Senran Kagura Estival Versus

ลำดับตอนที่ #43 : Super Dish Cooking

ขณะเดียวกัน Yozakura กำลังทำอาหารอยู่

"ฮึม ฮึม ฮืมมมม
เอาล่ะ ทากทะเลเคี่ยวรสเด็ด ปลาดาวดองรสเด็ด และปลิงทะเลทั้งเป็นรสเด็ด...
อาหารจานเด็ดของ Kurokage พร้อมแล้ว"

"Yozakura..." Kurokage เรียก

"ท่าน Kurokage คะ... อยู่ไหนล่ะคะ? ฉันมองตรงไหนไม่เห็นเลย..." Yozakura หันไปหันมาพยายามตามหา Kurokage

"ข้าจะไปแล้วล่ะ Yozakura"

"เอ๋?!
ม-ไม่นะ..."

"ไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจหรอกนะ ข้าพร้อมที่จะไปแล้ว แต่ข้ายังคงได้เจอกับพวกเจ้าอีกครั้ง ข้าไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจแล้ว
แค่นี้ก็มีความสุขแล้วล่ะ"

"...นั่นทำไมท่านถึงได้ล่องหนนะหรือ?"

"ใช่แล้วล่ะ
ข้ากลัวว่าข้าจะไม่ได้กินอาหารจานเด็ดที่เจ้าทำไว้ ข้าขอโทษด้วย เจ้ายังคงจำอาหารที่ข้าชอบได้อยู่สินะ"

"...ถ้าฉันปล่อยอาหารทิ้งไว้ Kurokage ก็คงจะต้องเสียใจแน่ๆ
แต่ฉันก็อิ่มแล้วด้วย ...จะทำยังไงดีน้า?"

แต่แล้วเธอก็คิดอะไรบางอย่างออก

"รู้แล้ว! ท่าน Kurokage คะ ช่วยรอสักพักหนึ่งนะคะ!"

แล้ว Yozakura ก็ไปหาพวก Hebijo ทันที

"สวัสดี Hebijo! วันนี้ฉันมีอาหารพิเศษมาให้ด้วยนะ!" Yozakura เรียก

"Yozakura?" Miyabi พูด

"อาหารพิเศษนี่มันอะไรกันเหรอ?" Ryōbi ถาม

"ฉันทำอาหารจนเด็ดมามากไปหน่อย ก็เลยเหลือเอาไว้นะ
เอ้านี่ ดูสิ!"

แล้ว Yozakura ก็เอาอาหารมาให้พวก Hebijo ดู

แต่ว่า...

"อึ้ก!" Ryōbi ถึงกับตกใจผงะเลยที่เห็นอาหารแบบนี้

"เอื้อก!" Miyabi เองก็ผงะไม่แพ้กัน

"น-นี่มันไม่ใช่ทั้งอาหารหรือของกินเลยนี่นา คงไม่ได้คิดว่านั่นเป็น 'อาหาร' จริงๆใช่มั้ย?" Ryōbi ถามด้วยความไม่แน่ใจ

"ก็ทากทะเลเคี่ยวรสเด็ด ปลาดาวดองรสเด็ด และปลิงทะเลทั้งเป็นรสเด็ดไง... มีปัญหาตรงไหนหรือ?" Yozakura พูด

"น-นี่เธอพูดด้วยสีหน้าแบบนั้น เธอจะให้เรากินนี่หรือ?"

"อือ ไม่งั้นฉันจะมาที่นี่ทำไมกันล่ะ"

"จะบ้าหรือไงกันวะ! ถ้าเธอทำมาเยอะขนาดนั้น ทำไมถึงไม่กินมันเองซะเลยล่ะ!"

"ก็ฉันอิ่มแล้วนี่นา"

"หา?! แล้วเธอเห็นปัญหาทางนี้มั้ยเนี่ย?!"

"เอาล่ะ ถ้าเธอไม่อยากล่ะก็... ฉันจะจัดการยัดมันเข้าปากของพวกเธอเอง!"

"อึก! ไม่มีทางเลือกแล้ว! ใครจะกินของแบบนี้กัน? ทุกคนจัดการเธอเลย!" Miyabi สั่ง

ดูเหมือนว่าอาหารนี้ดูยังไงก็ไม่น่ากินเลย พวก Miyabi ไม่มีทางเลือกใดๆนอกจากต้องสู้เท่านั้น หรือไม่ก็โดนยัดอาหารสยองแบบนั้นเข้าปาก ก็คิดเอาล่ะกัน




....................................




หลังจากที่ศึกนี้จบลง ปรากฏว่าฝ่ายที่ชนะก็คือ...

Yozakura นั่นเอง!

"ฉันชนะแล้ว! เอาล่ะ กินอาหารของท่าน Kurokage ซะ!
นี่ทากทะเลเคี่ยวรสเด็ด นี่ปลาดาวดองรสเด็ด และก็นี่ปลิงทะเลทั้งเป็นรสเด็ด!"

ก่อนที่ Yozakura จะทำการยัดปลิงทะเลใส่ปาก Miyabi ยัดทากทะเลเคี่ยวใส่ปาก Imu ยัดปลาดาวดองใส่ปาก Ryōbi ยัดปลิงทะเลใส่ปาก Ryōna

"ด-เดี๋ยวก่อน! ฉันขอเตรียมต... อุ๊ปปป!"

Miyabi โดนยัดปลิงทะเลใส่ปากไปแล้ว

"ห-หยุดนะ... อุ๊ปปปปป!"

Imu โดนยัดทากทะเลเคี่ยวใส่ปาก

"ม-ไม่เอานะ! ฉันยัง... อุ๊ปปป!"

Ryōbi โดนยัดปลาดาวดองใส่ปาก

"อ-อ๊าาาา... อ๊อก!"

Ryōna โดนยัดปลิงทะเลใส่ปาก

แต่ละคนที่โดนยัดอาหารเปิบพิสดารนั้นถึงกับแทบจะอ้วกจนเป็นลมกันหมด

ยกเว้นแต่ Murasaki คนเดียวที่สามารถกินได้สบายๆ

"...หืม? ...ก็ไม่เลวเลยนี่..."



............................



"เอาล่ะ จัดการอาหารไปเรียบร้อยแล้ว ที่นี้ท่าน Kurokage ก็จะได้ไปสู่สุขคติเสียที
...แต่นี่เป็นอะไรที่ดีสุดแล้วหรือ?
...ฉันอยากจะใช้เวลากับท่านให้มากกว่านี้อีกสักหน่อย...
ฮึก ฮึก ฮือ"

ก่อนที่ Yozakura จะเริ่มร้องไห้ออกมา

"อย่าร้องไห้เลย Yozakura ข้ามอบพรให้กับหลานสาวอย่างเจ้าแล้ว ฉะนั้นก็ช่วยส่งข้าด้วยรอยยิ้มเถอะนะ" Kurokage พูด

"เข้าใจแล้วค่ะ..." Yozakura พูด

"อ้อกกกกกกก!" Miyabi แทบจะอ้วกออกมา

"อึ้กกกกกกก!" Imu ถึงกับผวาสุดๆ

"อุ๊บ! อ้อกกกก!" Ryōbi แทบอยากจะคายมันออกมาเลย

"อุปปป! กลึบบบบบบบบบ!" Ryōna พยายามฝืนกลืนมันทั้งน้ำตา

"...อา ข้าได้ยินเสียงร้องที่สง่าผ่าเผย เป็นเสียงที่บอกลาได้อย่างสมบูรณ์จริงๆ..." Kurokage พูด

"ลาก่อนค่ะ ท่าน KuroKage" Yozakura บอกลา

"ลาก่อน Yozakura" Kurokage บอกลาเป็นครั้งสุดท้าย

ก่อนที่จะค่อยๆเลือนหายไป

ในขณะที่ทุกคนอยู่ในสภาวะฝืนกินทั้งน้ำตา แต่ Murasaki นั้น...

"...
อาหารรสเด็ดของ Yozakura นั้น... มันช่าง...อร่อย...จริงๆเลย..."

โอ้โห! นับถือ Murasaki จริงๆเลย อาหารที่ดูไม่น่ากินเป็นที่สุดนั้น เธอกลับกินเข้าไปได้เฉย แล้วก็ยังกินแบบไม่ฝืนกัดฝืนทนเหมือนคนอื่นด้วย ลิ้นเธอทำจากอะไรกันแน่เนี่ย