คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : :: CH. 9 คยองกี ::
9
“เป็นไง อาหารฝีมือแม่ อร่อยไหมมินฮยอน” คุณนายชเวถามหลังจากที่เก็บกวาดจานไปล้างเสร็จหมดเรียบร้อย มินฮยอนกับเร็นกำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น อันที่จริงมินฮยอนจะไปช่วยล้างจานนะ แต่ถูกยูซังขวางซะก่อน ภารกิจเอาใจแม่ยายเลยต้องล้มเหลวไป เปลี่ยนมาเป็นนั่งดูทีวีกับไอ้ตัวเตี้ยแทน
“อร่อยมากครับ อร่อยกว่าแม่ผมทำอีก”
“กูจะฟ้องแม่มึงนะ” เร็นพูด
“ไอ้เด็กคนนี้นี่ ไปๆ เขยิบไปนู่นเลย ฉันจะนั่งกินมินฮยอน” คุณนายชเวดันเร็นให้เขยิบไปนั่งติดโซฟาอีกฝั่งหนึ่ง คนเป็นลูกหันมาแยกเขี้ยวใส่แม่ตัวเอง แล้วหันไปสนใจทีวีแทนแม่ตัวเอง
“เห็นคนอื่นดีกว่าลูกตัวเอง”
“อะไรของแก คนอื่นที่ไหน นี่มินฮยอนรูมเมทของแกนะ ดูสิ หล่อขนาดนี้”
“หล่อตรงไหน”
ไม่ติดว่าอยู่กับแม่มึงนะมินกิ -_____-
“ทุกตรงนั่นแหละ ไม่คุยกับแกละ มินฮยอน ทำไมมาถึงที่นี่ได้ล่ะ มาเที่ยวกับเร็นเหรอ แล้วกระเป๋าเสื้อผ้าไม่มีมาเหรอ?”
“เปล่าครับ ไม่ได้มาเที่ยว คือผมกลับมาเยี่ยมบ้าน”
“หื้ออ? เยี่ยมบ้าน? บ้านอยู่ที่ปูซานเหรอ”
“ครับ ผมเป็นคนปูซาน ^^”
“แบบนี้ก็ดีเลยสิ!”
“แม่อย่าไปเชื่อมัน จริงๆ แล้วบ้านมันอยู่บนดาวอังคาร”
รอก่อนนะมินกิ รอให้อยู่กันสองคนก่อน
“5555555 มินกิเป็นคนตลกแบบนี้ตั้งแต่เด็กเลยหรือเปล่าครับ”
“มันไม่ตลกหรอก มันกวนตีนต่างหาก”
“ผมก็คิดว่างั้น...”
“อะไรนะ มินฮยอน!!” เร็นถลาเข้ามา แต่ดีที่ติดคุณนายชเว ไม่งั้นเร็นคงเอารีโมททีวีมาฟาดหน้ามินฮยอนได้แล้ว
“เปล่าๆ กูบอกว่า มึงเป็นคนตลก”
“เหรอออออออออออ”
“อืม ^^”
ใครกันแน่ที่กวนตีน 5555555555
+++++++++++++++++++++
“อลิซ.. นั่นมึงกำลังทำอะไรอีกน่ะ” อารอนเดินออกมาจากตัวบ้าน เห็นเพื่อนสาวกำลังขมักเขม้นอยู่กับการจุดเตาเพื่อปิ้งย่างอะไรสักอย่าง ใบหน้าสวยๆ นั่นเปื้อนไปด้วยคราบถ่านสีดำๆ ทำให้อารอนอดที่จะขำไม่ได้
“ว่าจะทำบาร์บีคิวให้มึงกินคืนนี้ไง Let’s party!!”
“มึงนี่เป็นแม่บ้านแม่เรือนกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”
“แหม กูก็เตรียมตัวเป็นเมียมึงไงจ๊ะ ที่รัก” อลิซวางที่คีบถ่าน แล้วเดินเข้าไปกอดแขนอารอนแน่น ก่อนจะซบไหล่ ก็อย่างที่เคยบอกไป ว่าคู่นี้มันเล่นอะไรกันแบบนี้เป็นเรื่องปกติ แต่ไอ้คนที่ยืนอยู่หน้าประตูรั่วนั่นดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยเข้าใจความปกติของคู่นี้เท่าไหร่นัก
“เฮ้ย ไหนบอกว่ามาบ้านเพื่อนไงวะ แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นกับพี่อารอนดูสนิทสนมถึงเนื้อถึงตัวกันขนาดนั้น”
“แบคโฮ มึงก็คิดมากว่ะ นี่ไง กูกับมึงยังถึงเนื้อถึงตัวได้” เจอาร์ไม่ว่าเปล่า สองมือคว้าคอแบคโฮมากอด แต่ถูกสายตาอาฆาตจนเขาต้องยอมปล่อยแต่โดยดี
“เออๆ กูไม่เล่นก็ได้วะ ไอ้เวร แต่มึงก็นะ.. พี่อารอนโตมาในสังคมของต่างชาติ ที่อเมริกาคงไม่คิดอะไรมากมายเหมือนเรา”
“ไสหัวมึงออกไปเลยนะครับที่รัก แล้วดูหน้ามึงสิ” อารอนดันหัวอลิซออกจากไหล่ ก่อนจะใช้แขนเสื้อเช็ดคราบถ่านสีดำบนหน้าเธอออก เขากับอลิซดูแลกันมาแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ก็เพราะด้วยความที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก มันเลยไม่เกิดความรู้สึกใดๆ นอกจากคำว่าเพื่อนเลย
อลิซฉีกยิ้มให้อารอน รอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าเพื่อนรักทำให้เขาอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ อยู่กับผู้หญิงคนนี้เขาไม่เคยรู้สึกว่าเหงาเลยจริงๆ
ขอบคุณนะอลิซ ขอบคุณที่มึงเกิดมาเป็นเพื่อนกู ^^
ภาพความห่วงใยของสองคนนี้ทำให้แบคโฮถือวิสาสะเปิดประตูรั้วเดินเข้ามาเอง ก่อนจะวิ่งมาแยกสองคนให้ออกจากกัน เจอาร์ยังไม่ทันจะห้ามเลยด้วยซ้ำ บางทีมึงก็ใจร้อนไปนะแบคโฮ -____-
“แบค.. แบคโฮ!!”
“อะไรเนี่ย!! พวกนายเป็นใครฮะ เข้าบ้านคนอื่นโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตแบบนี้ได้ไง พ่อแม่สั่งสอนมั่งหรือเปล่ายะ!!” เจ้าแม่อลิซยืนเท้าเอวด่าไอ้สองหนุ่มนี้ เจอาร์มองเธออย่างอึ้งๆ
“..อลิซ”
“นี่นาย! แล้วมาจับมือถือแขนเพื่อนฉันได้ไง ปล่อยนะ!!” อลิซยังไม่ทันฟังอะไรก็โวยวายไปก่อนแล้ว อารอนก็ห้ามไม่ทันเหมือนกัน เธอผลักแบคโฮให้ห่างออกจากอารอน
“เอ่อ คือ...”
“อารอน มึงไม่ต้องกลัว กูจะปกป้องมึงเอง” ไม่ว่าเปล่าพร้อมกับฉวยเอาที่คีบถ่านขึ้นมาถือไว้ ใช้เป็นอาวุธป้องกันตัว
“คือมึง...สองคนนี้..”
“สองคนนี้มันบุกรุกเข้าบ้านฉัน ฉันจะโทรแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้แหละ”
“เดี๋ยวมึง สองคนนี้.. รุ่นน้องกูเอง”
เคร้ง~
“ที่รัก มึงพูดว่าอะไรนะ” อลิซอ้าปากค้างทันที ที่คีบถ่านเมื่อกี้ร่วงลงพื้น รุ่นน้องอารอนจริงดิ เผลอปล่อยไก่ไปตัวเท่าบ้านเลย อาย TT
“รุ่นน้องกู ทีอาศัยเขาอยู่ตอนนี้ มึงช่วยใจเย็นๆ แล้วนั่งลง” อารอนดันหลังอลิซให้ไปนั่งกับเก้าอี้ และหันมาคุยกับรุ่นน้องทั้งสองคน เพราะเพื่อนรักนิ่งค้าง ไร้การตอบรับไปแล้ว
“มากันได้ยังไง”
“...” แบคโฮเงียบ เอาแต่มองหน้าอารอน เจอาร์เลยต้องตอบแทน
“เราเจอที่อยู่ของบ้านหลังนี้ตกอยู่ในห้องน่ะครับ”
“แล้ว??”
“ไอ้นี่ครับพี่ มันลากผมมา” เจอาร์ชี้ไปที่แบคโฮ
“ผมแค่... ขี้เกียจกลับบ้านในตอนปิดเทอม” แบคโฮตอบ
“จะมาก็น่าจะโทรบอกกันสิ แล้วอีกอย่าง มันดีแล้วเหรอที่เข้ามาแบบนี้...”
“มีอะไรกันน่ะ อารอน” แม่ของอลิซเดินออกมาจากบ้าน เพราะได้ยินเสียงโวยวายของลูกสาวตัวเองเมื่อครู่
“เปล่าครับคุณน้า เข้าใจผิดกันนิดหน่อย... นี่แม่ของเพื่อนฉัน ทักทายท่านสิ”
“สวัสดีครับ!” ทั้งคู่ก้มหัวทักทายแม่ของอลิซ
“สวัสดีจ้ะ ใครน่ะอารอน”
“รุ่นน้องสมัยมัธยมผมเองครับ แบคโฮกับเจอาร์”
“คุณน้าครับ ผมขอค้างที่บ้านด้วยได้ไหมครับ” แบคโฮถาม
“ฮะ?”
“อะไร บุกรุกเข้ามายังจะมาขอค้างอีก” อลิซเดินมายืนข้างๆ อารอน
“พี่สาวครับ ขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อกี้นะครับ” เจอาร์หันไปก้มหัวให้อลิซ
“ไม่...”
“เอาสิๆ อยู่กันหลายๆ คนสนุกดีออก แต่มีข้อแม้นะ” แม่ของอลิซเดินมาใกล้ทั้งสองคน อลิซกับอารอนดูเหมือนจะเอ๋อแดกไปแล้วเรียบร้อย
“อะไรครับ?”
“เรียกฉันว่าพี่สาวเหมือนที่เรียกลูกฉันสิจ๊ะ ><”
แป๊บนะ... บางทีแม่ก็วัยรุ่นไป ดูหน้าตัวเองนิดดด ตีนกาขึ้นทับกันสามลายแล้ว
“พี่สาววว~” ทั้งคู่พร้อมใจกันเรียกทันทีอย่างไม่ได้นัดหมาย
“ดีมากจ้ะ เด็กๆ ^^”
ท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดสลัว บ้านหลังหนึ่งกำลังกินมื้อเย็นกันอย่างมีความสุข... หรือเปล่า 55555 เหมือนความวุ่นวายจะมีมากกว่านะ เพราะบาร์บีคิวที่ทุกคนต่างแย่งกันกินแย่งกันย่าง อลิซลืมเรื่องเมื่อเย็นไปเสียสนิท จนตอนนี้เธอสามารถเข้ากับเด็กๆ สองคนนี้ได้ดีแล้วล่ะ
“อารอน.. รุ่นน้องมึงนี่ก็หล่อใช้ได้นี่หว่า” อลิซกระซิบกับอารอนตอนที่กำลังยืนปิ้งบาร์บีคิว ส่วนสองคนนั้นกำลังไปช่วยแม่ยกผลไม้ในบ้านออกมาวาง
“5555 มึงสนใจคนไหนล่ะ ที่โซลมีอีกสองคนนะ แต่สงสัยจะเป็นแฟนกันไปซะแล้วมั้งป่านนี้”
“อื้อหืออ คนหล่อนี่ชอบแดกกันเองเหรอ แต่จะว่าไปแบคโฮนี่โคตรเท่ มึงดูแขนสิ กล้ามเป็นมัดๆ ><” อลิซชี้ไปที่แบคโฮกำลังยกถาดผลไม้ออกมาไว้ที่โต๊ะ พอเขารู้ว่ากำลังถูกมองก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ แถมแอบขยิบตาให้ด้วย แต่ขยิบตาให้ใครนั่น เจ้าตัวน่าจะรู้ตัวนะ เพราะสายตาที่หันไปสบกันพอดีเมื่อกี้ อารอนอมยิ้มแล้วเบ้ปากใส่ไปทีนึง
“มึงยิ้มอะไร” อลิซหันไปมองหน้าอารอน
“ฮะ? กูยิ้มเหรอ เปล่านะ มึงตาฝาดแล้ว”
“แหม หน้าแดงด้วยนะมึง”
“หน้ามึงสิ กูไปช่วยแม่มึงปลอกแอปเปิ้ลดีกว่า” อารอนวางบาร์บีคิวในมือแล้วเดินเลี่ยงออกไปหาแม่ของอลิซ ถ้าอยู่กับมันมากมีหวังโดนต้อนจนมุมแน่ๆ
อารอนหยิบมีดมาช่วยแม่อลิซปลอกแอปเปิ้ล ส่วนพ่อสองหนุ่มนั่นเมื่อตอนไปหยิบของหลังบ้านให้อลิซเจอลูกบอลเข้าเลยไปเอามาคาบเล่น เอ้ย! เอามาเตะเล่นกันที่สนามหน้าบ้าน อลิซหลังจากที่ปิ้งบาร์บีคิวจนเสร็จหมดแล้วก็เรียกทุกคนมากิน
“เย่~ เสร็จแล้ว บาร์บีคิวฝีมืออลิซ!”
“กินได้แน่นะครับ” เจอาร์ถาม
“ได้สิยะ ไม่ตายหรอก”
“ก็แค่ท้องเสียเองเจอาร์” อารอนเสริม
“ที่รัก!! แทนที่จะเข้าข้างกัน ไม่ต้องกินมันแล้ว” อลิซยกจานทำท่าจะเดินไปทิ้ง แต่ก็ถูกอารอนดึงแขนไว้ แหม ไอ้เพื่อนคนนี้ ขี้น้อยใจจังเลยวะ
“โอ๋ๆ ล้อเล่นน่า มาๆ กินก็กิน” อารอนหยิบขึ้นมาหนึ่งไม้ แล้วกัดเข้าไปเต็มๆ คำ มันก็อร่อยดีหรอกนะ แต่ดูเหมือนจะจืดไปนิดนึง ต้องกินกับซอสน่าจะอร่อย
“อื้อหือออ อร่อยมากกกกกก!!!”
“เว่อไปมึง” อลิซฟาดมือใส่แขนอารอนเข้าไป ไอ้คนถูกฟาดก็จับแขนตัวเองเบาๆ แม่ง ตัวก็แค่นี้มือหนักชิบหายเลย TT
“ฟาดมานี่คิดว่ากูเจ็บป่ะ TT”
“เจ็บเหรอ”
“อือ แขนกูหักละ TT”
“เฮ้ย อารอนกูขอโทษ ไหนๆ ดูดิ๊” อลิซถลกแขนเสื้ออารอนขึ้น หมายจะดูจริงๆ คือจริงๆ อารอนก็เว่อไปงั้น มันจะได้ไม่ตีอีกไง เจ็บเป็นนะครับเพื่อนรัก TT
“กูล้อเล่น 5555555555”
“อีเลว” อลิซไล่ฟาดแขนอารอนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนวิ่งวุ่นไปทั้งบ้าน รอยยิ้มที่สดใสของอารอน แบคโฮก็เพิ่งจะเคยได้เห็นอย่างจริงๆ ก็วันนี้ น่ารัก... จริงๆ นะ แต่ถ้าไม่ติดว่ารอยยิ้มนั้นอารอนไม่ได้ยิ้มให้แบคโฮ
“พอเหอะกูเหนื่อย” อารอนหยุดวิ่งแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ แบคโฮ อลิซก็นั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับอารอน เหงื่อที่ผุดขึ้นมาตามใบหน้าสวยๆ นั่นทำให้อารอนต้องหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับเหงื่อให้เพื่อนสาว แต่ไม่ได้ดูเลย ว่าไอ้คนข้างๆ นี่หน้ามันหงึมไปถึงไหนละ
จะเป็นห่วงอะไรกันนักหนา!
“วันนี้อากาศชื้นๆ นะ อลิซ ไปเอาเสื้อมาใส่คลุมไว้ เดี๋ยวก็เป็นหวัดอีกหรอก” แม่อลิซหันมาบอกลูกสาวตัวเอง
“แม่อย่าทำเหมือนหนูยังไม่โตได้ป่ะ...”
“เอาไปใส่ กูเห็นด้วยกับแม่” อารอนถอดเสื้อคลุมตัวนอกแล้วส่งมาให้อลิซ เจ้าตัวก็ยอมรับมาใส่แต่โดยดี
พี่อารอน... พี่สองคนมันมากกว่าเพื่อนหรือเปล่า
“มีอารอนอยู่กับอลิซก็ดี น้าได้ไม่ต้องเป็นห่วงไอ้เด็กคนนี้มากเกินไป”
“รอเรียนจบก่อนนะแม่ เดี๋ยวหนูจะจับมันแต่งงาน”
“ถามกูยัง??”
“ไม่ต้องถามหรอก ดูสายตามึงก็รู้ว่ามึงสมยอม 55555555”
“ไอ้บ้า รีบๆ กินเข้าไป”
หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอมให้แต่งหรอกเว้ย!!
“พี่อารอนทานเยอะๆ นะครับ ^^” แบคโฮหยิบบาร์บีคิวอีกไม้มาใส่จานของอารอน
“อ่อ ขอบใจ”
บรรยากาศรอบตัวมืดสนิท เวลาล่วงเลยมาจนเกือบห้าทุ่ม พวกเขาใช้เวลาทั้งหมดเพื่อพูดคุย กินบาร์บีคิว แล้วก็แข่งขันกัน ใช่ ! แข่งกัน แต่คงจะมีแต่แบคโฮที่แข่งอยู่คนเดียว เวลาที่เขาเห็นอลิซจะทำอะไรบางอย่างให้อารอน เขาจะต้องคอยตัดหน้าทำไปเสียก่อนทุกครั้ง อย่างตอนนี้ อารอนกำลังล้างจานอยู่ อลิซจะเข้ามาช่วยอารอนล้าง แต่ถูกไอ้เสืออ้วนนี่ขวางไว้อีกจนได้
“พี่อลิซครับ เดี๋ยวผมช่วยพี่อารอนเอง พี่ไปนั่งดูทีวีกับคุณน้าเถอะครับ”
แบคโฮยืนขวางอลิซไว้ที่หน้าประตูห้องครัว พร้อมกันดันหลังเธอให้เดินไปไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น พอกำจัดมารหัวใจออกไปได้แล้วเขาก็เดินกลับเข้ามาในครัว อารอนที่กำลังล้างจานหันมายิ้มให้เขาทีนึงแล้วหันกลับไปล้างจานต่อ
“ผมช่วยนะ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวนายทำแตก ฉันไม่อยากฟังอลิซมันบ่น”
“โห่ ไม่แตกหรอกน่า มาครับ”
อารอนกำลังจะอ้าปากขัดอีกรอบ แต่แบคโฮมันไม่ฟังอะไรเลย หยิบถุงมือยางมาใส่เสร็จสรรพ แล้วหยิบเอาจานในมืออารอนไปล้าง พร้อมกับส่งรอยยิ้มกวนตีนมาให้
“ยิ้มอะไร”
“ยิ้มให้พี่ไงครับ ^^”
บ้าหรือเปล่า -//-
แบคโฮเอื้อมมือไปหยิบจานที่อยู่ใกล้ๆ กับอารอน แต่ทำไมถึงคว้ามือของรุ่นพี่ได้มาแทนก็ไม่รู้ เขาเลยจับไว้อย่างนั้น แล้วล้างจานด้วยมือเดียว คือแบบ มึงเทพมากอะ
“พี่อารอน... ผมถามจริงๆ” จู่ๆ แบคโฮก็วางจานในมือแล้วเปลี่ยนมาบีบมือทั้งสองข้างของอารอนเอาไว้ แววตากวนตีนเมื่อกี้เปลี่ยนมาจริงจังจนอารอนตั้งตัวแทบไม่ทัน
“หื้ม?”
“พี่กับพี่อลิซ... เป็นมากกว่าเพื่อนใช่ไหม?”
“ฮะ?”
“บอกผมมาสิ ผมเห็นพี่กับพี่อลิซดูจะสนิทกันเกินไปเพื่อนไปหรือเปล่า”
“บ้าหรือไง ฉันกับอลิซโตมาด้วยกันตั้งแต่อเมริกาแล้ว”
“ก็ดูพี่เป็นห่วงพี่อลิซไปซะทุกอย่าง”
“ก็มันขี้โรค.. เอาเถอะ รู้แค่ว่า ฉันกับอลิซเป็นเพื่อนกันเท่านั้นจริงๆ”
“ถึงงั้นก็เถอะ ผมก็หวงอยู่ดี”
“เราเป็นอะไรกันหรือไง ฮะ?”
“ก็เป็นสักทีสิครับ ผมจะได้หวงหึงพี่ได้เต็มๆ สักที”
“แบคโฮ!!”
“พี่รู้ป่ะ... ผู้ชายส่วนใหญ่ชอบคนที่อายุน้อยกว่า”
“...”
“แต่เพราะผมเจอพี่... ผมเลยอยากเป็นคนส่วนน้อยทันที”
คือมึงจีบกูอีกแล้วนะแบคโฮ คิดมั่งดิว่าคนฟังมันจะเขินน่ะ พอเขินแล้วมันทำอะไรมถูกไงนอกจากกลั้นยิ้มแล้วหันหน้าหนี ไอ้คนทำให้เขินก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ อีก โอ้ยยยย หน้าแดงๆ แบบนั้นจะหลบพ้นสายตาเสืออ้วนป่ะล่ะ
“เขินอะดิ”
“พอเลย ล้างไปคนเดียวเลย”
“ฮ่าๆๆ เขินก็บอกมาเถอะครับ”
“คังแบคโฮ!!”
“คร้าบบบ~”
ไอ้บ้าเอ๊ย T///T
......................................................
Talking*
สวัสดีมิตรรักแฟนเพลงทั้งหลาย
หนูโดนแขวนในสยซ.แหละ เพราะเอาฟิคไปฝากไว้ 555555
ช่วงนี้อยู่ในฤดูกาลเข้าใกล้ช่วงสอบจ้าาา
อาทิตย์หน้าไรเตอร์สอบทั้งอาทิตย์
ไม่เว้นแม่แต่วันเสาร์
อย่าเพิ่งทิ้งเค้าไปไหนนะตัวเอง TT
รักจุงเบยยย ♥
♥
ความคิดเห็น