วุ่นนัก แฟนชั้นเป็นปีศาจ

ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อน(ปีศาจ)ข้างบ้าน >.

ที่นี่ที่ไหนกันเนี่ย? ชั้นกำลังยืนอยู่ในสวนสาธารณะนี่นา แล้วชั้นมาทำอะไรที่นี่น้า~ อืม เหมือนมีเรื่องสำคัญแต่นึกไม่ออก อือ~ -*- ปวดหัวชะมัด เอ๊ะ!? ทำไมหายใจไม่ค่อยออกนะ? ง่ะ!! ชั้นกำลังถูกบีบคอนี่นา 0.0 นายปีศาจกำลังบีบคอชั้น หายใจไม่ออก T-T สมองเริ่มเลือนๆแล้วสิ



“ไหนๆก็ไหนๆ”



นายปีศาจกำลังดึงชั้นที่กำลังจะหมดลมเข้าไปจูบ โอย~ จะทำอะไรก็ทำเถอะ ชั้นไม่มีแรงจะต้านแล้ว T T แล้วก็มีเสียงมากระชากชั้นกลับมา



“พี่เนมุ~~~~~~!!!”



“กรี้ด!!?”



“ตึง”



ฮือๆ ตกเตียงเจ็บเหลือเกินง่า T-T ยัยน้องตัวดี ปลุกดีๆไม่เป็นรึไงยะ มาตะโกนใส่หูซะขี้หูเต้นชะชะช่าเลย T T อย่าให้ชั้นปลุกมั่งนะ(เธอจะตื่นไปปลุกใครกับเขาได้เรอะ?) น้องสาวที่น่ารักก็พูดขึ้น



“นี่เจ๊เนมุ นอนไม่อาบน้ำ หยะแหยงจริงๆ พอได้ห้องนี้ น้องจะทิ้งเตียงพี่นะ” นี่แช่งชั้นเหรอค้า!? T-T



“งั้นออกปายยย พี่จะได้อาบน้ำ แล้วนี่กี่โมงแล้วล่ะ?”



“เที่ยงแล้ว แม่เรียกพี่ด้วย แต่งตัวเร็วๆนะ”



ฮือ~ ชั้นต้องกินผัดผักอีกใช่ไหมเนี่ย? T-T ทำไมโลกโหดร้ายแบบนี้ ชั้นลากสังขารไปที่ห้องน้ำ ระหว่างที่ถอดกางเกงในก็รู้สึกแปลกๆ



“. . .”



กางเกงในตัวโปรดของชั้นเปียกเหรอ ชั้นไม่ได้ฉี่รดที่นอนน้า T T ชั้นไม่ทำมาเกือบ 6 ปีแย้ว ทันใดนั้นก็นึกถึงความฝันขึ้นมา แปลว่าเรื่องที่ชั้นเห็นเมื่อวานก็จริงน่ะสิ 0-0 ตายๆ ปีศาจฆ่าคนเห็นหน้าชั้น ชั้นจะตายไหมเนี่ย T-T



ชั้นเข้าไปยืนใต้ฝักบัวก่อนจะมองทรวดทรงที่เสมอต้นเสมอปลายของชั้น ชั้นเหลือเวลาเติบโตแค่ 3-4 ปีเอง มันจะทันไหมเนี่ย T-T ว่าแต่มองเห็นหน้าฆาตกร ชั้นจะอยู่รอดปีนี้ไหมเนี่ย TOT ชั้นกอดตัวเอง ถึงชั้นจะไม่น่าสนใจอะไร แต่ชั้นก็รักชีวิตที่เป็นอยู่นะ



ได้โปรดเถอะสวรรค์ T T ฟังเสียงชั้นหน่อย ชั้นยังอยากมีแฟน(หล่อๆ) ยังอยากมีจูบแรก ยังอยากทำสิ่งที่ทำให้เป็นลูกผู้หญิงที่แท้จริง ยังอยากแก่ตาย (ทำไมที่ขอมาเป็นตัณหาซะพียบเลยล่ะ)



ชั้นกลับไปมองกระจกอีกรอบ เห็นเจ้าปีศาจในกระจก ผมสั้นๆสีขาว ต่างหูข้างเดียว หน้าหล่อๆแต่โหดอิ๊บอ๋าย มันนี่หว่า = =a ชั้นตาฝาดแหงๆ หันไปล้างหน้ากะน้ำฝักบัวแล้วหันกลับไปมอง นายปีศาจโบกมือให้แถมยิ้มอีก ชั้นก็หวีดสิคะ



“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!” T[]T!!



แหกปากคราวนี้ มากันทั้งน้องสาวทั้งแม่เลย พร้อมกับคำถามแปลกๆที่มีคนถามทุกที



“เนมุ!! เป็นอะไรหรือเปล่า!!?” ไม่เป็นนู๋ไม่หวีดหรอกค่า T^T



“พี่สาว!เห็นด๊อปเปลเก็งเกอร์เหรอ?” แช่งชั้นให้ตายซะจริงนะ น้องสาวที่แสนดี T T



“นู๋. . .” พอหันไป นายปีศาจก็หายไปจากกระจก หายไปไหนง่า T T แล้วชั้นจะแก้ตัวว่าอะไรล่ะเนี่ย = =a น้องสาวตัวดีมองชั้นแล้วแบมือแบบจนปัญญา



“พี่เนมุ ถ้ารอบอกของพี่มันลดน่ะ ทีหลังอย่าโวยวายนะคะ” ง่ะ!! อกลดได้ด้วยเหรอ? อย่าลดน้าT T



“โถ่ นึกว่าเรื่องอะไร” อ้าวแม่ T T ไปเชื่อยัยน้องสาวได้ไง!?



ทั้งคู่ออกไปจากห้องน้ำพลางพูดกัน



“เห็นว่าข้างบ้านมีคนย้ายมาแหละ ลูกแม่”



“นู๋ว่าจะไปดูอยู่เลยค่ะ”



ตกลงว่าชั้นรอบอกลดจริงๆเหรอเนี่ย T T ม่ายช่ายสิ เจ้าปีศาจโผล่มาที่กระจกต่างหาก = =a อกช้านไม่ได้ลดน้าย้า~~~~~!!! ฮือๆ ชั้นอาบน้ำแบบซักกะตายแล้วออกไปแต่งตัว ก่อนจะเดินลงมาข้างล่างแล้วไปที่ห้องอาหารหาอะไรใส่ท้องตามเคย



อ้าว? ไหงผัดผักมีเต้าหู้ล่ะ - - แม่คงไม่ใจดีผัดอีกจานแหงๆ แปลได้อย่างเดียว คือน้องสาวชั้นไม่ได้กิน เป็นไปได้ไง -*- ยัยตะกละ(เธอก็ด้วย)น่ะนะ ชั้นเดินไปที่ห้องนั่งเล่น เห็นน้องสาวที่รักกำลังนั่งเพ้อ พี่ชายค้า~~~ เป็นอะไรเนี่ย!? โดนสาปเหรอ = =a ชั้นไม่สนใจก็ไม่ได้ พี่ที่แสนดีอย่างชั้นเข้าไปเขย่าๆตัว



“นี่เมกุ ไม่กินข้าวเช้าเหรอ? พี่ไม่เหลือเต้าหู้ให้นะ”



“อือ~ เอาเลย” ได้ไง!! 0.0 ยัยน้องสาวนี่ชอบกินอะไรนิ่มๆยิ่งกว่าอาหาร 3 มื้ออีก เป็นไปไม่ได้ที่จะยอมให้ชั้นกินไปได้ - -



“เมกุ เธอโดนคำสาปเหรอ!?” ถามอะไรแปลกๆอีกชั้น



“อือ~” อ้าวเฮ้ย = =a รับมุขเหรอเนี่ย ปกติต้องพูดว่า “บ้าป่าว?เมาอะไรของพี่?”



“รอยยิ้มพี่ชายมัดนู๋อยู่หมัดเลย” ง่ะ = =a น้องสาวชั้นเป็นโอนิค่อนเรอะ (Oniicon = พวกชอบพี่ชาย) เฮ้ยเดี๋ยว!? ไม่ใช่เวลามาเช็คว่าน้องชอบสายไหน ชั้นต้องกินก่อนที่น้องสาวจะกลับมาแย่งชั้น(ตะกละจริงๆ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นเลย) ชั้นกลับไปกินเต้าหู้ให้หายแค้น แต่ก็ยังเหลือไว้ให้น้องสาวนะ ช่างเป็นพี่ที่ดีจริงๆเลยชั้น



แม่ไปไหนไม่รู้ แต่ทิ้งโน้ตวานไปจ่ายตลาดให้ ซึ่งกระดาษแผ่นนี้คือรายการเมื่อวานเอง ส่วนที่ชั้นต้องซื้อวันนี้คือส่วนที่ชั้นไม่ได้ซื้อเมื่อวาน โหดร้าย = =a ชั้นต้องไปหิ้วคนเดียวทั้งปีเลย ทำไมน้องที่รักไม่ช่วยชั้นบ้างล่ะ = =a บ่นไปก็เปล่าประโยชน์ ชั้นหยิบเงินแล้วออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์ ระหว่างที่เดินไปก็เห็นสวนสาธารณะที่มีคนเดินไปมาเต็มตามเคย ถ้ามีการฆ่ากันคงมีตำรวจมาล้อมไปแล้ว แปลว่าชั้นฝันไปสิ ^^



อ้ะเดี๋ยว = =a ถ้างั้นชั้นก็ฉี่รดที่นอนอีกสิ ม่ายยยย ชั้นไม่ได้ทำน้า~~~ T T เชื่อสาวน้อยน่ารักน่าสงสารคนนี้เถอะ TxT



ชั้นเดินมาถึงซุปเปอร์จนได้ หลังจากซื้อเนื้อและผักจำนวนมากเรียบร้อย ชั้นก็ยก(กึ่งลาก)ถุง(อีกแล้ว)มุ่งหน้ากลับบ้าน ชั้นก็ผ่านสวนสาธารณะเจ้ากรรมอีก ชั้นจะเข้าไปดูดีไหมนะ? ชั้นเข้าไปจะเจอกับตาปีศาจไหมนะ? สรุปแล้ว ความอยากรู้ก็ชนะ (ยัยจุ้นเอ๊ย)



ชั้นลากถุงของเข้าไปในสวนสาธารณะที่มีคนเยอะพอดู เดินกลับไปที่จุดเกิดเหตุเมื่อวานก็ไม่มีอะไรเลยซักอย่างที่เหลือ ดาบที่เห็นนายปีศาจโยนๆทิ้งไว้ก็ไม่มีซักเล่ม ชั้นคิดไปเองสินะ แปลว่าชั้นฉี่รดที่นอนจริงๆอ้ะ T-T



“เปล่า เธอไม่ได้ทำ แล้วที่เห็นก็เป็นความจริงด้วย” ง่ะ!? ใครพูดเนี่ย - - อย่างกะเห็นความคิดชั้นเลย



ชั้นหันกลับไป หัวใจหยุดเต้น 4 วินาที นายปีศาจ(ไม่รู้ชื่อนิ)ยืนมองชั้นแบบยิ้มๆ แม่จ๋า TxT นู๋คงโดนหักคอตรงนี้แหละค่า ขอโทษนะค้าที่ไม่ทำตัวเป็นลูกที่ดี โทษน้องสาวในความผิดที่ตัวเราทำ แอบกินขนมของแม่  etc. ฯลฯ (บาปหนาจิงๆ = =a) นายปีศาจก้มลงยื่นมือมา ม่ายยยย ชั้นยังอยากแก่ตายน้า >[]< เหมือนตัวจะเบา ตาปีศาจเอาของที่เราถือไปถือให้



“ท่าทางจะหนัก ขออนุญาตช่วยนะ”



แล้วก็ยิ้มให้ชั้น จะมาไม้ไหนอ้ะ = = จะรอให้ชั้นเผลอแล้วเผาชั้นเป็นจุลเหรอ = =



“เปล่า ข้าไม่เผาเธอหรอน่า”



งั้นนายจะทำอะไรอ่า - - นายจะระเบิดชั้นเป็นจุลมหาจุลเหรอ = =a



“ข้าก็ไม่ทำงั้นเหมือนกัน”



แล้วจะหักคอชั้นจิ้มน้ำพริกเหรอ -*-



“ไม่หรอกน่า แล้วน้ำพริกคืออะไร?”



จะเอาดาบปักชั้นให้เหมือนหมอนปักเข็มใช่มะ T T



“หมอนปักเข็มคืออะไร” - -“ ตาปีศาจทำหน้างง



ฮือๆ ทำไมไม่ถูกซักอันล่ะ? ชั้นจะโดนอันที่โหดกว่านี้เหรอ T-T



“ทำไมมองโลกในแง่ร้ายจัง ข้าไม่ได้โหดขนาดนั้นซะหน่อย”



ทำไมไม่โหด T-T นายฆ่าคนเป็นว่าเล่นเลยง่า แล้วนี่ชั้นยังไม่ได้พูดซะหน่อยนี่ - -



“ข้าเปล่าฆ่าคนซะหน่อย แค่ตื้บพวกเทพที่มากวนเอง”



“นายอ่านใจชั้นเหรอ?”



“ถูกต้องนะคร้าบบบบบ” น่าน = =a มุขเสี่ยว แถมมีการออกแอ๊คชั่นให้เหมือนอีก ต๊องป่าวเนี่ย = =a



“ก็ดูมันสนุกดีนี่นา เสี่ยวไปเหรอ?” เออสิฟะ = =a ขนาดชั้นเป็นยายเฉิ่ม ชั้นยังไม่กล้าใช้เลย = =a



“อินเทรนออก” เทรนกะผีสิ บ้าป่าว = =a



นายปีศาจมองหน้าชั้นเหมือนไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตนี้มาก่อน ใช่สิ เผ่าพันธุ์เฉิ่มในโลกมันเหลือชั้นคนเดียวนี่ T-T เฮ้ยเดี๋ยว!? ถ้าชั้นคิดอะไร หมอนี่ก็รู้หมด งั้นที่ชั้นคิดตอนนี้ก็รู้หมดล่ะสิ!? 0.0



“เหวอออออ นายอ่านใจได้!!!” นายปีศาจทำหน้าเซงปนขำ



“ก็บอกไปแต่แรกแล้วนี่ ให้ตาย ไปทำอะไรมาถึงได้มีความรู้สึกช้าแบบนี้?” ง่า= = ขนาดปีศาจยังด่าชั้นเลย T T ชั้นเป็นตัวประหลาดจริงๆใช่ไหมง่า - -



จู่ๆก็ขนลุกขึ้นมา นี่ชั้นคุยกับปีศาจนะ!! 0.0 เดี๋ยวชั้นต้องโดนต้มยำทำแกงแหงๆขืนอยู่ต่อ เผ่นสิค้า~~~!!! ชั้นวิ่งโดยมีนายปีศาจยืนทำหน้างง “เผ่น?แปลว่าอะไรฟะ?”



. . .



ชั้นวิ่งมารธอนกลับบ้านเป็นวันที่ 2 ตายๆ T-T เจ้าปีศาจมันต้องฆ่าชั้นแน่ๆเลย ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงได้เกิดกับสาวน้อยน่ารักอย่างชั้นนะ (หลงตัวเองแล้ว เนมุคุง) แล้วชั้นจะทำไงดีเนี่ย = = กางเขนจะไล่มันได้ไหมง่า หรือต้องข้าวสารเสก ต้องท่องนะโมแล้วจับลงหม้อไหมง่า = =a แล้วชั้นมัวคิดบ้าอะไรเนี่ย แง T T ยัยน้องที่น่ารักกอดตัวเองแล้วกลิ้งๆบนโซฟา ฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว ยัยแก่แดดเอ๊ย - - ระหว่างที่ชั้นกำลังสมเพศน้องสาวและไว้อาลัยให้ แม่ก็เข้ามาพอดี



“เนมุ ซื้อของมาหรือยังจ๊ะ?”



ชั้นดูถุงของในมือ ทำไมมีถุงเดียว TxT ง่ะ!? อีกถุงอยู่กะนายปีศาจนี่นา 0.o งานนี้ชั้นจะแก้ตัวว่ายังไงล่ะเนี่ย TxT มารดาที่รักเดินไปเปิดประตูเพราะมีคนกดอ๊อด เสียงคุ้นหูก็ตามมาหลอกหลอนชั้นอีก T T



“เนมุคุงลืมของน่ะครับ” ม่ายยยยย T T มันตามมาถูกบ้านได้ยังงายยยยยย  /”(= =)”\\



“เนมุ รู้จักเพื่อนบ้านใหม่เราซิจ๊ะ ว่าแต่ไปแนะนำตัวตอนไหนเนี่ย หืม?” ม่ายยยยยยย ย้ายมาข้างบ้านชั้นด้วยเหรอ T[]T งานนี้ชั้นจะโดนแกงอะไรเนี่ย ชั้นไม่เอามะเขือนะ ชั้นแพ้มะเขือ >.< เฮ้ย!! ฟุ้งซ่านอีกแล้ว



“เนมุคุงไม่ชอบมะเขือเหรอครับ?”



“ต๊าย ไปบอกได้ไง เนมุ จะจีบเขาเหรอ?” หม่าม้า T-T นั่นปีศาจของแท้ดั้งเดิมเลยน้า~~!!



“พี่ชายสุดหล่อ” ~.~ น้องสาวที่รักของชั้นเดินเข้าไปกอดนายปีศาจ!? เฮ้ย!! อยากอายุสั้นเหรอ = =a



ฮือๆ T-T ตกลงว่าคน(?)ที่ย้ายมาเป็นปีศาจที่ฆ่าคนตาไม่กระพริบเนี่ยนะ ม่ายยยยย อย่ากินเค้าน้า เค้าไม่อร่อย เคี้ยวยาก แถมไม่สวยอีก(เกี่ยวไหมเนี่ย?) อย่าฆ่านู๋น้า T[]T นู๋จะไม่บอกใคร นู๋สัญญา บอกไปก็ไม่มีใครเชื่อ แถมจะยัดนู๋เข้าโรงบาลบ้าด้วยง่า T-T (น่าจะส่งไปได้แล้วแหละ บ้าเข้าขั้นละ- -)



“หึหึ เนมุคุงนี่ตลกจัง. . .ยินดีที่ได้รู้จักในฐานะเพื่อนบ้านนะครับ” เออ T-T ดีไปคนเดียวเหอะ T T ชั้นอยากร้องไห้ ทำไมชีวิตชั้นซวยแบบนี้ง่า~ ~ ~