คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :: CH.2 ชอบแล้วครับ ::
2
เฮ้ออ ~ น่าเบื่อชิบหายเลย
แบคโฮคิดในใจขณะขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องของตัวเอง หลังจากเมื่อหลังเลิกเรียน เขารวมทั้งมินฮยอนกับเร็นโดนพวกรุ่นพี่เข้าไปว๊ากแล้วก็ทำโทษอีกนิดหน่อย เพราะเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาไม่มีใครเข้าไปช่วยงานคณะ แต่ก็นะ.. เกิดเป็นน้องปีหนึ่งก็ต้องอดทนไปตามระเบียบ หลีกเลี่ยงก็ไม่ได้
เมื่อลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้น 5 แบคโฮก็เดินไปตามทางเพื่อตรงไปยังห้องพักของตนเอง แสงไฟที่ลอดออกจากบานประตูทำให้เขารู้ว่าเจอาร์หรือกลับมาแล้ว แบคโอยกมือขึ้นบิดกลอนประตูตามความเคยชิน เพราะเวลาที่เจอาร์อยู่มันชอบไม่ล็อคประตูห้อง แม่งไม่กลัวขโมยเข้ามาดักตีหัวกบาลแตกมั่งหรือไงนะ
“อ้าว”
ผิดคาด.. คราวนี้ประตูล็อคกลอนอย่างดิบดี จะล็อคหาส้นตีนอะไรครับคุณเจอาร์ -____-
ก็อกๆ
“เจอาร์”
...
ก็ยังคงไร้เสียงตอบรับ
“ทำกระบักกระบวยอะไรอยู่วะ มาเปิดประตูให้กูได้แล้ว”
ก็อกๆ
...
“ไอ้เชี่... เอี้ย... ทำไม.. น่ารักจังวะ”
แบคโฮกลืนคำด่าแทบไม่ทัน เมื่อคนที่เปิดประตูออกมาไม่ใช่เพื่อนรักกระบักกระบวย แต่กลับเป็นผู้ชายที่ดูคุ้นหน้าคุ้นตาแบคโฮพอสมควร
“เอ่อ นายคือคังแบคโฮ... ใช่ไหม?”
“รู้จักผมเหรอครับ?”
“แน่นอน จำฉันไม่ได้หรือไง ควั๊กอารอน รองประธานนักเรียนน่ะ”
แบคโฮพยายามคิดทบทวนประมวลผลในสมอง ซึ่งดูเหมือนจะไม่ได้ผม คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก แหม ก็แบคโฮเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจใคร ถามสิ ว่าดาวมหาลัยคนปัจจุบันชื่ออะไรยังตอบไม่ได้ เออ ออ ไปก่อนก็ได้วะ รักษาหน้าพี่เขาหน่อย
“อ๋อครับ จำได้ๆ ผมจำได้แล้ว”
“นายจำไม่ได้หรอก เข้ามาเถอะ”
ทำไมรู้ดีจังล่ะครับพี่คนสวย -____- แบคโฮเดินตามอารอนเข้ามาในห้องก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนที่โซฟากลางห้องน้ำเนิ้มไม่ต้องอาบมันละ เหนื่อยชิบหายเล้ย!
“นายคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม ถ้าฉันขออาศัยอยู่ที่นี่สักเดือนนึง..” อารอนเอ่ยขณะยกกระเป๋าเสื้อผ้าออกมาจากโซฟาแล้วเอาไปวางมุมห้อง
“ตามสบายเลยครับห้องก็กว้าง ผมอยู่กับเจอาร์สองคนก็เหงาจะตายแล้ว”
“ขอบใจ^^”
โอ้ยพี่อารอนครับ อย่ายิ้มครับ พี่น่ารักมากพี่รู้ตัวไหม เมื่อก่อนผมไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ทำไมถึงไม่เคยเจอคนน่ารักๆแบบพี่นะ ไอ้เชี่ยเจอาร์ก็อีกคน มีรุ่นพี่น่ารักแบบนี้ทำไมไม่แนะนำกันมั่ง
“พี่อารอนนอนในห้องกับเจอาร์ก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมนอนโซฟานี่เอง”
“เฮ้ย ไม่เอา ไม่เป็นไร แค่นี้ก็เกรงใจแล้ว ฉันนอนโซฟาได้ นายนอนในห้องเหมือนเดิมเถอะ”
“เอาเถอะครับ พี่เดินทางมาเหนื่อยๆ นอนในห้องแหละ ช่วงนี้ผมเบื่อขี้หน้าเจอาร์มันน่ะครับ ฮ่าๆๆ”
“อ่า.. เอางั้นก็ได้ งั้นฉันขอตัวไปเก็บของก่อนนะ” อารอนว่า พลางลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้า แต่อยู่ๆ ไอ้คนที่บอกว่าเหนื่อยนักเหนื่อยหนา กลับลุกพรวดจากโซฟาเข้าไปแย่งกระเป๋าเสื้อผ้าของอารอนมาถือไว้ในมือเอง
“ผมช่วยครับ จะได้เสร็จเร็วๆ ไง ^^ “
“อ่า โอเค นายนี่ใจดีนะ”
“ก็กับพี่อารอนคนเดียวไงครับ”
“เอ่อ...จะเก็บเสื้อผ้าไว้ตรงไหนได้มั่ง” แก้มพองๆ ของรุ่นพี่ระเรื่อขึ้นเล็กน้อยเพราะรุ่นน้องดันมาพูดจาแบบนี้ บ้าหรือไง จะจีบกันไงวะ ส่วนไอ้รุ่นน้องพอเห็นรุ่นพี่เขินหน้าแดง จนต้องชวนไปเก็บของก็เผลอฉีกยิ้มกว้างออกมาทันที ไม่ได้จีบนะ แค่โปรยเสน่ห์ แต่... พี่อารอนก็น่ารักดีนี่หว่า ไม่ลองก็ไม่รู้เว้ย
“พี่อารอน นี่มันครีมอะไร.. อ้าว” แบคโฮเดินออกมาจากห้องน้ำ ตั้งใจจะออกมาถามรุ่นพี่นี่นั่งจัดเสื้อผ้าเก็บเข้าตู้ แต่รุ่นพี่ที่ว่าก็หลับไปแล้วเรียบร้อย หัวกลมๆ พิงอยู่กับขอบเตียง ใบหน้าหวานนิ่งเรียบแสดงถึงความเหนื่อยล้าจากการเดินทางแบคโฮวางขวดครีมในมือไว้ข้างๆ เตียง ก่อนจะค่อยๆ ย่อตัวลงและช้อนตัวรุ่นพี่ขึ้นมาวางบนเตียง
ผมอุ้มขนาดนี้ยังไม่รู้ตัว คงเหนื่อยมากสินะครับ..
รุ่นน้องยกยิ้มน้อยๆ ให้กับความน่ารักของอารอน เขาจัดการห่มผ้าให้อารอนก่อนจะปรับฮีตเตอร์ให้เหมาะสมกับอากาศที่ช่วงนี้ค่อยข้างหนาวเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน
“ฝันดีนะครับ.. พี่อารอน ♥”
+++++++++++++++++++++
“แบคโฮ~ !! เปิดประตูให้กูหน่อยยยยยยยย”
แต่เช้าเลย.. ไอ้เชี่ย วันเสาร์นะ เช้าวันเสาร์นะมึง กูควรจะได้นอนหลับสบายๆ สิ ไอ้ใครแม่งมายืนแหกปากอยู่หน้าประตูห้อง ไอ้เลววววว
แบคโฮงัวเงียลุกขึ้นจากโซฟาไปเปิดประตูต้อนรับไอ้คนที่มันมาแหกปาก พอเปิดประตูได้ปุ๊บ แขนกล้ามโตๆ ก็ยกขึ้นกำหมัดจะชกหน้าคนหลังบานประตูให้หน้าแหกตายกันไปข้าง
“เฮ้ย!! อะไรของมึงเนี่ย กูเองๆ” เจอาร์หลบหมัดนั้นได้ทัน ก่อนจะแทรกตัววิ่งเข้าไปในห้องแล้วหลบอยู่หลังโซฟา
“มึงนั่นแหละอะไร เคาะประตูทำไมแต่เช้า แล้วเมื่อคืนมึงไปไหนมา”
“ไปซื้อข้าว”
“ไปซื้อหรือไปปลูกข้าวฮะ? เชี่ย หายไปทั้งคืน”
“กูจะไปซื้อข้าว แต่ระหว่างทางกูเจอไอ้สองตัวนั่น แม่งลากกูไปแดกเหล้า ไปไม่ถึงร้านข้าวเลยไอ้เหว”
“มินฮยอน กับมินกิอ่ะนะ?”
“เอออ่ะดิ ไอ้มินกิอะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้มินฮยอนอะดิ เหล้าก็แดกไม่เป็นเสือกชวนกูไป แก้วเดียวเมาหัวทิ่มหัวตำอยู่
ในร้าน กูกับมินกิต้องช่วยกันแบกมันกลับหอ แถมกูต้องจ่ายค่าเหล้าให้พวกแม่งอีก เซ็งชิบหาย”
“พวกมึงนี่นะ ทิ้งให้กูกับพี่อารอนอยู่กันสองคน”
“เออเชี่ย! พี่อารอน กูลืมว่าพี่อารอนอยู่นี่ ข้าวยังไม่ได้กินตั้งแต่กลางวัน ป่านนี้ตายไปแล้วมั้งน่ะ.. แล้วพี่อารอนอยู่ไหน”
“ในห้องนู่น มึงนะมึง ถ้าทำให้พี่อารอนกูหิวอีกนะ กูจะจับมึงหักคอแล้วต้มให้พี่อารอนกิน!”
“เอาน่าๆ กูขอโทษก็แล้วกัน นี่ก็จะเที่ยงละ ไปๆ ออกไปหาไรกินกัน มึงปลุกพี่อารอนให้กูหน่อย เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน”
เจอาร์เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ห้อยเกะกะอยู่ตรงระเบียงห้องมา และเข้าห้องน้ำไป ส่วนแบคโฮก็หยิบขวดน้ำในครัวออกไปล้างหน้าที่ระเบียงห้อง ก่อนจะเดินเข้าไปปลุกรุ่นพี่ที่ยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ต้องจูบป่ะ เจ้าหญิงถึงจะตื่นจากการหลับใหล... >< อ่า กูเป็นเอามากละ
สองขาก้าวเข้าไปใกล้เตียงมากกว่าเดิม และหย่อนตัวลงนั่งที่ขอบเตียง ตอนตื่นก็น่ารัก ตอนหลับ ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่เลย.. ผมกำลังตกหลุมรักพี่แล้วหรือเปล่าครับ พี่อารอน
“พี่อารอน... พี่อารอนครับ”
...
เงียบสนิท เหมือนโดนถอนปลั๊ก เฮ้ย! หรือว่าพี่อารอนจะเป็นตุ๊กตายางวะ เออน่าคิด ดูหน้าดิ เนียนใสไปไหน จมูกกับปากก็สวยขนาดนี้ ว๊ากก ผมตกหลุมรักตุ๊กตายางเหรอ TT
“พี่ครับ ตื่นไปทานข้าวกันเถอะครับ...”
ไม่ได้ไร้การตอบรับเหมือนเมื่อกี้ ร่างบางบิดตัวน้อยๆ และสองมือของเขาก็ควานหาอะไรบางอย่าง จนจับแขนของแบคโฮได้ เหมือนเด็กเล็กได้นอนกอดตุ๊กตาตัวโปรด รุ่นพี่ดึงแขนของแบคโฮเข้ามากอดไว้แน่น เจ้าตัวเหวอไปเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็ขยับตัวให้รุ่นพี่ได้นอนกอดได้อย่างถนัดๆ
“ไม่อยากปลุกเลยแฮะ คงจะเหนื่อยมาก... พี่อารอนครับ ไปทานข้าวกันเถอะ” แบคโฮก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูเบาๆ เอาอีกแล้ว... ความขาวใสโอโม่ของรุ่นพี่มันแทงเข้าไปในตา ยิ่งมองใกล้ๆ ก็ยิ่งดูน่ารักมากขึ้นไปอีก จนเผลอเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้มากกว่าเดิน และก็เผลอที่จมูกโด่งแตะเข้ากับแก้มนุ่มนิ่มนั่นเข้าไป อ่า... หอมจัง~
“เฮ้ย! แบคโฮ มึงทำอะไรพี่อารอนน่ะ” เจอาร์ที่โผล่พรวดเข้ามาในห้องตกใจกับภาพตรงหน้าทันที ภาพที่เพื่อนรักจู่โจมแก้มป่องๆ ของรุ่นพี่คนสนิท แบคโฮแกะมือของอารอนออกและวิ่งเข้าไปปิดปากเพื่อนรัก ไม่ให้พูดมาก สุดท้ายรุ่นพี่ของทั้งสองคนก็ค่อยๆ ลืมตางัวเงียขึ้นมา
“เป็นอะไรกันน่ะ”
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร” แบคโฮตอบ ทั้งๆ ที่มือก็ยังปิดปากเจอาร์ไว้ ปิดเลยขึ้นไปถึงจมูกจนจะหายใจไม่ออกตายแล้วเว้ย เจอาร์ดิ้นหลุดจากการเกาะกุมของไอ้กล้ามใหญ่นี่ได้สำเร็จ
“แล้ว...”
“เมื่อกี้ไอ้แบคโฮมันหอม...”
เป็นอีกครั้งที่แบคโฮวิ่งมาปิดปากเจอาร์ไว้ได้ทัน
“หอม??”
“หอม... เอ่อ หอมกลิ่นกับข้าวน่ะครับ พี่อารอนไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะครับ เราจะได้ไปกินข้าวกัน”
“อ่าใช่ ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อวาน”
“คงจะหิวมากแน่ๆ เดี๋ยวผมกับเจอาร์จะออกไปรอข้างนอกนนะครับ” ไม่ว่าเปล่าพร้อมกับลากเจอาร์ออกไปด้วย อารอนส่ายหัวเบาๆ กับความเป็นเด็กไม่รู้จักโตของรุ่นน้องทั้งสองคน
“มึงนี่ปากมากจริง” แบคโฮกดมือที่ปิดปากเจอาร์ให้หนักลงไปมากกว่าเดิม นี่มันปิดปากหรือจะหักขากรรไกรกันแน่วะ ตัวก็ใหญ่ แรงก็เยอะ ไอ้เสือควายเอ้ย
“ไอ้เชี่ย กูเจ็บ... แล้วมึงไปหอมแก้มพี่อารอนทำไมล่ะวะ” ไม่นานเจอาร์ก็แกะมือที่ปิดปากของตัวเองได้สำเร็จ
“กู.. ไม่รู้”
“ไม่รู้หน้ามึงสิ กูเห็นคาตาขนาดนี้”
“กูไม่รู้จริงๆ ก็มึงให้กูไปปลุกพี่เค้า... แล้วพอกูจะไปปลุกพี่เค้าก็ดึงแขนกูไปกอด และมันก็ใกล้ไง... แล้วก็เลย..”
“เลยจับพี่กูหอมแก้มซะเลย นี่ถ้ากูไม่เข้าไปพี่อารอนคงเสร็จมึงตั้งแต่เช้าตรู่”
“เสร็จกับผีดิ ไอ้เวร กูแค่หอมแก้มนะเว้ย”
“มึงชอบพี่อารอน?”
“เออ”
“เอ้าเฮ้ย! มึงไม่ปฏิเสธหน่อยเหรอ”
“ก็กูชอบอะ ก็คิดว่ากูกำลังหลงความน่ารักของพี่อารอน”
“ได้ข่าวว่ามึงเพิ่งเจอพี่อารอนยังไม่ถึง24ชั่วโมง”
“แค่24วินาทีกูก็ตกหลุมรักเค้าแล้ว”
“เฮ้ย แป๊บนะ นี่มึงชอบจริงอะ กุไม่เคยเห็นมึงอะไรยังไงแบบนี้กับคนอื่นเลยนะ”
“เอ้าเหี้ย ถ้ากูจะเริ่มชอบใครสักคนมันไปหนักหนังหน้ามึงป่ะ.. แล้วมึงดูหน้าพี่อารอน น่ารักเหี้ยๆ ขนาดนั้น ไม่ชอบกูก็ไม่รู้จะพูดยังไงและ”
“...”
“เป็นอะไรของมึงอีกล่ะ” แบคโฮทัก เมื่ออยู่ดีๆ เพื่อนรักก็หน้าเหวอไปแป๊บนึง ก่อนจะกลับเข้ามาสู่โหมดปกติ
“มึงพูดใหม่อีกทีสิ ว่ามึงชอบพี่อารอน”
“กูชอบพี่อารอน !!”
“...”
“ชอบก็จีบสิ”
“...พี่อารอน”
................................................
Talking *
ตอนที่ 2 มาแล้ววววววว แบคร่อนโผล่มาซะทีเนอะๆ
คู่นี้ก็น่าจะหวานๆ ไม่เถื่อนเท่าอิ 2 คนนั้น 555.
ส่วนเจอาร์ก็รอลุ้นกันต่อไปว่าจะได้ใครเป็นเมียมาครอบครอง...
หรือจะเป็นแค่ตัวประกอบ
น่าสงสารไปเบาๆ
บางตอนอาจจะสั้นจะมากจะน้อยไปก็ไม่ว่ากันเน้อ
พิมพ์ผิดไปบ้างตามประสา ไรเตอร์สไตล์ (:
♥
ความคิดเห็น