คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [ คนเลว :: CH - 10 ] 100 %
Bad.. คนเลว (10)
อาหารมื้อเช้าถูกจัดวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะอาหาร ชเวเร็นเดินลงมาพร้อมกับกระเป๋าใบโตที่พกข้าวของต่างๆ ก็งานวันนี้ต้องออกนอกสถานที่ถ่ายทำต่างจังหวัด ไม่มีตารางว่าต้องค้างคืนแต่แค่ว่าอาจจะต้องกลับดึก และที่น่าตกใจคือมีเพื่อนร่วมงานเป็นควักอารอน จะว่าดีใจก็ดีเพราะเร็นกับอารอนเองก็ไม่ได้เจอกันนานแล้วเหมือนกัน ไปจิกกัดทักทายตามประสารุ่นพี่รุ่นน้องบ้างก็คงจะสนุกดี
"คุณมินฮยอนยังไม่ตื่นหรอคะ"
"ตื่นแล้วครับ กำลังแต่งตัว"
เธอยิ้มรับ หลังจากนั้นแม่บ้านอีกคนหนึ่งก็เดินมากระซิบข้างหู แม่บ้านโบมีพยักหน้ารับรู้ก่อนจะสั่งให้แม่บ้านอีกคนเดินเข้าครัวและออกมาพร้อมกับชุดอาหารอีกหนึ่งที่ ชเวเร็นที่กำลังกดโทรศัพท์อยู่เงยหน้าขึ้นมามองจานอาหารเช้าที่วางฝั่งตรงข้ามกับเขา ปกติแล้วมินฮยอนจะนั่งหัวโต๊ะ แต่ตำแหน่งตรงหัวโต๊ะนั่นก็มีจานข้าวอยู่แล้วนี่
"มีแขกมาเหรอครับ"
"ไม่ใช่แขกหรอกค่ะ"
"ครับ?"
"คุณฮวังซูจิน พี่สาวของคุณมินฮยอนกำลังเดินทางกลับมาค่ะ"
"พ..พี่สาวมินฮยอนเหรอครับ"
"ใช่ ฉันเอง"
ไม่ใช่เสียงแม่บ้าน.. ไม่ใช่เลย เสียงนั้นดังขึ้นด้านหลังคนตัวเล็ก แถมเสียงนั้นจะใสกว่าเป็นไหนๆ นายแบบรีบลุกขึ้นหันไปทางต้นเสียง ไม่ลืมที่จะโค้งให้บุคคลมาใหม่ที่มีตำแหน่งเป็นพี่สาวคนรัก..
"สวัสดีครับ"
ร่างผอมเพรียวก้าวเข้ามาใกล้ ชุดแซคเข้ารูปสีดำสนิทกับลิปสติกสีแดงสดยิ่งทำให้ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนนางพญาของบ้ายหลังนี้ ออร่าหยิ่งผยองนั่นทำเอานายแบบขนลุกชัน ก้มหน้าหลบสายตา
"คุณหนูของป้า"
"ป้าโบมี~ คิดถึงจัง"
"ป้าเตรียมมื้อเช้าไว้ให้ด้วยนะ จะทานไหมคะ"
"เอาสิคะ"
ซูจินนั่งลงหัวโต๊ะตรงที่ๆ เคยเป็นของมินฮยอน แก้วกาแฟถูกแทนที่ด้วยแก้วน้ำผลไม้สดอย่างที่คุณหนูของบ้านชอบดื่ม เธอปรายตามองแล้วยกยิ้ม รอยยิ้มที่ถอดแบบมาจากมินฮยอน.. ก็พี่น้องกันนี่นา
"นั่งสิ ชเวเร็น"
"..ครับ"
"จะไม่แนะนำตัวหน่อยหรือไง คิดว่าเป็นดาราดังแล้วฉันจะต้องรู้จักงั้นเหรอ"
ซูจินไม่ได้ตั้งใจมามาดร้ายเลยสักนิด แต่พอมาถึงบ้านได้เห็นคนรักของน้องชายกับตาเธอก็อดแกล้งไม่ได้ ยิ่งนายแบบที่เคยฉายแววความมั่นใจบนรันเวย์ต้องมานั่งก้มหน้าไม่กล้าสบตาแบบนี้ด้วยแล้ว..
เสร็จฉันแน่ ชเวเร็น !
"ข..ขอโทษครับ ชเวเร็นครับ ยินดีที่ได้เจอนะครับคุณฮวังซูจิน"
ซูจินแกล้งวางกระแทกแก้วน้ำถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ปรายตามองนายแบบที่เริ่มหน้าเสีย เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงสนิท เห็นแล้วอยากจะขำ ..ไอ้แบบนี้สินะ ที่ทำให้น้องชายของเธอหลงหัวปักหัวปำ
"เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ"
"ค..คุณซูจิน"
"นี่!!"
ซูจินลุกขึ้นตบโต๊ะอย่างแรงจนน้ำในแก้วกระเด็นออกมา เจ็บจะตายอยู่แล้วแต่ต้องเก๊กเอาไว้ เดี๋ยวเสียฟอร์ม
"ขอโทษครับ"
"ซูจิน!"
ก่อนที่ชเวเร็นจะได้ร้องไห้มินฮยอนก็ลงมาพอดี เขากำลังง่วนอยู่กับการผูกเน็คไทด์ตอนที่เดินลงมาจากบันได พอได้ยินเสียงคุ้นเคยดังมาจากครัวก็รีบเดินมาทันที คว้าตัวพี่สาวให้ถอยห่างจากคนรักของตัวเอง
"จะทำอะไร"
"โอ้ย! แกบีบทำไม ฉันเจ็บ"
"ก็เธอจะทำอะไรมินกิล่ะ"
"ม..มินฮยอน"
"ไม่ได้ทำ ไอ้เด็กบ้านี่ ฉันเจ็บ"
"มินฮยอนปล่อยคุณซูจินเถอะ"
ชเวเร็นลึกขึ้นไปดึงอีกคนออกจากพี่สาวก่อนจะได้ฆ่ากันตาย พี่สาวคนสวยพอหลุดจากน้องชายตัวดีก็กระแทกตัวนั่งที่เดิม แต่ก็ไม่วายหันมาจิกตาใส่ว่าที่น้องสะใภ้ (?)
"เลิกเรียกฉันว่าคุณซูจิน ฉันไม่ชอบ"
"จะให้เรียกว่าอะไร ป้าไหมยังไงดี"
"ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม!"
"หยุด!"
พี่สาวตั้งท่าจะถชาเข้ามาถกหนังหัวน้องชาย แต่ก็ถูกมือใหญ่ดันหัวเอาไว้ ไม่ให้เข้าใกล้
"นี่มินกิ"
"ครับ"
"เลิกเรียกฉันคุณ ต่อไปนี้เรียกว่านูน่า"
"เอ่อ.. จะดีเหรอครับ"
"จะเรียกหรือจะให้ฉันตบไอ้นี่"
ว่าแล้วก็ง้างมือขึ้นจ่อหัวน้องชายแท้ๆ ตั้งท่าจะตบ ชเวเร็นเองก็แอบขำพี่น้องคู่นี้ ตอนแรกก็กลัวแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพี่สาวจะขี้เล่นไม่ใช่น้อย
"ครับ.. พี่ซูจิน"
"ดีมาก"
"ประสาท"
มินฮยอนก่นด่าพร้อมกับยกแก้วน้ำชาขึ้นจิบ พี่สาวเบะปากใส่ทีนึงแล้วหันไปสนใจนายแบบแทน
"อยู่บ้านนี้สบายหรือเปล่า มินฮยอนมันแกล้งอะไรอีกไหม"
"สบายครับ สบายมากๆ"
"งั้นก็ดี เย็นนี้ไปดินเนอร์นอกบ้านกัน"
"คงจะไม่ได้มั้งครับ.. พอดีวันนี้ผมมีงานต่างจังหวัดอาจจะกลับมาดึก"
"งานอะไร? ทำไมไม่บอกฉัน? แล้วจะกลับกี่โมง?"
มินฮยอนแย้งถามขึ้นมาทันที
"ถ่ายโฆษณา ฉันก็เพิ่งรู้เมื่อวานผู้จัดการเพิ่งโทรมาบอก วันนี้คงดึกหน่อยนะ แต่ถ้าดึกมากๆ อาจจะนอนค้างบริษัท เอาไว้เสร็จแล้วจะบอก"
อยู่ดีๆ ฮวังซูจินก็กลายเป็นอากาศ.. มีแต่เสียงพูดคุยของคู่รักที่คุยกันข้ามหน้าข้ามตา หน้าที่ของพี่สาวคนนี้คือการพูดคำว่า 'เหรอ อ๋อ อืม อือ'
..ไอ้พวกเด็กบ้า !
"แกเลิกกินกาแฟเเล้วเหรอ"
ซูจินเปิดประเด็นคุยใหม่หลังจากที่ชเวเร็นพูดจบแล้ว เธอเห็นว่าแก้วกาแฟไม่ใช่กาแฟรสขมปี๋เหมือนเมื่อก่อน ตอนก่อนเธอจะไปดูงานต่างประเทศไอ้เด็กคนนี้ยังเสพติดกาแฟอยู่เลย คนถูกถามจึงวางแก้วกาแฟลง ในนั้นเป็นเพียงแค่น้ำชาอุ่นๆ เท่านั้น
"อืม มินกิบอกให้เลิก"
ชเวเร็นไม่เคยขอให้เลิก เคยแต่พูดเปรยๆ อยู่เสมอว่ากาแฟไม่ดีงั้นงี้.. แต่ก็ไม่คิดว่าคนอย่างมินฮยอนจะยอมเชื่อ
"เอาใหญ่แล้วนะ"
"เอามานานแล้ว"
ไม่ว่าเปล่าส่งขาไปเขี่ยขาอีกคนใต้โต๊ะเบาๆ ชเวเร็นถลึงตาใส่ คำพูดสองแง่สามง่ามนั่นทำเอาเขินหน้าแดงไม่น้อย เลยแกล้งเตะขากลับ ขยับปากเล็กๆ ให้อีกคนอ่านตาม จับใจความได้ว่า..
'ทะลึ่ง'
เท่านั้นแหละคนตัวสูงก็หัวเราะร่วนจนตาหยี ตัวพี่สาวเองไม่เคยเห็นหน้าน้องชายสุดที่รักยิ้มจนตาปิดก็อดขนลุกไม่ได้ เบ้ปากแล้วยกแก้วน้ำผลไม้ขึ้นดื่มรวดเดียวแบบวันช็อต
หลังจากทานอาหารมื้อเช้าเสร็จชเวเร็นก็รีบวิ่งไปหน้าประตูกวักมือเรียกคนขับรถคนสนิทให้เอารถมาเร็วๆ เพราะนี่ก็สายมากแล้ว ไหนจะต้องแวะไปรับผู้จัดการส่วนตัวที่บ้านอยู่คนละทวีป แถมยังจะต้องเข้าบริษัทก่อนเพื่อไปเอาตารางงานที่ผู้จัดการเขาบอกว่าดันลืมเอาไว้
"ไปก่อนนะครับพี่ซูจิน"
หันไปโค้งให้ร่างบาง ซูจินโบกมือหยอยๆ ให้ และเร็นก็ไม่ลืมหันไปบอกคนตัวสูง
"ไปก่อนนะ ถึงแล้วเดี๋ยวโทรหา"
"เดี๋ยว"
"หือ?"
มินฮยอนเดินเข้าใกล้หันหน้าส่งแก้มให้หนึ่งข้าง ชเวเร็นรู้ว่ามินฮยอนจะให้ทำอะไร แต่ในเมื่อตอนนี้มีพี่สาวเพิ่มขึ้นมาอีกคน มันก็เขินเป็นธรรมดา เขาหันไปมองหน้าฮวังซูจินทั้งๆ ที่ใบหน้าแดงเห่อร้อนไปหมด ก่อนจะหันกลับมามองอีกคนที่ยังยืนกอดอกนิ่งหน้าตาย
"เอ่อ.. มินฮยอน"
"ไม่รู้เหรอว่าต้องทำอะไร ?"
ผินสายตามองคนตรงหน้าสลับกับหญิงสาวเจ้าของบ้านอีกคน
"ไม่ใช่ คือ.. เอ่อ เอาไว้วันหลังนะ.. อ้ะ!"
ยังไม่ทันจะเอ่ยปฏิเสธอะไรให้มากความแก้มขาวใสก็ถูกฉกฉวยเอาความหอมนุ่มไปแต่เช้าตรู่ต่อหน้าต่อตาพี่สาวคนโตของบ้าน รวมทั้งเหล่าเเม่บ้านและคนขับรถ ทุกคนหันไปส่งเสียงหัวเราะกันคิกคัก ส่วนฮวังซูจินก็กระแอ่มดังทีนึงก่อนจะเดินเข้าบ้านกลับไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ คนเป็นน้องชานหลังจากโดนมือเล็กฟาดเข้าให้ทีนึงรถก็เคลื่อนตัวออกไป มินฮยอนยิ้มหน้าระรื่นเดินกลับเข้ามานั่งจิบน้ำชา รอเวลาคนรถเอารถอีกคันมารับ
"แหม.."
"หยุด ไม่ต้องแซว"
"เออ ฉันไม่แซวแกก็ได้ แต่แค่จะเตือน"
"..อะไร"
"เผื่อใจไว้หน่อยก็ดีไอ้น้อง ถึงเขาจะเคยเป็นเพื่อนแกมาแต่ก็ใช่ว่าเขาจะเจอแกคนเดียว"
"จะพูดอะไรน่ะซูจิน"
"ตอนนี้เขาเป็นถึงนายแบบดังนะ แกอย่าลืมว่าวันๆ นึงเขาเจอคนเป็นร้อยเป็นพัน เขาอาจจะไม่ได้รักแกจริงๆ ก็ได้ ลองดูคนอื่นๆ ที่เหมาะสมกับนายมากกว่านี้เผื่อเอาไว้มั่งก็ดี"
"ซูจิน"
"เออ ฉันรู้ว่าแกรักเด็กนั่นมาก แต่ฉันก็เตือนในฐานะพี่สาว"
"โตแล้ว ถึงตอนนี้ไม่อยากคบใครเล่นๆ แล้ว คนนี้จริงจัง"
"เอางั้นก็เอา ฉันไม่ขัดอยู่แล้ว"
# ฟิ ค ค น เ ล ว
หวาานเป็นลม.. ขมเป็นรัก
............................................................................................
21.26
คัมแบค !!
กลับมาแล้วจ้า ลืมกันยังน้อ .
ความคิดเห็น