ทำยังไงดีเมื่อผมเสพติดการฆ่าคนไปซะแล้ว

 "มันผิดด้วยหรือ... ถ้าเราอยากจะฆ่าคนน่ะ"

|

|

|

 วันนั้น... ใช่วันนั้น... วันนั้นเป็นวันที่ทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนตลอดกาล...

 ไม่มีใครรู้เลยว่าในชีวิตของเราจะเจอกับเรื่องอะไรบ้างไม่มีเลย บางวันอาจจะเป็นวันที่ดีบางวันอาจจะเป็นวันที่เลวร้าย แต่ใน "วันนั้น" ของผม... ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงดี....

 ไม่รู้ว่ามันดี... หรือแย่กันแน่นะ...? แต่ที่แน่ๆมันเปลี่ยนผม มันเปลี่ยนขยะไร้ค่าแบบผมให้กลายเป็นคนที่สดใสและมีความสุขได้ในทุกวันๆอย่างไม่น่าเชื่อและผม...

ก็ชอบมันสุดๆเลยล่ะ~

 "อ่า... มากันแล้วสินะ... นี้มัน... มาได้แค่นี้เองเหรอ? ทั้งๆที่อยากจะฆ่ามากกว่านี้แท้ๆ เธอยังจ้องมองผมอยู่ไหมนะ..."

 เสียงของรถตำรวจกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เด็กหนุ่มได้ยื่นมือพยายามที่จะคว้าสิ่งที่อยู่บนท้องฟ้าแต่ว่ามันก็คงทำได้เพียงในจินตนาการของตนเพียงอย่างเดียว... 

 "มีคนๆนึ่ง... ที่ผมอยากฆ่ามากๆ... อยากฆ่าตั้งแต่ที่ทุกอย่างมันเกิดขึ้น..."

 เด็กหนุ่มหยิบมีดขึ้นมา เขาได้จ้องมองมันและภาพในอดีตต่างๆได้หวนคืนย้อนกลับมาตั้งแต่วันแรกที่เขาได้ข้ามเส้นจนถึงเวลา ณ ปัจจุบัน

 เด็กหนุ่มกำมีดแน่น มีดที่เต็มไปด้วนเลือดสีแดงของมนุษย์มากมายและกลิ่นคาวเลือดที่ส่งกลิ่นไปทั่วบริเวณ สายตาของเด็กหนุ่มที่จ้องมองมีดได้เปร่งประกายระยิบระยับและภายในส่วนลึกของนัยน์ตากลับมีความว่างเปล่าและความโศกเศร้าอยู่ 

 "ใช่แล้วล่ะ... คนๆนึ่งที่ผมอยากฆ่า... คนๆนี้ที่ผมอยากให้เขาได้ตาย... ผมรู้แล้วล่ะ..."

 ทันใดนั้นเองเด็กหนุ่มก็!

.....

....?