ขี้แตก...ขี้แตน

ลำดับตอนที่ #1 : ยิ้มแฉ่ง 1

   ไอ้หนุ่มนายหนึ่งหลงป่าอยู่นาน ในที่สุดเขาก็ไปเจอบ้านกลางป่าหลังหนึ่ง หลังจากเคาะประตูเขาก็พบกับเจ้าของบ้านซึ่งเป็นชายแก่ชาวจีนเครายาว
“ผมหลงทางน่ะครับ” ไอ้หนุ่มโอดครวญ “ขอผมพักด้วยสักคืนนะครับ”
“ได้” ชายแก่ตอบ “แต่มีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง ถ้าเจ้าแตะต้องลูกสาวข้าแม้เพียงปลายเล็บ เจ้าจะต้องพบกับการลงทัณฑ์ ซึ่งร้ายกาจที่สุด 3 สิ่ง”
ไอ้หนุ่มรับคำ
ก่อนอาหารค่ำ ลูกสาวเจ้าของบ้านก็ลงมาจากห้องนอน เธอเป็นสาวน้อยหน้าตาสะสวยแถมยังหุ่นดีอีกต่างหาก และแน่นอน เนื่องจากเธอไม่มีโอกาสเจอหนุ่มๆมากนัก เธอจึงปิ๊งไอ้หนุ่มทันทีและแอบมองเขาตลอดมื้อค่ำนั้น ไอ้หนุ่มก็เช่นเดียวกัน แต่เนื่องจากไอ้หนุ่มยังจำคำเตือนของชายแก่ได้ เขาจึงต้องทำไม่สนใจเธอถึงแม้จะรู้สึกเสียดายมากก็ตาม
ในคืนนั้นเอง ไอ้หนุ่มไม่อาจทนทานต่อความเย้ายวนใจของสาวน้อยนางนั้นได้ เขาจึงแอบไปเคาะประตูห้องเธอ ตลอดคืนนั้นไอ้หนุ่มพยายามทำทุกอย่างอย่างระมัดระวังและเงียบเชียบที่สุดเพื่อที่ชายแก่เจ้าของบ้านจะไม่ตื่นขึ้นมา จนเกือบรุ่งเช้าเขาจึงคลานกลับไปยังห้องของตนเองอย่างเหนื่อยอ่อนแต่เปี่ยมด้วยความสุข

เขาตื่นขึ้นในตอนสายรู้สึกถึงแรงกดทับบนหน้าอก เมื่อลืมตาขึ้นเขาพบหินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งวางทับอยู่บนหน้าอกพร้อมกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งเขียนว่า
“การลงทัณฑ์อย่างที่ 1: หินใหญ่บนหน้าอก”
“อืม... หมูจริงๆ” ไอ้หนุ่มคิดในใจ “ถ้าไอ้นี่เป็นเรื่องที่ร้ายกาจที่สุดของตาแก่นั่น ดูท่าเราจะสบายใจได้เลย”
เขายกก้อนหินขึ้น เดินไปที่หน้าต่างแล้วทุ่มมันออกไป ในขณะนั้นเองเขาก็เห็นกระดาษแผ่นที่สองติดอยู่ที่หน้าต่าง
“การลงทัณฑ์อย่างที่ 2: หินผูกไว้กับอัณฑะข้างซ้าย”
ด้วยความตกใจเขาก้มมองลงไป พบว่าเชือกเกือบจะตึงแล้ว เขาตัดสินใจฉับพลันว่ากระดูกหักสักสองสามชิ้นยังดีกว่าถูกตอน เขาจึงกระโดดตามหินลงไป
ขณะที่กำลังร่วงหล่นลงไปเขาก็เห็นกระดาษแผ่นที่สามอยู่ที่พื้นเขียนตัวโตเบ้อเริ่มว่า
“การลงทัณฑ์อย่างที่ 3: อัณฑะข้างขวาผูกติดกับขาเตียง”