คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“นี่ือาราานอท่านประธานวันนี้่ะ” อิยาเินเ้ามาพร้อมับยื่นไอแพให้ับิภพ
“อืม … หลัาทานมื้อเที่ยับุหวัแล้ว ผมอยาใหุ้พานับสิบไปเอผมที่บ้านุย่า” ายหนุ่มรับไอแพมาูาราาน่อนะสั่านให้ับเลานสนิท
“รับทราบ่ะ แ่อาะ้าหน่อยนะะเพราะุนับสิบ้อเรียนเปียโนนถึบ่ายสอ” อิยาบอ่อนะ่อย ๆ ยื่นหมายลาออที่เธอั้ใแน่วแน่แล้วว่าะแ้ให้เาทราบในวันนี้
“อะไร” ิภพเอ่ยถามายหนุ่มหยิบอหมายสีาวสะอาาึ้นมาเปิู ่อนะ่อย ๆ วามันลามเิม เาถอนหายใออมา “ทำไมุถึอยาะลาอออิยา” เาเอ่ยถามเลานสนิทพร้อมับ้อหน้าอีฝ่ายอย่ารออยำอบ
“ันแ่รู้สึว่ามันถึุอิ่มัวแล้ว่ะ อีอย่าันเอ็อยาออไปทำในสิ่ที่อยาทำ” อิยาอบพร้อมรอยยิ้ม เธอมัะมีรอยยิ้มประับบนใบหน้าเสมอไม่ว่าสถานาร์อนนั้นะเป็นอย่าไร็ามรอยยิ้มไม่เยเลือนหายไปาใบหน้าหวานอเธอเลย
“แล้วอะไรือสิ่ทีุ่อยาทำ” ิภพเอ่ยถามทันที
“ยัไม่รู้เหมือนัน่ะ” เธออบ่อนะระบายยิ้มออมา ท่านประธานเริ่มะลายร่าอีแล้ว อิยาิ
“เราร่วมานันมาี่ปีแล้วนะอิยา” ิพเอ่ยถาม่อนะเอนหลัพิพนัเ้าอี้พร้อมับทอถอนใ
“เือบแปปีแล้ว่ะท่านประธาน” อิยาอบ
“ผมยัไม่อนุมัิ ผมอยาใหุ้ลอไปทบทวนูอีที่อน็แล้วัน เผื่อว่าุะเปลี่ยนใ” ิภพเอ่ย่อนะเ็บหมายลาอออเธอลในลิ้นั เามั่นใว่าไม่มีบริษัทไหนให้เธอไ้มาเท่าเาแน่ ๆ
“ันัสินใมาีแล้ว่ะท่าน และิว่าไม่เปลี่ยนใแล้ว” อิยายืนยัน้วยน้ำเสียหนัแน่น
“ผมยัไม่อนุมัิ เิุลับไปทำานไ้ อ่อ ถ้าุอยาพัผ่อน พรุ่นี้ผมอนุาใหุ้ลาไ้นะรับ” ิภพบอ่อนะหันหลัให้เธออิยา้าวถอยหลัแล้ว้อมศีรษะให้ับอีฝ่าย่อนะเินออไปเียบ ๆ อนเ่ หิสาวิ่อนะลมือทำานที่้าอยู่่อ
ลับร่าออิยา ิภพ็หยิบหมายลาอออเธอึ้นมาูอีรั้ รั้นี้เาใ้เวลารุ่นิหาเหุผลและแรูใในารลาอออเธออย่าหนัแ่็ไร้ึ่ำอบ นอาไม่ไ้ำอบแล้ว ัวเาเอยัรู้สึโหว ๆ ในอ เธออยู่ับเามานานนานี้อยู่ ๆ ะมาทิ้เาไปแบบนี้ไม่ไ้ … ไม่ไ้เ็า !
“ผมอรายานารประุมที่ประุมับฝ่ายหมายไปเมื่อวาน้วยนะรับ” สมภพที่เินเ้ามาเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
“ไ้เลย่ะ” อิยาหยิบรายานารประุมยื่นให้ทันที
“ว่าแ่มื้อเที่ยุเอิ้อไปับท่านประธานไหมรับ” สมภพเอ่ยถาม
“ไม่่ะ” เธออบพร้อมรอยยิ้ม
“ถ้าั้น ผมอัว่อนนะรับ” สมภพบอ่อนะเินเ้าไปในห้อท่านประธาน อิยาไม่ไ้เอ่ยอะไร เธอเพียแ่ยิ้มให้อีฝ่าย่อนะหันไปทำาน่อ
“ว่าเหรอรับุสมภพ” ิภพเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่ำรำแหน่ผู้อำนวยารฝ่ายหมายอบริษัทอยู่ในะนี้
“ไม่ว่า แ่แวะมาเอารายานารประุมับเลาอแ เลยแวะมาทัทายแสัหน่อย เอ๊ะ ! หมายลาอออเลาเอิเหรอวะ” สมภพเอ่ยถาม้วยวามแปลใเมื่อหยิบึ้นมาูึรู้ว่าเป็นอใร ่อนที่เาะรีบวาไว้เหมือนเิมเมื่อสบเ้าับสายาเย็นาอิภพ
“อืม …” ิภพรับำพร้อมับถอนหายแ่ไม่ไ้พูอะไร่อ
“อะไรทำให้เลาเอิยื่นใบลาออระทันหันแบบนี้วะ” สมภพพูึ้นมาพลาใ้วามิ
“เาให้เหุผลว่าถึุอิ่มัว อยาออไปทำอะไรที่อยาทำ ทุวันนี้ันใ้านเาหนัไปเหรอวะ หรือให้่าอบแทนไม่เป็นที่พอใ ทำานร่วมันมาเือบแปปี อยู่ ๆ ะมายื่นใบลาออแบบนี้ใ้ไ้ที่ไหน” สมภพมอเพื่อนหัวฟัหัวเหวี่ยแล้ว็้อแปลใ
“หรือุเอิะลาออไปแ่าน” สมภพให้วามเห็น
“อิยาไม่เยบใร” ิภพบอเสียห้วน
“เอ่อ ็ริเพราะัวิแแทบะยี่สิบสี่ั่วโมะเอาเวลาไหนไปเับหนุ่ม ๆ” สมภพพูพร้อมับหัวเราะแห้ ๆ “ันว่าแใเย็น ๆ ่อนนะ เอาไว้แลอุยับุเอิอีที บาทีเธออาะเปลี่ยนใ็ไ้” สมภพให้ำลัใ
“เายืนยันว่าะไม่เปลี่ยนใ ันมอไม่เห็นเหุผลอะไรที่อิยาะลาออเลยสันิ” ิภพพูออมา้วยวามไม่พอใ ึ่เพื่อนสนิทอย่าสมภพเอสัมผัสมันไ้ อาารเหมือนเ็หวอ สมภพิ
“นเรามัะมีเหุผลเป็นอัวเอ ที่นอื่นมอว่ามันไร้สาระอยู่ทุนแหละ อย่าเพิ่โมโหเลาัวเอนัเลย ันว่าเวลานี้นายวรประาศรับสมัรเลานใหม่ไ้แล้ว เลาเอิะไ้สอนาน่อนไป” สมภพแนะนำ
“ใรบอว่าันะอนุมัิล่ะ”
“แล้วแิเหรอว่าเลาเอิะเปลี่ยนใ เายืนยันับแมานานั้น แร่วมานับุเอิมา็หลายปีน่าะรู้ัเธอีว่าใร” สมภพให้เหุผล
“็เพราะแบบนี้ไ เาเอ็น่าะรู้ัันีที่สุ” ิภพเอ่ยพร้อมับยิ้มน้อย ๆ ทำให้สมภพปรับอารม์ามไม่ทัน
“อะไรอแวะ ันอไปทำาน่อแล้วัน” เาบอ่อนะเินออไปทิ้ให้ิภพมอยู่ับอารม์ุ่นมัวอัวเอเพียลำพั
¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥
อาารมันเป็นยัไะ ท่านประธาน !!
มาามสัานะะ ถ้าไม่มีอะไรผิพลาไรท์ะอับทุ ันทร์ พุธ ศุร์ ่ะ แ่วันนี้มาเิม่อนน๊าาาาา ามสัา้า และเ่นเยแ้ไว้่อนนะะเรื่อนี้ไรท์อับเพีย 40-50% อเนื้อหาทั้หม ที่เหลือไปอ่าน่อันใน e-book นะะ ^________^
อบุทุาริามนะะ
อให้มีวามสุับารอ่าน่ะ
Sipadan - Lanta
ความคิดเห็น