วุ่นนัก แฟนชั้นเป็นปีศาจ

ลำดับตอนที่ #6 : แฟน!? (ชั้นเป็นลมแล้วค่า T-T)

ฟิ้ว~~ หมดคาบจารย์เหลี่ยมจนได้ ชั้นยังครบ 32 ค่ะ แต่ดูท่าทางกระดูกซี่โครงจะหักแหงๆ TxT เจ็บไม่หายจริงๆ ยัยมิกิก็ขอโทษขอโพยอยู่นั่นแหละ ค่อยๆพยุงชั้นขึ้นมา บอกว่าให้ไปที่ห้องพยาบาล แต่ชั้นมีปัญหาเร่งด่วนกว่านั้นนะ = = ท่อชั้นจะแตกแล้ว TxT โดนสกัมก็ช่าง ชั้นต้องเข้าห้องน้ำด่วนจี๋ก่อนชั้นจะราด พอชั้นบอกมิกิ เธอก็อุ้มชั้นวิ่งไปห้องน้ำ (บึกบึนแต่ร่างเล็ก มิกิของชั้น) มิกิยืนรอหน้าห้องน้ำ ปล่อยให้ชั้นทำธุระไป พอดีพวกชมรมยูโดมาคุยกับมิกิ ทำให้เธอไม่เห็นว่ามีใครเข้ามา. . .



สบายแล้วค่า ~.~ ชั้นใส่กระโปรงให้เรียบร้อยแล้วกดชักโครก เปิดประตูเดินออกมาก็เจอพวกแฟนคลับโชตะคุงยืนเรียงกันหน้าห้องน้ำชั้น ซวย!! =[]=



“ยัยเปี๊ยกเฉิ่มเบ๊อะ กล้าเข้าไปใกล้เคคุงเรอะ ไม่รู้จักเจียมกะลาหัวซะบ้างเลย!!” อ้าว TxT พวกเธอสมาคมนิยมโชตะคุงไม่ใช่เหรอ? คนหล่อมาที หันหางเสือตามเชียวนะ T T



“เจียมกะลาหัวซะนังเปี๊ยก อย่างแกน่ะ เค้าไม่มองหรอก” ไม่ต้องย้ำก็ได้ TxT ย้ำอยู่นั่นแหละค่า~



“ห้ามเข้าใกล้เคคุงมากกว่า 5 เมตรนะยะ” อ้าว =x= ที่นั่งนู๋ติดกัน ให้นู๋ทำไงง่า~



“แต่ที่นั่งชั้น . . .”



“ไม่ย้ายห้องก็ย้ายโรงเรียนไปซะซิ” ไม่มีเหตุผลเลยค่า TxT



“ชั้น. . .บ้านติดกัน”



“ย้ายบ้านไป” ไร้เหตุผลจริงๆเลย ยัยพวกนี้ ฮือๆ TxT



“ปึ้ก!?!”



T[]T!! โดนเตะที่ท้องค่า~!! ชั้นก็ทรุดลงไปให้ยัยช้างพวกนี้รุมกระทืบ



“บังอาจนิ่งเหรอยะ ยัยเปี๊ยกเฉิ่ม” TxT



แล้วชั้นก็ถูกรุมสหบาทาในห้องน้ำจนได้ ฮือๆ T T ยัยมิกิอยู่ที่ไหนกันง่า~



. . .



มิกิโดนจี้ถูกจุด ตอนนี้เธอกำลังคุยเรื่องแข่งระดับจังหวัดกับพวกในชมรมแบบออกรส เธอก็ยังไม่เห็นใครคนนึงที่เดินเข้าไปในห้องน้ำ . . .



. . .



ชั้นอ่วมไปทั้งตัว โดนรุมตบ เตะ ตี กระทืบ จิกผม ฯลฯ จนช้ำทั้งตัว ร้องไห้จนไม่มีเสียงและน้ำตาแล้ว เลือดก็ท่าทางจะออกด้วย ยัยพวกนี้ไม่มีความปราณีเลย . . .



“แช๊ะ”



รู้สึกตัวเย็นๆ ชั้นคงโดนจับแก้ผ้าแน่ๆ แถมยังถูกถ่ายรูปด้วย ชั้นจะซวยกว่านี้อีกไหม T T



นึกถึงวันเก่าๆจัง ชั้นนอนในห้องน้ำก็บ่อยไปตั้งแต่ขึ้นมัธยมมาเพราะชั้นมันอืดอาดแถมไม่สู้คน เลยเป็นที่ระบายอารมณ์คนอื่นบ่อยครั้ง มิกิจะช่วยชั้นเสมอ แต่ตอนนี้ชั้นตัวคนเดียว . . . เพื่อนรักอยู่แค่หน้าห้องน้ำ ห่างไม่ถึงเมตร ชั้นก็ไม่มีแรงจะเรียก น่าสมเพศจริงๆ ชั้นสมควรโดนรุมแล้วสินะ ขนาดตัวเองยังปกป้องไม่ได้



ชั้นทำได้แค่มองไปยังประตูห้องน้ำ ชั้นยังหวังอยู่นะ . . . ว่าจะมีใครซักคนเดินเข้ามาช่วยชั้น แต่ชั้นคงรอไม่ไหว สติชั้นเลือนๆแล้วล่ะ ตาของชั้นก็กำลังจะปิด ขณะที่ชั้นจะหมดสติก็ได้ยินเสียงสุดท้ายที่เหมือนดังมาไกลโพ้น



“เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวหรอก ฉันจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น”



เสียงนี้ใครกัน . . . นายปีศาจเหรอ . . .



สุดท้าย ชั้นก็ไม่ได้อยู่ดูคำตอบ สติของชั้นก็ดับวูบไป . . .



. . .



“เนมุ”



ใครเรียกชั้นน่ะ? ชั้นพยายามเปิดตาขึ้นมา . . . แสบจัง ตาชั้นคงปวมเป่งเป็นลูกมะนาวแน่เลย ตาซ้ายชั้นมองเห็นมิกิที่เรียกชั้นอยู่ ดูท่าทางเธอจะเสียใจบวกกับโกรธล่ะมั้ง



“เนมุ เธอเป็นไงบ้าง?”



“จ . . . เจ็บ” ชั้นพูดได้แค่นี้แหละ แค่พูดยังเจ็บเลย T T



“ชั้นบอกอาจารย์เรื่องยัยช้างพวกนั้นไปแล้ว สบายใจได้นะเนมุ” ชั้นมีเรื่องให้ปวดใจมากกว่านั้นนะ



“ร . . . รูปถ่าย” ชั้นพยายามสื่อให้มิกิเข้าใจ ไม่ง่ายเลยที่ปากเจ็บแทบตายแบบนี้น่ะ TxT



“พวกมันถ่ายรูปด้วยเหรอ!? ชั้นต้องรีบไปบอกอาจารย์แล้วล่ะ”



“ไม่ต้องหรอก มิกิคุง” เสียงนี้ นายปีศาจนี่นา T T



นายปีศาจเดินออกมาจากหลังม่านสีฟ้ากั้นห้อง ในมือถือกล้องถ่ายรูปดิจิตอลเครื่องนึง



“ริบมาจากพวกนั้นน่ะ มิกิคุงวานเอาไปให้อาจารย์ทีนะ”



“ได้จ๊ะ ขอบใจนะที่ช่วยเนมุแทนชั้น” นายปีศาจช่วยชั้นเหรอ? ทำไมล่ะ? T T



“วานดูแลเนมุแทนชั้นทีนะ” อ้าว = = ไว้ใจขนาดนี้เลยเหรอ ยัยมิกิ ทิ้งชั้นที่ดูแลตัวเองไม่ได้แบบนี้เนี่ยนะ T T



“ยังกลัวข้าทำร้ายอีกเหรอ?” นายปีศาจนั่งลงข้างๆเตียง  มองชั้นแบบขรึมๆ ชั้นไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย - -



“โทษที ข้ายิ้มไม่ได้หรอก” อือ~ ชั้นก็ยิ้มไม่ได้เหมือนกัน T T



“ข้าตบยัยช้างพวกนั้นไปคนละที พอไหม? หรืออยากให้เผาซะให้เป็นจุล” อย่าน้า~ T T อย่าฆ่าพวกเค้าน้า เค้าแค่ขี้หึงมากไปเอง



ชั้นก็เป็นซะแบบนี้แหละ แค้นใครไม่เป็น โดนซะงอมขนาดนี้ก็เหอะ . . . ว่าแต่ทำไมนายรู้ได้ล่ะว่าชั้นกำลังเดือดร้อน? คงไม่ได้เดินตามชั้นตลอดหรอกนะ



“เปล่า เห็นพออยู่ใกล้ก็เครียด เลยอยู่ห่างๆแล้วเพ่งจิตอ่านเอาแทน ยากเหมือนกันที่จะเพ่งจิตตามตัวเธอทั้งๆที่มีจิตจำนวนมากเอาแต่เคล้มรอบๆตัวข้า เลยมาช้าไป ทำได้แค่ห้ามไม่ให้กระทืบเธอตายไปซะก่อน” อ่านใจชั้นตอบอีกละ T-T แต่วิธีนี้ก็ดี ไม่ต้องพูดให้เจ็บปาก



นายปีศาจใช้มือลูบหน้าชั้น ชั้นอยากจะหนีอยู่หรอกนะแต่ร่างกายมันปวดไปหมด เลยต้องยอมให้ทำไปตามใจชอบ ที่จะหนีนี่ไม่ใช่เพราะชั้นกลัว แต่ชั้นไม่ไว้ใจคนที่ฆ่าคนได้แบบไม่สะทกสะท้านอะไรเลยน่ะ T T



“ถ้าข้าไม่ได้อายุ 600 ปี แล้วรู้ว่านิสัยมนุษย์เป็นแบบนี้ ข้าคงฉีกนังพวกนั้นจนขาดเป็นชิ้นๆในห้องน้ำแล้ว” นี่แหละที่ชั้นกลัว T-T



ชั้นสงสัยจังว่าทำไมนายปีศาจชอบตามชั้นนัก นายเป็นโรคจิตรึไง? หรือว่านายชอบชั้นT T เป็นไปไม่ได้หรอก ชั้นไม่ได้น่าสนใจอะไรขนาดนั้นซะหน่อย



“ฉันจะชอบเธอไม่ได้รึไง?” ง่ะ!? >< นายว่าไงนะ!?



ตะกี้นายปีศาจบอกชอบชั้นเหรอ!!! 0.0 ชั้นมันตัวเล็ก เปิ่นเอ๋อ เฉิ่ม อืดอาดยืดยาด หุ่นไม้กระดานตาสั้น แต่นายก็ชอบชั้นงั้นเหรอ !! 0.0



“อืม” นายปีศาจตอบหน้าตาเฉย



ตายแล้ว!! >[][]


“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละ บอกมาได้ไหมล่ะว่าชอบฉันหรือเปล่า” นายปีศาจยังพูดเฉยชาตามเคย ทำไมหน้านายมันหนาแบบนี้เนี่ย หน้าชั้นคงกลายเป็นแอปเปิ้ลไปแล้วแน่ๆเลย ><



ชั้นเหรอ? นายถามความรู้สึกชั้นเหรอ!? ><



“อืม” นายปีศาจพยักหน้า



ชั้น . . . ชั้น . . . ชั้นไม่รู้ T-T สิ่งเดียวที่ชั้นคิดตั้งแต่เจอหน้านายคือชั้นกลัวนาย นายฆ่าคนต่อหน้าชั้น แถมโดนเสียบไม่ตาย มาทีไรชั้นต้องขนขาลุกขนหัวตั้ง ชั้นกลัวนายจะฆ่าชั้นปิดปาก ชั้นกลัวนายจะฆ่าเพื่อนๆชั้น ชั้นคิดแต่เรื่องพวกนี้แหละเวลาเจอหน้านาย T T ให้บอกว่าชั้นชอบนายไหม ชั้นก็พูดไม่ออกบอกไม่ถูกง่า~~



“ไม่เป็นไร เราค่อยๆหาช้าๆก็ได้ว่าเธอจะชอบฉันได้ไหม” นายปีศาจก้มหน้าลงมา นายคิดจะทำอะไรน่ะ = = อย่าให้เป็นจูบนะ



“ถูกแล้วล่ะ” ง่ะ!? ม่ายยยยยย T[]T!!



นายปีศาจแลกจุลินทรีย์กับปากช้านนนนน (เรียกจูบไม่ได้หรือไง -*-) ช้านต้องลุกเป็นไฟแหงๆ งานนี้ชั้นจะตายทั้งๆที่บวมไปทั้งตัวแบบนี้ใช่ไหมง่า T T



ว่าแต่ว่า จูบนี่รสชาติเป็นแบบนี้เหรอ? จูบแรกของชั้นทำไมเจ็บแบบนี้ล่ะ T T สงสัยเพราะปากชั้นบวมแน่เลย ริมฝีปากนายปีศาจนี่อบอุ่นดีจัง ชั้นนึกว่าจะเย็นๆซะอีก จูบแรกและจูบสุดท้ายของยายเฉิ่มอย่างชั้นเสียไปกับนายปีศาจ แต่มันรู้สึกดีจริงๆเลยแฮะ - - นี่ชั้นโรคจิตหรือเปล่าเนี่ย? คิดฟุ้งซ่านอยู่ได้ ชั้นจะโดนเผาในไม่กี่วินี่แล้ว ยังมีหน้ามาชอบอีก = =



นายปีศาจถอนปากออกไปแล้ว ส่วนชั้นยังไม่ไหม้แฮะ = = ทำไมล่ะ?



“จุมพิตมรณะน่ะ ไว้ให้ศัตรูอย่างเดียว” นายปีศาจมองหน้าชั้นทั้งๆที่ปากไม่ขยับ แล้วนายพูดได้ไง!?



“จุมพิตตะกี้เป็นการทำพันธะสัญญา ตอนนี้เธอกับชั้นเชื่อมจิตกัน” นายปีศาจยังไม่อ้าปากตามเคย ชั้นก็ได้ยินชัดแจ๋ว นี่มันอะไรกัน?



“ตอนนี้ฉันถ่ายทอดส่วนหนึ่งของวิญญาณให้ ฉันสามารถอ่านใจเธอได้โดยไม่ต้องเพ่งจิตหา เพราะงั้น ถ้าเดือดร้อนอะไร ฉันจะได้รู้ทันที เช่นเดียวกับที่ฉันจะพูดกับเธอทางจิตได้”



แปลว่าอาไย? ยัยเอ๋อแบบชั้นฟังแล้วงงจัง = = แปลว่าชั้นจะถูกนายละเมิดสิทธิส่วนบุคคลได้ตลอดเลยเหรอ? งานนี้ชั้นจะเป็นส่วนตัวได้ไหมเนี่ย -*-



ตอนนี้ชั้นขี้เกียจคิดแล้ว ท้องชั้นกำลังยื่นอุทธรณ์อยู่ = = ออดพักเที่ยงดังพอดี ชั้นอยากกินมิโสะราเม็งจัง แต่ปากแสบแบบนี้ ชั้นไม่ได้กินแหงๆ T T



“ไปกินกัน” นายปีศาจพูดสั้นๆได้ใจความ ชั้นเองเริ่มปวดท้องจนปวดขมับ งานนี้เจ็บขายังไงก็ต้องหาอะไรกินให้ได้ละ (โห เห็นแก่กินจริงๆ)



. . .



ชั้นพานายปีศาจมาโรงอาหาร แหงแหละ หมอนี่มาวันแรกจะหาเจอได้ไง? ชั้นยืนมองมิโสะราเม็งจนน้ำลายสอ ความคิดก็ตีกันให้วุ่น ใจนึงก็ว่าจะทนเจ็บกินอะไรที่ชอบ อีกใจนึงก็ว่าจะยอมแพ้ไปกินซุปผักที่เกลียดสุดๆแต่อย่างน้อยก็ไม่ลวกปาก ความคิดจ๋า อย่าตีกัน ชั้นปวดท้องพอแล้ว อย่าให้ชั้นปวดขมับเพิ่มเลย T T



“ถ้ากินราเม็งไม่ร้อนก็หมดเรื่องใช่มะ?” นายปีศาจพูดในความคิดกับชั้นก่อนจะเดินออกไป ชั้นสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีเลย TxT



นายปีศาจยืนคุยกับป้าขายราเม็ง ดูท่าจะมีน้ำโหกันเล็กน้อย ก่อนที่นายปีศาจจะยื่นคูปองแล้วยกมิโสะราเม็งร้อนๆมา ที่โต๊ะ



“สั่งราเม็งน้ำไม่ร้อนไม่ได้ กะอยู่แล้ว” ก็แหงสิ = =



นายปีศาจวางชามราเม็งลงตรงหน้าชั้นเลย ชั้นงี้น้ำลายสอ แต่ปากชั้นปวดจี๊ดๆเลย งานนี้ชั้นต้องดูนายปีศาจกินของที่ชั้นชอบ แล้วไปกินซุปผักแหงๆ T T พระเจ้าขา เลิกลงโทษชั้นเถอะนะค้า~~~



นายปีศาจหักตะเกียบแล้วคีบเส้นราเม็งหนานุ่มขึ้นมา ชั้นมองตามตาเป็นมันเยย ง่า น้ำลายหก 0 0



“อยากกินล่ะสิ” นายปีศาจพูดยิ้มๆ ชั้นก็ได้แต่พยักหน้าสิค้า T T



“ยังให้กินไม่ได้หรอก” ง่ะ!!? นายเอาของกินมาล่อชั้น โหดร้ายกว่าฆ่าชั้นอีกนะเนี่ย TT TT



นายปีศาจก้มลงเป่าเส้นราเม็ง นายจะทำอะไรน่ะ? นายไม่ปากพองกะราเม็งร้อนแน่ = = หรือว่า 0.o



“คิดถูกแล้ว” นายปีศาจบรรจงป้องเส้นราเม็งใส่ปากช้านนนนน =[]=!! แต่ชั้นก็กิน เพราะชั้นหิวแสบไส้เลยง่า T-T แล้วของโปรดบรรจงมารอตรงหน้า ชั้นก็กินก่อนสิคะ



อู~~ ปากไม่เจ็บเท่าไร แต่ชั้นน้ำตาไหลพรากๆเลย TTxTT รู้สึกไม่เสียดายที่เกิดมาชาตินี้แล้ว (กะแค่กิน ตะกละจริงๆ)



“อร่อยล่ะสิ ปากก็ไม่เจ็บมากใช่มะ?” ชั้นก็พยักหน้าหงึกหงักสิค้า



“เอาอีกมะ?” ชั้นก็พยักหน้าอีก ฮือๆ ได้กินแล้วมีความสุขสุดๆก็ตอนนี้เองอ่า T T



เฮือก~!! X-X รังสีอำมหิตนี่อะไรกัน เข้มข้นเป็นน้ำมิโสะราเม็งเชียว ชั้นพึ่งนึกขึ้นมาได้ = =



หน้าตาชั้นบวมฉึ่งแถมช้ำไปทั้งตัว เข้ามาในโรงอาหารที่คนเยอะๆก็เด่นพออยู่แล้ว ยิ่งมากับนายปีศาจยิ่งเด่น x2 ที่หนักกว่านั้นคือชั้นนั่งให้นายปีศาจป้อนข้าว แล้วที่นั่งชั้นอยู่กลางโรงอาหารเลย!! 0.0 นอกจากเด่นแล้ว รังสีอำมหิตจากเพื่อนผู้หญิงรอบๆยังแผ่มาเป็นระรอกๆ



“นั่นมันยัยเฉิ่มเนมุไม่ใช่เรอะ!? ได้ข่าวว่าโดนอัดในห้องน้ำนิ”



“บังอาจนั่งป้อนข้าวจี๋จ๋ากับเคคุงกลางโรงอาหารเชียวนะ อิจฉาวุ้ยยยยยย”



“รุมกระทืบมันเลยดีมะ?”



ชั้นได้ยินเสียงซุบซิบประมาณนี้แหละค่า งานนี้ชั้นคงไม่ได้กลับบ้านแน่เลย คงเป็นศพถูกฝังลืมที่ป่าข้างโรงเรียนแหงๆ TxT



“เอ้า เนมุ อ้ามมมม” นายปีศาจไม่รู้ร้อน ตั้งอกตั้งใจป้อนชั้น ชั้นจะกระเดือกไม่ลงแล้วง่า T T (แต่ก็กิน มาถึงขั้นนี้แล้ว ชั้นไม่อาลัยชีวิตแล้ว TT-TT)



ในที่สุดนายปีศาจก็ป้อนจนหมดภายใต้บรรยากาศของพวกนางและนายอิจฉา (พึ่งรู้ว่าชั้นกำลังเสียแนวร่วมผู้ชาย เนื่องจากพวกเขาก็อยากให้มีหญิงป้อนมั่ง เลยเกลียดขี้หน้าชั้นไปด้วย) นายปีศาจยิ้มหล่อบาดใจสาวๆแถวนี้จนพวกเจ๊ๆหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตากันเป็นแถว ถามชั้นหน้าระรื่น นี่นายไม่รู้สึกไอ้บรรยากาศปาดคอนี่เลยเหรอ = =



“เนมุ ชอบกินซุปนี่ไหม?”



นายปีศาจชี้มาที่น้ำซุปมิโสะที่ยังเหลืออยู่ ชั้นชอบซดที่สุดในโลกเลย T T แต่เวลาพักจะหมดแล้วนะ นายคิดจะป้อนชั้นก็ไม่มีเวลาแล้วล่ะ ฮือๆ T T



นายปีศาจยิ้มไม่ตอบคำ ยกขึ้นซดเองเฉย ง่า~~!! T[]T มิโสะซุปของช้านนนนน ฮือๆ T T



นายปีศาจวางชาม ปากป่องเชียว ชี้ๆมาที่หน้าตัวเอง ยังจะเยาะเย้ยชั้นอีกเหรอ T T นายมันโหดร้ายที่สุดเลย~~ อ้าว? มาจับหน้าชั้นทำไม นายคงไม่คิดป้อนชั้นแบบปากต่อปากหรอกนะ - -” เฮ้ย!? ไม่จริงน่า!? อย่านะ นี่กลางโรงอาหารนะเฮ้ย!?! 0.0 แว้กกกกกกกกกกก!!! >[]


นายปีศาจป้อนซุปแบบปากต่อปากกับชั้นจริงๆด้วยยยยยยย!! ชั้นได้ยินเสียงดังตึง สงสัยพวกเจ๊ๆคงทนภาพบาดใจไม่ไหว เป็นลมหมดแล้ว นายปีศาจจูบชั้นเป็นครั้งที่ 2 ในวันนี้แล้วนะ T T นายมันปีศาจจจจจ!! (ก็เออสิ ย้ำทำไม)



ผ่านไปได้ 1 นาทีกว่า น้ำซุปทั้งหมดคงลงไปอยู่ในคอชั้นหมดแล้ว นายปีศาจก็ถอนปากออก ส่วนชั้นก็ดื่มด่ำกับรสซุปมิโสะที่ชอบที่สุด ยังอมไว้ในปากอยู่เลยอ้ะ 0 0 อย่าคิดไม่ซื่อว่าชั้นกำลังดื่มด่ำกับอย่างอื่นนะ (ถึงจะคิดนิดนึงก็เหอะ = =)



“ทนไม่ไหวแล้วนะ!!!”



ยัยเจ๊คนนึงเดินเข้ามาแบบประสงร้ายเต็มที่ เงื้อมือจะจิกผมชั้น นายปีศาจคว้ามือเธอซะก่อน ทำเอาคุณเธออึ้งไปเลย ส่วนชั้นก็ยังไม่ได้กลืนซุปลงไปเพราะมัวแต่อึ้งรอเธอเข้ามาตบ (ประสาทชั้นช้าน่ะ)



“คิดจะทำอะไรครับ?”



“ฮือ~ เคคุง ทำไมจูบกับยัยเฉิ่มนี่แบบนี้ล่ะ T-T” ร้องไห้เลย เป็นเอามากเลยนะยัยคนนี้ = =



ขณะที่ประสาทชั้นกลับมา Online และกำลังจะกลืนซุปลงไป นายปีศาจก็พูดอะไรออกมาที่ทำให้ประสาทชั้นช็อคอีกรอบ



“แฟนเค้าก็ทำกันแบบนี้แหละ”



“พรวด!!”



ชั้นพ่นมิโสะซุปเต็มหน้ายัยคนนั้นเลย เค้าไม่ได้ตั้งใจนะ T T ว่าแต่นายปีศาจเฮ้ย!! นายโมเมเป็นแฟนชั้นได้ไง >[]


ยัยคนนั้น(รวมทั้งคนอื่นในโรงอาหาร) ทำหน้าไม่เชื่อ 0-0 แบบนี้เลย นายปีศาจเลยคว้าชั้นที่สมองหมุนตาลายอยู่ไปกระทำการทำร้ายจิตใจสาวๆอีกรอบ



“พวกเรารักกันแบบนี้แหละ”



เรื่องทุกอย่างมันเร็วมากไป ชั้นรับไม่ทัน แต่ที่สำคัญที่สุด ชั้นถูกนายปีศาจจูบ 3 ครั้งในวันนี้แล้วล่ะ =[]= สมองชั้นโอเวอร์ฮีต สลบเหมือดไปเลย X-X



. . . ชั้นไม่รู้หรอกนะว่าชั้นดีใจหรือเปล่า ใครก็ได้บอกทีว่าชั้นควรจะรู้สึกยังไง . . .