คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Ep.1/3
“อย่าิมาไปเลย่ะ” อิยาหันไปยิ้มเยือนให้อีฝ่ายพร้อมับพูให้เธอสบายใ
“นั่นน่ะสิะ ิันิว่าท่านประธานไม่ใร้ายนานั้นแน่ ๆ” เลาอปรเมศเอ่ยน้ำเสียมีวามหวันิ ๆ อิยาไ้แ่ยิ้มให้โยไม่พูอะไร
“ุปรเมศะ ไม่้อัวลเรื่อนั้นหรอนะะ วันนี้ันิว่าุไม่มีสมาธิทำาน่อแน่ ๆ ลาพัผ่อนไปพัสมอ ให้สบายใ่อนีไหมะ” อิยาแนะนำ่อนะส่ยิ้มให้อีฝ่าย
“เอ่อ … ็ีเหมือนันนะรับ ท่านประธานทำเอาผมัวลไปหม” ปรเมศเห็น้วย่อนะหันไปสั่านไว้ับเลาแล้วว้าระเป๋าเินออาห้อไปทันที
“เอ่อ ุอิยาะว่าแ่ท่านประธานะไม่ไล่ผอ.ออริ ๆ ใ่ไหมะ” เลาอปรเมศเอ่ยถามอีรั้้วยสีหน้าเป็นัวล และอิยา็ไ้แ่ยิ้มให้เธอเ่นเิม
“สวัสี่ะ ิันอิยาเลาอท่านประธานนะะ ่วยให้นมายโ๊ะอผอ.ปรเมศออไปให้้วย่ะ แล้ว่วยแุ้ปรเมศ้วยนะะ ท่านประธานอยาให้ทุอย่าเรียบร้อยภายในวันนี้่ะ อบุมา่ะ” อิยาวาสาย่อนะหันมายิ้มให้ับเลาอปรเมศ แล้วเินออไปทันที
“เรียบร้อยีนะรับ” ิภพเอ่ยถามเมื่อเห็นอิยาเินเ้ามา พร้อมับาแฟ
“เรียบร้อยี่ะ นี่เป็นเอสารสัาที่ฝ่ายหมายแ้ไให้เรียบร้อยแล้ว่ะ เอ่อ … ท่านประธานะบ่ายนี้ไม่มีาราานอะไรแล้ว ิันอออไปทำธุระไ้ไหมะ” อิยาเอ่ยออนุา เพราะธุระที่ว่าือารเอาเิน้อนที่เธอเพิ่ะายรถไ้ไปปิหนี้ ริ ๆ รถันนั้นิภพื้อให้เธอเป็นราวัลที่เธอทุ่มเทให้ับารทำาน แ่ิไปิมาแล้วเธอินับารใ้รถไฟฟ้า นั่แท็ี่มาว่า ึัสินในำรถไปายเพื่อนำเินมาใ้หนี้ให้ับรอบรัว
“ามสบายรับ” ิภพเอ่ย่อนะหันไปหยิบแฟ้มเอสารมาเปิอ่าน่อ
“อบุ่ะ” อิยาบอพร้อมรอยยิ้ม ่อนะเินออไปอย่าอารม์ี
หลัาที่อิยาำระหนี้เรียบร้อยแล้วเธอ็ริ่ลับอนโทันที เพื่อลมือพิมพ์หนัสือลาออเรียมยื่นให้ับิภพในวันพรุ่นี้นั่นเอ เสร็สัที เธอิ่อนะลุึ้นบิี้เียปิโน๊บุ๊แล้วเ้านอน้วยวามสบายใ ปลแอัวเอาาน่อานี้เธอะไ้มีีวิเป็นอัวเอบ้า ไม่น่าเื่อว่าเธอะทุ่มเทให้ับานนอายุเือบะสามสิบอยู่รอมร่อ
“นี่ือาราานอท่านประธานวันนี้่ะ” อิยาเินเ้ามาพร้อมับยื่นไอแพให้ับิภพ
“อืม … หลัาทานมื้อเที่ยับุหวัแล้ว ผมอยาใหุ้พานับสิบไปเอผมที่บ้านุย่า” ายหนุ่มรับไอแพมาูาราาน่อนะสั่านให้ับเลานสนิท
“รับทราบ่ะ แ่อาะ้าหน่อยนะะเพราะุนับสิบ้อเรียนเปียโนนถึบ่ายสอ” อิยาบอ่อนะ่อย ๆ ยื่นหมายลาออที่เธอั้ใแน่วแน่แล้วว่าะแ้ให้เาทราบในวันนี้
“อะไร” ิภพเอ่ยถามายหนุ่มหยิบอหมายสีาวสะอาาึ้นมาเปิู ่อนะ่อย ๆ วามันลามเิม เาถอนหายใออมา “ทำไมุถึอยาะลาอออิยา” เาเอ่ยถามเลานสนิทพร้อมับ้อหน้าอีฝ่ายอย่ารออยำอบ
“ันแ่รู้สึว่ามันถึุอิ่มัวแล้ว่ะ อีอย่าันเอ็อยาออไปทำในสิ่ที่อยาทำ” อิยาอบพร้อมรอยยิ้ม เธอมัะมีรอยยิ้มประับบนใบหน้าเสมอไม่ว่าสถานาร์อนนั้นะเป็นอย่าไร็ามรอยยิ้มไม่เยเลือนหายไปาใบหน้าหวานอเธอเลย
“แล้วอะไรือสิ่ทีุ่อยาทำ” ิภพเอ่ยถามทันที
“ัน็ยัไม่รู้เหมือนัน่ะ” เธออบ่อนะระบายยิ้มออมา ท่านประธานเริ่มะลายร่าอีแล้ว อิยาิ
“เราร่วมานันมาี่ปีแล้วนะอิยา” ิพเอ่ยถาม่อนะเอนหลัพิพนัเ้าอี้พร้อมับทอถอนใ
“เือบแปปีแล้ว่ะท่านประธาน” อิยาอบ
“ผมยัไม่อนุมัิ ผมอยาใหุ้ลอไปทบทวนูอีที่อน็แล้วัน เผื่อว่าุะเปลี่ยนใ” ิภพเอ่ย่อนะเ็บหมายลาอออเธอลในลิ้นั เามั่นใว่าไม่มีบริษัทไหนให้เธอไ้มาเท่าเาแน่ ๆ
“ันัสินใมาีแล้ว่ะท่าน และิว่าไม่เปลี่ยนใแล้ว” อิยายืนยัน้วยน้ำเสียหนัแน่น
“ผมยัยืนยันำเิม เิุลับไปทำานไ้ อ่อ ถ้าุอยาพัผ่อน พรุ่นี้ผมอนุาใหุ้ลาานไ้นะรับ” ิภพบอ่อนะหันหลัให้เธอ อิยา้าวถอยหลัแล้ว้อมศีรษะให้ับอีฝ่าย่อนะเินออไปเียบ ๆ โมโหเ่ หิสาวิ่อนะลมือทำานที่้าอยู่่อ
ลับร่าออิยา ิภพ็หยิบหมายลาอออเธอึ้นมาูอีรั้ รั้นี้เาใ้เวลารุ่นิหาเหุผลและแรูใในารลาอออเธออย่าหนัแ่็ไร้ึ่ำอบ นอาไม่ไ้ำอบแล้ว ัวเาเอยัรู้สึโหว ๆ ในอ เธออยู่ับเามานานนานี้อยู่ ๆ ะมาทิ้เาไปแบบนี้ไม่ไ้ … ไม่ไ้เ็า !
“ผมอรายานารประุมที่ประุมับฝ่ายหมายไปเมื่อวาน้วยนะรับ” สมภพที่เินเ้ามาเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
“ไ้เลย่ะ เลาไม่อยู่เหรอะ ผู้อำนวยารถึับ้อเินมาเอเลยแบบนี้” อิยาเอ่ยถาม่อนหยิบรายานารประุมยื่นให้พร้อมรอยยิ้ม
“อยู่รับ แ่ผมอยาออมายืเส้นยืสายสัหน่อย ว่าแ่มื้อเที่ยุเอิ้อไปับท่านประธานไหมรับ” สมภพเอ่ยถาม
“ไม่่ะ” เธออบพร้อมรอยยิ้ม
“ถ้าั้น ผมอัว่อนนะรับ” สมภพบอ่อนะเินเ้าไปในห้อท่านประธาน อิยาไม่ไ้เอ่ยอะไร เธอเพียแ่ยิ้มให้อีฝ่าย่อนะหันไปทำาน่อ
“ว่าเหรอรับุสมภพ” ิภพเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่ำรำแหน่ผู้อำนวยารฝ่ายหมายอบริษัทอยู่ในะนี้
“ไม่ว่า แ่แวะมาเอารายานารประุมับเลาอแ เลยแวะมาทัทายแสัหน่อย เอ๊ะ ! หมายลาอออุเอิเหรอวะ” สมภพเอ่ยถาม้วยวามแปลใเมื่อหยิบึ้นมาู ่อนที่เาะรีบวาไว้เหมือนเิมเมื่อสบเ้าับสายาเย็นาอิภพ
“อืม …” ิภพรับำพร้อมับถอนหายแ่ไม่ไ้พูอะไร่อ
“อะไรทำใหุ้เอิยื่นใบลาออระทันหันแบบนี้วะ” สมภพพูึ้นมาพลาใ้วามิ
“เาให้เหุผลว่าถึุอิ่มัว อยาออไปทำอะไรที่อยาทำ ทุวันนี้ันใ้านเาหนัไปเหรอวะ หรือให้่าอบแทนไม่เป็นที่พอใ ทำานร่วมันมาเือบแปปี อยู่ ๆ ะมายื่นใบลาออแบบนี้ใ้ไ้ที่ไหน” สมภพมอเพื่อนหัวฟัหัวเหวี่ยแล้ว็้อแปลใ ถามว่าใ้านหนัไหมอันนี้อบแบบไม่้อิว่าหนัมา ส่วน่าอบแทน็สมน้ำสมเนื้อ สมภพอบเพื่อนในใ ่อนที่วามิหนึ่ะผุึ้นมาในหัว
“หรือุเอิะลาออไปแ่าน” สมภพให้วามเห็น
“อิยาไม่เยบใร” ิภพบอเสียห้วน
“เอ่อ ็ริเพราะัวิแแทบะยี่สิบสี่ั่วโมะเอาเวลาไหนไปเทับหนุ่ม ๆ” สมภพพูพร้อมับหัวเราะแห้ ๆ “ันว่าแใเย็น ๆ ่อนนะ เอาไว้แลอุยับุเอิอีที บาทีเธออาะเปลี่ยนใ็ไ้” สมภพให้ำลัใ
“อิยายืนยันว่าะไม่เปลี่ยนใ ันมอไม่เห็นเหุผลอะไรที่เธอะลาออเลยสันิ” ิภพพูออมา้วยวามไม่พอใ ึ่เพื่อนสนิทอย่าสมภพเอสัมผัสมันไ้ อาารเหมือนเ็หวอ สมภพิ
¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥
น้อะลาออแย้ววววว น้อเหนื่อยแหละน๊าาาา ท่านประธานให้ทำหลายหน้าที่เินปายยยยย ^^ ฮ่า ๆ
เอันอีทีวันันทร์่า ^^
อบุทุาริามนะะ อให้มีวามสุับารอ่านน๊าาาาา
Sipadan_Lanta
ความคิดเห็น