ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Those Who Hesitate
"อะไรอีกหรือ Yumi?" Sayuri ถาม
"...ฉันมีเรื่องบางอย่างที่อยากจะถามนะคะ ท่าน Sayuri" Yumi พูด
"ช่างเป็นเวลาที่เหมาะเจาะจริงๆ ข้าเองก็กำลังตามหาเจ้าอยู่เหมือนกัน"
"ฉันนะหรือ?"
"งั้นก็ให้เจ้าถามก่อนล่ะกัน"
"...ชิโนบิที่กลับมายังตรงนี้...ยังมีอะไรที่ยึดติดกับโลกจริงหรือเปล่าคะ?"
"อืม ไอ้ 'ยึดติด' ที่ว่ามานั้นมันก็มีความหมายอยู่หลายอย่างนะ แต่ถ้าพวกนั้นอยู่ตรงนี้แสดงว่ามันยังไม่ได้ไปสู่สุขคติเลย ข้าบอกเจ้าได้แค่นั้นแหละ"
"...เห็นแล้วล่ะ"
"แล้วนั่นก็รวมถึงปู่ของเจ้าด้วยใช่มั้ย...Kurokage นั่นนะ?"
"ค-ค่ะ เรารู้สึกถึงเขาได้ตั้งแต่พวกเรามายังตรงนี้ตั้งแต่แรกเลยค่ะ..."
"แล้วเจ้าจะทำยังไงเมื่อพบเขาแล้ว?"
"..." Yumi ครุ่นคิดไปพักหนึ่งก่อนที่จะตอบไปว่า
"...ถ้าเขายังมีอะไรยึดติดกับโลกเรา...แล้วฉันก็จะอยู่กับเขาที่นี่จนกว่าเขาพร้อมที่จะไปนะ"
"...หือ? ไม่หรอกๆ นั่นมันไม่ได้ช่วยอะไรนักหรอก"
"เอ๋?"
"เจ้ามัวแต่แบกรับอยู่อย่างนั้น เขาก็เลยไปสู่สุขคติไม่ได้สักทีนะสิ"
"หมายความว่ายังไงหรือคะ?"
"บางทีนี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดแทนที่เจ้าจะรู้สึกได้ยินเสียงนั่น นั่นทำไมข้าถึงได้ตามหาเจ้า เข้ามาได้พี่น้อง Mikagura"
"ค่ะ!" สามพี่น้อง Mikagura ขานรับพร้อมกัน
"อึ้ก!" Yumi รู้สึกไม่ค่อยไว้วางใจเลย
ขณะเดียวกัน ทางด้าน Ryōbi กับ Ryōna
"เอ๋? นี่ทุกคนกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย? ถ้าหากมันเจ็บได้ก็เอาฉันเข้าไปด้วยสิ!" Ryōna พูด
"โอ เจ้าเองก็เอาด้วยสิ ข้าหวังว่าเจ้าน่ะจะได้เจ็บยิ่งกว่าเจ็บปวดอีกนะ ฮิๆๆ" Sayuri พูด
"จริงหรือ? ยิ่งกว่าเจ็บปวดอีกหรือ? ได้ยินว่ามันทำให้ฉัน @#$%& ด้วย!
อ๊าาา #$%^@# ไม่ไหวแล้ว! ช่วยทำให้ฉัน @#$%#$# ด้วย &%#@# และก็ @#$%#@# ที!" Ryōna พูด
เอื้อก!
สามพี่น้อง Mikagura ถึงกับอึ้งจนช็อกไปเลย
Yumi เองก็ยังส่ายหัวไปมาด้วย
"ให้ตายสิ เด็กสมัยนี้นี่ช่างไร้ยางอายจริงๆเลย เกินกว่าขอบเขตเสียอีก ท่าทางจะเสื่อมสุดๆไปเลยนะเนี่ย" Sayuri พูด
"เอ๋ ฉันเสื่อมงั้นหรือ? ฉันเองก็อยากจะ $#$@#% ด้วย %$#$@ แล้วก็ *%^&%% ด้วย #$%$#%$@ แบบพิเศษเลยนะ!" Ryōna พูดกับ Ryōbi
"ยัยหมูสกปรก! ปากของเธอนี่พูดแต่เรื่องอย่างนี้เหรอ?!
เธออยากจะ *@#& และก็ %##@#$ ใช่มั้ย?! ทำไมเธอถึงไม่ไป %^&#@ กับ ^$%$# แล้วก็ใส่ @*&^$% เข้าไปด้วยเลยล่ะ! ยัย $#@#$%%$#@$#*!" Ryōbi พูด
หนักกว่าเดิมอีก...
สามพี่น้อง Mikagura ช็อกไปอีกรอบ
Yumi เองถึงกับหน้าแดงแป๊ดออกมาจนไม่รู้จะพูดอะไรดี
"น-นี่ Ryōbi? ทุกคนเค้าถอยกรูดกันหมดแล้วนะ" Ryōna พูด
"หา?!" Ryōbi เพิ่งจะรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา
อย่างไรก็ตาม พวก Mikagura ก็คงจะไม่มาเสียเวลากับมุขเสื่อมๆแน่ ตอนนี้พวกนั้นพร้อมที่จะสู้แล้ว
"เฮอะ ฉันไม่มีเวลามาเล่นตลกไร้สาระหรอกนะ
ระหว่างที่พวกเธอกำลังทำอย่างนั้น ฉันก็เตรียมตัวเอาไว้แล้ว! ลุยเข้ามาเลยทั้งสามคนนั่นแหละ! เธอบอกว่าชอบความเจ็บปวดใช่มั้ย?" Kafuru พูด
"เตรียมตัวอย่างไรหรือ?" Yumi ถาม
"ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอก! วันนี้ถ้าฉันแพ้เหมือนอย่างพวกเธอทั้งสามก็คือวันที่ฉันล้าหลังแล้วล่ะ!" Kafuru พูด
และดูท่าว่า Kafuru จะมั่นใจในฝีมือตัวเองมากเลย เธอกำลังจะเตรียมฝากรอยแผลที่เจ็บปวดตามตัวให้กับทั้งสามคนแล้วสินะ...
.......................................
หลังจากที่ Kafuru เอาชนะทั้ง Yumi, Ryōbi และ Ryōna แล้ว
"ม-ไม่จริงน่า..." Yumi พูด
"...เราแพ้ได้ไงกัน?" Ryōbi พูด
"แต่เธอก็ @#$%# เราไปแล้วนี่! รู้สึกดีสุดๆเลย!" Ryōna พูด
"เอาล่ะ Ryōna ได้ 'สิทธิพิเศษ' โดยตรงแล้ว แต่พวกเจ้าก็ยังเต็มไปด้วยความกังขาอยู่ดี" Sayuri พูด
"...ความกังขาหรือ" Yumi พูด
"Ryōbi มีความกังขาอะไรอยู่หรือ?" Ryōna ถาม
Ryōbi ยังตอบอะไรไม่ได้ก็เลยฝืนพูดไปว่า
"ฉัน... ฉันไม่มี 'ความกังขา' อะไรทั้งนั้นแหละ!"
แล้ว Ryōbi ก็เผ่นไปเลย
"น-นี่ Ryōbi จะไปไหนหรือ?! รอด้วยสิ!"
แล้ว Ryōna ก็ตาม Ryōbi ไป
Yumi ยังครุ่นคิดอยู่
"เออ มันคงจะยากที่จะต้องมาใส่ใจกับเทศกาลชิโนบิบงด้วยสีหน้าบูดแบบนั้น เอาล่ะให้ข้าแสดงอะไรดีๆให้เจ้าล่ะกัน" Sayuri พูด
"เอ๋?" Yumi อุทาน
"ก่อนอื่นก็รวบรวมทุกคนเข้ามา ตอนที่อยู่ด้วยกันเจ้าคงจะเห็นสายตาที่เจ็บปวดสินะ" Sayuri พูด
ไม่มีอะไรมากนักนอกจากได้มองไปยังที่อื่น
แล้วเทศกาลชิโนบิบงที่แท้จริงจะไปในทิศทางใดกัน
"...ฉันมีเรื่องบางอย่างที่อยากจะถามนะคะ ท่าน Sayuri" Yumi พูด
"ช่างเป็นเวลาที่เหมาะเจาะจริงๆ ข้าเองก็กำลังตามหาเจ้าอยู่เหมือนกัน"
"ฉันนะหรือ?"
"งั้นก็ให้เจ้าถามก่อนล่ะกัน"
"...ชิโนบิที่กลับมายังตรงนี้...ยังมีอะไรที่ยึดติดกับโลกจริงหรือเปล่าคะ?"
"อืม ไอ้ 'ยึดติด' ที่ว่ามานั้นมันก็มีความหมายอยู่หลายอย่างนะ แต่ถ้าพวกนั้นอยู่ตรงนี้แสดงว่ามันยังไม่ได้ไปสู่สุขคติเลย ข้าบอกเจ้าได้แค่นั้นแหละ"
"...เห็นแล้วล่ะ"
"แล้วนั่นก็รวมถึงปู่ของเจ้าด้วยใช่มั้ย...Kurokage นั่นนะ?"
"ค-ค่ะ เรารู้สึกถึงเขาได้ตั้งแต่พวกเรามายังตรงนี้ตั้งแต่แรกเลยค่ะ..."
"แล้วเจ้าจะทำยังไงเมื่อพบเขาแล้ว?"
"..." Yumi ครุ่นคิดไปพักหนึ่งก่อนที่จะตอบไปว่า
"...ถ้าเขายังมีอะไรยึดติดกับโลกเรา...แล้วฉันก็จะอยู่กับเขาที่นี่จนกว่าเขาพร้อมที่จะไปนะ"
"...หือ? ไม่หรอกๆ นั่นมันไม่ได้ช่วยอะไรนักหรอก"
"เอ๋?"
"เจ้ามัวแต่แบกรับอยู่อย่างนั้น เขาก็เลยไปสู่สุขคติไม่ได้สักทีนะสิ"
"หมายความว่ายังไงหรือคะ?"
"บางทีนี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดแทนที่เจ้าจะรู้สึกได้ยินเสียงนั่น นั่นทำไมข้าถึงได้ตามหาเจ้า เข้ามาได้พี่น้อง Mikagura"
"ค่ะ!" สามพี่น้อง Mikagura ขานรับพร้อมกัน
"อึ้ก!" Yumi รู้สึกไม่ค่อยไว้วางใจเลย
ขณะเดียวกัน ทางด้าน Ryōbi กับ Ryōna
"เอ๋? นี่ทุกคนกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย? ถ้าหากมันเจ็บได้ก็เอาฉันเข้าไปด้วยสิ!" Ryōna พูด
"โอ เจ้าเองก็เอาด้วยสิ ข้าหวังว่าเจ้าน่ะจะได้เจ็บยิ่งกว่าเจ็บปวดอีกนะ ฮิๆๆ" Sayuri พูด
"จริงหรือ? ยิ่งกว่าเจ็บปวดอีกหรือ? ได้ยินว่ามันทำให้ฉัน @#$%& ด้วย!
อ๊าาา #$%^@# ไม่ไหวแล้ว! ช่วยทำให้ฉัน @#$%#$# ด้วย &%#@# และก็ @#$%#@# ที!" Ryōna พูด
เอื้อก!
สามพี่น้อง Mikagura ถึงกับอึ้งจนช็อกไปเลย
Yumi เองก็ยังส่ายหัวไปมาด้วย
"ให้ตายสิ เด็กสมัยนี้นี่ช่างไร้ยางอายจริงๆเลย เกินกว่าขอบเขตเสียอีก ท่าทางจะเสื่อมสุดๆไปเลยนะเนี่ย" Sayuri พูด
"เอ๋ ฉันเสื่อมงั้นหรือ? ฉันเองก็อยากจะ $#$@#% ด้วย %$#$@ แล้วก็ *%^&%% ด้วย #$%$#%$@ แบบพิเศษเลยนะ!" Ryōna พูดกับ Ryōbi
"ยัยหมูสกปรก! ปากของเธอนี่พูดแต่เรื่องอย่างนี้เหรอ?!
เธออยากจะ *@#& และก็ %##@#$ ใช่มั้ย?! ทำไมเธอถึงไม่ไป %^&#@ กับ ^$%$# แล้วก็ใส่ @*&^$% เข้าไปด้วยเลยล่ะ! ยัย $#@#$%%$#@$#*!" Ryōbi พูด
หนักกว่าเดิมอีก...
สามพี่น้อง Mikagura ช็อกไปอีกรอบ
Yumi เองถึงกับหน้าแดงแป๊ดออกมาจนไม่รู้จะพูดอะไรดี
"น-นี่ Ryōbi? ทุกคนเค้าถอยกรูดกันหมดแล้วนะ" Ryōna พูด
"หา?!" Ryōbi เพิ่งจะรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา
อย่างไรก็ตาม พวก Mikagura ก็คงจะไม่มาเสียเวลากับมุขเสื่อมๆแน่ ตอนนี้พวกนั้นพร้อมที่จะสู้แล้ว
"เฮอะ ฉันไม่มีเวลามาเล่นตลกไร้สาระหรอกนะ
ระหว่างที่พวกเธอกำลังทำอย่างนั้น ฉันก็เตรียมตัวเอาไว้แล้ว! ลุยเข้ามาเลยทั้งสามคนนั่นแหละ! เธอบอกว่าชอบความเจ็บปวดใช่มั้ย?" Kafuru พูด
"เตรียมตัวอย่างไรหรือ?" Yumi ถาม
"ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอก! วันนี้ถ้าฉันแพ้เหมือนอย่างพวกเธอทั้งสามก็คือวันที่ฉันล้าหลังแล้วล่ะ!" Kafuru พูด
และดูท่าว่า Kafuru จะมั่นใจในฝีมือตัวเองมากเลย เธอกำลังจะเตรียมฝากรอยแผลที่เจ็บปวดตามตัวให้กับทั้งสามคนแล้วสินะ...
.......................................
หลังจากที่ Kafuru เอาชนะทั้ง Yumi, Ryōbi และ Ryōna แล้ว
"ม-ไม่จริงน่า..." Yumi พูด
"...เราแพ้ได้ไงกัน?" Ryōbi พูด
"แต่เธอก็ @#$%# เราไปแล้วนี่! รู้สึกดีสุดๆเลย!" Ryōna พูด
"เอาล่ะ Ryōna ได้ 'สิทธิพิเศษ' โดยตรงแล้ว แต่พวกเจ้าก็ยังเต็มไปด้วยความกังขาอยู่ดี" Sayuri พูด
"...ความกังขาหรือ" Yumi พูด
"Ryōbi มีความกังขาอะไรอยู่หรือ?" Ryōna ถาม
Ryōbi ยังตอบอะไรไม่ได้ก็เลยฝืนพูดไปว่า
"ฉัน... ฉันไม่มี 'ความกังขา' อะไรทั้งนั้นแหละ!"
แล้ว Ryōbi ก็เผ่นไปเลย
"น-นี่ Ryōbi จะไปไหนหรือ?! รอด้วยสิ!"
แล้ว Ryōna ก็ตาม Ryōbi ไป
Yumi ยังครุ่นคิดอยู่
"เออ มันคงจะยากที่จะต้องมาใส่ใจกับเทศกาลชิโนบิบงด้วยสีหน้าบูดแบบนั้น เอาล่ะให้ข้าแสดงอะไรดีๆให้เจ้าล่ะกัน" Sayuri พูด
"เอ๋?" Yumi อุทาน
"ก่อนอื่นก็รวบรวมทุกคนเข้ามา ตอนที่อยู่ด้วยกันเจ้าคงจะเห็นสายตาที่เจ็บปวดสินะ" Sayuri พูด
ไม่มีอะไรมากนักนอกจากได้มองไปยังที่อื่น
แล้วเทศกาลชิโนบิบงที่แท้จริงจะไปในทิศทางใดกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น