Senran Kagura Estival Versus

ลำดับตอนที่ #45 : Beautiful Moon

"...Yumi"

นี่ฉันได้ยินด้วยหรือ?
เมื่อกี้ฉันว่าได้ยินเสียงท่านปู่เรียกด้วย
ฉันกวาดมองไปรอบชายหาด แต่ก็ไม่เห็นตัวเขาเลย

"ข้าบอกลากับทุกคนแล้ว เหลือแต่เจ้าแค่นั้นแหละ"

อย่างที่คิดไว้เลย ฉันได้ยินเสียงของท่านด้วย
หมายความว่าเขากำลังจะ...ไปงั้นหรือ?
แล้วทำไมล่ะ...?

"ข้าไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจในโลกนี้แล้ว แต่ตอนนี้เรากลับมาเจอกันแล้ว..."

ทันใดนั้นก็มีพลังวิญญาณนักต่อสู้เต็มทั่วทั้งบริเวณ
ทรายร้อนๆใต้เท้าก็กลายมาเป็นน้ำแข็งทันที
ท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยเมฆมืดเป็นฟองเหมือนกับคลื่นทะเลที่ซัดถมเข้ามา

"นี่มันอะไรกันนะ?"

สายฟ้าผ่าลงมากลางหาด ทำเอาตาของฉันพร่าไปชั่วครู่

"เจ้าจะต้องเบ่งบานในความตายสุดท้ายที่สวยงาม"

ท่านปู่ยืนอยู่อีกด้านของหมอกจางๆ
ตาของเขาจ้องมาอย่างน่ากลัว ตัวของเขาลุกอย่างโชติช่วง ฝนที่อยู่รอบตัวเขาก็กลายเป็นไอ
มองดูเขาแล้วทำเอาตัวฉันสั่นสะท้านไปหมด
ท่านปู่ปล่อยหมัดอย่างรุนแรงพุ่งมายังที่ตัวฉันเลย

"เอานี่ไป Yumi"

ความตั้งใจของท่านปู่นั้นชัดเจนเลย
ฉันกางพัดและตั้งท่าพร้อมดวล

"พร้อมแล้วค่ะ"

ฉันไม่เคยเต้นด้วยท่าความตายที่สวยงามกับท่านปู่เลย ท่านป่วยมาตั้งแต่ก่อนที่ฉันจะเข้าไปยัง Gessen
แต่ที่ท่านอยู่ในตอนนี้ รังสีนักสู้มันเป็นเหมือนกับเกียรติยศของท่าน

"เข้ามาเลย!"

ท่านปู่ยกหมัดขึ้นมาและย่อตัวลง

"ค่ะ!"

เราต่างก็พุ่งเข้าไปในระยะประชิด
พัดของฉันปะทะกับหมัดของท่านปู่อย่างจัง

"ย้าก!"

ท่านปล่อยมาด้วยหมัดข้างซ้าย แต่ฉันก็เอาพัดมาปัดไว้
ฉันสะบัดออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะตกหลังท่าน ก่อนที่จะหมุนตัวแล้วก็ตอบโต้สวนกลับไปทันที

"Kurohyo!"
"ยังไม่ดีพอ!"

ฉันเรียกเอาน้ำแข็งออกมา แต่ท่านก็เอามือข้างเดียวปัดมันออกไป

เราสู้กันแบบมือต่อมือกันอีกครั้ง พัดของฉันกับหมัดของท่านปะทันอีกหลายครั้ง
หัวฉันโล่งและก็ไม่ได้มาจากสายฟ้า ทุกๆการโจมตีฉันหลบมันโดยมาจากความทรงจำก่อนหน้านั้น
รอยยิ้มเงียบๆของท่าน
คำพูดของท่าน
มือที่แสนอบอุ่นของท่าน
ท่าทางที่หยาบกระด้างของท่าน
ฉันจดจำไว้ในความจำเสมือนสมบัติ

แน่นอน สมบัตินั้นต้องการที่เก็บ
ฉันจินตนาการกล่องใต้ก้นบึงที่อยู่ในจิตใจ
ฉันเก็บความทรงจำทั้งหมดเอาไว้ในเวลาที่เหลืออีกไม่มากนัก

"YUMIII!!"
"ท่านปู่คะะะะะะ!!"

ท่านปู่ปล่อยหมัดตรงออกมาโจมตีตรงๆอีกครั้ง
ฉันใส่ความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้ในพัดแล้วก็เหวี่ยงออกไป

พัดของฉันแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้วก็หล่นกระจายเต็มพื้น ส่วนท่านปู่ก็นอนอยู่บนพื้นทราย

"...ประทับใจมาก...Yumi..."

"ท่านปู่!"

เมื่อฉันเดินเข้าใกล้ท่าน ท่านก็เริ่มจางลง

"ดูเหมือนว่า...นี่เป็นที่เราควรจะหยุดแล้วล่ะ"

น้ำตาไหลย้อยลงมาที่แก้ม ฉันไม่อาจจะอั้นได้แล้วล่ะ

"...ช่างเปล่งประกายออกมาจริงๆ"

ท่านปู่ยักคิ้ว
ตอนนั้นไม่ได้รู้ตัวเลยว่าก้อนเมฆหายไป และดวงอาทิตย์ก็กลับมาส่องสว่างกลางท้องฟ้าอีกครั้ง

"...ถ้า Hanzō เป็นดวงอาทิตย์ ข้าก็เป็นดวงจันทร์ และดูเหมือนว่าข้าได้ส่งต่อไปยังรุ่นหลานสาวแล้ว ถ้า Asuka เป็นดวงอาทิตย์ เจ้าก็จะเป็นดวงจันทร์"

ร่างกายของท่านปู่ยังคงจางลงต่อไปเรื่อยๆ
ฉันเริ่มไม่เห็นอะไรแม้แต่แก้มของท่าน

"...ทั้งคู่ต่างก็ส่องแสงในโลก แต่..."
"...ข้าอยู่ฝั่งดวงจันทร์ มันเล็กกว่าดวงอาทิตย์และไม่สว่างเท่า แต่เมื่อความมืดปกคลุม จะเหลือเพียงดวงจันทร์ที่ส่องแสง"

ฉันเข้าใจว่าสิ่งที่ท่านปู่พูดคืออะไร
สิ่งที่ชั่วร้ายไม่อาจจะเผาหรือทำลายได้โดยตรง พลังแห่งความชอบธรรม... ท่านปู่กับเราต่างก็สูญเสียไปหนึ่งอย่าง
การเอาสิ่งที่ชอบธรรมอย่างแท้จริงมาทำลายความชั่วร้ายนั้นยังน่าเกรงขามอยู่
โดยเฉพาะนับตั้งแต่ที่นิยามถึง "ความชอบธรรม" ที่เป็นปริศนาของยุค
และทันใดนั้น ท่านปู่ก็พูดว่าฉันกำลังจะก้าวเข้าสู่ความมืดและมอบแสดงสว่างในตัวให้กับพวกที่ต้องการจะให้คำชี้แนะ

"...Yumi จงเป็นดวงจันทร์ที่สวยงามที่สุดเท่าที่เห็น ข้ารู้ว่าเจ้าต้องทำได้แน่"
"ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ"

ท่านปู่ยิ้มให้ฉัน

"ลาก่อน Yumi"

ด้วยคำพูดสุดท้ายนี้ ท่านปู่ก็หายไปแล้ว
ฉันพยายามที่จะไม่ให้ทรุดตัวและร้องไห้ออกมา
เพราะฉันรู้สึกว่าท่านจะมองฉันจากที่ไหนสักแห่ง

"...ลาก่อน ท่านปู่ ฉันจะทำตามความประสงค์ของท่าน ฉันจะส่องสว่างเหมือนดวงจันทร์เพื่อทุกคน"






..................................






"สวัสดี พวก Hanzō ทุกคน ฉันมาที่นี่เพื่อทำลายป้อมปราการของเธอ ขอดวลกับพวกเธอด้วยได้มั้ยคะ?" Yumi พูด

"!" Asuka ถึงกับอึ้ง "Yumi...นั่นเธอหรือเปล่า?"

"เธอดูเหมือนจะเยือกเย็นภายใน และก็รู้สึกถึงพลังนักรบออกมาด้วย เธออาจจะไม่ใช่ Yumi ที่เราเคยรู้จักแล้วล่ะ" Yagyū พูด

"เธออาจจะเปลี่ยนไปแต่รู้อะไรมั้ย? มีบางอย่างที่มันไม่เปลี่ยนไปนะ
อย่างเช่น ไม่ 'เข้ามาสิ' อย่างที่เคยมีเนี่ย..."

Katsuragi ยังคงหื่นเหมือนเดิม เธอพยายามที่จะเอามือมาจับหน้าอกของ Yumi ด้วยซ้ำ

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ Katsuragi ถ้าเธอคิดจะทำอะไรมิดีมิร้ายฉันละก็ ฉันจะแช่แข็งมือของเธอให้เน่าซะ" Yumi พูด

"แช่แข็งเหรอ? ไฟน้อยละลายน้ำแข็งสินะ อยากจะลุยงั้นหรือ Yumi?" Homura พูด

"Homura?! ทำไมถึงมาที่นี่ล่ะ?" Asuka ถาม

"จมูกของฉันรู้สึกถึงกลิ่นอายของคนที่แข็งแกร่งนะสิ
โทษทีนะ Asuka ฉันไม่ได้ดมกลิ่นของเธอหรอก เธอนี่ยังล้าหลังอยู่เหมือนเดิมเลยนะ" Homura พูด

"นี่เธอมาเพื่อดูถูกฉันหรือยังไงกัน..." Asuka พูดด้วยความไม่ชอบใจสักเท่าไร

"ฮิๆ ช่วยไม่ได้นะ ที่เธอพูดแบบนั้นก็เพราะ Homura รักเธอไงล่ะ" Yumi พูด

"เหหหหห?!" Asuka อุทาน

"Y-Yumi! หยุดเห่าออกมาสักทีน่า!" Homura พูด

"ทั้งสองนี่เข้าขากันได้ดีจริงๆเลยนะ
ดังนั้น ฉันน่าจะจัดการพวกเธอด้วยกันทั้งคู่ให้ท่านปู่ได้เห็น วิญญาณท่านจะได้ไปสู่สุขคติเสียที" Yumi พูด

"เราทั้งคู่เหรอ?
ต้องหมายถึง Asuka แน่ๆ แล้วฉันล่ะ? ล้อเล่นแหงเลย" Homura พูด

"Homura น่ะเก่งแน่นอน แต่จริงๆแล้วฉันนะเก่งกว่าเธออีก แน่ใจเหรอว่าอยากจะเอาอย่างนั้นน่ะ Yumi?" Asuka พูด

"เฮ้ย Asuka เดี๋ยวก่อนสิ นี่ไม่ใช่เวลามาดูถูกฉันในตอนนี้นะ" Homura รู้สึกไม่ค่อยพอใจสักเท่าไรที่ถูก Asuka แอบดูถูกแบบนั้น

"ฉันก็จินตนาการเธอเองแหละ Homura" Asuka พูด

"อ-อะไรนะ?!" Homura ถึงกับไม่พอใจ

Yumi ไม่รอให้ทั้งคู่เถียงกันแล้ว

"อะแฮ้ม แล้วพร้อมหรือยังล่ะ?" Yumi ถาม

"!" Asuka สะดุ้งตกใจ

"...โอ้ ได้เวลาสู้กันอย่างรากเลือดแล้ว!" Homura พูด

"งั้นก็เข้าไปล่ะนะ" Yumi พูด

ก่อนที่ฉากหลังจะเปลี่ยนไปเป็นหลังคาโรงเรียน Gessen

"ด้วยพลังของความยุติธรรมอันแรงกล้าในโลก ฉันจะบรรลุความเป็นธรรมแม้ว่าสวรรค์จะถล่มลงมา ฉัน Yumi จะระบำถวายใต้แสงจันทร์เอง!"

Yumi ต้องการแสดงพลังของตนเองด้วยการเอาชนะทั้ง Asuka และ Homura ให้ได้ ในตอนนี้ Asuka กับ Homura ต้องร่วมกันต่อสู้เพื่อเอาชนะ Yumi ให้ได้ ผลลัพธ์จะเป็นเช่นใด





............................................





หลังจากที่ Yumi เอาชนะทั้ง Asuka และ Homura ไปได้แล้ว

"...ร-เราแพ้เหรอ" Asuka แทบไม่อยากจะเชื่อในตัวเอง

"บ้าชิบ... ฉัน เอ่อ ฉันท่าจะเสียดท้องออกมา Yomi เสิร์ฟอาหารทะเลแปลกมาและก็..." Homura โทษคนอื่น

"เอาแต่โทษคนอื่นอย่างนี้มันไม่ได้นะ Homura"

"ฉันไม่ได้โทษใครทั้งนั้นแหละ! แต่เป็นเพราะท้องฉันต่างหาก!"

"ไม่หรอก ฉันไม่ได้บอกว่าพวกเธอแพ้หรือฉันชนะนะ ศึกระหว่างเราไม่สามารถตัดสินได้ในแม็ตช์เดียวนะ" Yumi พูด

"...ใช่แล้วล่ะ" Asuka พูด

"ให้ตายเหอะ หมายความว่าครั้งนี้ไม่นับสินะ" Homura รู้สึกบ่นเสียดายนิดๆ

"...เธอนี่มันใจแคบจริงๆเลยนะ Homura" Asuka พูด

"ตอนที่เธอเปลี่ยนข้าง เธอเองก็ใจแคบเหมือนกันนั่นแหละ!" Homura เถียง

ดูเหมือนว่า Asuka กับ Homura จะเถียงกันอีกแล้ว

"Asuka ตะวัน Homura เปลวสีชาด และฉันดวงจันทร์ เรามีแสงกันคนละอย่าง ต้องคอยรักษาแสงนั้นเอาไว้ใช้สู้กับผู้อื่นนะ" Yumi พูด

"เออ ก็ว่างั้นแหละ" Homura พูด

"อือ คราวต่อไปฉันไม่แพ้แน่" Asuka พูด



.................................




"...ท่านปู่คะ ฉันมีเพื่อนอีกหลายคนอย่างเช่นสองคนนี้ที่เก่งกว่าคนที่เคยประมือกันมาทั้งหมดเลยนะคะ
ช่วยมองดูเราจากสวรรค์ด้วยนะคะ" Yumi พูด




.........................................



ขณะเดียวกัน ทางด้าน Sayuri

"...Kurokage ก็ไปแล้วสินะ ดูเหมือนว่าเทศกาลนี้จะถึงเวลาการแสดงใหญ่ครั้งสุดท้ายแล้วสินะ!
เห็นทีข้าคงจะต้องเอาสิ่งสุดท้ายที่ดีที่สุดมาแล้วล่ะ..."

Sayuri จะวางแผนอะไรต่ออีกล่ะ