คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : บทลงโทษ # 2
่อ่า อ่านันวนไปเนอะ ฝนทั้ืน เ้านี้็ยั
แ้่าวหน่อยนึ อนนี้ำลัทำป่ะ เี๋ยวทุอย่าเรียบร้อย ะเปิพรีเล่ม ป๋าออสันนะะ ส่วน E-book มีแน่นอน่ะอาะเป็นหลัทำเล่มเสร็เนอะ ไรท์ะมาแ้เป็นระยะ ๆ นะะ
รัป๋าแอแฟนป๋าไว้นะะ
ที่รูปโล
ฝาิามเพเ้า้วยนะัวเอ ^^
ร่าแร่เลื่อนไหวอีรั้อย่านุ่มนวลและมุ่มั่น เมื่อไม่อา้านทานแรปรารถนาภายในายไ้อี่อไป ออสินยืายึ้นหลัเหยียร ุเ่ายับเ้าไป้อนสะโพอนาม ับสอาเรียวให้พาไว้ที่ไหล่หนา้มมอวามวามามอหิสาวอย่าเ็มา ที่อนนี้ำลัถูวามโอฬารอเาทัทายอย่าึั
สัมผัสอย่ามีั้นเิและุมพิที่แสน่ำออเาปลุเร้าอารม์ในายสาวให้ระเิระเิอีรั้
ร่าามอรสาอ่อนยวบราวับี้ผึ้ถูไฟรน
รออยให้นุมเมนำพาวามแ็แร่แห่วามเป็นายรลบนวามอ่อนนุ่มอหิสาว
แ่ทว่าวามสุรหน้าลับไว่ว้าไ้ไม่่ายเมื่อ
"ะ เ็บ"
ร่าามส่เสียประท้ว้วยวามเ็บปว สอมือน้อยผลัอแร่อเาให้ออห่า
ออสินะัเล็น้อยไม่นึแปลใเลยสันิว่าทำไมเธอถึยัเ็บอยู่เพราะนาอเาไม่น้อยเลยสันิ
ายหนุ่มยอมยับายออห่าเพื่อับสอาเรียวออาหัวไหล่หนาไปวาไว้แนบลำัว
เพื่อที่มันะไ้เลื่อนไหวอย่าอิสระ รสารู้สึผ่อนลายว่าท่าเมื่อรู่มา
"อย่าเร็นะทูนหัว
ปล่อยัวามสบาย" เสียนุ่มทุ้มปลอบัอยู่้าหู
มือให่้าหนึ่ลูบไล้เรือนผมนุ่มสลวยอเธออย่าเบามือ
รสารู้สึถึวามอ่อนหวานที่ายหนุ่มมอบให้ รั้นี้ไม่เหมือนับทุรั้
รั้นี้มันแ่าออไป รั้นี้เธอรู้สึไ้ถึวามอ่อนโยน ทะนุถนอมาเา
ออสินมอบุมพิให้เธออีรั้ เป็นุมพิที่นุ่มนวลอ่อนหวานที่สุที่เธอเยไ้รับ
อนนี้สมออรสามึน สับสนับรสสัมผัสที่ายหนุ่มมอบให้ เธอวระ่อ้านเา
แ่นแล้วนรอเธอ็ไม่สามารถทำอย่าที่ใิไ้
เธอลับอบสนอรับสัมผัสอันวาบหวิวที่เามอบให้้วยวามเ็มใ
เมื่อปลุเร้าอารม์้วยวามอ่อนโยนนนใ้ร่าแร่ลายวามหวาหวั่น
ร่าหนาึยืายึ้นในท่าุเ่า
้มลสำรวทั่วร่าาม่อนะไปบลที่ใบหน้าสวยหวาน
ที่อนนี้วาหวาน่ำราวับอยู่ในห้วฝัน
ออสินสบาับวาู่าม่อนะนำวามแ็แร่รแนบลบนวามเนียนนุ่มอายสาว
"อื้อ" เสียร้อยาว
พร้อมับร่าบาที่ผวาเฮือเมื่อถูวามแ็แร่แห่วามเป็นายรีลึเ้าไปในาย
ออสินพยายามบัับายให้เินหน้าไปอย่า้า ๆ
แ่่าลำบายาเย็นและทรมานเหลือเินในวามรู้สึอเาอนนี้
"โอว" ายหนุ่มรา
ปลายเล็บอรสาิลบนไหล่หนาอย่าพยายามสะั้นอารม์หวาม
ารเลื่อนไหวเริ่มึ้นอีรั้ อย่าเบา ๆ ้า ๆ เ็มไป้วยวามนุ่มนวล
แ่วามรัึภายในายสาวผสมับลิ่นหอมอ่อน ๆ
และเสียราสะท้านอหิสาวทำให้ายหนุ่มไม่สามารถรัษาวามรุนแรออารม์ปรารถนาไว้ไ้อย่าที่ใ้อาร
วรรรสาส่เสียรวราออมาามัหวะที่ถูระแทใส่
นระับวามเร็วอยู่ในัหวะสม่ำเสมอ วามปวร้าวในอนแร็แปรเปลี่ยนเป็นวามเสียว่าน
สุสัน์ไ้อย่าน่าแปลใ
ทำไมรั้นี้เธอถึรู้สึมีวามสุับิรรมรัอเาในรั้นี้เป็นำถามที่เธอไม่มีำอบ
ร่าบาปรือามอแผอแร่ที่เลื่อนไหวึ้นลในัหวะที่หนัหน่วและรุนแรึ้นเรื่อย
ๆ ท่อนแนแร่ที่เธอับอยู่เร็เม็ลอเวลา
ใบหน้าหล่อเหลาอเาอนนี้บิเบี้ยวเหมือนเ้าัวำลัทรมานอย่าแสนสาหัส
รสาเลื่อนมือ้าหนึ่ึ้นไปลูบไล้ใบหน้าสาอย่าเบามือ
ออสินบรามแน่นเป็นสันนูนนรสารู้สึใ
่อนที่มือหนาอเาะว้ามือบาอเธอไปูบหนั ๆ สอสายาประสานัน้วยไฟปรารถนาที่ลุโน
่อนที่สะโพหนาะยับเป็นัหวะเน้น ๆ ิ่อันหลายรั้
ร่าบาส่เสียราไม่เป็นสรรพ
เธอหอบหายใหนั ๆ
่อนะแอ่นายึ้นอบรับแรระแทาร่าแร่ที่ระแทใส่ไม่ยั้
่อนะประท้ว้วยเสียร่ำร้อที่แ่าารั้ไหน ๆ
เมื่อร่าบาำลัรับรู้ถึารแระายอไฟอารม์ อย่าสุรั้ รุนแร
และเสียว่าน
เมื่อวามเลื่อนไหวอันุเือเหลือเพียวามสบนิ่
เมื่อวามร้อนแรั่ไฟเผาเหลือเพียวามนุ่มนวลอ่อนไหววามรู้สึนึิมามายที่ปลิวหายไปาสมอ็ืนลับมา
ร่าหนาที่เหยียายแ็้า หมอบายลมาบร่าบา
่อนะฝัมูโ่สูมวามหอมละมุนเหนือเนินออวบ
ร่าแร่พลิายลมานอน้าร่าบา่อนะึรั้เธอเ้าสู่อ้อมอ
ูบหน้าผามน้วยวามรู้สึหวแหน
ร่าบาอรสาที่หมแรปรือาึ้นมามอใบหน้าหล่อเ้มอเา่อนะพยายามยันายลุึ้น
%%%%%%%%%%%%%%%%
นี่ือบทลโทษอป๋าเรา แ่ ๆ ๆ อย่าให้ป๋าินแบนน๊าาาา ไรท์ว่าป๋าไม่อบแน่ ๆ แฮ่ ๆ นัอ่าน็เ่นัน
%%%%%%%%%%%%%%%%
อให้สนุับารอ่านนะะ
รัาใ อแน่น ๆ สิปาัน - ลันา
ความคิดเห็น