Gal☆Gun: Double Peace

ลำดับตอนที่ #9 : Maya Route : Episode 2

ผมตัดสินใจแล้วล่ะว่าจะเรียก Maya-chan

"Maya-chan... ขอเวลาสักแป๊บนึงได้มั้ย?"

"......!"

Shinobu ถึงกับแปลกใจออกมา ไม่คิดว่าผมจะไปหา Maya-chan

"พี่ขา...? อะไรหรือคะ?" Maya-chan เอนคอถามด้วยความสงสัย

"เอ่อ... ก็... อาา..."

"หืม...?" Maya-chan ยังงงไม่หาย

"อ่า... อืม... คือว่า... ผมนะ... คือว่า...
......"

ผมพูดไม่ออก ร้องไห้ออกไปซะแล้ว

"......." Maya-chan นิ่งไม่ตอบอะไร

"ร้องไห้ซะเสียงดังลั่นเลยค่ะ! นี่เป็นโอกาสดีแล้วแต่คุณกำลังจะปล่อยให้มันสูญเปล่าไปนะคะ!" Ekoro บอก

"ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา! ผมไม่ได้เห็นเธอมาตั้งนานแล้วนะ..."

"ช่วยไม่ได้หรือคะ?? อืม...นั่นสินะ... เพราะคุณก็เป็นอย่างนี้แหละ"

"อะฮ้า เออ..."

"ไม่งั้นจะให้นางฟ้าระดับสูงไปกับคนที่โชคดีสุดๆทำไมล่ะคะ!"

"เอ่อ แล้วเธอจะทำอะไรกันล่ะ?"

"ก็เธอเป็นนักล่าปีศาจ เธอไม่ได้รับผลกระทบจากฟีโรโมนช็อตเลย
ถ้าคุณบอกเธอว่ารู้สึกยังไง มันก็จะเหลวไม่เป็นท่าเลยล่ะ"

"อะไรนะ? ทำไมกัน?"

"ถ้าคุณยังมัวแต่ทำตัวเซ่อๆอยู่อย่างนี้ มันก็ยากที่จะประสบความสำเร็จโดยปราศจากอารมณ์โรแมนติกได้นะ
แต่ไม่ต้องห่วงไปนะคะ! ฉันจะเริ่มใช้ Doki-Doki Field เพื่อเปลี่ยนสถานการณ์เอง!
ฟีโรโมนช็อตจะแรงกว่าเดิมใน Doki-Doki Field ไม่ว่าใครก็ทำได้ทั้งนั้นถึงแม้จะเป็นคนที่โคตรอายก็ตาม!"

"โอเค งั้นเริ่มกันเลย Ekoro!"

"ไว้ใจได้เลย! Doki-Doki Field เปิดใช้งาน ณ บัดนี้!"

แล้ว Ekoro ก็ทำการวาง Doki-Doki Field ทันที

"......!"

ดูเหมือนว่า Maya-chan จะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่แสบตาเอาการมากๆ





.............................................





หลังจากที่วาง Doki-Doki Field ครอบตัวเธอแล้ว...

"Maya-chan... ขอโทษนะ"

"พลังแปลกๆนี่...มันอะไรหรือคะ...? พี่ขา..." Maya-chan ถามด้วยความสงสัย

"ต่อให้เป็นนักล่าปีศาจฟีโรโมนก็ยังคงใช้งานในห้วงเวลาได้สบาย!
ท่าน Houdai คะ... เริ่มกันเลยค่ะ!" Ekoro พูด

"เอาล่ะนะ! ยิงเลยยยยยยยยยยย!"

แล้วผมก็ยิงฟีโรโมนใส่ Maya-chan ทันที แต่ปรากฏว่า...

"อ๊ะ!" Maya-chan ร้องออกมา

"หา...?" ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างปรากฏตัวรอบ Shinobu

"อะไรนะ?!" Ekoro เองก็ตะลึงไม่แพ้กัน

"........." Maya-chan ไม่พูดอะไร





............................................





ดูเหมือนว่า Doki-Doki Field จะหายไปแล้ว

"นั่นอะไรนะ? ดูเหมือนมันจะปกป้อง Maya-chan อยู่" ผมถาม Ekoro

"นั่น 'การ์เดียน' ค่ะ เป็นสิ่งที่บ่งบอกทางกายภาพจากตัวเธออย่างแรงกล้า หรือที่รู้กันว่ากำแพงหัวใจค่ะ" Ekoro บอก

"ทำไม Maya-chan ถึงมีการ์เดียนด้วยล่ะ?"

"ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน... แต่ดูเหมือนว่า Maya-chan จะยังไม่เชื่อใจคุณด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างนะคะ
ถ้าคุณไม่สามารถจัดการการ์เดียนได้ คุณก็จะไม่มีวันส่งความรู้สึกของคุณไปยัง Maya-chan ได้นะคะ"

"ไม่ได้เลยหรือ? นี่มันแย่ชะมัดยาดเลย..."

"พี่คะ? เมื่อกี้นี่มันอะไรหรือคะ...?" Maya-chan ถาม

"อ๋อ จริงสิ...
เราไม่ได้เห็นหน้ากันมาตั้งนานแล้ว ขอผมดูตัวเธอหน่อย ดูเหมือนว่าเธอจะโตขึ้นมาแล้วล่ะ"

"พี่คะ เค้าเขินนะคะ..." Maya-chan ถึงกับอายจนตัวขดไปหมด

"อ๊ะ ขอโทษที..."

"จะว่าไป ตอนที่หนูเห็นพวกสาวๆที่ตามพี่มาก่อนหน้านั้นนะ หรือว่า...พี่จะเป็นคนเจ้าชู้หรือคะ...?"

"อ๊ะ... เปล่า! ไม่...ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละ... บางทีอาจจะเป็นเพราะถูกปีศาจรบกวนหรือเปล่าน้า?" ผมรีบบอกปัดไป

"ผิดแล้ว! นี่มันศรนางฟ้าต่างหาก! เป็นพลังของนางฟ้านะ! อย่าเหมาฉันไปรวมกับพวกปีศาจนะ...
เอ่อ...ที่มันพลาดก็เพราะว่าถูกปีศาจรบกวนต่างหากล่ะ... ฉันว่าคุณน่าจะพูดว่าเป็นเพราะปีศาจนั่นแหละค่ะ" Ekoro ถึงกับโต้แย้งออกมาเลย

"ถ้าเป็นอย่างนั้น หนูคิดว่าวันนี้พี่น่าจะมากับพวกเราด้วยกันน่าจะดีที่สุดนะคะ
แต่ตอนนี้ หนูจะทำการอัญเชิญปีศาจออกมา พี่จะมาด้วยกันมั้ยคะ?" Maya-chan พูด

ปรากฏว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ข้างตัว Maya-chan ด้วย

มันคือตุ๊กตาขนาดจิ๋ว

"ฉันคือ ~ตุ๊กตาผู้ส่งสาร~! เรียกฉันว่า Houdai-kun ก็ได้นะ!" ตุ๊กตาขนาดจิ๋วพูด

"เหวอ! นี่ตัวผมจิ๋วพูดได้ด้วยหรือ?!" ผมถึงกับสะดุ้งออกมาด้วยความแปลกใจ

"นี่คือเครื่องมือนักล่าปีศาจลับสุดยอดไง สามารถควบคุมได้ด้วยพลังของหนูเองค่ะ ฮิๆ!" Maya-chan บอก

"นี่มันใช้เวทมนตร์แบบไหนกันแน่เนี่ย?" Ekoro พูดด้วยความสงสัย

"ว้าว สุดยอดไปเลย โอเค ถ้าเธอเรียกผม ผมก็จะไปหาล่ะกัน ...ว่าแต่ทำไมถึงใช้ชื่อผมด้วยล่ะ...?"

"มันเป็น...ความลับนะคะ" Maya-chan บอก

"หนูคิดถึงพี่มากๆตลอด 3 ปีเลยนะคะ!"

ปรากฏว่าตุ๊กตานั่นเผยคำพูดออกมาทั้งหมดเลย

"Houdai-kun!" Maya-chan ถึงกับพูดอะไรไม่ถูกเลย อุตส่าห์ปิดเป็นความลับส่วนตัวเอาไว้แท้ๆ

"Maya-chan......"

"มันก็น่ารักดีนะ แต่การที่เธอมีการ์เดียนมานานขนาดนี้ ความรู้สึกของคุณจะไปไม่ถึงตัวเธอนะ อย่าลืมสิ" Ekoro เตือนสติผม

"เฮ้อ หนทางเต็มไปด้วยห่าฝนแท้ๆ" ผมถอนหายใจออกมา

"จะว่าไปแล้ว...หนูต้องไปแล้วล่ะค่ะ...หนูมีชั้นเรียน...แล้วเจอกันนะคะ..."

"โอเค..."

แต่ผมสงสัยว่าทำไม Maya-chan ถึงปฏิเสธความรู้สึกของผมไปได้ล่ะเนี่ย ผมทำอะไรให้เธอไม่ชอบหรือ?





..................................................





ต่อมา ที่บันไดชั้น 2

"เอาล่ะ ท่าน Houdai คะ อะไรที่ทำให้ท่านตัดสินใจแบบนี้ล่ะคะ" Ekoro พูด

"อะไรหรือ?" ผมพูด

"โดยพื้นฐานแล้ว คุณมีออร่าของเสน่ห์ที่แรงมากพอที่จะจัดการกับการ์เดียนได้เลยนะคะ!
คุณก็แค่มัดใจเธอด้วยพลังแห่งรักแล้วก็พังกำแพงจิตใจไปซะ!"

"ออร่าผมมันก็แกร่งอยู่แล้วล่ะ มันง่ายพอที่จะส่งผลมากกว่านี้มั้ย?"

"เพราะคุณถูกศรที่มีอยู่ตั้ง 32 ดอกไงคะ มันก็ต้องแรงขึ้นแน่นอนอยู่แล้วค่ะ!
คุณก็ทำให้พวกเธอถึงจุดเปรมปรีดิ์ด้วยฟีโมโมนที่เปี่ยมล้น ออร่าดึงดูดก็เลยเพิ่มขึ้นไปโดยปริยายด้วย"

"'ทำให้พวกเธอถึงจุดเปรมปรีดิ์' งั้นหรือ? นั่นมันเรื่องคอขาดบาดตายเลยนะ! ผมไม่อยากกลายเป็นคนเจ้าชู้หรอกนะ..."
 
"มันไม่เหมือนกันนะคะ! ฉันไม่ส่งเสริมเรื่องนั้นหรอกนะ แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้วนะคะ! ถ้าวันนี้คุณมัวแต่ลังเลอยู่..."

"เออๆ ผมยังไม่ได้หาคนที่ผมรักเลยสินะ... โอเคๆ ผมว่าคงต้องทำแล้วล่ะ..."

"ค่ะ คุณต้องแข็ง... ใจเอาไว้นะคะ! จิตใจของคุณนะ! เอาล่ะ ไปหาเธอกันเลย!"

"ว่าแต่เราจะไปที่ไหนกันล่ะ?"

ระหว่างที่ผมกำลังคุยอยู่นั่นเอง ก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!"

"อ๊ะ! พวกกรรมการควบคุมวินัยนี่นา!! ผมไปพูดอะไรไม่ดีหรือ?" ผมถึงกับตกใจสะดุ้งออกมา

"โอยยยย... นายนี่มันหน้าตาเห่ยชะมัด......" Kanko Shishido พูด

"หา?" ผมพูด

"หน้าตาเห่ยๆอย่างนี้มันดีตรงไหน?!"

"หาาาาาา?" ผมอุทาน

"เราถือว่าคุณได้กระทำหลีสาวแล้วล่ะ! การหลีสาวถือเป็นการฝ่าฝืนกฎโรงเรียน! คุณจะต้องถูกตบหน้าสองครั้งนะคะ!!" Rikiko Tanaka พูด

"หา? นี่ผมหลีสาวหรือ?" ผมยิ่งงงกว่าเดิมอีก

ปรากฏว่ามาอีกหนึ่งคน

"ใช่ นักเรียนที่ฝ่าฝืนกฎจะต้องถูกทำโทษ!
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าเป็นพวกที่ฝ่าฝืนกฎเรื่องเกี่ยวกับความรักด้วยแล้ว... จะต้องทำโทษด้วยการไปวิ่งรอบสนาม 100 รอบ และเมื่อวิ่งเสร็จ...
ก็ให้บอกว่ารักฉันมากแค่ไหนด้วย!" Shizuka Ninomiya พูด

"รุ่นพี่คะ แบบนี้ไม่แฟร์เลยนะคะ!" Rikiko พูด

"...ที่มันดูแปลกๆไปนี่ เป็นเพราะศรนางฟ้าหรือ?" ผมถาม Ekoro

"ไม่ใช่...นี่มัน... ไม่จริงน่า ฉันว่านี่มัน...
หอกปีศาจ!!" Ekoro ตอบ

"ติ๊งต่องๆๆๆ ถูกต้องนะค้าาาาา!"

ทันใดนั้น ปีศาจหญิงก็ปรากฏตัวต่อหน้าผมทันที

"อ๊ะ! ยัยปีศาจนั่นอีกแล้ว!!" ผมพูด

"ฉันจัดการสร้างความชั่วร้ายด้วยการแทงหอกเองแหละ! เป็นการกลั่นแกล้งที่ดีเลยใช่ม้า ถ้าจะให้พูดนะ!" ปีศาจพูด

"นี่เธอทำอะไรกับพวกนั้นนะ?"

"ก็แค่สร้างเรื่องชั่วร้ายอย่างที่ปีศาจทำอะไรนั่นแหละเว้ย!
แกนี่ยังไม่รู้ตัวเลยหรือไง แกนี่มันโง่สิ้นดีเลยล่ะ!"

ก่อนที่ยัยปีศาจนั่นจะหายตัวไป ทิ้งให้ผมเผชิญหน้ากับพวกเธอเอาเอง

"อึก... นี่มันลูกไก่ในกำมือชัดๆเลย Ekoro? ไอ้หอกปีศาจนั่นมันอะไรกันล่ะ? มันเหมือนกับศรนางฟ้าหรือเปล่า?"

"ไม่ค่ะ หอกปีศาจนั้นตรงกันข้ามกับศรนางฟ้าอย่างสิ้นเชิง ศรนางฟ้านั่นจะเชื่อมกับความรัก
ส่วนหอกปีศาจนั้นจะทำให้คนแปดเปื้อนไปด้วยพลังมืด และทำให้พวกเขาอยากกลั่นแกล้งคนที่พวกเขาสนใจเป็นที่สุดค่ะ!"

"มันก็ไม่ต่างอะไรกันเลยนี่หว่า!" ผมตะโกนออกไปเสียงดังมาก

"แต่ฉันบอกคุณแล้ว เป็นความจริง ไม่มีอะไรที่เราจะทำได้มากกว่านั้นแล้วล่ะค่ะ!"

"เอาล่ะ ฉันจะตบหน้านายจนกว่านายจะพูดว่ารักฉันล่ะกัน!" Shizuka พูด

"และฉันก็จะตบหน้าคุณด้วย!" Rikiko พูด

"หนอยยยยยยย!" Kanko ตะคอกออกมา

"พวกนี้ไม่อยู่ชิลๆแน่ จะมีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้พวกนี้กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ล่ะ?" ผมถาม Ekoro

"ดูให้ดีๆนะคะ คุณน่าจะมองเห็นพลังมืดของพวกเธอได้นะคะ!" Ekoro บอก

"จริงหรือ?"

แล้วผมก็ค่อยๆส่องมองดูพวกเธอย่างระมัดระวัง

ปรากฏว่าสิ่งที่ผมเห็นในพลังมืดนั่นก็คือ...

"อ๊ะ!!
ผมเห็นแล้ว! นั่นมันปีศาจจิ๋วนี่!"

"มันคือสิ่งที่บ่งถึงพลังมืดในตัวเธอค่ะ! ถ้าคุณจัดการมันออกไป พวกเธอก็จะกลับมาเป็นอย่างเดิมเองค่ะ" Ekoro บอก

ตอนนี้ผมเข้าใจวิธีที่ทำให้พวกเธอกลับมาเป็นอย่างเดิมแล้ว ผมตะโกนบอกพวกเธอทันที

"โอเค นี่ทุกคน! ผมจะทำให้พวกเธอกลับเป็นอย่างเดิมเอง!"




..........................................




เวลา 10:08 - บันไดชั้น 2

ดูเหมือนว่าผมจะต้องระวังคนที่มีออร่าประหลาดๆเป็นพิเศษ!

ตายแล้ว ดูเหมือนว่าผมจะถูกพวกเธอล้อมเอาไว้ เห็นทีต้องรีบจัดการแล้ว ก่อนที่พวกเธอจะทำอะไรแปลกๆ

ผมได้ยินเสียงร้องฮี่ๆๆ เหมือนเสียงปีศาจ หรือว่าจะมีคนที่ถูกพลังมืดครอบงำล่ะ?

ผมรู้แล้วล่ะว่าจะต้องทำยังไงต่อไป

ผมยิงฟีโรโมนช็อตจัการกับเจ้าปีศาจจิ๋วก่อนแล้วค่อยทำให้พวกเธอถึงจุดสุดยอดไปซะ

ผมคิดว่าถ้าจัดการกับพวกเธอได้เรื่องน่าจะจบ...

แต่มันไม่เป็นแบบนั้นนะสิ...

ดูเหมือนว่าจะมีพวกเธอแห่กันเข้ามาอีกแล้วแบบไม่รู้จักหยุดหย่อนเลย ไม่ว่าจะเป็นระเบียง ทางเชื่อมต่ออาคาร หรือไม่ก็บันได พวกเธอมาหมดทุกทิศทางเลย

ผมจะอดทนพอที่จะจัดการพวกเธอได้ทั้งหมดหรือเปล่าเนี่ย...

เฮ้ย... เดี๋ยวก่อนนะ ยัยคนนั้นมันใช่คนเดียวกับที่ผมเคยจัดการไปก่อนหน้านั้นหรือเปล่าเนี่ย ถ้าใช่ล่ะก็... ดูเหมือนว่าผมต้องจัดการกับเธอที่ถูกปีศาจสิงร่างอีกแล้วเหรอเนี่ย

ยัยปีศาจนั่น มันคิดจะทำอะไรของมันกันน้า...

สถานการณ์ชักจะเลวร้ายลงเรื่อยๆ แทนที่จะจัดการเพียงแค่ 2-3 คน แต่กลับต้องจัดการไปถึง 7-8 คนรอบด้าน แถมยังเข้ามาเสริมแบบไม่หยุดเลย บางคนก็เล่นวิ่งวนรอบผมไม่รู้กี่รอบกะจะทำให้ผมเวียนหัวแล้วโจมตีผมด้วย แต่ผมก็ไม่หลงกลหรอกน่า

ผมตั้งปณิธานเอาไว้ในใจว่าจะต้องจัดการพวกเธอให้ได้ก่อนที่ผมจะกลายมาเป็นคู่รักจอมปลอมของเธอแทน

ผมหันซ้ายหันขวายิง ยิง และก็ยิงฟีโรโมนช็อตไปเรื่อยๆจนกระทั่งปลดปล่อยไปทั้งหมดแล้ว...

พวกเธอนี่แห่กันอย่างกับฝูงผีซอมบี้ในเกมเลย...





.............................................





ในที่สุด ก็จัดการพวกเธอทั้งหมดได้สักที

ดูเหมือนว่ายัยปีศาจนั่นท่าทางจะไม่พอใจเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถจัดการผมได้

"ผมจัดการส่งพวกเขาให้เปรมปรีย์ไปหมดไปแล้ว..." ผมบอก

"ฮึ่มมมมม! แกนี่มันอึดกว่ามนุษย์หน้าโง่เสียอีก!
แต่ว่าแต่ว่านรกของ Kurona นั้นเพิ่งจะเริ่มต้นเองนะ! เตรียมตัวเอาไว้ให้ดีเหอะ!"

ก่อนที่ยัยปีศาจจะหนีไปตามระเบียบ

"อ๊ะ...!
หนีไปแล้ว..." ผมพูด

"ท่าน Houdai คะ... หล่อนยังแฝงตัวอยู่รอบๆโรงเรียน คุณจะต้องพยายามก้าวข้ามคนที่ถูกบังคับโดยปีศาจจิ๋วให้ได้นะคะ" Ekoro พูด

"โอเค งั้นถ้าผมพบพวกเขา ผมก็จะทำให้กลับเป็นอย่างเดิม..."

"คนที่ถูกบังคับด้วยปีศาจจิ๋วนั้นจะมีแกร่งกว่าเดิมอีกนะคะ คุณต้องระวังเอาไว้ด้วย"

"ดูเหมือนว่าหนทางแห่งขุนเขาจะเริ่มต้นขึ้นแล้วล่ะ..."