Doki Doki Carnival

ลำดับตอนที่ #9 : โรมิโอกับจูเลียต

Stage 5.b - เวทีในโรงยิม


โคโนริ ฟูจิซาวะ: ฮืม ฮืม ฮืมม~ม♪
มิยุ อิชิฮาระ: อารมณ์ดีเลยนะ โคโนริจัง
โคโนริ: แน่นอน-อาลู! วันนี้จะมีการแสดงในงานวัฒนธรรมด้วย ตื่นเต้นมากเลย-อาลู! อั๊วะอดใจที่จะรอไม่ได้แล้ว-อาลู!
มิยุ: ......โคโนริจัง...เสียงของเธอ...
โคโนริ: อะไรหรือ-อาลู!?
มิยุ: ......อุ อุก...ไม่มีอะไร...โคโนริจังก็โอเคแล้ว...อือ...
สึโบมิ ฮารุโนะ: ฉันก็อดใจรอไม่ได้เหมือนกัน! อยากรู้จังเลยว่าจะเล่นเรื่องอะไรดี
โคโนริ: จริงหรือนี่


ขณะเดียวกัน โนริโกะกับครูซาโอริก็เดินเข้ามา


ครูซาโอริ ฟูจิโนะ: โอเคๆ ทุกคนเตรียมบทแล้วใช่มั้ย?
มิยุ: ค่ะ คุณครู ชมรมการแสดงละครเขียนบทเรียบร้อยแล้วค่ะ
ครูซาโอริ: เอาล่ะ ประธานมากิฮาระ เริ่มได้เลย
โนริโกะ มากิฮาระ: รับทราบค่ะ ละครที่จะเล่นในงานวัฒนธรรมคราวนี้คือ...
สึโบมิ: ......รู้สึกใจเต้นตึกตักไปหมดแล้ว
โนริโกะ: โรมิโอกับจูเลียต
โคโนริ: โรแมนติก-อาลู~! โนริโกะ แล้วใครจะเล่นเป็นจูเลียต?
โนริโกะ: ไม่ใช่เธอล่ะกัน โคโนริ
โคโนริ: ทำไมล่ะ!
โนริโกะ: ถ้าเธอเลิกทำเสียงแบบนั้น ฉันจะพิจารณาอีกทีละกัน
โคโนริ: อุกกก...แต่ตัวละครคนนี้ไม่เหมาะกันอั๊วะเลย...
โนริโกะ: คราวที่แล้วสนุกมากเลยล่ะ เธอเล่นได้ดีในบทของสาวหมวยนะ...
สึโบมิ: เอ่อ...แล้ว คนที่จะเล่นเป็นจูเลียตนี่...
โนริโกะ: มิยุ
มิยุ: อ๊ะ...ค่ะ!
โนริโกะ: เธอเล่นเป็นจูเลียตละกัน
มิยุ: เอ๋...แต่ว่าสึโบมิจังเล่นดีกว่านะ...
สึโบมิ: เฮ้! ที่รุ่นพี่มิยุบอกไปนั้นดีแล้วล่ะ ฉันเองก็อยากจะเห็นเธอในจูเลียตด้วย!
มิยุ: ...สึโบมิจัง...
โนริโกะ: มิยุ ทุกคนเค้ารู้ดีว่าเธอต้องใช้ความพยายามแค่ไหน
โนริโกะ: ...มากกว่าใครเลยนะ ปีนี้ไม่เหมือนปีที่แล้วนะ นี่เป็นสคริปต์ของฉัน และฉันก็อยากจะเห็นเธอในจูเลียตด้วย ขอร้องล่ะ
มิยุ: ......โนริโกะ...
มิยุ: อื้อ เข้าใจล่ะ ฉันจะทำให้ดีที่สุด
สึโบมิ: เย้!
ครูซาโอริ: อื้อๆ
โคโนริ: แต่ คุณครูคะ แล้วบทของโรมิโอจะให้ทำยังไงดีคะ?
ครูซาโอริ: นั่นสินะ...


แต่แล้วโคโนริก็สังเกตเห็นเขากำลังยืนมองดูพวกเธอจากข้างล่าง


โคโนริ: มีคนบ้าจากตรงนั้นกำลังเหล่ตามองอั๊วะด้วย-อาลู
ครูซาโอริ: ......อาา...
มิยุ: ......ถ้าเป็นไปได้...ไปหาคนอื่นดีกว่า...
สึโบมิ: เกลียดโรมิโอแบบนั้นที่สุดเลย
โนริโกะ: อย่างงั้นหรือ งั้นก็ไม่เอาคนนี้ละกัน


เทนโซว: ......ฉันเป็นอย่างที่พวกนั้นคิดหรือเปล่า...
พาทาโกะ: ค่ะ อย่างนั้นเลย!
เทนโซว: แล้วทำไมเธอถึงเห็นพ้องกับพวกนั้นด้วยเล่า!
เทนโซว: หมายถึง ถ้าต้องการสุนทรียภาพในด้านการแสดงนะ! ฉันไม่แพ้ใครหรอก!
เอโกโระ: อะไรที่ทำให้ท่านตื่นตัวได้ถึงขนาดนี้ละเนี่ย...


โนริโกะ: แต่นั่นแหละ นายเป็นปัญหามาตั้งแต่ก่อนหน้านั่นแล้ว
มิยุ: คง...จะ...ยาก...มากๆเลย...
สึโบมิ: กรุณาอย่าได้เข้ามาตรงนี้ได้มั้ยคะ
ครูซาโอริ: ครูสงสัยว่า ถ้าสุนทรียภาพไม่ได้ดีกว่าอย่างอื่นนะ
โคโนริ: หมายถึง ก่อนที่มันจะแย่ไปกว่านี้สินะ-อาลู
เทนโซว: อ้าาาาาาา! พาทาโกะ!
พาทาโกะ: ค่ะ! ทำการวาง Dokidoki ฟิลด์ ณ บัดนี้! ฉันจะเติมสีสันบนเวทีท่านให้เอง!


***


เทนโซว: เอาล่ะ ทีนี้เป็นยังไงล่ะ!?
มิยุ: ...อาา...คุณคือโรมิโอ...ทำไม...โรมิโอถึงได้ยอดเยี่ยมเพียงนี้...!
โคโนริ: ระ...ระยิบระยับไปหมดเลย อั๊วะมองเขาไม่ได้-อาลู!
สึโบมิ: ...สุดยอดเลย รุ่นพี่มิยุ...น่าจะแสดงกับคนดีอย่างนี้นะ...
โนริโกะ: ฉันคิดว่าถ้าฉันแก้ไขบทใหม่ ฉันอยากให้มีฉากพิเศษของโรมิโอสัก 8 ฉากเลย! และก็จบลงด้วยแฮปปี้เอนดิ้งด้วย!
ครูซาโอริ: ดะ เดี๋ยวนะ เป็นความคิด......ที่ดีมากเลย! เอาล่ะ มาแก้ไขบทเถอะ!
เทนโซว: อืม ดีแล้วล่ะ รู้สึกโล่งไปหมดแต่ดีชะมัด!
เอโกโระ: ถ้าเป็นอย่างนั้น ท่านก็ควรที่จะเช็ดน้ำตาออกสักหน่อย
เทนโซว: แต่ อย่างไรก็ตาม ฉันต้องไปแล้วล่ะ
พาทาโกะ: อย่างงั้นเหรอคะ


โนริโกะ: จะทำการแก้บทตอนนี้เลย รอหน่อยนะคะ!
ครูซาโอริ: เอาล่ะ โมเทสุงิคุง ขอเวลาสักครู่นึง รอก่อนนะ! เราต้องการชุดแต่งที่มีขนาดพอดีตัวด้วย!
มิยุ: อา...ฉันอยากจะเป็นจูเลียตที่รักของคุณ! ฉะนั้นก็ขออยู่ต่ออีกหน่อย...
สึโบมิ: นะ รุ่นพี่!
โคโนริ: โอเคนะ-อาลู!
เทนโซว: ......ขอโทษนะ ทุกคน จะให้แบกรับความคาดหวังของทุกคนโดยเฉพาะบทโรมิโอมันหนักมากไป...!
เทนโซว: บาย!
พวกผู้หญิง: เทนโซว กลับมาก่อน!



โปรดเลือกด่านต่อไป

A ห้องศิลปะ
B ห้องดนตรี