วิธีสร้างความสุขของอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ

เป็นนักการเมืองหนุ่มหล่อซึ่งเป็นที่จับตามาตลอด หลายคนอาจไม่เคยรู้ว่า ในวิถีชีวิตธรรมดาๆ"อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ” ก็ไม่ถึงกับ “เป็นการเป็นงาน” อย่างในบทบาทนักการเมืองที่เราเห็นๆ อย่างน้อยที่สุดที่คนควรรู้คือ คุณอภิสิทธิ์มิได้คร่ำเคร่ง เคร่งเครียดอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง หรือตลอด 365 วัน ซ้ำมีช่วงเวลาที่เป็นความสุขอันหลากหลายในชีวิต

เขากล่าวถึงวิธีการในการสร้างความสุขให้เกิดขึ้นว่า มีหลายวิธี

“ผมคิดว่าสิ่งสำคัญประการแรกที่จะทำให้คนเรามีความสุขได้ง่ายๆ ก็คือ การให้ความจริงใจกับผู้คนรอบข้าง ที่พูดอย่างนี้เพราะผมเชื่อว่า หากเรามีความจริงใจเป็นพื้นฐาน เราย่อมมีความสบายใจ ซึ่งเกิดจากความบริสุทธิ์ใจ ไม่ต้องมาคอยวิตกกังวลหรือเป็นทุกข์ เพราะคิดที่จะคดโกงหรือมีเล่ห์เหลี่ยมกับใคร ตรงนี้คือการสร้างความสุขให้เกิดขึ้นในใจครับ

ส่วนการสร้างความสุขจากการประกอบอาชีพการงาน สำหรับผมนั้น ไม่ได้หมายถึงความสำเร็จที่คนอื่นวัดจากชื่อเสียง เงินทอง เกียรติยศ หรือบารมีอันได้มาจากการดำรงตำแหน่งใดๆ เป็นหลัก เฉพาะตัวผม การได้รับเลือกตั้งหรือการเป็นรัฐมนตรี ให้ความสุขในแง่ของความภาคภูมิใจที่ประชาชนยอมรับเรา และงานที่เราได้ทำ การได้ทำในสิ่งที่เราเชื่อและทำให้ดีที่สุด ทำให้ผมสบายใจและมีความสุขครับ ส่วนเรื่องความพ่ายแพ้ของพรรคหรืออุปสรรคต่างๆ นั้น ต้องมองให้เป็นเรื่องปกติ และพยายามแก้ไข แต่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เราเครียด หรือสร้างความทุกข์อย่างเกินกว่าเหตุ เพราะถึงวันหนึ่ง แม้เราไม่ได้เป็นนักการเมือง ผมคิดว่าผมก็ยังสามารถเปลี่ยนบทบาทของผมไปเป็นพลเมืองดี ซึ่งพึงกระทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ไม่ก่อปัญหาให้สังคม ผมก็ถือว่าเป็นการกระทำที่ให้ความสุข ความสบายใจได้ไม่แตกต่างกัน

สำหรับการสร้างความสุขให้ผู้อื่น ผมจะตั้งเป้าหมายก่อน โดยพิจารณาว่า ความสุขที่เราหยิบยื่นให้คนอื่น เป็นความสุขในเรื่องอะไร

ถ้าในบทบาทของนักการเมือง ผมถือว่าผมคือตัวแทนของประชาชน แนวคิดหรืออุดมการณ์ที่ผมนำเสนอสำหรับคนที่เขาสนับสนุนเราก็คือ เขาต้องการให้เราไปต่อสู้เป็นปากเป็นเสียงแทน เพราะฉะนั้น การต่อสู้เพื่อความถูกต้อง การผลักดันสิ่งที่เราคิดว่าเป็นประโยชน์ ถ้าเราทำเต็มที่ เราทำให้คนเหล่านั้นมีความเข้าใจ สบายใจว่าเรายังทำเพื่อเขาอยู่ นั่นคือความสุขที่ผมหยิบยื่นให้ในฐานะผู้แทนราษฎร แต่หากเป็นความสุขในรูปแบบที่ต้องทำให้เขาพึงพอใจตลอดเวลา ตามใจเขาโดยไม่คำนึงถึงศีลธรรมและประโยชน์ของคนหมู่มาก ผมคิดว่าคงไม่ใช่การสร้างความสุขให้ผู้อื่นที่ถูกต้อง

ส่วนหนึ่งฟังดูเหมือนเป็นนามธรรม แต่ว่าการทำงานเพื่อส่วนรวมมีหลายอย่างที่ไม่ควรคำนึงถึงแต่ผลประโยชน์ที่เป็นรูปธรรมเพียงอย่างเดียว เพราะหลายครั้ง การทำประโยชน์เพื่อส่วนรวมจะไม่ปรากฏเป็นรูปธรรมทันทีทันใด เช่น การผลักดันให้มีกฎหมายหรือนโยบายการบริหารบางอย่างจะไม่เห็นผลหรือตอบสนองความต้องการของประชาชนแบบทันทีทันใด เนื่องจากสิ่งเหล่านี้ต้องอาศัยรากฐานและองค์ประกอบหลายๆ อย่าง ต่อเมื่อเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่งแล้ว นโยบายเหล่านั้นจึงจะเห็นผลและเป็นประโยชน์ต่อสังคมอย่างแท้จริง

ส่วนกับคนใกล้ตัว เช่น ครอบครัวหรือเพื่อนฝูง สิ่งสำคัญที่สุดในการสร้างความสุขให้แก่พวกเขาก็คือ ความจริงใจและการทุ่มเทในกรอบที่เหมาะสม เป็นกันเอง ทำตัวสบายๆ อย่างเวลาอยู่กับลูกๆ ผมจะทำให้เขามีความรู้สึกว่า เราคือเพื่อนคนหนึ่งนะ เวลามีปัญหาเขาจะได้กล้าเข้ามาปรึกษา ไม่มีความลับปิดบังกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีที่เราจะปฏิบัติต่อเขา และช่วยให้เรารู้จักและเข้าใจลูกของเราอย่างถ่องแท้ด้วย กับเพื่อนก็เป็นอย่างนี้

ความสุขของผมจึงเกิดจากการผสมผสานของหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่าง มาจากทั้งความพึงพอใจ ภาคภูมิใจ ผมไม่ได้เน้นเพียงจุดใดจุดหนึ่ง เพราะฉะนั้น ความสุขที่ดีที่สุดของผมก็คือ ความพอดีและความสมดุลในชีวิต ซึ่งไม่ใช่ความสะดวกสบายทางร่างกายที่ได้มาจากวัตถุ การที่ผมค้นพบตนเอง ได้ทำในสิ่งที่รักและใฝ่ฝัน การประสบความสำเร็จในชีวิตแต่ละช่วง จนกระทั่งแต่งงานมีครอบครัว ได้ทุ่มเทให้กับบุคคลอันเป็นที่รักอย่างเต็มที่และดีที่สุด สิ่งเหล่านี้ล้วนประกอบกันเป็นความสุขของผม

ส่วนการจะสร้างความสุขให้เกิดขึ้นกับตนเองได้นั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เราไม่ควรไปคิดว่าตัวเราเองจะต้องมีความสุขเหมือนใคร เพราะคนเราไม่เหมือนกัน ดีที่สุดคือค้นพบตัวเอง แล้วเรียนรู้ว่าอะไรคือจุดอ่อน อะไรคือจุดแข็งของตัวเราเอง แล้วนำมาพัฒนาต่อให้เกิดประโยชน์ ทั้งกับตัวเองและผู้อื่น สิ่งไหนเป็นจุดอ่อนก็ยอมรับ ปรับปรุง หากไม่สามารถแก้ไขได้ก็ต้องรู้ว่า เป็นสิ่งที่เราต้องยอมรับทั้งเหตุและผลที่อาจเกิดขึ้นตามมา”

คุณอภิสิทธิ์ย้ำในที่สุดว่า หลักการสำคัญข้อหนึ่งในการดำเนินชีวิตให้มีความสุขก็คือ

“อย่าไปยึดติดอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หาความพอดีให้พบ แค่นี้ก็มีความสุขแล้วครับ!!”

.............................................................