หวนคืนอดีตเพื่อทวงอิสระภาพ

กล่าวถึงปี1970 สวี่ลู่หลินบุตรสาวตระกูลเศรษฐีแห่งเมืองตงหยางเธอตัดสินใจแต่งงานกับชายอันเป็นที่รักแม้ครอบครัวจะไม่เห็นด้วยแต่เธอก็หาได้สนใจจนถูกครอบครัวตัดขาด แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเสียใจเพราะเธอเชื่อมั่นว่าเติ้งเจียวฝางจะรักและซื่อสัตย์กับเธออย่างที่เขาเคยให้คำมั่นสัญญาแต่เมื่อทั้งคู่แต่งงานกันได้ไม่ถึงปีเติ้งเจียวฝางก็มีท่าทีที่แปลกไป ไม่เพียงแต่เขาจะแสดงท่าทีที่ดูเย็นชาต่อเธอเท่านั้นแต่ทว่าเขากับใช้ถ้อยคำที่ดูถูกเสียดสีและเย้ยหยันให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจอยู่ไม่เว้นวัน แม้จะถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่เธอก็ยังคงอดทนเพียงเพราะหวังว่าสักวันเขาจะกลับมารักเธอเหมือนที่เคยเป็น แต่แล้วทุกอย่างก็ต้องมลายลงอย่างไม่มีชิ้นดีเมื่อสามีที่เธอรักสุดหัวใจกับพาหญิงอื่นเข้ามาเย้ยหยันเธอถึงในบ้าน มิหนำซ้ำเขายังจะแต่งผู้หญิงอีกคนเข้ามาเป็นภรรยารองอย่างไม่แยแสความรู้สึกของเธอแม้แต่น้อย สวี่ลู่หลินเหมือนกับหัวใจแตกสลายเพราะคนที่เธอรักและไว้ใจฝากชีวิตไว้กลับหักหลังและทำร้ายเธออย่างเลือดเย็น เธอไม่อาจจะมีชีวิตอยู่ได้อีกต่อไปจึงเลือกจบชีวิตตัวเองที่หน้าผาสูงความเจ็บปวดและโศกเศร้าของเธอมันหนักหนาเกินกว่าที่ผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างเธอจะรับไหวอีกต่อไป ความโกรธแค้นต่อสามียังคงติดตรึงอยู่ในทุกห้วงความคิด

“เติ้งเจียวฝางฉันจะไม่มีวันให้อภัยคนเลวอย่างคุณ”

ร่างเล็กกระโดดลงจากหน้าผาในสูงเพียงเพื่อต้องการจบชีวิตจากโลกที่แสนโหดร้ายใบนี้ แต่จู่ๆก็มีลำแสงสว่างจ้าสาดส่องเข้ามาที่ตัวของเธอราวกับกำลังฉุดดึงตัวของเธอเอาไว้จนเธอตกใจสะดุ้งตัวขึ้น

“เฮือก”เสียงหายใจของเธอดังขึ้นราวกับคนที่ใกล้จะหมดลมแต่กลับได้ลมหายใจอีกครั้ง

เธอค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นก่อนจะมองดูรอบๆห้องด้วยความแปลกใจ

“นี่มันอะไรกันเมื่อกี๊ฉันกระโดดหน้าผาไปแล้วไม่ใช่เหรอแล้วทำไมจู่ๆฉันถึงได้กลับมาที่ห้องนี้อีก หรือว่าเมื่อกี๊เป็นความฝัน”เธอพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก......เสียงเคาะประตูดังขึ้นราวกับมันเคยเกิดขึ้นก่อนหน้าเธอรีบเดินลงจากเตียงก่อนจะไปที่หน้าประตู เธอพยายามตั้งสติเอาไว้

“ถ้าฉันเปิดประตูออกไปแล้วพบเว่ยเจียงเซียงสาวใช้ในบ้านเรื่องที่เกิดขึ้นมันคงจะไม่ใช่ความฝันแน่ๆ”เธอพูดขึ้นเบาๆก่อนจะรีบเปิดประตูในทันที

ครั้นเมื่อเธอเห็นสาวใช้เว่ยเจียงเซียงเธอก็ต้องรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

มันไม่ใช่ความฝันแน่ๆทำไมทุกอย่างมันช่างเหมือนกับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป เธอมองหน้าสาวใช้ราวกับจะทดสอบบางอย่าง

“เติ้งเจียวฝางให้เธอขึ้นมาตามฉันงั้นเหรอ”เธอถามขึ้น

“ค่ะคุณนาย คุณชายเติ้งเจียวฝางให้ฉันมาตามคุณนายไปพบที่ห้องรับแขกค่ะ”

“เติ้งเจียวฝางพาผู้หญิงมาที่นี่ด้วยใช่มั๊ย”

สาวใช้ถึงกับประหลาดใจเพราะเธอยังไม่ทันจะได้บอกอะไรแต่สวี่ลู่หลินก็รู้ทุกอย่างราวกับตาเห็น

“เอ่อ ใช่ค่ะ”

เธอยกยิ้มขึ้นเบาๆ

หรือนี่จะเป็นเพราะสวรรค์ต้องการให้ฉันกลับมาแก้แค้นคนชั่วงั้นเหรอจึงไม่ยอมเอาชีวิตฉันไปหากแต่ให้ฉันกลับมา

“คุณนายคะ คุณคิดอะไรอยู่งั้นเหรอคะ”สาวใช้เอ่ยถามเมื่อเห็นเธอกำลังครุ่นคิด

“อ่อ ไม่มีอะไรหรอกไปบอกเติ้งเจียวฝางด้วยเดี๋ยวฉันจะลงไป”เธอพูดก่อนจะเดินกลับเข้าห้องมา

ร่างเล็กรีบเดินไปที่กระจกบานใหญ่ก่อนจะมองดูภาพลักษณ์ของตัวเองที่มันดูเสื่อมโทรมต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

“หากไม่เพราะเขาพาผู้หญิงใหม่มาเย้ยหยันฉันคงมองไม่เห็นสภาพของตัวเองว่าเสื่อมโทรมเพียงใด หึ นี่สินะที่เขาบอกว่าชายชั่วไม่มีทางมองเห็นความดีของของผู้หญิงหากแต่สายตาจะมองเพียงความงดงามภายนอกเพียงเท่านั้น ต่อให้ฉันทำดีแทบตายเขาก็ไม่มีวันกลับมารักฉัน ได้ถ้าอย่างนั้นฉันก็ควรที่จะต้องทวงคืนอิสรภาพของตัวเองคืนมาสินะ”เธอพูดพร้อมกับแสยะยิ้มให้ตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่

แนะนำตัวละคร

สวี่ลู่หลิน : หญิงสาวที่เคยคิดจบชีวิตของตนเองเพียงเพราะถูกคนรักหักหลังแต่เพราะสวรรค์ที่ยังอยากให้เธอกลับมามีชีวิตอีกครั้งเธอจึงได้โอกาสย้อนอดีตกลับมาเพื่อแก้แค้นคนที่ทำให้เธอเจ็บช้ำ นับจากนี้ไปสวี่ลู่หลินคนนี้จะไม่ใช่ผู้หญิงหน้าโง่อีกต่อไป

เติ้งเจียวฝาง : ชายหนุ่มผู้หล่อเหลา มากรัก โลเล มีชีวิตที่สุขสบายได้เพราะสมบัติของเมีย

จางอ้ายเฉิง : ชายหนุ่มผู้งดงามทั้งหน้าตาและจิตใจเขาเกิดมาเพื่อปกป้องและดูแลเธอ