ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เด็กวัด
"โยมภาิน..ไปอาบน้ำให้เสร็แล้วมาิน้าวินปลาที่นี่นะ เี๋ยวหลวพ่อะให้เ็วั่วยหาให้ิน "
ภาินวาสายามอรอบๆุิ ้วยวามไม่เยินับสถานที่แบบนี้"รับหลวพ่อ อบุมารับ"
ภาินล่าวบ็หยิบถุเสื้อผ้าเินออไปทำภาริส่วนัวนเสร็แล้วเินลับมาในุิหลวพ่อ
"อ่าวมาแล้วหรอโยมภาิน มาเ้ามาิน้าวินปลา่อน อ่อเห็นหนูารินบอโยมปวหัว มาิน้าวให้เสร็่อนแล้ว่อยินยา เสร็แล้ว็ไปนอนพัผ่อนนะโยม หลวพ่อะให้ไอ้้อนพาไปส่ที่ห้อที่เรียมไว้แล้ว"
ภาินรู้สึาบึ้ปิิในใและสสัยหลายๆอย่าแ่ยัไม่ล้าเอ่ยปาถามอะไร เารู้สึอบอุ่นใและรู้สึปลอภัยเหมือนอยู่ใล้ๆุพ่ออเา
"รับหลวพ่อ ผมออบุท่านมาอย่าสูที่ให้วาม่วยเหลือผมนะรับ"
"ไม่เป็นไร เราเิเป็นมนุษย์้อ่วยเหลือเผื่อแผ่ัน เป็นสิ่ที่ีามนะโยม แถมไุ้ศลผลบุอบแทนเราอี้วย"
หลวพ่อล่าวบพร้อมับยิ้มให้ำลัใ ส่วนนายภาิน็้มลหยิบ้อนิน้าว
"อบใมานะเ้า้อนที่่วยูแลโยมภาินให้หลวพ่อ อยู่้วยัน็รัันั่พี่น้อมิรภาพที่ี่อัน อย่วยเหลือันและันและอยบอสอนานให้ับโยมภาินเา้วยนะ
อย่าทะเลาะันนะ"
"อรับหลวพ่อ ระผมะแลเป็นอย่าีรับหลวพ่อ" นาย้อนล่าวบ็หันไปยิ้มให้ภาิน
"ภาินินเยอะๆนะ"้อนหันไปพูุย้วย
"รับุ้อน"
"โอ้โห ไม่้อเรียุ็ไ้ ผมไม่มียศาอะไร เราือเพื่อนัน"
ภาินิน้าวเสร็ ็หยิบยาแ้ปวมาิน ส่วน้อนพาภาินไปห้อล้าานและแนะนำสถานที่่าๆให้ับเา พร้อมพาเ้าที่พั
"นี่ือห้ออพวเรานะ เราอยู่ันที่นี่นะ นายนอนับเราไ้ ีว่านอนในศาลา้าทา ฮ่าๆๆ"
้อนแวภาินพร้อมับหัวเราะ
...."วันนี้เราะไม่ถามอะไรนายนะ เพราะหลวพ่อสั่ไว้ห้ามรบวนนาย และให้นายนอนพัผ่อนมาๆ"
"เอ่อ..ผมนอนมาหลายวันแล้วรับ "
"แ่นาย้อพัผ่อนนะ อย่าทำให้หลวพ่อเป็นห่วสิ อ่ะเราเรียมที่นอนให้นายละ นอนรนี้แล่ะนละมุมเลย ส่วนเราะนอนเป็นเพื่อน อ่านหนัสือ"
"หนัสืออะไรหรือ้อน"
"หนัสือเรียนธรรมะน่ะ"
"เป็นยัไหรือ ผมไม่เยอ่าน"
"เอาไว้นาย้อไ้เรียนอยู่แล้วล่ะ เพราะเ็วัทุน้อเรียน"
พอไ้ยินำว่าเ็วั ทำให้ภาินยิ่สสัยและสนใอย่ามา
"เ็วัืออะไรหรือนาย้อน"
้อนไ้ยินภาินถามประโยนี้ยิ่ทำให้เายิ่ว่าอี
"ถามรินายภาิน นายไม่รู้ัเ็วัริๆหรือ มัวไปอยู่ไหนมา"
"ผมเยไ้ยินนะ แ่ไม่รู้้อเป็นยัไ หรือารที่ไ้อยู่ในวั..เาึเรียว่าเ็วั"
"อืม..มันมีหลายำแหน่น่ะนที่อยู่ในวัเา็ไม่ไ้เรียทุนว่าเป็นเ็วั บานอยู่มาั้แ่เ็็เรียเ็วั ส่วนผมอยู่มาหลายปี อายุ็พอๆับนาย ผม็ือเ็วั เพราะผมเป็นนรมา เหมือนหมาวันั่นแล่ะ ฮ่าๆ"
นาย้อนเป็นนลอารม์ีไม่ีเรียสับีวิ เาึมัิพูาะเล้นลๆวนให้ำ แ่นายภาินลับไม่ำเพราะในหัวมีแ่ำถามและวามสสัย
"..อะไรอยู่นายภาิน ูทำหน้าเ้าสิ"
"อื่ม..นายบอว่านายเป็นนร เหมือนผมไหมเรียว่านร?"
"แล้วนายไร้าิามิรไหมล่ะ ไร้บ้านที่อยู่อาศัย ็นั่นแล่ะนรที่เ้ามาอยู่ินทำานในวั"
ยิ่นาย้อนพูยิ่ทำให้นายภาินนึภาพาม ภาพในอี็ผุึ้นมาในหัว าที่เาทะเราะับอาทรพลและถูรอบทำร้าย ทำให้ภาินปวหัวมาทันที ภาินยมือสอ้าประบศรีษะ
้อนใรีบถาม เป็นอะไรนายภาิน มีโรประำัวหรอ ้อนุิึ้นมา้วยวามลืมัวว่าหลวพ่ออไว้ไม่ให้ัถามและรบวนเา
"มาๆโทษทีนะเพื่อน รีบนอนเถอะ เราะอ่านหนัเรียนและ ื่นมาเราะพาลไปินออร่อยๆนะ"
ภาินพยัหน้าแล้วเอนัวนอน
"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น