ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
ตอนที่ 3
ข้อมือของแพรนภัสถูกกระชากลงสู่ที่นอนอีกครั้ง แล้วร่างหนาของตฤณกรก็ตวัดคร่อมร่างบาง เค้าจะทำร้ายเธออีกแล้วเหรอนี่ แพรนภัสได้แต่ร้องในใจ สองมือของชายหนุ่มลูบไล้ไปทั่วร่าง แต่คราวนี้เป็นไปอย่างอ่อนโยนมากขึ้น แต่ถึงกระนั้น ร่องรอยจากการกระทำครั้งแรก ก็ทำให้แพรนภัสต้องครางออกมาอย่างเจ็บปวด เมื่อชายหนุ่มได้สัมผัสบริเวณนั้น ทั้งริมฝีปาก และสองมือได้ร่วมกันทำหน้าที่อย่างลงตัว สร้างความสุขให้กับตฤณกรอย่างมาก แม้ว่า...ความสัมพันธ์ครั้งนี้จะเกิดจากความแค้น ช่วงเวลาหนึ่งที่แพรนภัสรับรู้ถึงการเกร็งของชายหน่มก่อนที่เค้าจะทรุดตัวลงนอนข้างๆ ก่อนที่จะหลับลงไป
เมื่อรับรู้ถึงการหายใจที่ทอดยาวสม่ำเสมอ แพรนภัสค่อยๆ ยกแขนแข็ลแรงที่พาดเอวเธออยู่ออกอย่างช้าๆ ด้วยกลัวว่าชายหนุ่มจะตื่นขึ้นมาทำร้ายเธออีกครั้ง แพรนภัสพยายามพาร่างที่ไร้เรียวแรงไปยังห้องพัก เมื่อไปถึงหญิงสาวก็เปิดน้ำรดตัว สองมือถูไปต่มร่างกายแรงๆ เพื่อจะลบความเลวร้ายจากชายหนุ่ม แต่เธอก็ต้องร้องออกมา เมื่อไปโดนรอยช้ำที่ตฤณกรได้สร้างไว้จากเหตุการณ์เมื่อครู่
\"โอ๊ย ! นี่คุณเป็นคนหรือซาตานกันแน่นะ คุณตฤณกร\" แพรนภัสร้องออกมาอย่างอัดอั้น
ด้านตฤณกร เมื่อเริ่มรู้สึกตัวสองมือก็พยายามความหาร่างนุ่ม แต่สิ่งที่พบคือความว่างเปล่า จึงลุกขึ้นสะบัดศีรษะไล่ความงัวเงีย พลางคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา เค้าปฏิเสธไม่ได้ว่าถึงแม้แพรนภัสจะเป็นลูกของคนที่ฆ่าพ่อเค้า แต่การมีสัมพันธ์ก็ทำให้เค้ามีความสุข
\"ไม่ใช่แค่เธอหรอกแพรนภัส ผู้หญิงทุกคนก็สร้างความสุขให้ฉันได้\" ตฤณกรพยายามปฏิเสธกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยเลือดสองสามจุดบนที่นอน สิ่งที่เห็นทำเอาชายหนุ่มชาวาบ นี่เค้าทำร้ายหล่อนขนาดนี้เลยหรือนี่ ทั้งที่ปกติเค้าก็เป็นคนให้เกียรติผู้หญิงมาตลอด
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ชายหนุ่มจึงลงไปที่ห้องอาหาร เมือ่ไม่พบแพรนภัสจึงหันไปถามแม่บ้าน ความจริงแล้วตฤณกรอยากให้นางอยู่เฉยๆ มากว่า แต่นางไม่ยอม ด้วยอยากดูแลชายหนุ่มที่นางรักเหมือนลูกแท้
\"แพรล่ะครับป้า\"
\"หนูแพรยังไม่ลงมาเลยลูก เดี๋ยวป้าให้เด็กขึ้นไปตามให้นะ\"
\"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปตามเธอเอง\"
\"คุณหนู อย่ารุนแรงกับเธอนักนะคะ ถึงยังไงหนูแพรเธอก็เป็นผู้หญิง\"
\"ผมจะพยายามครับ\" ชายหนุ่มกล่าวก่อนที่จะลุกจากเก้าอี้ไปยังห้องพักของหญิงสาวที่อยู่ตรงข้ามห้องของเขา
*****************************************************
ก๊อก ก๊อก
\"เข้ามาได้ค่ะ ป้าดวง แพรไม่ได้ล็อค\" แพรนภัสเอ่ยออกม่ทั้งที่ยังนอนหลับตาอยู่บนเตียง
\"จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน เพราะขี้เกียจอย่างนี้น่ะซี ถึงต้องโกงเค้ากิน\" เสียงที่ตอบกลับมาไม่ใช่เสียงของป้าดวงอย่างทีหญิงสาวคิด แต่ป็นเสียงที่เธอได้ยินแล้วถึงกับสะดุ้ง
\"คุณจะเอายังไงกับฉันอีกแค่นี้ยัไงไม่สาแก่ใจรึยังไง\"
\"แคนี้ยังน้อยนักกับสิ่งที่พวกคุณทำกับผม \"
\"แล้วทำไมคุณถึงไม่ฆ่าฉันเลยล่ะ\" หญิงสาวร้องออกไปอย่างอัดอั้น
\"ผมไม่ให้คุณตายง่ายๆ หรอก พวกคุณจะต้องเจ็บกว่าผมหลายร้อยเท่า\" ชายหนุ่มกล่าวกับหญิงสาวก่อนที่จะพูดขึ้นว่า
\"ลงไปกินข้าว ผมให้เวลาคุณ 15 นาที\"
\"ทำไมฉันต้องทำตามที่คุณบอกด้วยไม่ทราบ\" แพรนภัสถามยียวนอย่างคนที่ไม่ยอมแพ้
\"จะไปอาบเองดีๆ หรือจะให้ผมอาบให้\" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวตรงหน้า ทำเอาแพรนภัสสปริงตัวออกมาจากที่นอนกลัวเค้าจะทำอย่างที่พูด
\"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันตามลงไป\" เธอพูดลิ้นระรัวก่อนที่จะวิ่งเข้าห้องน้ำมายืนสงบสติอารมณ์หน้ากระจกบานใหญ่ อีตาบ้าเอ๋ย เอาแต่ใจชะมัด
**************************************************
15 นาทีต่อมา
\"นึกว่าจะต้องขึ้นไปอาบให้ซะแล้ว กว่าจะยุรยาตรลงมาได้\" ชายหนู่มประชดเมื่อเห็นหญิงสาวเดินลงมาจากบันได
\"อีตาแก่ ขี้บ่น! \"
\"บ่นอะไร\" ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าทำปากขมุบขมิบ
\"ป่าว จะทานก็รีบๆทานซะสิ\"
\"เธอไม่มิสิทธิ์มาพูดกับฉันแบบนี้ จำไว้ว่าเธอเป็นแค่นางบำเรอของฉัน\" สิ้นเสียง แพรนภัสก็หันมาจ้องชายหนุ่มตาลุกวาว
\"ทำไม โกรธเหรอ ดี ยิ่งเธอกับพ่อเธอเจ็บมากเท่าไร ฉันก็ยิ่งสะใจมากเท่านั้น\"
\"คุณมันป่าเถื่อน แล้วก็เลวที่สุด\"
\"ก็คงจะน้อยกว่าพ่อขงเธอที่โกลได้แม้แต่เพื่อนของตัวเอง\"
แพรนภัสลุกจากเก้าอี้ หวังจะไปให้พ้นจากตฤณกร
\"นั่งลง แพรนภัส\" ชายหนุ่มสั่ง แต่ไม่เป็นผลเมื่อเธอยังคงเดินออกไป
\"ถ้าคุณยังไม่กลับมานั่ง ผมจะจับคุณนั้งเอง ต่อให้ต้องมัดผมก็จะทำ\" คำพูดของชายหนุ่มได้ผล แพรนภัสเดินกระแทกเท้าต้องกลับมานั่งที่เดิม
\"รอผมจนกว่าจะกินข้าวเสร็จ\"
เธอนังรอสักพัก ชายตรงหน้าก็ทานหมด จึงหันมาสังเธอที่นั่งหน้างอ
\"ไปส่งผมที่รถ\" เธอจึงเดินตามเค้ามาเรื่อยๆ เมื่อมาถึง ตฤณกรก็หันไปสั่งให้หญิงสาวทำในสิ่งที่ไม่คาดคิด
\"จูบผมซี\"
\"จะบ้าเหรอไงคุณตฤณกร ตรงนี้นีนะ คุณไม่อายแต่ฉันอาย\"
\"ผมสั่ง คุณต้องทำ\"
และไม่ทันที่หญิงสาวจะตั้งตัว ริมฝีปากนุ่มของเธอก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากของชายหนุ่ม เค้าจูบเธอเนิ่นนานจยเธอเกือบจะสำลักลมหายใจของตัวเอง และเมื่อเค้าถอนริมฝีปากออก ก็ทำเอาเธอถึงกับหน้าแดง แต่ชายหนุ่มกลับเดินขึ้นรถเฉย ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
************************************************
Doraeyui says : เห็นบอกว่าตอนเก่าๆ สั้นไป ตอนที่ 4 จะให้ยาวกว่านี้นะคะ ตอนที่ 3 นี้เอาแค่นี้ก่อนน้าแบบว่า แต่งไม่ทันค่ะ ยิ่งช่วงนี้เรียนหนักเหมือนกัน
พบกันใหม่ตอนที่ 4 วันจันทร์นะคะ เสาร์-อาทิตย์นี้ต้องไปต่างจังหวัดค่ะ
ขอโทษด้วยนะคะ
ข้อมือของแพรนภัสถูกกระชากลงสู่ที่นอนอีกครั้ง แล้วร่างหนาของตฤณกรก็ตวัดคร่อมร่างบาง เค้าจะทำร้ายเธออีกแล้วเหรอนี่ แพรนภัสได้แต่ร้องในใจ สองมือของชายหนุ่มลูบไล้ไปทั่วร่าง แต่คราวนี้เป็นไปอย่างอ่อนโยนมากขึ้น แต่ถึงกระนั้น ร่องรอยจากการกระทำครั้งแรก ก็ทำให้แพรนภัสต้องครางออกมาอย่างเจ็บปวด เมื่อชายหนุ่มได้สัมผัสบริเวณนั้น ทั้งริมฝีปาก และสองมือได้ร่วมกันทำหน้าที่อย่างลงตัว สร้างความสุขให้กับตฤณกรอย่างมาก แม้ว่า...ความสัมพันธ์ครั้งนี้จะเกิดจากความแค้น ช่วงเวลาหนึ่งที่แพรนภัสรับรู้ถึงการเกร็งของชายหน่มก่อนที่เค้าจะทรุดตัวลงนอนข้างๆ ก่อนที่จะหลับลงไป
เมื่อรับรู้ถึงการหายใจที่ทอดยาวสม่ำเสมอ แพรนภัสค่อยๆ ยกแขนแข็ลแรงที่พาดเอวเธออยู่ออกอย่างช้าๆ ด้วยกลัวว่าชายหนุ่มจะตื่นขึ้นมาทำร้ายเธออีกครั้ง แพรนภัสพยายามพาร่างที่ไร้เรียวแรงไปยังห้องพัก เมื่อไปถึงหญิงสาวก็เปิดน้ำรดตัว สองมือถูไปต่มร่างกายแรงๆ เพื่อจะลบความเลวร้ายจากชายหนุ่ม แต่เธอก็ต้องร้องออกมา เมื่อไปโดนรอยช้ำที่ตฤณกรได้สร้างไว้จากเหตุการณ์เมื่อครู่
\"โอ๊ย ! นี่คุณเป็นคนหรือซาตานกันแน่นะ คุณตฤณกร\" แพรนภัสร้องออกมาอย่างอัดอั้น
ด้านตฤณกร เมื่อเริ่มรู้สึกตัวสองมือก็พยายามความหาร่างนุ่ม แต่สิ่งที่พบคือความว่างเปล่า จึงลุกขึ้นสะบัดศีรษะไล่ความงัวเงีย พลางคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา เค้าปฏิเสธไม่ได้ว่าถึงแม้แพรนภัสจะเป็นลูกของคนที่ฆ่าพ่อเค้า แต่การมีสัมพันธ์ก็ทำให้เค้ามีความสุข
\"ไม่ใช่แค่เธอหรอกแพรนภัส ผู้หญิงทุกคนก็สร้างความสุขให้ฉันได้\" ตฤณกรพยายามปฏิเสธกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยเลือดสองสามจุดบนที่นอน สิ่งที่เห็นทำเอาชายหนุ่มชาวาบ นี่เค้าทำร้ายหล่อนขนาดนี้เลยหรือนี่ ทั้งที่ปกติเค้าก็เป็นคนให้เกียรติผู้หญิงมาตลอด
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ชายหนุ่มจึงลงไปที่ห้องอาหาร เมือ่ไม่พบแพรนภัสจึงหันไปถามแม่บ้าน ความจริงแล้วตฤณกรอยากให้นางอยู่เฉยๆ มากว่า แต่นางไม่ยอม ด้วยอยากดูแลชายหนุ่มที่นางรักเหมือนลูกแท้
\"แพรล่ะครับป้า\"
\"หนูแพรยังไม่ลงมาเลยลูก เดี๋ยวป้าให้เด็กขึ้นไปตามให้นะ\"
\"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปตามเธอเอง\"
\"คุณหนู อย่ารุนแรงกับเธอนักนะคะ ถึงยังไงหนูแพรเธอก็เป็นผู้หญิง\"
\"ผมจะพยายามครับ\" ชายหนุ่มกล่าวก่อนที่จะลุกจากเก้าอี้ไปยังห้องพักของหญิงสาวที่อยู่ตรงข้ามห้องของเขา
*****************************************************
ก๊อก ก๊อก
\"เข้ามาได้ค่ะ ป้าดวง แพรไม่ได้ล็อค\" แพรนภัสเอ่ยออกม่ทั้งที่ยังนอนหลับตาอยู่บนเตียง
\"จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน เพราะขี้เกียจอย่างนี้น่ะซี ถึงต้องโกงเค้ากิน\" เสียงที่ตอบกลับมาไม่ใช่เสียงของป้าดวงอย่างทีหญิงสาวคิด แต่ป็นเสียงที่เธอได้ยินแล้วถึงกับสะดุ้ง
\"คุณจะเอายังไงกับฉันอีกแค่นี้ยัไงไม่สาแก่ใจรึยังไง\"
\"แคนี้ยังน้อยนักกับสิ่งที่พวกคุณทำกับผม \"
\"แล้วทำไมคุณถึงไม่ฆ่าฉันเลยล่ะ\" หญิงสาวร้องออกไปอย่างอัดอั้น
\"ผมไม่ให้คุณตายง่ายๆ หรอก พวกคุณจะต้องเจ็บกว่าผมหลายร้อยเท่า\" ชายหนุ่มกล่าวกับหญิงสาวก่อนที่จะพูดขึ้นว่า
\"ลงไปกินข้าว ผมให้เวลาคุณ 15 นาที\"
\"ทำไมฉันต้องทำตามที่คุณบอกด้วยไม่ทราบ\" แพรนภัสถามยียวนอย่างคนที่ไม่ยอมแพ้
\"จะไปอาบเองดีๆ หรือจะให้ผมอาบให้\" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวตรงหน้า ทำเอาแพรนภัสสปริงตัวออกมาจากที่นอนกลัวเค้าจะทำอย่างที่พูด
\"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันตามลงไป\" เธอพูดลิ้นระรัวก่อนที่จะวิ่งเข้าห้องน้ำมายืนสงบสติอารมณ์หน้ากระจกบานใหญ่ อีตาบ้าเอ๋ย เอาแต่ใจชะมัด
**************************************************
15 นาทีต่อมา
\"นึกว่าจะต้องขึ้นไปอาบให้ซะแล้ว กว่าจะยุรยาตรลงมาได้\" ชายหนู่มประชดเมื่อเห็นหญิงสาวเดินลงมาจากบันได
\"อีตาแก่ ขี้บ่น! \"
\"บ่นอะไร\" ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าทำปากขมุบขมิบ
\"ป่าว จะทานก็รีบๆทานซะสิ\"
\"เธอไม่มิสิทธิ์มาพูดกับฉันแบบนี้ จำไว้ว่าเธอเป็นแค่นางบำเรอของฉัน\" สิ้นเสียง แพรนภัสก็หันมาจ้องชายหนุ่มตาลุกวาว
\"ทำไม โกรธเหรอ ดี ยิ่งเธอกับพ่อเธอเจ็บมากเท่าไร ฉันก็ยิ่งสะใจมากเท่านั้น\"
\"คุณมันป่าเถื่อน แล้วก็เลวที่สุด\"
\"ก็คงจะน้อยกว่าพ่อขงเธอที่โกลได้แม้แต่เพื่อนของตัวเอง\"
แพรนภัสลุกจากเก้าอี้ หวังจะไปให้พ้นจากตฤณกร
\"นั่งลง แพรนภัส\" ชายหนุ่มสั่ง แต่ไม่เป็นผลเมื่อเธอยังคงเดินออกไป
\"ถ้าคุณยังไม่กลับมานั่ง ผมจะจับคุณนั้งเอง ต่อให้ต้องมัดผมก็จะทำ\" คำพูดของชายหนุ่มได้ผล แพรนภัสเดินกระแทกเท้าต้องกลับมานั่งที่เดิม
\"รอผมจนกว่าจะกินข้าวเสร็จ\"
เธอนังรอสักพัก ชายตรงหน้าก็ทานหมด จึงหันมาสังเธอที่นั่งหน้างอ
\"ไปส่งผมที่รถ\" เธอจึงเดินตามเค้ามาเรื่อยๆ เมื่อมาถึง ตฤณกรก็หันไปสั่งให้หญิงสาวทำในสิ่งที่ไม่คาดคิด
\"จูบผมซี\"
\"จะบ้าเหรอไงคุณตฤณกร ตรงนี้นีนะ คุณไม่อายแต่ฉันอาย\"
\"ผมสั่ง คุณต้องทำ\"
และไม่ทันที่หญิงสาวจะตั้งตัว ริมฝีปากนุ่มของเธอก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากของชายหนุ่ม เค้าจูบเธอเนิ่นนานจยเธอเกือบจะสำลักลมหายใจของตัวเอง และเมื่อเค้าถอนริมฝีปากออก ก็ทำเอาเธอถึงกับหน้าแดง แต่ชายหนุ่มกลับเดินขึ้นรถเฉย ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
************************************************
Doraeyui says : เห็นบอกว่าตอนเก่าๆ สั้นไป ตอนที่ 4 จะให้ยาวกว่านี้นะคะ ตอนที่ 3 นี้เอาแค่นี้ก่อนน้าแบบว่า แต่งไม่ทันค่ะ ยิ่งช่วงนี้เรียนหนักเหมือนกัน
พบกันใหม่ตอนที่ 4 วันจันทร์นะคะ เสาร์-อาทิตย์นี้ต้องไปต่างจังหวัดค่ะ
ขอโทษด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น