คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : ป่วย
อัพ่ะ อัพ สวัสีวันหยุ ที่ไรท์ไม่ไ้หยุ ยัทำาน อย่า่อเนื่อ เฮ้อออออออออ
แ้ัน่อนน้อ
ั้แ่วันนี้ไป ไรท์ะมาอัพทุวัน ันทร์ - ศุร์ เนอะ อย่าเพิ่โรธันนะ ะเอ อย่าที่บอเรื่อยัแ่ไม่บ ไรท์็พยายามยัน ๆ เพื่อะไ้มีมาอัพให้อ่านันเนอะ อนนี้็ปั่น ๆ เือบะ 80 % แล้ว่ะ อำลัใให้ไร์้วย ฮึบ ฮึบ ^^
รัป๋า อบป๋า หรือแม้ว่าะเลียป๋า แอ Fav. ป๋าไว้่ะทุน ฮ่า ๆ
ที่รูปเลยนะัวเอ อิอิ
"่ะุไบรอัน
ันำลัเินทา่ะ ิว่าน่าะทัน่ะ ไ้่ะ"
เธอรับำ่อนะหันไปบอนับเพื่อเปลี่ยนเส้นทา
เนื่อาไบรอันโทรบอให้เธอเ้าร่วมประุมผู้ถือหุ้นเบลลาิโอาสิโนพร้อมับออสินใน่วบ่าย
ทำให้รสา้อเินทาไปพบเาที่โรแรมามที่ไบรอันบอทันที
"ไหวไหมรับุรสา"
ไบรอันถาม้วยวามเป็นห่วเมื่อเห็นสภาพอหิสาวที่เปียม่อล่อม่อแล่อย่าับลูหมาน้ำมา็ไม่ปาน
ออสินมอเธอ้วยหาา ่อนะเินเ้าห้อประุมไปโยไม่ทัทายเธอสัำ
"เอ่อ ไหว่ะ
รสาอเ้าห้อน้ำสัรู่นะะ เี๋ยวามเ้าไป่ะ" รสาบอไบรอัน่อนะเินเลี่ยไปอีทาเพื่อเ้าห้อน้ำัารัวเอให้อยู่ในสภาพที่เรียบร้อยที่สุเท่าที่ะทำไ้
รสาเอ๊ย วันแร็ูไม่ืเลย
เธอพูับัวเอเมื่อมอสภาพัวเอในระพลาส่ายหน้า
่อนะนึถึท่าทีอออสินทีู่ไม่สนใเธอเลย็รู้สึใแป้วึ้นมาอย่าบอไม่ถูเธอัารัวเออย่ารวเร็ว
แล้วเินเ้าห้อประุมทันที
ารประุมผ่านไปอย่าเื่อ้าเพราะมีหลายเรื่อหลายวาระที่้อัาร
และำเนินาร รวมถึ้อรายานวามืบหน้าในเรื่อ่า ๆ ้วย
รสารายละเอียในสมุอย่ารวเร็ว สายาเริ่มพร่าเลือนเมื่ออาารปวหัวเริ่มเล่นานเธอเป็นระลอ
เสื้อผ้าที่เปียื้นปะทะับวามเย็นอเรื่อปรับอาาศภายในห้อประุมทำให้ร่าบาห่อไหล่้วยวามหนาว
ไบรอันลอบสัเรสาเป็นระยะ ๆ ้วยวามเป็นห่วเพราะูท่าทาแล้วรสาไม่สบายแน่ ๆ
ใบหน้าอเธอีเียว ริมฝีปาบาีเผือ ่อนะลอบมอผู้เป็นนายที่ไม่มีทีท่าว่าะสนใหิสาวเลยสันิ
"ุรสา"
ไบรอันรีบเ้าไปประอร่าบาที่วนเะล้ม
เมื่อผู้ร่วมประุมนอื่นเินออาห้อประุมไปหมแล้ว
"รสา !"
ออสินถลันเ้ามารับร่าบาาไบรอันทันทีเมื่อเห็นว่าเธอหมสิไปแล้ว
"ไบรอันโทรามหมอให้ไปที่เพนเฮ้าส์"
เาสั่นสนิท่อนะอุ้มร่าบาอรสารไปที่รถทันที
ระหว่าทาที่นั่รถลับเาอร่าบาอรสาไว้ลอเวลาวาสีสนิมายแววเป็นห่วอย่าปิไว้ไม่มิ
"หนาว ... หนาว ันหนาว" รสาเหมือนนละเมอ ร่าบาัวสั่นัน ฟันระทบันเสียัึ ๆ เพราะอาารไ้ึ้น ่อนะุัวหาออุ่นอายหนุ่มโยไม่รู้ัว
"อทนหน่อยนะรสา
เี๋ยว็ถึแล้ว"
เาบอเธอเสียเบาพลาระับวแนอเธอให้แน่นึ้นหวัให้ไอร้อนาายแร่อเาะ่วยบรรเทาวามหนาวเหน็บให้เธอไ้
เมื่อถึเพนท์เฮ้าส์ออสินอุ้มร่าบาอรสารไปยัห้อนอนทันที
เาัารเปลี่ยนุให้เธอ่อนะอนุาให้หมอเ้ามาูอาาร
"หมอียาลไ้ให้่อนเบื้อ้นนะรับ
และะให้ยาไว้รับประทาน่ออี" หมอหนุ่มบอ่อนะียาให้รสา
"ืนนี้หาไ้ยัไม่ล ให้ทานยาลไ้้ำไ้ทุสี่ั่วโมนะรับ"
หมอหนุ่มบอ่อนะอัวลับ
ออสินมอร่าบาที่นอนหลับอยู่บนเีย้วยพิษไ้้วยสายาที่ยาะอ่านออ
ใบหน้าามอนนี้ีเียว ริมฝีปาอิ่มสีแระเรื่ออเธออนนี้แห้ผา
เาถอนหายใ่อนะลูบหน้าัวเอ ึผ้าห่มึ้นลุมร่าบาอเธอไว้
่อนะออไปามแม่บ้านเ้ามาูแลเธอ่อ
"แม่ ! น้ำมน์
! ไม่นะ ! ฮือ ๆ"
รสาละเมอเสียั ใบหน้าีเียวส่ายไปมา น้ำารินไหล มือบาไว่ว้าไปในอาาศ
ทั้ ๆ ที่เ้าัวยัหลับาพริ้ม ออสินใื่น่อนะึร่าบาอเธอมาอเอาไว้
"รสา ! รสา
!" เาเย่าร่าบาให้รู้สึัว รสาไม่ลืมา
แ่ร่าบาลับุัวเ้าหาออุ่นอเาโยไม่รู้ัว ัวเธอร้อนี๋
ออสินัสินใปลุให้เธอื่นึ้นมาทานยา
"อบุนะะ"
เธอบอเาเสียเบาหวิว่อนะล้มัวลนอน
โยไม่สนใสันิว่าออสินะนอนรไหน
ออสินยิ้มน้อย ๆ
่อนะมอร่าบาที่อนนี้หลับไปแล้วสัเไ้าลมหายใอเธอที่เป็นัหวะสม่ำเสมอ
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
หึ ! ป๋ามอ้วยหาาหรา !! ะใร้ายไ้สัเท่าไหร่ัน ะอยู 55555555 ทีใรทีมันเนอะ อิป๋า อย่าให้รสาอเ๊เอาืนบ้าล่ะ หึหึ
อให้มีวามสุับารอ่านนะะ เอันวันันทร์นะะทุน
รันะุ๊บ ุ๊บ ><
สิปาัน - ลันา
ความคิดเห็น