Mogeko Castle

ลำดับตอนที่ #9 : เส้นทางสู่สวรรค์

และแล้ว ฉันก็กลับมายังที่บ้านอีกครั้งหนึ่ง

ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปยังที่ห้องนั่งเล่นที่เต็มไปด้วยเศษกองเนื้อกองเลือดไปทั่วทั้งห้อง

".........." Shinya ยืนนิ่งไร้ความรู้สึก

".........."

"พี่คะ"

(...คนเก่าของพี่หายไปแล้วหรือ?)

"ยินดีต้อนรับกลับนะ ตอนที่เธอหนีไปนะ... ทำฉันใจหายหมดเลย"

(พี่คะ.....)

"ขอโทษค่ะ....."

(..........จิตใจของพี่ถึงกับแตกสลายไปเลยหรือ)

ก่อนที่ฉันจะค่อยๆเดินเข้าไปหาพี่ชาย

"ฉัน..... จะไม่หนีไปไหนแล้วล่ะ" ฉันเริ่มยิ้มแสยะออกมา

ฉันเดินเข้าไปหาพี่ชายให้ใกล้กว่านี้อีก

".........."

ก่อนที่เขาจะหันหน้ามามองฉัน ซึ่งตอนนี้อยู่ในสภาวะจิตวิปริตอยู่

"..........ดีใจที่ได้ยินนะ"

ก่อนที่จะหยิบเอามีดด้ามใหญ่ออกมา แล้วก็แทงเข้าไปทันที!!!!!!

".........." ฉันถึงกับสะดุ้งตกใจจนตาเบิกโพลงเท่าไข่ห่าน

"..........พี่คะ" ฉันทำสีหน้าช็อกสุดขีด

"ทำไม.........."

"พี่...คะ... ทำไม... ทำไม....." ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า...




"ทำไม...พี่ถึงไม่ยอมหลบล่ะ.....?!?"

".........." พี่ไม่ยอมตอบโต้อะไรเลย

ดูเหมือนว่าฉันจะใช้มีดด้ามใหญ่นั่นแทงกลางตัวพี่ชายเข้าไปเต็มๆแรงเลย ฉันนึกว่าพี่จะคลั่งแล้วก็โต้กลับจนกลายเป็นศึกนองเลือดกลางห้องเสียอีก

"อาา..."

"พี่คะ....."

"..........ฉันฆ่าพี่ชาย"

ฉันเริ่มที่จะมีอาการทางประสาทอย่างช้าๆ

"ฉันฆ่า.....พี่ชาย.........."

ตอนนี้ฉันเริ่มสูญเสียความเป็นตัวตนของตัวเองแล้ว

"อาา..... ฉัน....."

ฉันเองก็ไม่ต่างอะไรกับพี่ชายวิปริตนั่นสินะ.....





....................





อา เจ้าเองก็ไม่ต่างจากคนอื่นเลย!

เจ้าตอบแทนผู้ที่คอยช่วยเหลือเจ้าด้วยการทำให้ตายแทนเจ้า!

บาปที่หนักหนาดังความมืด.....

อนิจจา! เจ้าจะต้องได้รับการลงโทษ!

เพื่อที่เจ้าจะได้ไม่ต้องยอมรับความจริง!

ตอนนี้ เจ้าจะต้องเข้าสู่โลกแห่งการโกหก!




....................




ตอนนี้ฉันเองก็ไม่มีที่จะไปแล้วด้วย ฉันเริ่มสูญเสียตัวตนของฉัน ฉันรู้สึกเหมือนลอยมาอยู่ที่ไหนสักแห่งในช่องว่างที่ไม่มีอะไรอยู่รอบๆ

ที่อยู่เบื้องหน้าก็คือ Mogeko พิเศษทั้งเจ็ดที่ฉันฆ่าไปหรือไม่ก็ทำให้ตายหรือไม่ก็ปล่อยให้ตาย

ฉันรู้สึกผิดกับพวกนี้จริงๆ

ถ้าฉันเป็นเขาฉันจะรู้สึกยังไง

บางทีนี่คือสิ่งที่ฉันควรจะรับการลงโทษแล้วล่ะ แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ดูไร้สาระในสายตาของคนทั่วไป แต่สำหรับฉันผู้ซึ่งเจอเหตุการณ์ที่ไม่ปกตินับตั้งแต่หลุดเข้ามาในโลก Mogeko แห่งนี้

ฉันก็ยินดีที่จะรับการลงโทษจากพวกนั้น

ฉันเดินเข้าไปดู Mogeko พิเศษแต่ละตัว

"Mogeko ที่แปลกหน้าอะไรสักอย่าง" คอยแนะนำฉันตอนที่ฉันยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่

"ภูตแห่งหมูแฮม" ให้กุญแจที่สามารถไขประตูไปสู่อนาคต

"วิญญาณเลือด" ชี้นำเส้นทางที่ฉันควรจะไป

"Hasu" ช่วยพวกฉันด้วยคำพูดสุดท้าย

"Moffuru" พาพวกฉันไปยังใต้แสงของเทพเจ้า

"Mogecuckoo" ช่วยพวกฉันด้วยร่างกายของเขา

"Mogeko ด้านลบ" ช่วยฉัน.....ตลอดเลย

ฉันเองก็รู้สึกผิดต่อพวกนี้เหมือนกัน ฉันก็หลงไปคิดว่าจะเหมือนกับ Mogeko พวกนั้นเสียอีก

ฉันเดินเข้าไปหาไม้กางเขนที่ย้อมเลือด

ใช่แล้ว ฉันจะให้ไม้กางเขนย้อมเลือดนั่นช่วยชี้นำทางให้...






....................





ขณะเดียวกันที่ปราสาท Mogeko

ดูเหมือนว่า Moge-ko จะโมโหอย่างบ้าเลือดมากๆ เธอถึงกับซัดราชา mogeko อย่างไม่เลี้ยง

"mogeeeee!!! MOGEEEEEEEEEEEE!!!!!!!" Moge-ko โกรธสุดขีด

"M-Moge-ko ใจเย็นก่อน moge..." ราชา mogeko พูด

"อ้ากกกก!! Yonaka-tan!! พา Yonaka-tan มาให้ฉันเดี๋ยวนี้ แล้วเราจะเล่นให้เต็มที่เลย!!!"

"ฉันบอกแล้วไงว่า เธอหนีไปแล้ว..."

คราวนี้ Moge-ko เริ่มกัดฟันแน่นกว่าเดิม

"ก็ได้ งั้นฉันจะเล่นกับแกนั่นแหละ! มาเดี๋ยวนี้!! ก่อนอื่นจับนั่งบนเครื่องทรมานม้าไม้สามเหลี่ยมเลย!!!!!"

"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!" ราชา mogeko ถึงกับร้องโหยหวนออกมาด้วยความหวาดกลัว

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! ฉันจะทรมานแกจนกว่าเครื่องในจะหลุดออกมาจากก้นเลย!!!"

ในตอนนั้นเอง ฉันก็เดินมายังด้านหลังของ Moge-ko

".........."

"..........หา?"

ดูเหมือนว่าฉันจะไม่รู้สึกตัวอะไรเลย ฉันรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว

"!!!" ราชา mogeko ถึงกับตกใจสะดุ้งโหยง "ห-เหวอ! นั่น Yonaka-tan นี่! ข้างหลังเธอ ข้างหลัง!!" (วิ้ว! รอดไปแล้ว!)

"อ๊ะ?" Moge-ko ถึงกับชะงักไปชั่วครู่

ก่อนที่เธอจะหันหลังมามองที่ฉัน

"อ้าาาาาา!! Yonaka-tan! ❤❤" Moge-ko ถึงกับดีใจขึ้นมา

ก่อนที่ Moge-ko จะเดินเข้ามาหาฉัน

"ทำไมถึงหนีไปละหือ? มาเล่นกับ Moge-ko กันดีกว่า!! เหะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!"

".........." ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกถึงความหวาดกลัวอะไรอีกแล้ว ฉันทำสีหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึกใดๆ

(ใช่แล้ว ฉัน..... ฆ่าพี่ชาย.....)

(..........)

(แล้ว... ฉันก็เดินหลงทาง.....)

(และก็พบว่าตัวเองกลับมายังตรงนี้..........)

Moge-ko กำลังมองไล่ไปตามตัวของฉัน

"หืม จะเอาอะไรก่อนดี? ถอนเล็บ ตัดนิ้วแล้วก็ทาด้วยเกลือเลยเป็นไง! ❤"

Moge-ko พูดอย่างน่ากลัวมาก แต่...

".........." ฉันไม่แสดงสีหน้าหวาดกลัวใดๆทั้งนั้น

เพราะฉันไม่ยอมแสดงสีหน้าหวาดกลัวเหมือนก่อนหน้านั้น ทำให้ Moge-ko ถึงกับโกรธออกมา

"เฮ้ย พูดอะไรบ้างเซ่!!!!!!"

เธอพยายามตะคอกใส่ฉันเพื่อให้ฉันพูดออกมา

".........."

"พี่...คะ.........." ฉันพูดทิ้งจังหวะค่อนข้างยาวและช้า





แป้ก!




"ฉีดไปซะ"

แล้วฉันก็ใช้กระป๋องฉีดยาฆ่าแมลงฉีดใส่ Moge-ko อย่างบ้าคลั่งสุดๆโดยที่ไม่สนอะไรทั้งนั้น

"moge?!?" Moge-ko ถึงกับแปลกใจทันที

ตอนนี้ฉันเริ่มที่จะไม่สะทกสะท้านอะไรอีกแล้ว ตอนนี้ฉันจัดการกับ Moge-ko ให้นอนไปกับพื้นแล้ว



"?!" ราชา mogeko ถึงกับอึ้งที่ Moge-ko ร่วงไปนอนกับพื้น "M..... Moge-ko?!?"

"ไม่ต้องห่วง..... ฉันไม่ได้ฆ่าเธอหรอก....." ฉันบอก

"หา?" (ทำไมถึงปฏิเสธล่ะ?! เธอควรที่จะได้นี่!!) ราชา mogeko ต้องตะลึงในสิ่งที่เห็น

ตอนนี้ฉันเดินเข้าไปหาราชา mogeko ด้วยตัวเอง และฉันก็ไร้ซึ่งความหวาดกลัวใดๆทั้งนั้น

"แต่ฉันจะฆ่า..... แกนั่นแหละ" ฉันยิ้มแสยะออกมาให้พวกมันเห็น

".....เอ๋?"

ไม่ทันที่ราชา mogeko จะตั้งตัว ฉันก็เอามือข้างหนึ่งไปจับหัวของราชา mogeko ทันที

"อุ๊ป?!?"

"ฉัน... มีแรงบีบถึง 70 กิโลกรัมเชียวนะ....." ฉันพูด

แน่นอนฉันไม่ได้โกหกหรอก ด้วยอารมณ์จิตวิปริตของฉันทำให้ฉันไม่เคยมองมันว่าเป็นราชาด้วยซ้ำ

"โอ๊ยยยยยยยยยยย?!? หยุดนะ!! อย่าบีบหน้าฉัน! อย่าบีบหน้าฉัน! อย่า....."

ฉันไม่สนใจคำร้องขอชีวิตจากราชา mogeko ฉันบีบหน้าให้แรงขึ้นอีก

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!"

เสียงโหยหวนสุดท้ายของราชา mogeko ที่ถูกฉันบีบเนี่ยมันช่างไพเราะเสียจริง

ฉันรู้สึกโล่งอย่างสดชื่นขึ้นมาอย่างไม่ถูกที่ได้ฆ่าราชา mogeko ด้วยน้ำมือของฉันเอง

พวก Mogeko ถึงกับอึ้งไปเลย พวกมันแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

"?! หัวหน้า!!!"

"น-น่ากลัวอะไรอย่างนี้.....!!"

และแล้วฝันร้ายของพวก Mogeko จึงได้เริ่มต้นขึ้น

".........." ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้น

ก่อนที่ฉันจะจัดการตัดหัวของราชา mogeko ผ่ากลางออกมา ถลกหนังหัวมันแล้วก็เอามาสวมหัวซะเลย

"?! เธอ... เอาหนังหัวของราชามาใส่ด้วย...?!?"

".........."

"ตอนนี้ ฉัน....คือราชาของดินแดนนี้" ฉันประกาศออกมา

"อะ..... อะไรกานนนน?!?!"

"วันนี้... ที่นี่คือปราสาท Yonaka"

"ว่าไงนะ! อย่าบ้าไปหน่อยเลยน่า!"

"ฉีดไปซะ"

ฉันเอากระป๋องสเปรย์มาฉีดใส่พวก Mogeko ที่ไม่ยอมฟังคำสั่งของฉันอย่างบ้าคลั่งสุดๆ

"?!"

"ผู้ที่ได้รับพลังของราชา mogeko จะกลายเป็นราชา จงเชื่อฟังฉัน"

แล้วฉันจึงได้เล่นงานพวก Mogeko ที่เหลืออย่างเมามันสุดๆด้วยพลังจากราชานั่นเอง

เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอะไร ยิ่งกว่านั้นฉันเองก็อาจจะเป็นคนวิกลจริตยิ่งกว่า Moge-ko เสียอีก

"หวาาาาาาาา!! ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!"

หลังจากนั้นเอง

พวก Mogeko ที่เหลืออยู่นั้น

"อ... เอื้อกกกก!!!" พวกนั้นถึงกับกลืนน้ำลายด้วยความหวาดกลัว

".....ฮะ-ฮ่า-ฮ่า" ฉันเริ่มหัวเราะออกมา "อาาาาาาา ฮ่าาาๆๆๆๆ!!!!"

ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะยืนสลับข้างกันแล้ว ฉันไม่ได้เป็นฝ่ายหวาดกลัว Mogeko พวกนั้นต่างหากที่เป็นฝ่ายหวาดกลัวฉัน

ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ายังไม่พอ ฉันอยากจะได้มากกว่านี้อีก

"ใช่แล้ว... ทุกอย่างในปราสาทแห่งนี้ ฉันจะต้องได้..."

"ฉัน....."

"เพื่อที่จะเอาพี่กลับมา ฉันจะ....."

"อาา.....!"

แล้วฉันก็ใช้พลังนั้นแหละ ขออะไรบางอย่างเพื่อที่ฉันจะได้เป็น

"เชิดชูให้กับหมูแฮม"

"?!" พวก Mogeko ถึงกับตะลึงไปเลย

และแล้วฉันจึงได้กลายเป็น...

ดูเหมือนว่าฉันจะลอยตัวกลางอากาศได้ บริเวณรอบๆตัวฉันนั้นเต็มไปด้วยประกายระยิบระยับที่วูบวาบ

"อ... อาา....." พวก Mogeko เริ่มร้องอ้าปากค้าง

"หรือว่าจะเป็น....."

"ม-ไม่จริงน่า....."

"เทพเจ้า...แห่งหมูแฮม?!"

ตอนนี้ฉันกลายเป็นเทพเจ้าแห่งหมูแฮมไปแล้ว ฉันนี่แหละคือเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ตัวจริงที่เหล่า Mogeko ต่างก็นับถือ

"ท่านคือ...เทพเจ้าแห่งหมูแฮมหรือ?!"

".........." ฉันพยักหน้าตอบรับ




การตื่นขึ้นมาของพระเจ้า...




".....ฉันยกโทษให้กับบาปของ Mogeko ทั้งหมด"

สิ้นคำประกาศของฉัน เหล่า Mogeko จึงได้ร้องสรรเสริญออกมา

"โอ้..... โอ้.....!!!"

"เทพเจ้าของเรา!!!!"

"โอ้!"

"โอ้! พระเจ้า! เทพเจ้าแห่งหมูแฮมที่แท้จริงช่างเปล่งประกายและสวยงาม!"

"โอ้.....! โอ้..........!!!"







โอ้ พระเจ้า.....!







...และแล้วอาณาจักร Mogeko ก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสง

และความสงบสุขก็กลับคืนสู่โลก





โอ้...




เทพเจ้าของเรา...




ช่างเปล่งประกายและสวยงาม...




เทพเจ้าแห่งหมูแฮมที่แท้จริง!!!








แล้วที่นี่ก็คือปราสาท Yonaka ในอาณาจักรใหม่ที่ชื่อว่าอาณาจักร Yonaka บนดินแดนที่เต็มไปด้วยสวรรค์ของเทพเจ้าแห่งหมู่แฮมซึ่งคอยคุ้มครองเหล่า Mogeko นั่นเอง


*** fin - Yonaka's castle ***