วุ่นนัก แฟนชั้นเป็นปีศาจ

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดตัวยัยเฉิ่มกับปีศาจหล่อเฟี้ยว

สวัสดีค่า มิยาซากิ เนมุค่า ชั้นเป็นสาวน้อยที่พึ่งขึ้นม.ปลายหมาดๆเลยค่า ชั้นเป็นคนตัวเล็กผอมบาง ร่าง(ไม่)อึ๋ม แถมยังบื้อ ทึ่ม เซ่อ ใส่แว่นอีกด้วยค่า T-T สิ่งเดียวที่ชั้นมั่นใจในตัวเอง คือผมของตัวเองนี่แหละค่ะ ผมยาวสีดำมีน้ำหนักของชั้น เพื่อนๆผู้หญิงบางคนบอกไม่เข้ากับชั้น คงอิจฉาล่ะสิ

ต่อไปชั้นจะมาเล่าเรื่องแปลกแต่จริงของชั้นให้ฟังนะค้า (ไร้สาระมาหลายบรรทัด) ว่าสาวน้อยน่ารัก(เหรอ?)อย่างชั้นมาเจอกับหนุ่มหล่อเฟี้ยวแต่ดันไม่ใช่คนได้ไง ไม่ใช่คนถูกแล้วค่า ก็เค้าเป็นปีศาจของแท้ดั้งเดิมเลยนี่ค้า = =a แถมยังมาลากชั้นไปเป็นแฟนอีก ไม่น้า~ ชั้นไม่อยากลงนรกอ่าT-T ทำไมสวรรค์(หรือนรก)โหดร้ายเช่นนี้ T-T



วันนั้นเป็นวันที่อากาศแจ่มใส ชั้นตื่นแต่เที่ยง ไม่ใช่เพราะชอบนะ แต่ชั้นถูกปลุกอ่าTxT โหดร้าย~ มะรืนนี้จะไปเรียนอยู่แล้ว ยังมาปลุกชั้นอีก ให้นู๋นอนต่อเถอะ สงสารคนที่ใช้เวลาหน้าร้อนไปกับการอยู่กับบ้านคนเดียวคนนี้ทีเถอะ สวรรค์- -



ใช่ค่ะ ชั้นไม่มีเพื่อนเลย เพื่อนสนิทก็มี 2-3 คนนะ แต่พวกมันทิ้งชั้นไปเที่ยวกันหมดเลย เพื่อนทำกันแบบนี้เหรอ T^T



เสียงดังมาจากหน้าห้องพร้อมประกาศิตตามเคย



"เนมุ!! เที่ยงแล้ว!! ลุกเดี๋ยวนี้!! แม่ทำข้าวแต่ไม่มีคนทานนี่โมโหนะ!! ให้เรียกอีกไม่ต้องกิน!!"



โฮ~ มารดาบังเกิดเกล้ายื่นคำขาดซะแล้ว ชั้นลากสังขารออกมาจากผ้าห่มแล้วหยิบแว่นที่หัวเตียง พอจะลงจากเตียงก็ขาพันกับผ้าห่ม หงายหลังลงจากเตียงพร้อมเสียงหวีด



"กรี้ดดดดด!!"



"โครม!!"



"เนมุ!! เลิกเล่นซะที!!"



ฮือๆT-T เจ็บจิ๊บเยย ชั้นลุกขึ้นมาพร้อมอาการเดินแอ่นอก(ที่ไม่มีT-Tใช่สิ ชั้นมันไม้กระดานนี่ เรียบเสมอต้นเสมอปลาย) แล้วเดินลงบันไดไปชั้นล่าง แถมยังไม่วาย สะดุดขาตัวเองที่บันไดขั้นสุดท้าย ลงไปนอนแผ่ 3 สลึง น้องสาวตัวแสบเดินเลียไอติมมา



"พี่เนมุ ตายหรือยังอ้ะ?"



"แช่งพี่สาวอย่างงี้ได้ยังไง" ไอ้น้องตัวดี = =a



"ก้อถ้าพี่ตาย นู๋จะได้ยึดของกับห้องพี่ไง" น่าน ทำอย่างกะรอพ่อตาตายแย่งมรดก - -



ชั้นลุกขึ้นเดินไปที่ห้องกินอาหารที่ด้านหลังบ้าน มารดาที่รักกำลังล้างจานอยู่ มองไปบนโต๊ะมีผัดผักที่โดนรื้อซะกระจุย พอจะเดาได้ว่าก่อนหน้านี้คงเป็นผัดผักกับเต้าหู้ แต่เต้าหู้โดนน้องสาวที่รักเอาไปกินหมดแล้วแหงๆ ชั้นจำต้องตักข้าวลงมานั่งทานผัดผักที่จืดสนิท แถมไม่มีเต้าหู้ ทำไมวันนี้รู้สึกไม่ค่อยดีนะ วันนั้นก็อีกตั้งนานนี้นา ( - -) มารดาที่รักยิ่งก็หันมาสั่ง



"เนมุ วันนี้ไปจ่ายตลาดให้แม่หน่อยนะ รายการอยู่นี่แล้ว"



ชักกลัวลางสังหรณ์ตัวเองจริงๆ = = ชั้นรับรายการที่ยาวววววววเป็นม้วนกระดาษชำระ (เว่อร์ 1 หน้า A4 เอง(เหรอ)) แล้วขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะเดินลงบันไดมา ครั้งนี้ไม่สะดุดขั้นสุดท้ายหรอก เพราะชั้นเกาะราวบันไดมา น้องสาวที่รักก็นั่งดูทีวีสบายใจเฉิบ ไม่มีกะใจจะช่วยพี่เลยซักนิด จำไว้ ไอ้น้องเลว ชั้นจะไม่ยกอะไรให้เธอทั้งนั้นแหละ T T ชั้นนั่งลงผูกเชือกรองเท้า



"ปึ้ด!?"



ง่ะ = =a เชือกรองเท้าขาดคามือ ลางร้ายกลับมาเยือนอีกครั้ง เริ่มหนาวยะเยือกแย้วจิ แต่ยังไงหญิงแกร่ง(ซะไม่มี)คนนี้ก็ต้องออกไปทำภารกิจ (อีกะแค่จ่ายตลาด เว่อร์อีกละยายเนมุ) ให้เสร็จสิ้น มิฉะนั้นคงต้องอดข้าวเย็นทั้งบ้านแหงๆ ชั้นเปลี่ยนรองเท้าที่ไม่มีเชือกผูกมาใส่แทนแล้วเดินออกจากบ้าน เดินราว 20 นาทีก็ถึงซุปเปอร์ใกล้บ้าน



อืมมม ชั้นต้องซื้ออะไรมั่งเนี่ย? เอากระดาษขึ้นมาดูรายการที่ยาวเป็นหางว่าว แล้วเริ่มซื้อไปทีละอย่าง แค่วัสดุในบ้านที่ต้องซื้อ ชั้นก็ปวดหลังแล้วเนี่ย พอดีโทรศัพท์มือถือดัง



แฟนมีก็คงต้องมา~ ทีแฟนไม่มาก็เพราะว่าแฟนไม่มี~



กรี้ด!?! ToT ยายน้องตัวแสบเปลี่ยนเพลงมือถือช้านนนน แล้วช้านกำลังเดินผ่านหนุ่มๆพอดีเลย พวกหนุ่มๆหันมามองแล้วหันกลับไปหัวเราะกันอ่า โหดร้ายT-T ชั้นก็อยากมีแฟนเหมือนกันนะ ไม่ต้องตอกย้ำก็ได้ (เห็นน้องชั้นตัวเล็ก มันก็มีเด็กผู้ชายมาจีบเยอะนะ อายุแค่ 11 ขวบเอง ยัยน้องทรยศT T) เข้าเรื่องๆ ใครโทรศัพท์มาล่ะเนี่ย?



"ฮัลโหล? เนมุเหรอ?" แม่นี่เอง



"ไม่ต้องซื้อพวกเนื้อกับผักแล้วนะ ตกลงวันนี้เราจะกินสุกี้กัน" สุกี้!?! ไชโย!! ToT ไม่ได้กินมาหลายเดือนแล้ว



"กลับช้า หมด อดกินนะพี่" ยัยน้องตัวแสบ - - อย่าหวังเลย ชั้นไม่พลาดรอบ 2 หรอกน่า



ชั้นซื้อของที่อยู่ในรายการนอกเหนือจากเนื้อและผัก แล้วไปจ่ายตังส์ซะให้เรียบร้อย อืม ตอนที่ซื้อมีรถเข็นดีสุดๆเลย เพราะพอเห็นจำนวนถุงที่จะต้องถือกลับบ้าน ชั้นจะร้องไห้ T-T ถึงว่าวันนี้ซวยแหงๆ พรุ่งนี้ชั้นต้องยกแขนไม่ขึ้นแน่ๆเลย . . .



เฮ้อ~ บ่นไปก็เหนื่อยเปล่า เริ่มลุยเลยดีกว่า อึ้บ!! หนักจังง่า = = พี่แคชเชียร์มองแบบสงสาร ขอบคุณนะค้า ความซวยที่ชั้นเกิดมาในครอบครัวแบบนี้เองแหละค่า T^T เดินตุปั้ดตุเป๋ออกจากซุปเปอร์แล้วมุ่งหน้ากลับบ้านซะที



พอยก(กึ่งลาก)ของมาจนถึงทางแยก ชั้นตัดสินใจใช้ทางลัดทะลุสวนสาธารณะดีกว่า ใกล้กว่ากันเยอะ ว่าแต่เอ. . . ทำไมไม่มีคนเลยล่ะ? ชั้นเดินเข้ามาในสวนสาธารณะก็เกิดความรู้สึกเย็นยะเยือก แถมความคิดที่ว่าเดินต่อไปแล้วจะซวยก็ผุดขึ้นมา ยังไงก็คงไม่ซวยกว่านี้แล้วล่ะ -*- ชั้นตัดสินใจเดินต่อไป ก็เห็นอะไรแปลกๆ



"เอ๋? อะไรน่ะ?"



มองตรงไปข้างหน้าก็เจอหนุ่มคนนึงเดินอยู่ แค่มองข้างหลังก็รู้แล้ว หล่อเฟี้ยวค่า~~~ ผมสั้นๆสีขาว ใส่ตุ้มหูข้างนึง อยู่ในชุดคล้ายๆชุดนักเรียนเลยแฮะแต่เอาเสื้อออกนอกกางเกง ไม่เรียบร้อย แต่ก็หล่ออยู่ดีค่า~~~ แต่ก็นะ ชั้นก็แค่ได้ชายตามองเท่านั้นเอง ยังไงยัยเตี้ย สูงแค่ 165 หุ่นผอมเพรียวเป็นไม้กระดาน หน้าตาก็แสนธรรมดา แถมบ่อน้ำตาตื้นอย่างชั้น คนหล่อๆคงไม่มาสนใจแหงๆ แค่ชายตามองยังไม่เห็นเลยมั้ง ฮือ T-T



พอตัดกำลังใจตัวเองเสร็จก็เดินต่อไปแบบรู้สึกว่าของที่แบกมันหนักขึ้น ไม่น่าเลยชั้น T-T ตัดกำลังใจตัวเองซะงั้น

ทางด้านหนุ่มหล่อข้างหน้าก็หยุดเดินแล้วตวาดออกมา เล่นเอาชั้นกลัวจนต้องวิ่งเข้าข้างทางไปแอบในพุ่มไม้เลยอ่า ขี้กลัวสุดๆเลยสิชั้น T-T



"ใครที่ตามมาน่ะ!! ออกมาให้หมด!!"



ชั้นเองปิดปากตัวเองแล้วซุกตัวลีบ (ทั้งๆที่ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเขาตวาดตัวเองรึเปล่า ขี้กลัวจริงๆยัยคนนี้) เขาก็หันมา ว้าวววว เทพบุตรสุดเพอร์เฟค T-T (แล้วจะร้องทำไม?) หน้าลูกครึ่ง หล่อกว่าที่คิด 1000 เท่าค่า~ ประเมินความหล่อผิด ชั้นจะตกนรกไหมเนี่ย? ไปสบประมาทเขา(เกี่ยวกันด้วยเรอะ?)ทางความคิด ชายหนุ่มตรงหน้าก็ยิ้มน้อยๆ โอววว กามเทพแผลงศรดังจึ้กเข้ากลางกบาล เอ๊ย!หัวใจสิ ยิงหัวชั้นทำไมT-T



ยิ้มแล้วยิ่งหล่อค่า พ่อแม่ทำบุญวัดไหนถึงออกมาหล่อแบบนี้ได้เนี่ย จะได้ไปทำซัก 10 ที พอลูกออกมาก็ขังไว้ดูเองซะเลย ว่าแต่ใครจะเอาชั้นล่ะเนี่ย ฮือๆ T-T เอ๊ะ!ฟุ้งซ่านอะไรคนเดียวฟะ = = มัวแต่คุยกับตัวเอง มีคนในชุดผ้าคลุมตั้งหลายคนมาจากไหนไม่รู้มาล้อมเทพบุตรของชั้นไว้ อ๊า~จะทำอะไรอ้ะ T-T



"เจ้าปีศาจ!!กล้าออกจากนรกมาป้วนเปี้ยนที่โลกเชียวรึ!?" ใครปีศาจ = = ถ้านั่นปีศาจ นู๋ของลงนรกเลยนะคะ



"แล้วมีปัญหาอะไร? ข้ายังไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย" ว้าว "ข้า" ด้วยค่า ทำไมพูดอะไรก็เท่ห์ไปหมดนะ



"ยังไงก็มีกฎ พวกเจ้าไม่มีสิทธิออกมาป้วนเปี้ยนที่โลกมนุษย์ ท่านจอมเทพออกกฎเอาไว้. . ."



"ออกกฎห้ามเฉพาะพวกข้า ใครว่าพวกปีศาจเห็นแก่ตัว? พวกเทพอย่างแกสิเห็นแก่ตัว"



"บังอาจ!! กล้าขัดคำสั่งจอมเทพ เจ้าไม่ได้กลับโลกเจ้าแน่!!"



"ทำได้ก็ลองดู"



ฝ่ายที่ถูกเรียกว่าเทพชักดาบออกมา ฝ่ายปีศาจที่มีคนเดียวไม่มีอาวุธ เอ~บทพูดมันยังไงๆนะ เค้ากำลังถ่ายหนังกันเหรอ? แล้วของมีคมน่ะ ไม่อันตรายไปหน่อยเหรอค้า? ชั้นรู้สึกว่าเรื่องมันแปลกๆเลยขยับเข้าไปใกล้ๆ (สอดรู้จริงๆ) ฝั่งที่เรียกว่าเทพก็เดินเป็นวงกลมล้อมปีศาจสุดหล่อ(เกี่ยวกันไหม?)ไว้ แล้วในกลุ่มเทพก็แว่บ ต้องบอกว่าแว่บจริงๆ เพราะชั้นยังไม่เห็นเขาทำท่าจะวิ่งด้วยซ้ำก็มาโผล่ด้านหลังปีศาจแล้วเอาดาบเสียบซะทะลุอก



ชั้นอ้าปากจะกรี้ดแต่เอามือปิดทัน นี่มันฆาตกรรมแล้วนะ 0.0 แถมไม่พอใจ พวกเทพที่เหลือก็เข้ามาเสียบซ้ำซะครบทุกเล่ม กลัวไม่ตายเหรอค้า??? ชั้นคว้ามือถือขึ้นมาด้วยอาการลนลานสุดๆ แล้วก็ทำมันตกลงไปในพุ่มไม้ ยัยซุ่มซ่ามเอ๊ยT-T



แต่เรื่องที่สยองกว่าฆาตกรรมก็เริ่มขึ้น เพราะเด็กหนุ่มที่ถูกเรียกว่าปีศาจหัวเราะทั้งๆที่ถูกดาบเสียบซะเหมือนหมอนปักเข็ม แถมเสียงหัวเราะนี่ก็แหลมสูงซะจนชั้นขนลุกจากปลายเท้าขึ้นมาถึงเส้นผมเลย



"คึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!! เจ้าพวกโง่ แค่นี้ฆ่าข้าไม่ได้หรอก!!!"



แล้วปีศาจก็คว้าคอเทพคนนึงทั้งๆที่โดนดาบเสียบภายใต้อาการตกตะลึงของเทพที่เหลือ แล้ว. . .



"กร๊อบ!!!"



เสียงชั้นกินขนมถุง เอ๊ย!ไม่ใช่ เสียงคอค่ะ เสียงคอคนหัก มันเพราะอย่างนี้เลยเหรอ T-T เทพที่โดนหักคอก็ล้มลงไปแล้วกลายเป็นกองผ้าไปเลย แล้วตัวคนไปไหนซะล่า~~ T-T ปีศาจก็เริ่มฆ่าเทพที่มัวยืนงงเป็นไก่ตาแตกทีละคนจนเหลือแค่คนเดียว ปีศาจบีบคอเทพขึ้นมา เสียงครางคุ้นๆแฮะ เสียงผู้หญิงนี่นา 0.0 ปีศาจเปิดผ้าคลุมออก ผู้หญิงจริงๆด้วย กำลังดิ้นและเตะเข้าใส่ปีศาจตรงหน้า เขาก็พูด



"โฮ่!? ผู้หญิงรึ? ไหนๆก็ไหนๆ"



ทำท่าเหมือนจะปล่อย แทนที่จะใช้มือหักคอ เขาก็ทำท่าเหมือนจะวางลงแล้วปล่อย แต่ที่ไหนได้ ดึงเข้ามาจูบซะงั้น 0.0 อ้ายยยย~~~!! ชั้นดูคนจูบกันต่อหน้าต่อตาเลย แต่ดันไม่เป็นอย่างนั้น หญิงที่โดนจูบดันลุกเป็นไฟซะงั้น แถมไม่ไหม้เปล่า กรีดร้องโหยหวนอีกต่างหาก



ตอนนี้ชั้นหัวโล่งค่ะ เห็นเรื่องที่ข้ามเส้น "ความจริง" ไปไกลสุดกู่แบบนี้ ชั้นนิ่งเลยค่ะ รู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นๆไหลออกมา แต่ชั้นก็ไม่สนใจ กองไฟบนพื้นไหม้อยู่อย่างนั้นจนไม่เหลือแม้แต่ผ้า ปีศาจคนนี้ก็ยืนมองจนไฟดับแล้วหัวเราะเสียงบาดหูอีก ไม่ไหวแล้ว = = ถ้ามันเห็นชั้น ชั้นคงจะคอหมุนได้ 360 องศา ไม่ก็กลายเป็นอากาศแน่ๆเลย



"หนี" เป็นสิ่งเดียวที่นึกขึ้นมาได้ตอนนี้ ชั้นรีบคลาน เพราะขาไม่เชื่อฟัง แถมสั่นเป็นเพื่อนฟันชั้นอีกแน่ะ TxT ชั้นรู้สึกเหมือนร้องไห้ แต่หน้ามันชาๆ พอเหลียวไปมอง ตาปีศาจคนนี้ก็มองมาทางชั้นอยู่ คราวนี้ล่ะ ขาชั้นไปก่อนที่ชั้นจะคิดอีก มันพาชั้นวิ่งหนีออกจากตรงนั้นแบบหนีตายเลยค่ะ ตาปีศาจคนนี้ก็มองชั้นเฉยๆพร้อมกับดึงดาบออกทีละเล่ม ไม่นานนักก็ลับสายตาชั้นไป . . .



...



ชั้นกลับมาถึงบ้านแล้วค่า T-T พร้อมกับมือเจ้ากรรมที่อุตส่าห์กำถุงของซะแน่น ชั้นโซซัดโซเซเหมือนผีดิบ ทิ้งของไว้ตรงทางเข้าบ้าน ถอดรองเท้าแล้วเดินเหมือนผีกลับไปที่ห้อง สงสัยจะเหมือนผีจริงๆ เพราะน้องสาวที่กำลังลงบันไดมาหลบชั้นตัวลีบเลย ชั้นลากสังขารที่ยังมีชีวิตและวิญญาณครบถ้วน(แม้จะกระเจิงไปบ้าง(ไม่)นิดหน่อย) แล้วล้มลงบนเตียง ภาพคนไหม้เป็นกองไฟ เสียงกรีดร้องและเสียงหัวเราะแหลมสูงยังวนๆอยู่ในหัวชั้นอยู่เลย T T



"เค้าถ่ายหนังกัน"



ชั้นบอกตัวเองได้แค่นี้ ชั้นสติกระเจิง คงต้องใช้เวลารวมมันกลับมาอีกสักพักแน่ๆเลย . . .



...



"เนมุ!!ตื่นมากินสุกี้ก่อน!!"



พอได้ยินเสียงเรียกไปกินสุกี้ ชั้นตื่นเต็มตาเลย(เห็นแก่กินจริงๆ= =a) ชั้นตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกสดชื่น สงสัยชั้นจะฝันร้ายแหงๆ เรื่องบ้าๆนั่นไม่มีวันเป็นจริงไปได้ พระเจ้าคงลงโทษที่ชั้นขี้เกียจและเอาแต่นอนแน่ๆ พอคิดได้อย่างนั้น ชั้นดีดผึงขึ้นมาจากเตียง ลงไปกินสุกี้!!



"สุกี้ๆ!!"



ชั้นวิ่งลงบันไดไปแล้วกระโดดลงตรง 3 ขั้นสุดท้าย ลงไปนอนวัดพื้นเรียบร้อย -*- แต่ไม่เป็นไร เพื่อสุกี้ ชั้นจะไม่ยอมให้ความเจ็บเป็นอุปสรรคเด็ดขาด!! (น้ำตากำลังไหลพรากๆ เจ็บว้อยยยยย T^T) ชั้นวิ่งตรงไปที่ห้องอาหาร เอ๊ะ? ไหงไม่มีใครอยู่ล่ะ - - แม่กำลังล้างจาน บนโต๊ะมีจานชามวางอยู่ชุดเดียว หรือว่า = =a . . . แล้วสิ่งที่กลัวก็เป็นจริงเมื่อเปิดหม้อสุกี้. . .



ผักลอยฟ่องเลยค่า T-T ชั้นต้องกินสุกี้ผักอีกเหรอเนี่ย T T น้องสาวแสนดีเดินท้องป่องผ่านไปพร้อมคำเยาะเย้ย



"ช่วยไม่ได้ นอนเองนิ" ฮือๆ พระเจ้าลงโทษนู๋แรงไปหน่อยแล้วง่า TOT



"กินให้หมด แล้วล้างหม้อให้แม่ด้วยนะ" ฮือๆ แม่ก็ด้วยเหรอ? T^T



ชั้นจำใจลงมือโซ้ยสุกี้(วิญญาณ)สารพัดเนื้อกับผัก พร้อมกับสะอื้นไปด้วย ฮึกๆ สุกี้หม้อนี้เค็มจัง T^T (กะแค่อดกินยังร้องด้วย ตะกละจิงๆ) แม่นะแม่ ไม่เรียกเลย เจ้าน้องสาวยังพอว่า ตาปีศาจนั่นยังอยู่ไหมเนี่ย จะหลอกน้องสาวไปเผาเป็นเถ้าเลยคนแรก ฮือๆ T-T สุกี้รอบ 3 เดือนของชั้น กลายเป็นสุกี้ผักรวม แถมยังต้องล้างหม้ออีก ยังจะซวยกว่านี้ไหมเนี่ย T-T