ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
ณ บ้านเหมราช (ที่จริงต้องเรียกว่าคฤหาสน์มากกว่า เพราะบ้านหลังนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยหินอ่อนทั้งหลัง ตกแต่งด้วยอุปกรณ์หรูหรา และทันสมัย บนเนื้อที่ราว 10 ไร่ บ่งบอถึงฐานะของเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี)
ตฤณกรเดินนำหญิงสาวเข้าบ้าน แล้วแม่บ้านที่ชายหนุ่มนั้นนุบถือเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งก็ออกมาต้อนรับ
\"ป้าช่วยพาคุณแพรนภัสไปห้องที่เตรียมไว้\" ชายหนุ่มหันไปบอกกับแม่บ้าน
\"เชิญค่ะ คุณผู้หญิง\" นางหันไปบอกกัยหญิงสาว แต่เสียงของตฤณกรก็ดังขึ้น
\"ไม่ต้องเรียกคุณผู้หญิง เพราะเธอเป็นแค่นางบำเรอของผม บอกทุกคนด้วย\"
สิ้นเสียงตฤณกร แม่บ้านก็หันมามองด้วยสายตาเห็นใจ แต่คำพูดของเขาทำเอาแพรนภัสถึงกับหน้าชา
\"ทำไมคุณไม่ให้เกียรติฉันบ้างนะ\" สิ่งที่คิดได้แต่เก็บไว้ในใจ หาได้เปล่งออกมาไม่ หญิงสาวได้แค่เดินตามแม่บ้านที่ทราบชื่อภายหลังว่า \"ดวงใจ\"
\"ถึงแล้วค่ะ คุณแพรนภัส เข้าไปดูซีคะ ว่าถูกใจรึเปล่า\" นางกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
\"ป้าเรียกหนูว่าแพรเฉยๆ เถอะค่ะ อีกอย่างหนูเป็นแค่นางบำเรอของคุณหนูของป้า คงไม่มีสิทธิ์เลือกหรอกค่ะ ว่าถูกใจหรือเปล่า\" หญิงสาวกล่าเสียงเครือ
\"โถ แม่คุณ รับกรรมที่ได้ก่อแท้ๆ\" นางว่าพลางลูบศีรษะแพรนภัสด้วยความสงสาร
\"ป้าทราบเรื่องนี้ด้วยเหรอ ค่ะ พอจะเล่าให้หนูฟังได้มั้ยคะ\"
\"ก็พอจะทราบบ้างจ๊ะ ป้าเลี้ยงคุณหนูมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ตอนที่คุณท่านล้มละลายจนต้องยิงตัวตาย คุณหนูเธอพึ่ง 7 ขวบ ก็บังเอิญเข้าไปพบศพคุณท่านก็ตกใจร้องไห้เสียงดัง ต่อมาคุณผู้หญิงก็เสียชีวิตเพราะตรอมใจ ตอนนั้คุณหนูเธอน่าสงสารมากขาดทั้งพ่อ ขาดทั้งแม่ หลังจากนั้น คุณหนูก็กลายเป็นเด็กเงียบเหงา ไม่ยอมคุยกับใคร ไม่ยอมคบใครเป็นเพื่อนสนิท นอกจากคุณกรพงษ์เท่านั้น เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อเลี้ยงดูป้า และเพื่อวันนี้ จนกระทั่งเธอมายืนบนจุดสูงสุด อย่าโกรธเธอเลยนะคะ เธอเจ็บมาตลอด ยอมๆ เธอหน่อย อีกอย่างหนูแพรเองจะได้ไต้องเจ็บมากด้วย\"
\"ขอบคุณนะคะป้า แพรจะอดทน อย่างน้อยก็เพื่อสิ่งที่พ่อแพรได้ทำกับเค้าไว้\" หญิงสาวกล่าวเมื่อฟังจบ
\"ถ้าอย้างนั้น ป้าไปก่อนนะลูกมีอะไรก็บอกป้าได้ คิดซะว่าป้าเป็นป้าของหนูอีกคน\"
\"ขอบคุณค่ะป้า\" แพรนภัสกล่าวอย่างจริงใจ อย่างน้อยตอนที่เธออยู่ที่นี่ เธอก็ยังมีป้าดวงที่เข้าใจเธอ มันทำให้เธอมีแรงจะสู้กับความแค้ในใจเค้า
ทางด้านตฤณกร ชายหนุ่มที่ประสบความสำเร็จเป็นที่หมายปองของหญิงสาวน้อย ใหญ่มากมาย กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ วันที่เค้ามีอำอาจมากพอที่จะล้มนักธุรกิจอย่าง \"อลงกต วัชรบดินทร์\" ได้ เค้าต้องทนกับสิ่งต่างๆ มากมาย แทนที่เค้าจะมีความสุข เค้ากลับต้องมานั่งคิดถึงสิงต่างที่เค้าได้ทำลงไปในวันนี้
เค้าใจร้ายเกินไปรึป่าว ไม่หรอกมันก็สาสมแล้วกัยคนที่โกงพ่อเค้า
แต่แพรนภัสเธอไม่รู้เรื่องด้วยเลยนะ
ไม่หรอก มันต้องโดนทั้งคู่นั่นแหละ
\"โอ๊ย ปวดหัวโว้ย\" ตฤณกรกระดกเหล้าเข้าปากราวกับน้ำเปล่า
ยิงกินยิ่งเมา ภาพต่างๆ ในวัยเด็กพรั่งพรูเข้ามา ภาพของพ่อเค้านอนตายจมกองเลือด มือถือปืนจ่อขมับของตัวเอง ภาพของแม่ที่นอนซมอยู่บนเตียงเพราะตรอมใจ ยิ่งคิดตฤณกรก็ยิ่งแค้น ชายหนุ่มพยายามดื่มเหล้าเพื่อให้ลืม แต่จนแล้วจนรอด ภาพในวัยเด็กที่เงียบเหงา ภาพที่เค้าถูกเพื่อนๆ ล้อว่าพ่อล้มละลาย
\"อลงกต แกจะต้องรับกรรรมที่ก่อไว้\"
แพรนภัสที่ออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเรียกความสดชื่น เธอถึงกับสะดุ้ง ด้วยไม่คิดว่าจะพบชายหนุ่มนั่งอยู่บนเตียง
\"คุณตฤณกร คุณเข้ามาได้ยังไง\"
\"นี่มันบ้านของผม ผมจะมาเข้าออกห้องไหนก็ได้\" เสียงอ้อแอ้ พูดไม่ชัดทำให้หญิงสาวทราบว่าชายหนุ่มตรงหน้าดื่มแอลกฮอลล์ เธอจึงคิดจะใช้น้ำเย็นเข้าลูบ ด้วยรู้ว่า คนเมามักขาดสติ แล้วยิ่งเค้าเกลียดเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เธอยิ่งต้องใจเย็น
\"คุณเมาแล้ว กลับไปนอนเถอะ\"
\"ม้าย คุณรู้มั้นเพราะพ่อคุณ พ่อผมถึงตาย พวกคุณต้องชดใช้\"
\"ฉันขอโทษ คุณไปพักผ่อนนะค......\" ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ ข้อมือก็ถูกกระชากอย่างแรง จนทำให้เธอล้มลงบนเตียง
\"ปล่อยนะ คุณตฤณกร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้\"
\"ไม่ พวกคุณต้องชดใช้ อย่างสาสม\"
แพรนภัสทั้งดิ้น ทั้งเตะ จนสุดแรง แต่ผู้หญิงอย่างเธอ มีหรือที่จะสู้แรงชายหนุ่มที่กำลังเมาได้ แล้วเธอก็พ่ายแพ้ให้กับชายหนุ่มตรงหน้า เมื่อรู้สึกตัวเธอจึงค่อยลุกขึ้นหวังจะไปให้ไกลชายหนุ่มที่ทำร้ายเธอเมื่อครู่ แต่แล้ว.............
********************************************************************************
Dorae : ตอนที่ 2 แล้วนะคะ อ่านแล้วก็ช่วยเมนท์ หน่อนะคะ
แล้วพรุ่งนี้มาพบกับตอนที่ 3 น้า
ณ บ้านเหมราช (ที่จริงต้องเรียกว่าคฤหาสน์มากกว่า เพราะบ้านหลังนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยหินอ่อนทั้งหลัง ตกแต่งด้วยอุปกรณ์หรูหรา และทันสมัย บนเนื้อที่ราว 10 ไร่ บ่งบอถึงฐานะของเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี)
ตฤณกรเดินนำหญิงสาวเข้าบ้าน แล้วแม่บ้านที่ชายหนุ่มนั้นนุบถือเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งก็ออกมาต้อนรับ
\"ป้าช่วยพาคุณแพรนภัสไปห้องที่เตรียมไว้\" ชายหนุ่มหันไปบอกกับแม่บ้าน
\"เชิญค่ะ คุณผู้หญิง\" นางหันไปบอกกัยหญิงสาว แต่เสียงของตฤณกรก็ดังขึ้น
\"ไม่ต้องเรียกคุณผู้หญิง เพราะเธอเป็นแค่นางบำเรอของผม บอกทุกคนด้วย\"
สิ้นเสียงตฤณกร แม่บ้านก็หันมามองด้วยสายตาเห็นใจ แต่คำพูดของเขาทำเอาแพรนภัสถึงกับหน้าชา
\"ทำไมคุณไม่ให้เกียรติฉันบ้างนะ\" สิ่งที่คิดได้แต่เก็บไว้ในใจ หาได้เปล่งออกมาไม่ หญิงสาวได้แค่เดินตามแม่บ้านที่ทราบชื่อภายหลังว่า \"ดวงใจ\"
\"ถึงแล้วค่ะ คุณแพรนภัส เข้าไปดูซีคะ ว่าถูกใจรึเปล่า\" นางกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
\"ป้าเรียกหนูว่าแพรเฉยๆ เถอะค่ะ อีกอย่างหนูเป็นแค่นางบำเรอของคุณหนูของป้า คงไม่มีสิทธิ์เลือกหรอกค่ะ ว่าถูกใจหรือเปล่า\" หญิงสาวกล่าเสียงเครือ
\"โถ แม่คุณ รับกรรมที่ได้ก่อแท้ๆ\" นางว่าพลางลูบศีรษะแพรนภัสด้วยความสงสาร
\"ป้าทราบเรื่องนี้ด้วยเหรอ ค่ะ พอจะเล่าให้หนูฟังได้มั้ยคะ\"
\"ก็พอจะทราบบ้างจ๊ะ ป้าเลี้ยงคุณหนูมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ตอนที่คุณท่านล้มละลายจนต้องยิงตัวตาย คุณหนูเธอพึ่ง 7 ขวบ ก็บังเอิญเข้าไปพบศพคุณท่านก็ตกใจร้องไห้เสียงดัง ต่อมาคุณผู้หญิงก็เสียชีวิตเพราะตรอมใจ ตอนนั้คุณหนูเธอน่าสงสารมากขาดทั้งพ่อ ขาดทั้งแม่ หลังจากนั้น คุณหนูก็กลายเป็นเด็กเงียบเหงา ไม่ยอมคุยกับใคร ไม่ยอมคบใครเป็นเพื่อนสนิท นอกจากคุณกรพงษ์เท่านั้น เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อเลี้ยงดูป้า และเพื่อวันนี้ จนกระทั่งเธอมายืนบนจุดสูงสุด อย่าโกรธเธอเลยนะคะ เธอเจ็บมาตลอด ยอมๆ เธอหน่อย อีกอย่างหนูแพรเองจะได้ไต้องเจ็บมากด้วย\"
\"ขอบคุณนะคะป้า แพรจะอดทน อย่างน้อยก็เพื่อสิ่งที่พ่อแพรได้ทำกับเค้าไว้\" หญิงสาวกล่าวเมื่อฟังจบ
\"ถ้าอย้างนั้น ป้าไปก่อนนะลูกมีอะไรก็บอกป้าได้ คิดซะว่าป้าเป็นป้าของหนูอีกคน\"
\"ขอบคุณค่ะป้า\" แพรนภัสกล่าวอย่างจริงใจ อย่างน้อยตอนที่เธออยู่ที่นี่ เธอก็ยังมีป้าดวงที่เข้าใจเธอ มันทำให้เธอมีแรงจะสู้กับความแค้ในใจเค้า
ทางด้านตฤณกร ชายหนุ่มที่ประสบความสำเร็จเป็นที่หมายปองของหญิงสาวน้อย ใหญ่มากมาย กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ วันที่เค้ามีอำอาจมากพอที่จะล้มนักธุรกิจอย่าง \"อลงกต วัชรบดินทร์\" ได้ เค้าต้องทนกับสิ่งต่างๆ มากมาย แทนที่เค้าจะมีความสุข เค้ากลับต้องมานั่งคิดถึงสิงต่างที่เค้าได้ทำลงไปในวันนี้
เค้าใจร้ายเกินไปรึป่าว ไม่หรอกมันก็สาสมแล้วกัยคนที่โกงพ่อเค้า
แต่แพรนภัสเธอไม่รู้เรื่องด้วยเลยนะ
ไม่หรอก มันต้องโดนทั้งคู่นั่นแหละ
\"โอ๊ย ปวดหัวโว้ย\" ตฤณกรกระดกเหล้าเข้าปากราวกับน้ำเปล่า
ยิงกินยิ่งเมา ภาพต่างๆ ในวัยเด็กพรั่งพรูเข้ามา ภาพของพ่อเค้านอนตายจมกองเลือด มือถือปืนจ่อขมับของตัวเอง ภาพของแม่ที่นอนซมอยู่บนเตียงเพราะตรอมใจ ยิ่งคิดตฤณกรก็ยิ่งแค้น ชายหนุ่มพยายามดื่มเหล้าเพื่อให้ลืม แต่จนแล้วจนรอด ภาพในวัยเด็กที่เงียบเหงา ภาพที่เค้าถูกเพื่อนๆ ล้อว่าพ่อล้มละลาย
\"อลงกต แกจะต้องรับกรรรมที่ก่อไว้\"
แพรนภัสที่ออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเรียกความสดชื่น เธอถึงกับสะดุ้ง ด้วยไม่คิดว่าจะพบชายหนุ่มนั่งอยู่บนเตียง
\"คุณตฤณกร คุณเข้ามาได้ยังไง\"
\"นี่มันบ้านของผม ผมจะมาเข้าออกห้องไหนก็ได้\" เสียงอ้อแอ้ พูดไม่ชัดทำให้หญิงสาวทราบว่าชายหนุ่มตรงหน้าดื่มแอลกฮอลล์ เธอจึงคิดจะใช้น้ำเย็นเข้าลูบ ด้วยรู้ว่า คนเมามักขาดสติ แล้วยิ่งเค้าเกลียดเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เธอยิ่งต้องใจเย็น
\"คุณเมาแล้ว กลับไปนอนเถอะ\"
\"ม้าย คุณรู้มั้นเพราะพ่อคุณ พ่อผมถึงตาย พวกคุณต้องชดใช้\"
\"ฉันขอโทษ คุณไปพักผ่อนนะค......\" ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ ข้อมือก็ถูกกระชากอย่างแรง จนทำให้เธอล้มลงบนเตียง
\"ปล่อยนะ คุณตฤณกร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้\"
\"ไม่ พวกคุณต้องชดใช้ อย่างสาสม\"
แพรนภัสทั้งดิ้น ทั้งเตะ จนสุดแรง แต่ผู้หญิงอย่างเธอ มีหรือที่จะสู้แรงชายหนุ่มที่กำลังเมาได้ แล้วเธอก็พ่ายแพ้ให้กับชายหนุ่มตรงหน้า เมื่อรู้สึกตัวเธอจึงค่อยลุกขึ้นหวังจะไปให้ไกลชายหนุ่มที่ทำร้ายเธอเมื่อครู่ แต่แล้ว.............
********************************************************************************
Dorae : ตอนที่ 2 แล้วนะคะ อ่านแล้วก็ช่วยเมนท์ หน่อนะคะ
แล้วพรุ่งนี้มาพบกับตอนที่ 3 น้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น