ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : คนโดนทิ้ง
มิสแรมเซิล
\"ใกล้สอบแล้ว หวังว่าทุกคนจะทำคะแนนได้ดีนะจ๊ะ\"
อาจารย์เจ้าชายชามัล
\"ประวัติศาสตร์เป็นสิ่งสำคัญ หวังว่าคงไม่มีใครสอบตกวิชานี้นะ\"
อาจารย์แม่มดวิงกี้
\"หวังว่าทุกคนจะสอบผ่าน ในการสอบจะมีการเสกของด้วย หวังว่าคงจะไม่เรียกสายฟ้ามาตลอดนะจ๊ะ เฟลิโอน่า\"
\'โว้ยยย!! อะไรๆก็สอบ\' เฟรินเดินหน้ามุ้ยออกมาจากห้องเรียน อารมณ์ไม่คงที่เอามากๆ
\"นี่ คาโล ช่วยติวให้ชั้นหน่อยสิ\" เสียงแองจี้ดังขึ้นจากข้างหลัง
\"ไว้ตอน 6 โมงที่ห้องนั่งเล่น ฉันถึงจะว่าง\" คาโลตอบสั้นๆง่ายๆได้ใจความตามฉบับคาโล
\"นี่แองจี้ เธอเห็นคิลไม๊\" เจ้าตัวแสบผู้ไม่อยากเห็นภาพที่ออกจะบาดตาบาดใจ ยิ่งคิดว่าสองคนนั้นนั่งติวด้วยกันแล้วหงุดหงิด เลยถามหาคิล
\"อย่าไปยุ่งกะมันเลย กำลังสวีทกับเรนอนอยู่ที่สวนอะ\" คาโลตอบแทน
\'โว้ยยยยยยยยยยยยย!!! อยากจะบ้าตาย ไม่มีใครให้คุยด้วยเลยรึไง\' คิดแล้วร่างบางก็เดินกระทืบเท้าออกไป
\"นี่คาโล เฟรินเป็นอะไรไปเหรอ\" แองจี้ที่ไม่รู้อะไรถาม
\"ไม่รู้ซิ\" คาโลยักไหล่ แล้วทำท่าจะหันหลังออกเดิน
\"สงสัยฤดูนางไม่มาแหงๆ\" แม่มดสาวตัดสินเอาเอง
\"..........\" - ////// - อายนะเฟ้ย
เฟรินเดินไปเดินมาทั่วป้อมอัศวินแล้วก็มาหยุดลงที่หน้าห้องส่วนตัวที่แยกออกมา
มือขาวบิดลูกบิดแล้วเดินเข้าไปในห้อง ล้มตัวลงนอนที่เตียง คิดอะไรเรื่อยเปื่อยว่า
ถ้าตัวเองเป็นผู้ชายป่านนี้จะไปจีบสาวเล่นประชดให้สบายใจ
พูดถึง ร่างผู้ชาย ก็ต้องแหวน
แหวน!!! ใช่แล้ว
พอนึกถึงแหวนวงใหม่ที่ท่านพ่อเอวิเดสให้มาเมื่อตอนปี 4
เจ้าชายดันเอาไปซ่อน ให้เหตุผลว่า \'นายควรจะเป็นผู้หญิงเต็มตัวได้แล้ว\'
ร่างบางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของคาโล ค้นเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
เจอแต่คทาพิพากษา เลยเคาะเรียกพี่ผีสาวออกมาคุยเป็นเพื่อนแทน
ใบหน้าของสาวน้อย ( จนแทบไม่เหลือสาว ) ออกอาการเซ็งเต็มที่ จนผีสาวเห็นใจ
\"นายหญิงเป็นอะไรเหรอ ทำหน้ายังกะผี\" การทักแบบกวนๆ เป็นแบบฉบับของผีร่างใสตนนี้อยู่แล้ว เฟรินจึงไม่ต่อล้อต่อเถียง
\"แค่ไม่มีเพื่อนแค่นั้นเอง\"
\"นายหญิง นายหญิงจบไปจะทำอะไรต่อหละ\" ผีสาวรู้ดีว่า ตอนนี้ไม่ควรพูดถึงนายท่านของหล่อน ดูท่าจะทะเลาะหันมา
\"ก็...คงกลับไปเดมอสล่ะมั้ง คิดถึงท่านพ่อเอวิเดส\"
\"งั้นเหรอ นายหญิงไม่คิดจะไปที่อื่นบ้างหรอ?\"
\"ไม่มีอะไรทำเลยนี่นา ไม่มีที่ไปด้วย แต่บางทีอาจจะไปท่องเอเดนเล่นก็ได้น้า น่าสนุกดี\" เฟรินตอบพลางส่งยิ้มสดใส
ปัง!!! เสียงประตูเปิดออก เผยให้เห้นร่างสูงสง่ามาดเข้ม ( เข้มอีกแล้ว!!<<<เลียนแบบกาแฟ )
\"..........................\" เงียบกันทั้งห้อง เฟรินเลยพูดทำลายความเงียบขึ้น
\"เฮ้ย คาโล แกจะพังประตูเหรอไง ป้อมเรายิ่งบ่จี้อยู่นะเว้ย\"
\"........\" ร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่หันมามองไม่แยแสซักนิด เปิดน้ำอาบไปอย่างสบายตัว
\"เออนี่คาโล แกเอาแหวนของชั้นไปไว้ที่ไหนว่ะ\" ร่างบางถามต่ออย่างหงุดหงิด
\"ทำลายทิ้งไปแล้ว\"เสียงดังมาจากห้องน้ำ
\"ฮ้าาาาาาาาา!!! นั่นแหวนของชั้นนะ แกมีสิทธิ์อะไรมาทำของคนอื่นเค้าอย่างงี้เจ้าของแหวนอุทานเสียงดัง ทำตาโตเท่าไข่ห่านอีกต่างหาก
\"ให้ตายเหอะ อยู่ในร่างผู้หญิงไม่ได้รึไง\" แน่ะ ยังมีหน้ามาบ่นอีก ตัวเองทำของเค้าพังแท้ๆ
\"ไม่ได้\"
\"งั้นคิดซะว่าอยู่เพื่อชั้นละกันนะ\" เจ้าชายน้ำแข็งพูดขึ้นแล้วหันมามอง
\"...........\" หญิงสาวหน้าขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด ผีสาวเลยแซวออกมา
\"นายหญิง ไปละนะ แล้วก็นะนายหญิง อย่าเพิ่งท้อละ ตำแหน่งราชินีแห่งคาโนวาลลอยอยู่เห็นๆ\" ประโยคหลังลดเสียงเบาลงจนกลายเป็นเสียงกระซิบที่ได้ยินกันเพียง 2 คนเท่านั้น หญิงสาวหน้าแดงขึ้นอีกจนคาโลคิดว่าเส้นเลือดของหล่อนคงแตก
\"ซุบซิบอะไรกัน แล้วนี่ใครอนุญาตให้เธอเอาไม้เท้าชั้นมาเล่นยังงี้ห่ะ\"ร่างสูงเดินมาหยุดที่ตรงหน้า เล่นเอาคนเพิ่งซุบซิบหน้าแดงเข้าไปอีกส่วนผีสาวก็ทิ้งเพื่อนกลับไปอยู่ในคทาตามเดิม
\"ก็ชั้นไม่มีอะไรทำนี่นา ไม่มีใครสนใจซักคน\" เฟรินสะบัดหน้าไปอีกทางพร้อมทำหน้าเบ้
\"แต่ชั้นยังสนอยู่นะ\" ร่างสูงคว้าร่างบางไปกอด
\"อายนะเฟ้ย\" ร่างเล็ก ( แต่แรงเยอะ ) ดิ้นไปมาหวังจะหลุดจากอ้อมแขนเจ้าชายน้ำแข็ง แต่เจ้าตัวไม่ยอมปล่อย เลยได้แต่ทำหน้างอ ทั้งที่ในใจแอบดีใจอยู่ไม่น้อย
\"อ๊ะ!!! หกโมงแล้ว ชั้นไปติวให้แองจี้ก่อนนะ\" คาโลพูดขึ้น
\"ยังงั้นเหรอ\" เฟรินชักหมดความอดทน ดันหลังคาโลออกจากห้องไปถึงบันไดแล้วจัดการยันโครมส่งเพื่อนรักลงบันไดฟรีๆไม่คิดสตางค์
\"โอ้ยย!! มันเจ็บนะแม่คุณ\" คาโลบ่นออดแอด \"คนอะไร ชอบใช้กำลัง\"
\"สมน้ำหน้า\" เฟรินเดินกลับเข้าไปในห้อง ปิดประตูดังปัง
\"มันเป็นอะไรของมันว่ะ คาโล\" คิลถามขึ้น
\"ไม่รู้สิ\"
\"สงสัยฤดูนางจะไม่มาจริงๆซะแล้ว\" แองจี้พูดขึ้น เล่นเอาคนรอบตัวหัวเราะกันยกใหญ่
\"ฮัดเช้ยยยยย!! ใครนินทาว่ะ\" คนถูกนินทาตะโกนลงมา
\".........\" ทุกคนเงียบบบ เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
ภายในห้องของหญิงสาว
\'คนมันหึงนะเฟ้ย ไอ้คาโลนี่ก็ไม่เคยเข้าใจใครเลย\' เฟรินคิดในใจ แต่ถึงจะโกรธยังไง มันก็ยังเป็นคู่หมั้นเธอนี่นา
ช่วยไม่ได้ รักไปแล้ว จะให้ทำไงละ
\"ใกล้สอบแล้ว หวังว่าทุกคนจะทำคะแนนได้ดีนะจ๊ะ\"
อาจารย์เจ้าชายชามัล
\"ประวัติศาสตร์เป็นสิ่งสำคัญ หวังว่าคงไม่มีใครสอบตกวิชานี้นะ\"
อาจารย์แม่มดวิงกี้
\"หวังว่าทุกคนจะสอบผ่าน ในการสอบจะมีการเสกของด้วย หวังว่าคงจะไม่เรียกสายฟ้ามาตลอดนะจ๊ะ เฟลิโอน่า\"
\'โว้ยยย!! อะไรๆก็สอบ\' เฟรินเดินหน้ามุ้ยออกมาจากห้องเรียน อารมณ์ไม่คงที่เอามากๆ
\"นี่ คาโล ช่วยติวให้ชั้นหน่อยสิ\" เสียงแองจี้ดังขึ้นจากข้างหลัง
\"ไว้ตอน 6 โมงที่ห้องนั่งเล่น ฉันถึงจะว่าง\" คาโลตอบสั้นๆง่ายๆได้ใจความตามฉบับคาโล
\"นี่แองจี้ เธอเห็นคิลไม๊\" เจ้าตัวแสบผู้ไม่อยากเห็นภาพที่ออกจะบาดตาบาดใจ ยิ่งคิดว่าสองคนนั้นนั่งติวด้วยกันแล้วหงุดหงิด เลยถามหาคิล
\"อย่าไปยุ่งกะมันเลย กำลังสวีทกับเรนอนอยู่ที่สวนอะ\" คาโลตอบแทน
\'โว้ยยยยยยยยยยยยย!!! อยากจะบ้าตาย ไม่มีใครให้คุยด้วยเลยรึไง\' คิดแล้วร่างบางก็เดินกระทืบเท้าออกไป
\"นี่คาโล เฟรินเป็นอะไรไปเหรอ\" แองจี้ที่ไม่รู้อะไรถาม
\"ไม่รู้ซิ\" คาโลยักไหล่ แล้วทำท่าจะหันหลังออกเดิน
\"สงสัยฤดูนางไม่มาแหงๆ\" แม่มดสาวตัดสินเอาเอง
\"..........\" - ////// - อายนะเฟ้ย
เฟรินเดินไปเดินมาทั่วป้อมอัศวินแล้วก็มาหยุดลงที่หน้าห้องส่วนตัวที่แยกออกมา
มือขาวบิดลูกบิดแล้วเดินเข้าไปในห้อง ล้มตัวลงนอนที่เตียง คิดอะไรเรื่อยเปื่อยว่า
ถ้าตัวเองเป็นผู้ชายป่านนี้จะไปจีบสาวเล่นประชดให้สบายใจ
พูดถึง ร่างผู้ชาย ก็ต้องแหวน
แหวน!!! ใช่แล้ว
พอนึกถึงแหวนวงใหม่ที่ท่านพ่อเอวิเดสให้มาเมื่อตอนปี 4
เจ้าชายดันเอาไปซ่อน ให้เหตุผลว่า \'นายควรจะเป็นผู้หญิงเต็มตัวได้แล้ว\'
ร่างบางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของคาโล ค้นเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
เจอแต่คทาพิพากษา เลยเคาะเรียกพี่ผีสาวออกมาคุยเป็นเพื่อนแทน
ใบหน้าของสาวน้อย ( จนแทบไม่เหลือสาว ) ออกอาการเซ็งเต็มที่ จนผีสาวเห็นใจ
\"นายหญิงเป็นอะไรเหรอ ทำหน้ายังกะผี\" การทักแบบกวนๆ เป็นแบบฉบับของผีร่างใสตนนี้อยู่แล้ว เฟรินจึงไม่ต่อล้อต่อเถียง
\"แค่ไม่มีเพื่อนแค่นั้นเอง\"
\"นายหญิง นายหญิงจบไปจะทำอะไรต่อหละ\" ผีสาวรู้ดีว่า ตอนนี้ไม่ควรพูดถึงนายท่านของหล่อน ดูท่าจะทะเลาะหันมา
\"ก็...คงกลับไปเดมอสล่ะมั้ง คิดถึงท่านพ่อเอวิเดส\"
\"งั้นเหรอ นายหญิงไม่คิดจะไปที่อื่นบ้างหรอ?\"
\"ไม่มีอะไรทำเลยนี่นา ไม่มีที่ไปด้วย แต่บางทีอาจจะไปท่องเอเดนเล่นก็ได้น้า น่าสนุกดี\" เฟรินตอบพลางส่งยิ้มสดใส
ปัง!!! เสียงประตูเปิดออก เผยให้เห้นร่างสูงสง่ามาดเข้ม ( เข้มอีกแล้ว!!<<<เลียนแบบกาแฟ )
\"..........................\" เงียบกันทั้งห้อง เฟรินเลยพูดทำลายความเงียบขึ้น
\"เฮ้ย คาโล แกจะพังประตูเหรอไง ป้อมเรายิ่งบ่จี้อยู่นะเว้ย\"
\"........\" ร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่หันมามองไม่แยแสซักนิด เปิดน้ำอาบไปอย่างสบายตัว
\"เออนี่คาโล แกเอาแหวนของชั้นไปไว้ที่ไหนว่ะ\" ร่างบางถามต่ออย่างหงุดหงิด
\"ทำลายทิ้งไปแล้ว\"เสียงดังมาจากห้องน้ำ
\"ฮ้าาาาาาาาา!!! นั่นแหวนของชั้นนะ แกมีสิทธิ์อะไรมาทำของคนอื่นเค้าอย่างงี้เจ้าของแหวนอุทานเสียงดัง ทำตาโตเท่าไข่ห่านอีกต่างหาก
\"ให้ตายเหอะ อยู่ในร่างผู้หญิงไม่ได้รึไง\" แน่ะ ยังมีหน้ามาบ่นอีก ตัวเองทำของเค้าพังแท้ๆ
\"ไม่ได้\"
\"งั้นคิดซะว่าอยู่เพื่อชั้นละกันนะ\" เจ้าชายน้ำแข็งพูดขึ้นแล้วหันมามอง
\"...........\" หญิงสาวหน้าขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด ผีสาวเลยแซวออกมา
\"นายหญิง ไปละนะ แล้วก็นะนายหญิง อย่าเพิ่งท้อละ ตำแหน่งราชินีแห่งคาโนวาลลอยอยู่เห็นๆ\" ประโยคหลังลดเสียงเบาลงจนกลายเป็นเสียงกระซิบที่ได้ยินกันเพียง 2 คนเท่านั้น หญิงสาวหน้าแดงขึ้นอีกจนคาโลคิดว่าเส้นเลือดของหล่อนคงแตก
\"ซุบซิบอะไรกัน แล้วนี่ใครอนุญาตให้เธอเอาไม้เท้าชั้นมาเล่นยังงี้ห่ะ\"ร่างสูงเดินมาหยุดที่ตรงหน้า เล่นเอาคนเพิ่งซุบซิบหน้าแดงเข้าไปอีกส่วนผีสาวก็ทิ้งเพื่อนกลับไปอยู่ในคทาตามเดิม
\"ก็ชั้นไม่มีอะไรทำนี่นา ไม่มีใครสนใจซักคน\" เฟรินสะบัดหน้าไปอีกทางพร้อมทำหน้าเบ้
\"แต่ชั้นยังสนอยู่นะ\" ร่างสูงคว้าร่างบางไปกอด
\"อายนะเฟ้ย\" ร่างเล็ก ( แต่แรงเยอะ ) ดิ้นไปมาหวังจะหลุดจากอ้อมแขนเจ้าชายน้ำแข็ง แต่เจ้าตัวไม่ยอมปล่อย เลยได้แต่ทำหน้างอ ทั้งที่ในใจแอบดีใจอยู่ไม่น้อย
\"อ๊ะ!!! หกโมงแล้ว ชั้นไปติวให้แองจี้ก่อนนะ\" คาโลพูดขึ้น
\"ยังงั้นเหรอ\" เฟรินชักหมดความอดทน ดันหลังคาโลออกจากห้องไปถึงบันไดแล้วจัดการยันโครมส่งเพื่อนรักลงบันไดฟรีๆไม่คิดสตางค์
\"โอ้ยย!! มันเจ็บนะแม่คุณ\" คาโลบ่นออดแอด \"คนอะไร ชอบใช้กำลัง\"
\"สมน้ำหน้า\" เฟรินเดินกลับเข้าไปในห้อง ปิดประตูดังปัง
\"มันเป็นอะไรของมันว่ะ คาโล\" คิลถามขึ้น
\"ไม่รู้สิ\"
\"สงสัยฤดูนางจะไม่มาจริงๆซะแล้ว\" แองจี้พูดขึ้น เล่นเอาคนรอบตัวหัวเราะกันยกใหญ่
\"ฮัดเช้ยยยยย!! ใครนินทาว่ะ\" คนถูกนินทาตะโกนลงมา
\".........\" ทุกคนเงียบบบ เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
ภายในห้องของหญิงสาว
\'คนมันหึงนะเฟ้ย ไอ้คาโลนี่ก็ไม่เคยเข้าใจใครเลย\' เฟรินคิดในใจ แต่ถึงจะโกรธยังไง มันก็ยังเป็นคู่หมั้นเธอนี่นา
ช่วยไม่ได้ รักไปแล้ว จะให้ทำไงละ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น