คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 5-2 รีไรท์
 |
|
"็ทำมาว่าที่ทำอยู่นี่ไ"
เาอบหน้าาเยทำเอารินราอ้าปา้าทันทีไม่ิว่าเาะพูาไม่อ้อม้อมนานี้ "เียบแบบนี้แสอยา"
พูบร่าหนา็โถมัวเ้าหาร่าบาริมฝีปาหยัรอบรอริมฝีบาอเธออีรั้
"อย่านะ อื้อ!"
เสียประท้วอรินราหายเ้าไปในลำอุมพิร้อนแรระพือไปามแรอารม์ปรารถนาอร่าหนา
ร่าบาอรินราิ้นรน ส่ายหน้าหนีารุามอเา
แ่็้านทานไม่อยู่เมื่อร่าายอเธอลับอบสนอนร่าหนาอย่าไม่น่าให้อภัย
"อ่า !"
เลอันโรราเสียในลำออย่าพึพอใ วาหวานปิสนิท
เาสอลิ้นเ้าไปในเรียวปาหวาน
++++++++++++++++++CUT++++++++++++++
"อย่านะ" รินราร้อห้าม
แ่เสียที่เปล่ออมาเบาหวิว สั่นสะท้านามแรอารม์ ่อนะเผลอเปล่เสียรวราออมาอย่าแผ่วเบา
"อืม ... " ร่าบาสั่นสะท้านาม้วยวามไม่ประสา เธอไม่สามารถสะลั้นอารม์วาบหวามที่เิึ้นไ้อี่อไป
ยิ่ถูเาหยอเอิน
+++++++++++++++CUT++++++++++++++++
"อย่า ไ้โปร ปล่อยันเถอะ่ะ อ่า" รินราร้อประท้วเสียสั่นพร่า
+++++++++++++++++++CUT++++++++++++++++++
"อืม..." เธอราเสียระเส่า เลอันโรำรามลั่นในลำอ้วยวามปรารถนาอย่าแรล้า
"อย่าลัวนี
ผมรับรอว่าะถนอมุที่สุ" เาบอเสียพร่า่อนะ ่อย ๆ พรมูบร่าบาอีรั้แล้ว่อย
ๆ ุไร้ออหอมรุ่น ่อนะเลื่อน่ำลมาเรื่อย ๆ สอมือบีบเล้นออวบอย่าเมามัน
"อา ... ุหวานเหลือเินรา ผมทนไม่ไหวแล้ว" เาบอ่อนะเลื่อนใบหน้า่ำลไป
+++++++++++++CUT++++++++++++++
"โอ้ย ! เ็บ ! เอามันออไปนะ !" รินราร้อพร้อมับผวาเฮือ่อนะันร่าแร่ออสุแร
"เี๋ยวมันะีึ้น" เาระิบ่อนะุมพิที่หน้าผามนเป็นารปลอบประโลม
แล้วเลื่อนลมาแะริมฝีปาบามอมเมาเธอ้วยวามวาบหวามาุมพิอย่าที่เธอั้ัวไม่ิ
++++++++++++++CUT+++++++++++++
"เลอันโร ัน ..." รินราเรียื่อเาเสียระเส่า
"อ่า ุวิเศษเหลือเินรา"
เาระิบเสียแหบพร่า ร่าบาสมส่วนอเธอำลัอบสนอเาอย่าน่าเอ็นู เธอร้อนแร้วยวามไร้เียสา
"ัน ... ันไม่ไหวแล้ว ่วยัน
.... รี๊!"
ร่าบาหอบสะท้านเมื่อวามสุหวานล้ำ่อย ๆ าหายลายเป็นวามอ่อนล้า ่อนะผล็อยหลับไปในอ้อมออเาที่ทอายนอนเีย้า วาสีน้ำาลเทาทอมอร่าบาที่นอนัวิออุ่น้วยแววารัใร่หวแหน เธอะเป็นอเานเียวและลอไป
รินรา่อย ๆ ลืมาึ้น่อนะยับัว้วยวามอ่อนล้า
พลาิทบทวนเรื่อราวที่เิึ้น เธอ่อย ๆ ยับัว้า ๆ
อย่าทุลัทุเลลัวว่าเ้าอวแนแ็แรที่โอบเอวเธออนนี้อยู่ะรู้สึัวื่น
และอีสาเหุหนึ่็เพราะอาารเ็บร้าวระบมรส่วนลาอร่าายนั่นเอ ิแล้ว็เ็บใัวเอ
เธอใ้มือบแ้มัวเอเบา ๆ หลายรั้เพื่อเรียสิหลัาที่พยุัวลุนั่ไ้
วาลมโ้อมอใบหน้าหล่อเหลาอเลอันโรที่ยันอนหลับสนิทหายใสม่ำเสมออยู่้า
ๆ ้วยวามรู้สึหลาหลาย ทั้ผิหวั เสียใ และละอายใับสิ่ที่เิึ้น
ยอมรับว่าเหุาร์ที่เิึ้นทั้หมเมื่ออนลาวัน
มันเิาวามยินยอมพร้อมใอเธอเอถึแม้ว่าเธออาะไม่เ็มในัในอนแรแ่เธอ็ยอมให้มันเิึ้น
และ่อานี้เธอับเาะมอหน้าันไ้อย่าไร รินราถามัวเอในใ แ่สุท้าย็ไม่มีำอบ
เธอรู้แ่ว่าอนนี้เธอไม่พร้อมะเผิหน้าับเาอย่าแน่นอน่อนะ่อย ๆ ย่อลาเีย
"ุะไปไหน"
ร่าบาเปลือยเปล่าที่มีผิวาวอมมพูเนียนละเอียุแพรไหมถึับสะุ้โหยเพราะเสียห้าวที่ัมาา้านหลั่อนที่ร่าอเธอะลอยสูึ้นาพื้น
"ว้าย !
ปล่อยันนะ" เธอหวีร้อ้วยวามใ
เลอันโรอุ้มร่าบาลับมาที่เีย่อนะึ้นร่อมแล้วร่าเธอเอาไว้ "เลว !" เธอ่าเาพร้อมทั้ถีบ ทั้ยันร่าหนาให้ออห่า
*******************************
ัออไปเยอะพอสมวร ่ะ ^^
พยายามัอนให้ไ้พอี ะไ้มีอัพให้ทุวัน เนื่อาอนนี้ใล้หมโว้าอัพแล้ว่ะ อบุที่ิามันมาลอนะะ
&&&&&&&&&&&&&&&&&&
ฝาิามเรื่อใหม่้วยนะะ ที่ื่อเรื่อไ้เลย ^^
ไม่พลาหานิยายอัพเท Add. Fav.
ความคิดเห็น