[Fic] Baramos - เฟรินกลายเป็นเฟลิโอน่า แบบถาวร

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : ชีวิตประจำวัน

\"ไอคาโลเอ้ย...ป่านนี้ยังไม่กลับมาอีก\" เสียงบ่นดังจากปากของ เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ้นเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอส หรือ ฉายาเก่า เฟริน เดอร์เบอโรว์ เดอะทีพ ออฟ บารามอส กำลังบ่นคู่หมั้น คาโล วาเนบลี เดอะ ปริ้น ออฟ คาโนวาล อยู่ในใจ



ดวงหน้ารูปไข่เฝ้ารอเพื่อน(?)จนหงิกงอ



แววตาบ่งบอกถึงความโกรธ(ที่คาโลไม่กลับมาซะที)กังวล(ว่ามันจะตายก่อนจะถึงพรุ่งนี้รึปล่าว)





คืนนี้ฟ้าโล่ง ไร้เมฆไร้ดาว มองเห็นดวงจันทร์สีนวลเต็มดวงลอยเด่นอยู่กลางฟ้าส่องแสงสีอ่อนนวล



แหงนมองดูดวงจันทร์อยู่นาน มือของเจ้าตัวก็เอื้อมมาจับไข่มุกแสงจันทร์ที่ห้อยคออยู่ทุกวันอย่างอัตโนมัติ ใจลอยหาเจ้าของผู้ที่ให้ไข่มุกเม็ดนี้กับเธอ





\"เฟริน เปิดประตูทีซิ\" เสียงนักฆ่าเพื่อนรักเรียกอยู่หน้าห้องหัวหน้าชั้นปี7 ของป้อมอัศวิน แห่งโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก



ร่างบางถลาไปที่ประตู หวังจะเจอใครอีกคน แล้วก็เจอจริงๆเมื่อประตูเปิดออก





\"คิล!!ทำไมคาโลมันเป็นยังงี้ว่ะ\" เสียงร้องตกใจเมื่อเห็นสภาพยับเยินของก้อนน้ำแข็งเดินได้ที่คิลทั้งหามทั้งพยุงมาถึงหน้าห้อง เนื้อตัวมีแผลเล็กแผลน้อย แผลถลอก และรอยฟกช้ำเต็มไปหมด ( หมดสภาพเลย เก๊กไม่ได้แล้ว )



\"ก็มันออกไปหาอะไรดื่มย้อมใจ พอเมาก็ไปหาเรื่องนักเลง ไม่รู้เอาสมองส่วนไหนคิด\" คิลมัส ฟีลมัส เจ้าของใบหน้าที่มีแต่ความขบขันเป็นอาจิณ



\"แกไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวชั้นจะเช็ดตัวให้มัน\" หน้าสวยๆส่ายไปมาอย่างเบื่อหน่าย แววตาเหนื่อยอ่อน แล้วแถมด้วยเสียงถอนหายใจจนชายหนุ่มผมดำต้องปล่อยก๊ากออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ แต่ก็ต้องหยุด เมื่อสาวน้อยตรงหน้าส่งสายตาพิฆาตมาให้



\"ก็เห็นห่วงกันเหลือเกินนี่นา\" คิลเอ่ยกระเซ้า









คืนที่3แล้ว ที่เจ้าชายผมเงินตาสีฟ้าคนนี้ออกไปหาเรื่องมาให้เพื่อนร่วมห้องต้องเหนื่อยอ่อน





คาโลแอบออกไปนอกปราสาท หาอะไรนั่งดื่มเพื่อหนีปัญหาที่วุ่นวาย ในฐานะหัวหน้าชั้นปีไม่เท่าไหร่หรอก ตำแหน่งหัวหน้าป้อมนี่หนักพอดู



แต่ตำแหน่งเจ้าชายที่ต้องบริหารประเทศ ไปกลับระหว่างเอดินเบิร์กกับคาโนวาลบ่อยๆเพราะคิงบาโรหน้าบากดันป่วยหนักขึ้นมา มันก็สมควรอยู่หรอก



หลังจากที่แม่สาวน้อยจัดการหาน้ำและผ้าขนหนูมาเรียบร้อยพร้อมเช็ด เพื่อนนักฆ่าก็เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดนอน



\"เฮ้อ ยุ่งคนอื่นทุกคืนเลย สงสัยมันจะติดนิสัยชอบหาเรื่องจากแกแล้วว่ะเฟริน\" แววตาสีน้ำตาลค้อนเพื่อนตัวแสบแล้วหันมาเช็ดตัวให้ร่างสูงตรงหน้าแทน



\"ไม่ใช่นิสัยชั้นโว้ย ชั้นไม่เคยหาเรื่อง มีแต่แต่เรื่องมาหา หล่อแต่นิสัยอย่างงี้น่าจะปล่อยทิ้งไว้ข้างถนนให้หมดคราบเจ้าชายเลย จะได้เข็...\"



เสียงใสบ่นออกมายังไม่ทันจบ มือใหญ่ของคนที่เพิ่งสร่างเมาก็คว้าข้อมือขาวนวล( แต่ไม่นุ่ม เพราะจับดาบบ่อย )ไปจูบอย่างบรรจง



ดวงหน้ารูปไข่ขึ้นสี เรียกเสียงหัวเราะจากนักฆ่าได้อีกรอบ ( รู้สึกคิลจะสาระแนเก่งเนอะ )



\"จะไม่สงสารกันบ้างเลยรึไง\" เสียงออดอ้อนดังมาจากไอซ์ปริ้นอย่างที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน ( ต๊าย!! มาดหลุดอีกแว้ว ยังไม่หายเมาดีอ่ะดิ เอาน้ำมาสาดเร็ว )



แต่ยังไงก็แพ้ปากจัดๆของคนตรงหน้าที่ชอบทำตัวไม่สมหญิงอยู่เรื่อยอยู่ดี



\"สมน้ำหน้าแกแล้ว เจือกกระแดะไปกระดกเหล้าเองนี่หว่า น่าจะปล่อยให้นักเลงกระทืบให้ตาย จะได้เลิกทำตัวงี่เง่.....\" ร่างบางยังไม่ทันบ่นจบก็โดนร่างสูงรวบตัวไปกอดไว้ นัยตาสีฟ้าแฝงแววดุดันปนรักใคร่



\"นี่พวกแกลืมชั้นไปแล้วรึไงว่ะ ยังอยู่ในห้องนะเว้ย เดี๋ยวเป็น กขค. แล้วอย่ามาว่ากันละ ฮ่าๆๆ\"



ปิดท้ายด้วยเสียงหัวเราะแบบต้นฉบับ ทำให้เฟรินที่หน้าแดงอยู่แล้วแดงขึ้นอีก ในใจอยากจะถีบส่งมันให้ถึงซาเรสบ้านมันเลย





มือขาวรีบแกะมือใหญ่ของคนร่างสูงออกแล้วผลักลงไปกองกับพื้น







ทะเลาะ โวยวาย ดุด่า ทำร้ายร่างกายเพื่อน......



..............นี่คือชีวิตประจำวันของ เฟลิโอน่า เกรเดเวล....................







รีไรท์ให้ไฉไลกว่านิดๆ คร่า