ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชีวิตที่โรงเรียนกับนายปีศาจ
ซวยๆๆ T-T ชั้นโดนเพื่อนหญิงในห้องเขม่นทั้งคาบ กำลังคิดอยู่ว่าถ้าชั้นไปเข้าห้องน้ำ ชั้นคงไปแล้วไปลับแหงๆ T T นายปีศาจก็เอาแต่นั่งเหม่อในห้อง ผู้หญิงในห้องก็มองแล้วก็เหม่อตามขึ้นสวรรค์ (ลงนรกมากกว่ามั้ง) ชั้นหลีกเลี่ยงการหันไปมองนายปีศาจอย่างแรง พยายามสนใจอาจารย์ที่หน้าห้อง อาจารย์สามเหลี่ยม(ตั้งให้ ฮุๆ^^V)สอนคณิต ดีที่อาจารย์เป็นผู้ชาย ชั้นจะได้รู้สึกว่ามีแนวร่วมในห้องหน่อย(เพราะเพื่อนนักเรียนชายหลับกันหมด) จู่ๆจารย์เหลี่ยมก็เรียกนายปีศาจมาทำโจทย์ พอชั้นหันไปดูแค่นั้นแหละ กรี้ดดดดดดด!!! T[]T แคลคูลัสค่า~~~!! ยังไม่ได้เรียนเลยจ้ารย์~~~!! 0.0
นายปีศาจรับคำ เดินไปหน้าห้องแล้วเขียนคำตอบบนกระดาน อาจารย์เหลี่ยมทำหน้าเหมือนกลืนไข่ไก่ทั้งลูก อึ้งกิมกี่ ปล่อยให้นายปีศาจกลับมานั่งเหม่อต่อ ตัวเองหันไปลบโจทย์สอนต่อ ทำไมนายมันเก่งกว่าจารย์ล่ะฟร้า~~~!! T[]T ถ้าชั้นไปหน้าห้อง ชั้นต้องเป็นยายเฉิ่มเอ๋อให้เพื่อนทั้งห้องหัวเราะเยาะแหงๆ
หมดคาบละ ชั้นคุยกะนายปีศาจนิดนึง
“นายทำโจทย์ได้ด้วย ยากนะน่ะ โกงอะไรป่าว?”
“เห็นมา 100 กว่าปีละ กระดาษทดไม่ต้องหรอก คิดในหัวเลย” 100 กว่าปี T[]T!! นายอายุเท่าไรแน่เนี่ย!!? แล้วทำไมเก่งแบบนี้ = [] =
พวกดาวเข้ามาล้อมละ พร้อมคำสรรเสริญเยินยอ ส่วนชั้นต้องลี้ก่อนที่จะเป็นแย้เกาะกระจก หันไปบอกยายมิกิซักกะตี้ดดีกว่า
“มิกิ ชั้นไปอยู่หน้าห้องนะ”
“อือ”
พูดกับชั้นยังมองนายปีศาจ คนหล่อๆมาก็ทิ้งชั้นนะ ยัยทรยศ TxT ชั้นออกมายืนหน้าห้องก็เห็นโชตะคุง ยืนคุยอยู่กับเพื่อนชมรมบาส ความนิยมตกฮวบแต่ไม่เดือดร้อน นี่แหละโชตะคุงของชั้น(น่าน โมเมเลยนะ)
“เนมุ!!”
จ๊ายยยยย 0[]0!! ยัยรินนะโผล่มาแบบไม่ทันรู้ตัวอีกแล้ว!! (ขี้ตกใจจริง)
“มองโชตะคุงเหรอ? ไม่เกินเอื้อมไปรึ?” ชั้นรู้น่า T T
“เธออยู่ข้างบ้านเคคุงเหรอ?” ใครคือเคคุง(วะ) = =
ยัยรินนะคงเห็นแววตาใสซื่อบริสุทธิ์ว่าไม่รู้ (สั้นๆว่า เอ๋อรับประทาน) เลยบอกให้
“ซินอมด์ไง ชื่อเล่นเขาเคอัส เลยเรียกกันสั้นๆว่าเคคุง” เคอัส!? ชื่อเล่นก็หล่อ ฮือ~ T-T (แล้วร้องทำไม?)
“อือ ย้ายมา 2 วันก่อนมั้ง” ไม่แน่ใจว่าย้ายมาวันไหนจริงๆแฮะ ชั้นจะไปสนใจทำไม?
“เหรอ อืมๆ” หันไปจดอะไรยุกยิกอีกละ = = ลางสังหรณ์ชั้นบอกว่างานนี้อาจจะได้อยู่หน้า 1 หนังสือพิมพ์โรงเรียนแหง T-T
“ดีเนอะ ได้เจอเคคุงทุกวันที่อยากเจอเลย” ดีกะผี T T นรกรออยู่ข้างบ้านชั้นสิยะ T T
“เคยแอบดูเคคุงอาบน้ำมะ?” T[]T!! คิดงี้ได้ไง!? ขืนชั้นทำมีหวังเป็นผงแหงๆ (“- -)
“ขอบใจ คำถามต่อไป: เคคุงสนใจอะไรในตัวเธอ?” สนใจจะกินชั้นมั้ง T-T
“ขอบใจ คำถามต่อไป: เธอชอบเคคุงมะ?” ที่ถามๆมา ชั้นยังไม่ได้ตอบซักข้อเลยนะ ยัยหง่าวนิ = =a
“ไม่ชอบ” เพราะงั้นต้องรีบตอบก่อน
“ขอบใจ แค่นี้แหละ” แล้วก็เดินเข้าห้องไป อย่าเอาไปบิดเบือนนะ ชั้นกลัวจริงๆเลย = =
“เนมุ เป็นไง?” โชตะคุงน่ะเอง
“จะเป็นเนื้อเดียวกับผนังแล้ว”
“ป่านนี้นายเครำคาญแย่” คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเอง โชตะคุงน่ารักที่สุดเลย T T
“เนมุไม่สนเคบ้างรึ?” นู๋ไม่มีรสนิยมชอบปีศาจหรอกค่า T-T
“ไม่เลย เค้าเกินเอื้อมน่ะ” . . . เค้า!? ชั้นพูดออกมาได้ไง =[]=!! ต้องรีบแก้ด่วน
“ต้องแบบโชตะคุงแหละ” ง่ะ!? ชั้นพูดอะไรออกไป =[]=!!!
“ขอบใจนะ” อ้าว!? ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ!? (ตกลงจะเอาไงแน่ = =) เดี๋ยวก่อน ชั้นไม่ได้พูดเอาคำตอบนี่นา = = ชั้นต้องคิดก่อนพูดแล้วล่ะครั้งหน้า /”= =”\\
“ครืด”
กรี้ดดดดด T[]T นายปีศาจเดินออกมาจากห้อง!? ม่ายยยย โชตะคุงยกมือทัก
“ไง ฉันโชตะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ซินอมด์ เรียกเคแล้วกัน” แล้วนายปีศาจก็ยื่นมือออกไป นายคิดจะเผาโชตะคุงเหรอ =[]=
ชั้นรีบคว้ามือนายปีศาจมาจับก่อน แล้วชั้นจะแก้ตัวว่าอะไรดีเนี่ย = =
“เอ่ออ่า. . . ไม่ได้แนะนำตัวเป็นทางการที่บ้าน ชั้นมิยาซากิ เนมุจ้า” ถูลู่ถูกังหาข้อแก้ตัวจนได้ หึ๋ย~ =[]= ขนลุก
ผีขี้หวงเต็มด้านหลังชั้นเลย ตายๆ T T ชั้นไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ T-T นางมารพวกนี้คงกระทืบชั้นลงไปถึงนรกแหงๆ
“ไม่มีอะไรแล้วก็ปล่อยมือสิ ยายเฉิ่ม” ง่า T[]T
ชั้นก็รีบปล่อยมือสิคะ บรรดาดาว(คอย)ล้อมเดือนแถวหน้าก็พร้อมใจกันยื่นมือออกมา แนะนำตัวกันให้หราเชียว นายปีศาจก็จับมือมันทุกคน ยัยพวกนี้ทำหน้าเหมือนขึ้นสวรรค์ บ้าที่สุด T-T ยัยพวกบ้าคนหล่อ(เธอก็ด้วย ยัยเนมุ) ชั้นได้โอกาสหนีเข้าห้องแล้ว เข้าไปก็เห็นยัยมิกินั่งเหม่อ~ เอาคืนเมื่อเช้าซะเลย อิอิ ^^V ฟาดมือเข้าเต็มหลังเพื่อนรักด้วยแรงทั้งหมดที่มี
“ป้าบ!!”
“ปึ้ก!?” TTxTT
มิกิตุ๊ยท้องชั้นคืนแบบยังไม่หันหน้ามาด้วยซ้ำ ทรุดซิคะ อูย TxT ขนมปังปิ้งไหม้ๆจะออกมาแว้วง่า กลืนลงไปๆ ฮือ~ แสบคอ TxT
“ว้าย!? เนมุเหรอ!! นึกว่าผู้ชายมาสะกิดหลังเลยต่อยสวน ขอโทษนะเพื่อนรัก>.<” ระบบตอบโต้อัตโนมัติน่ากลัวสุดๆ TxT แล้วชั้นตบไปเต็มแรงยัยแค่สะกิดเองเหรอ TxT ยัยถึกเอ๊ย T T
มิกิช่วยชั้นขึ้นมานั่งที่โต๊ะเรียน ปากก็ขอโทษขอโพยใหญ่ โทษยัยมิกิก็ไม่ได้ ชั้นคิดไม่ซื่อเองนิ T^T พระเจ้าขาเลยลงโทษชั้น ฮือๆ TxT
“ขอโทษน้า ชั้นมัวคิดอะไรเพลินๆน่ะ” คิดหรือมองหนุ่มเพลินกันแน่ยะ TxT
“มิกิสนใจนายปีศาจ เอ๊ย! เคคุงเหรอ?”
“ห๊า!? พูดอะไรแบบนั้น!! เอาอะไรมาพูด!! >[]<” ยังโกหกไม่เก่งตามเคย หน้างี้แดงแปร๊ด ชั้นโง่ยังดูออกเลย T T
“. . .หุ่นไม้กระดานอย่างชั้น เค้าคงไม่สนหรอก” เธอไม้กระดาน!? อย่างน้อยเธอก็ยังมีส่วนโค้งเว้าแบบผู้หญิงนะยะ ฮือๆ T T
“เพื่อนเนมุคุงเหรอครับ? ผมซินอมด์ เรียกเคก็ได้ครับ” กรี้ด!! T[]T!! มาไม่ให้ซุ่มเสียงเลย!! เป็นปีศาจเหรอยะ!?! เอ๊ะ!? =[]= ก็ปีศาจนี่หว่า >.<
ยัยมิกิหน้าแดงแปร๊ดอีกรอบ ยื่นมือออกไปแบบเกร็งสุดๆ ปากก็พูดตะกุกตะกัก
“ม . . . มิกิ”
ชั้นจะคว้ามือเพื่อนรักก็ไม่ทัน แต่ไม่ไหม้แฮะ = =a นายปีศาจไม่ฆ่าเพื่อนชั้นเหรอ? (อยากให้โดนฆ่ารึไง -*-) เสร็จปุ๊บก็ปล่อยมือแล้วนั่งลงอย่างรวดเร็ว ก้มหน้ามองโต๊ะ นายปีศาจก็นั่งลง คุยกับพวกดาวที่เข้ามาล้อมอีก ชั้นก็ถูกเบียดติดกระจกตามระเบียบ ทำไมชีวิตโหดร้ายอย่างนี้ เจ็บก็เจ็บแล้วยังหายใจไม่ออกอีก TxT พระเจ้าขาจะลงโทษนู๋ไปถึงไหนกันง่า ~ ~ ~
นายปีศาจรับคำ เดินไปหน้าห้องแล้วเขียนคำตอบบนกระดาน อาจารย์เหลี่ยมทำหน้าเหมือนกลืนไข่ไก่ทั้งลูก อึ้งกิมกี่ ปล่อยให้นายปีศาจกลับมานั่งเหม่อต่อ ตัวเองหันไปลบโจทย์สอนต่อ ทำไมนายมันเก่งกว่าจารย์ล่ะฟร้า~~~!! T[]T ถ้าชั้นไปหน้าห้อง ชั้นต้องเป็นยายเฉิ่มเอ๋อให้เพื่อนทั้งห้องหัวเราะเยาะแหงๆ
หมดคาบละ ชั้นคุยกะนายปีศาจนิดนึง
“นายทำโจทย์ได้ด้วย ยากนะน่ะ โกงอะไรป่าว?”
“เห็นมา 100 กว่าปีละ กระดาษทดไม่ต้องหรอก คิดในหัวเลย” 100 กว่าปี T[]T!! นายอายุเท่าไรแน่เนี่ย!!? แล้วทำไมเก่งแบบนี้ = [] =
พวกดาวเข้ามาล้อมละ พร้อมคำสรรเสริญเยินยอ ส่วนชั้นต้องลี้ก่อนที่จะเป็นแย้เกาะกระจก หันไปบอกยายมิกิซักกะตี้ดดีกว่า
“มิกิ ชั้นไปอยู่หน้าห้องนะ”
“อือ”
พูดกับชั้นยังมองนายปีศาจ คนหล่อๆมาก็ทิ้งชั้นนะ ยัยทรยศ TxT ชั้นออกมายืนหน้าห้องก็เห็นโชตะคุง ยืนคุยอยู่กับเพื่อนชมรมบาส ความนิยมตกฮวบแต่ไม่เดือดร้อน นี่แหละโชตะคุงของชั้น(น่าน โมเมเลยนะ)
“เนมุ!!”
จ๊ายยยยย 0[]0!! ยัยรินนะโผล่มาแบบไม่ทันรู้ตัวอีกแล้ว!! (ขี้ตกใจจริง)
“มองโชตะคุงเหรอ? ไม่เกินเอื้อมไปรึ?” ชั้นรู้น่า T T
“เธออยู่ข้างบ้านเคคุงเหรอ?” ใครคือเคคุง(วะ) = =
ยัยรินนะคงเห็นแววตาใสซื่อบริสุทธิ์ว่าไม่รู้ (สั้นๆว่า เอ๋อรับประทาน) เลยบอกให้
“ซินอมด์ไง ชื่อเล่นเขาเคอัส เลยเรียกกันสั้นๆว่าเคคุง” เคอัส!? ชื่อเล่นก็หล่อ ฮือ~ T-T (แล้วร้องทำไม?)
“อือ ย้ายมา 2 วันก่อนมั้ง” ไม่แน่ใจว่าย้ายมาวันไหนจริงๆแฮะ ชั้นจะไปสนใจทำไม?
“เหรอ อืมๆ” หันไปจดอะไรยุกยิกอีกละ = = ลางสังหรณ์ชั้นบอกว่างานนี้อาจจะได้อยู่หน้า 1 หนังสือพิมพ์โรงเรียนแหง T-T
“ดีเนอะ ได้เจอเคคุงทุกวันที่อยากเจอเลย” ดีกะผี T T นรกรออยู่ข้างบ้านชั้นสิยะ T T
“เคยแอบดูเคคุงอาบน้ำมะ?” T[]T!! คิดงี้ได้ไง!? ขืนชั้นทำมีหวังเป็นผงแหงๆ (“- -)
“ขอบใจ คำถามต่อไป: เคคุงสนใจอะไรในตัวเธอ?” สนใจจะกินชั้นมั้ง T-T
“ขอบใจ คำถามต่อไป: เธอชอบเคคุงมะ?” ที่ถามๆมา ชั้นยังไม่ได้ตอบซักข้อเลยนะ ยัยหง่าวนิ = =a
“ไม่ชอบ” เพราะงั้นต้องรีบตอบก่อน
“ขอบใจ แค่นี้แหละ” แล้วก็เดินเข้าห้องไป อย่าเอาไปบิดเบือนนะ ชั้นกลัวจริงๆเลย = =
“เนมุ เป็นไง?” โชตะคุงน่ะเอง
“จะเป็นเนื้อเดียวกับผนังแล้ว”
“ป่านนี้นายเครำคาญแย่” คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเอง โชตะคุงน่ารักที่สุดเลย T T
“เนมุไม่สนเคบ้างรึ?” นู๋ไม่มีรสนิยมชอบปีศาจหรอกค่า T-T
“ไม่เลย เค้าเกินเอื้อมน่ะ” . . . เค้า!? ชั้นพูดออกมาได้ไง =[]=!! ต้องรีบแก้ด่วน
“ต้องแบบโชตะคุงแหละ” ง่ะ!? ชั้นพูดอะไรออกไป =[]=!!!
“ขอบใจนะ” อ้าว!? ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ!? (ตกลงจะเอาไงแน่ = =) เดี๋ยวก่อน ชั้นไม่ได้พูดเอาคำตอบนี่นา = = ชั้นต้องคิดก่อนพูดแล้วล่ะครั้งหน้า /”= =”\\
“ครืด”
กรี้ดดดดด T[]T นายปีศาจเดินออกมาจากห้อง!? ม่ายยยย โชตะคุงยกมือทัก
“ไง ฉันโชตะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ซินอมด์ เรียกเคแล้วกัน” แล้วนายปีศาจก็ยื่นมือออกไป นายคิดจะเผาโชตะคุงเหรอ =[]=
ชั้นรีบคว้ามือนายปีศาจมาจับก่อน แล้วชั้นจะแก้ตัวว่าอะไรดีเนี่ย = =
“เอ่ออ่า. . . ไม่ได้แนะนำตัวเป็นทางการที่บ้าน ชั้นมิยาซากิ เนมุจ้า” ถูลู่ถูกังหาข้อแก้ตัวจนได้ หึ๋ย~ =[]= ขนลุก
ผีขี้หวงเต็มด้านหลังชั้นเลย ตายๆ T T ชั้นไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ T-T นางมารพวกนี้คงกระทืบชั้นลงไปถึงนรกแหงๆ
“ไม่มีอะไรแล้วก็ปล่อยมือสิ ยายเฉิ่ม” ง่า T[]T
ชั้นก็รีบปล่อยมือสิคะ บรรดาดาว(คอย)ล้อมเดือนแถวหน้าก็พร้อมใจกันยื่นมือออกมา แนะนำตัวกันให้หราเชียว นายปีศาจก็จับมือมันทุกคน ยัยพวกนี้ทำหน้าเหมือนขึ้นสวรรค์ บ้าที่สุด T-T ยัยพวกบ้าคนหล่อ(เธอก็ด้วย ยัยเนมุ) ชั้นได้โอกาสหนีเข้าห้องแล้ว เข้าไปก็เห็นยัยมิกินั่งเหม่อ~ เอาคืนเมื่อเช้าซะเลย อิอิ ^^V ฟาดมือเข้าเต็มหลังเพื่อนรักด้วยแรงทั้งหมดที่มี
“ป้าบ!!”
“ปึ้ก!?” TTxTT
มิกิตุ๊ยท้องชั้นคืนแบบยังไม่หันหน้ามาด้วยซ้ำ ทรุดซิคะ อูย TxT ขนมปังปิ้งไหม้ๆจะออกมาแว้วง่า กลืนลงไปๆ ฮือ~ แสบคอ TxT
“ว้าย!? เนมุเหรอ!! นึกว่าผู้ชายมาสะกิดหลังเลยต่อยสวน ขอโทษนะเพื่อนรัก>.<” ระบบตอบโต้อัตโนมัติน่ากลัวสุดๆ TxT แล้วชั้นตบไปเต็มแรงยัยแค่สะกิดเองเหรอ TxT ยัยถึกเอ๊ย T T
มิกิช่วยชั้นขึ้นมานั่งที่โต๊ะเรียน ปากก็ขอโทษขอโพยใหญ่ โทษยัยมิกิก็ไม่ได้ ชั้นคิดไม่ซื่อเองนิ T^T พระเจ้าขาเลยลงโทษชั้น ฮือๆ TxT
“ขอโทษน้า ชั้นมัวคิดอะไรเพลินๆน่ะ” คิดหรือมองหนุ่มเพลินกันแน่ยะ TxT
“มิกิสนใจนายปีศาจ เอ๊ย! เคคุงเหรอ?”
“ห๊า!? พูดอะไรแบบนั้น!! เอาอะไรมาพูด!! >[]<” ยังโกหกไม่เก่งตามเคย หน้างี้แดงแปร๊ด ชั้นโง่ยังดูออกเลย T T
“. . .หุ่นไม้กระดานอย่างชั้น เค้าคงไม่สนหรอก” เธอไม้กระดาน!? อย่างน้อยเธอก็ยังมีส่วนโค้งเว้าแบบผู้หญิงนะยะ ฮือๆ T T
“เพื่อนเนมุคุงเหรอครับ? ผมซินอมด์ เรียกเคก็ได้ครับ” กรี้ด!! T[]T!! มาไม่ให้ซุ่มเสียงเลย!! เป็นปีศาจเหรอยะ!?! เอ๊ะ!? =[]= ก็ปีศาจนี่หว่า >.<
ยัยมิกิหน้าแดงแปร๊ดอีกรอบ ยื่นมือออกไปแบบเกร็งสุดๆ ปากก็พูดตะกุกตะกัก
“ม . . . มิกิ”
ชั้นจะคว้ามือเพื่อนรักก็ไม่ทัน แต่ไม่ไหม้แฮะ = =a นายปีศาจไม่ฆ่าเพื่อนชั้นเหรอ? (อยากให้โดนฆ่ารึไง -*-) เสร็จปุ๊บก็ปล่อยมือแล้วนั่งลงอย่างรวดเร็ว ก้มหน้ามองโต๊ะ นายปีศาจก็นั่งลง คุยกับพวกดาวที่เข้ามาล้อมอีก ชั้นก็ถูกเบียดติดกระจกตามระเบียบ ทำไมชีวิตโหดร้ายอย่างนี้ เจ็บก็เจ็บแล้วยังหายใจไม่ออกอีก TxT พระเจ้าขาจะลงโทษนู๋ไปถึงไหนกันง่า ~ ~ ~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น