หัวใจใต้เมฆ

วันหนึ่งฉันก้าวขึ้นจากเรือบนผืนแม่น้ำ 

เพื่อเข้าไปทำงานในโรงแรมแห่งหนึ่ง

รถคันยาวปักธงจากสถานทูตประเทศที่คนรู้น้อยอย่างฉันก็ไม่รู้จัก

เลี้ยวเข้ามาจอดเทียบทางเดินที่ฉันกำลังจะข้าม

ฉันหยุดเท้าไว้ทัน เดินอ้อมรถคันนั้น แต่ก็อดเหลียวกลับไปมองอีกครั้งไม่ได้

ไม่มีการเปิดประตู กระจกทึบนั้นก็มองไม่เห็นอะไรด้านในแม้สักนิด

ไม่รู้หรอก ในรถคันนั้นเป็นใคร... มาจากที่ไหน...

แค่ทำให้ฉันนึกถึงเพื่อนคนหนึ่งที่เคยเจอกันในต่างประเทศเมื่อแสนนาน

ว่ากันว่าเขาเป็นเจ้าชายจากหนึ่งทางยุโรปกลาง แต่ก็ดูธรรมดาและร่าเริงไม่ต่างจากเด็กชายคนหนึ่ง

เราใช้เวลาร่วมกับเด็กคนอื่นๆ ในค่ายแค่สองวันกับหนึ่งคืนก่อนแยกย้าย 

แล้วก็ต่างจากกันไปทั้งอย่างนั้น

ทั้งหมดคือสิ่งที่ทำให้เริ่มเขียนเรื่องนี้...

บางครั้ง เราก็แค่เขียน เพราะอยากใช้เวลาร่วมกับคนที่เราเคยพบ จาก และนึกถึง ให้นานขึ้นอีกสักนิด

แต่หมายเหตุ. เรื่องที่เล่ามาทั้งหมดนี้เป็นแค่แรงบันดาลใจ เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ล้วนเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล กลุ่มบุคคล หรือสถานที่ใดจริงอันใดทั้งสิ้น