าเดิม เพราะไม่มีใครให้ทะเลาะละมั้ง
อย่างนี้สิ ถึงจะเหมาะเป็นเจ้าหญิงหน่อย.....
\"นี่ คุณโดโรธีฮะ ทำไมเจ้าหญิงเมลานีถึงไม่ออกมายลโฉมให้พวกเราได้เห็นเลยนะ\" เจ้าตัวดีเอ่ยถามลับหลังบิดา
\"หม่อมฉันไม่ทราบเหมือนกันเพคะ ทราบแต่เพียงว่า ทรงเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง แล้วก็ได้ยินมาว่า เจ้าหญิงทรงกำสร้อยคอเส้นหนึ่งไว้แล้วทรงพระกรรแสงทุกวัน ข้าวปลาไม่ยอมแตะเลยเพคะ\"
\"งั้น ไปเยี่ยมกันดีไม๊\"
\"เพคะ\"
เสียงฝีเท้าหยุดลงหน้าห้องของอาคันตุกะ ไม่มีเสียงอะไรดังเล็ดลอดออกมา มือเรียวบางยื่นไปที่ลูกบิด แต่เสียงร้องดังขึ้นซะก่อน
\"ช้าก่อนเพคะเจ้าหญิงเฟลิโอน่า โปรดอย่าเปิดประตูเข้าไปในห้องขององค์หญิงเลยเพคะ\" คนใช้คนสนิทของเจ้าหญิงแดนหิมะพันปีกล่าวห้าม
\"ทำไมกันหรือ\"
\"..............\"
\"เพราะอะไรกันฮึ....เราจะมาเยี่ยมแขกของเราไม่ได้หรือ\"
\"ขออภัยหม่อมฉันไม่สามารถที่จะบอกเหตุผลได้เพคะ\"
\"งั้นหรือ\"
\"เป็นพระประสงค์ขององค์หญิงเมลานีเพคะ\"
\"งั้น บอกเจ้าหญิงเมลานีให้ฉันด้วยนะ ว่า โอกาสหน้าจะมาเยี่ยมใหม่\"
คนใช้ชาวสโนว์แลนด์ก้มหน้ารับและทำความเคารพ
มันน่าสงสัยนัก ขังตัวอยู่ในห้อง ไม่มีเสียงอะไรเลย ข้าวปลาไม่ยอมแตะ.....ไม่ตายไปแล้วรึไง
-----------------------------------------
\'หลบหนีออกมา คงจะเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว\'
ริมฝีปากสีกุหลาบเม้มแน่น หยาดน้ำใสๆไหลลงไปตามใบหน้าขาวนวล ดวงตาสีเขียวมีแววเศร้าหมอง
เจ้าหญิงแห่งสโนว์แลนด์แอบขโมยมังกรตัวหนึ่งมาจากคอกมังกรในวังเดมอส พามาถึงชายแดนระหว่างสโนว์แลนด์กับเดมอส แล้วร่อนลงมาพักบนพื้นดิน
\'มังกรดอกไม้ตัวนี้นี่ฉลาดจริงๆ\' ความคิดของเจ้าหญิงคนงาม ใครๆก็คงเห็นว่าเป็นคำชมแน่ๆถ้ามันไม่ใช่ \'จิน\' มังกรดอกไม้ตัวโปรดของเฟรินน่ะสิ
นัยตาสีเขียวมรกตทอดออกไปยังลำธารเบื้องหน้า จิตใจว้าวุ่น เส้นผมสีดำขลับยาวถึงกลางหลังถูกปล่อยสยาย ร่างบางนั่งกอดเข่าแน่น
\'ต้องมีซักทางที่ท่านจะหันมามองข้า เจ้าชายคาโล\'
หญิงสาวคิด แล้วจึงลุกขึ้นพาร่างของตนและมังกรไปสู่สโนว์แลนด์
------------------------------------------------------------------------------------------------
หิมะโปรยปรายตลอดเวลาสมชื่อแดนหิมะพันปีของสโนว์แลนด์ ร่างสูงสง่าอยู่บนหลังม้า สายตาสาดส่องไปทั่ว ทั้งที่มีแต่หิมะทั้งนั้น
แล้วก็พบจนได้!!
\"เจ้าหญิงเมลานี\" เสียงเย็นๆดังขึ้น ทำเอาคนถูกเรียกสะดุ้งเฮือก เย็นสันหลังวาบ
\"เจ้าชายคาโล ท่านมาทำอะไรที่นี่กัน\"
\"ข้ามาเอาไข่มุกแสงจันทร์คืนจากท่าน ขอข้าคืนดีๆด้วย ไม่เช่นนั้นคงต้องใช้กำลัง\"
\"คงไม่ได้หรอกท่าน ข้ายอมตายเสียดีกว่าถ้าต้องยกไข่มุกแสงจันทร์ให้เจ้าหญิงแดนปีศาจ\"
\"ยังงั้นหรือ\" มือใหญ่กำคทาแน่น ปากท่องบริกรรมเวทไม่ได้หยุด
ความรัก ก็คือโศกนาฏกรรม ไม่จบลงด้วยดี ก็ต้องจบลงด้วยความเจ็บแค้น
---------------------------------------------------------------------------------
แสงแดดส่องมาในวังเดมอส บรรยากาศคงจะน่าหลับซักหน่อยถ้ามันไม่มีเสียงเอะอะแต่เช้าของธิดาแห่งความมืด
\"ท่านพ่อๆ เจ้าหญิงเมลานี เจ้าหญิง เจ้าหญิง!!!\" ร่างบางวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในท้องพระโรง ปากก็ตะโกนไม่ได้ศัพท์ซักทีว่าใครเป็นอะไร
\"มีอะไร เฟลิโอน่า ค่อยๆพูดก็ได้\" ท่านจ้าวปีศาจเอ็ดลูกสาวขึ้น
คนเค้าอุตส่าห์นึกว่ามันจะหายซักทีกับไอ้โรคนิสัยห้าวๆเนี่ย......
\"แฮ่กๆ เจ้าหญิง แฮ่กๆ เจ้าหญิงเมลานี หายไปจากห้องแล้ว\"
ราชาปีศาจเอามือกุมขมับอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะสั่งอย่างไม่เต็มใจเท่าไรนัก
\"ทหาร ออกไปตามหาเจ้าหญิงเมลานีกลับมาให้เร็วที่สุด\"
ทหารคนไหนๆก็ฟังรู้ว่าราชาปีศาจสั่งไปงั้นๆแถมน้ำเสียงก็ไม่จริงจัง แล้วยังงี้ใครจะออกไปหาซักคนล่ะ
เฟรินวิ่งกระฟัดกระเฟียดถลาไปที่คอกมังกร สายตาสอดส่ายไปมา
หายไปแล้ว!!! จินหายไปแล้ว ใครกันนะที่บังอาจขโมยมังกรดอกไม้ตัวโปรดของเธอไป
มือบางคว้าเข้าที่เชือกเส้นใหญ่ที่ล่ามคอของมังกรแห่งความมืดแล้วแกะด้วยความรีบร้อน
ไม่ทันที่ใครในวังจะทำอะไร ( หรือไม่ทำก็ตาม ) เจ้าหญิงคนสำคัญก็ขี่มังกรออกไปนอกเขตวังซะแล้ว
มีอะไรบางอย่างที่บอกเธอว่า ต้องไปทางสโนว์แลนด์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น