Doki Doki Carnival

ลำดับตอนที่ #8 : ซึนเดเระ

Stage 5.a - ห้องเรียนชั้นปี 2


ซานาเอะ มิโตะ: พี่คะ วันนี้ว่างมั้ยคะ~? ถ้าว่างก็ช่วยมาเข้าชมรมของเราหน่อยได้มั้ยคะ? วันนี้มีการทำปักครอสติกด้วยนะ~
เมย์ ซูซาโนะ: ขอโทษนะ วันนี้ฉันมีงานพาร์ทไทม์อยู่
ซานาเอะ: อ๋อ~...ล้างจานสินะ...
เมย์: เฮ้! ต้องบอกว่าพาร์ทไทม์ในภัตตาคารครอบครัวต่างหากล่ะ!
โยชิโกะ ฟูราโนะ: เมย์จัง, นี่เธอย้ายไปอยู่ด้านหลังเพราะพูดไม่ดีใช่มั้ยคะ?
เมย์: คุ...! พูดอะไรของเธอนะ~? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ!
โยชิโกะ: อ๊ะ อย่าว่าฉันเลย...โทษทีๆ ฮิๆ~


ระหว่างนั้นเอง เคียวกะก็เดินเข้ามาในห้อง


เคียวกะ ชิมาบาระ: ซูซาโนะซัง ทำงานพาร์ทไทม์ก็ดีนะ แต่การบ้านของเธอล่ะ? อย่าลืมหน้าที่ของเธอในวันนี้สิ แล้วก็ต้องบันทึกในสมุดงานด้วยนะ
เมย์: เฮ้ออ ชิมาบารัน, เอาแต่จู้จี้รายละเอียดเล็กๆอยู่เรื่อยเลย
เคียวกะ: เพราะพอเธอลืมทีไร ฉันก็ต้องมาบอกเธอทุกที!
เมย์: อาา แล้วมีอะไรมั้ย
เคียวกะ: มีสิ! ฉันจะพาเธอกลับเดี๋ยวนี้เลย!
ซานาเอะ: อืม จะ...ทะเลาะกันแล้ว...
โยชิโกะ: ชิมาบาระจิเป็นคนที่เต็มเปี่ยมไปเลยไม่ใช่หรือ~
เคียวกะ: ละ หลังจากที่พูดกับพวกเธอแล้วทำฉันแทบจะบ้าตายขึ้นมานะ!
เมย์: ถ้าอย่างนั้นเธอไม่ต้องพูดก็ได้นะ
เคียวกะ: กรรรร...!
โยชิโกะ: อะแฮ่ม เมย์จัง ถ้าเป็นในโลกนี้เขาเรียกว่า "ซึนเดเระ" นะ~
เมย์: อะไรล่ะนั่น~ น่าเกลียดชะมัด จะบอกว่าให้ฉันเชื่อฟังใครอย่างงั้นหรือไง~
โยชิโกะ: ถ้าเธอทำเสร็จตั้งแต่แรก มันก็ไม่เกิดเรื่องอย่างนี้หรอกนะ~
เมย์: อาาาา รำคาญชะมัด
ซานาเอะ: เมื่อทั้งสองเริ่มทะเลาะกัน......ชิมาบาระจังก็จะร้องไห้......
เคียวกะ: ฉะ ฉันไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย!
เมย์: อา ช่วยไม่ได้นะ หยุดร้องเถอะนะ ชิมาบารัน เดี๋ยวฉันให้คูปองซื้อกาแฟตู้ขายน้ำ 50 เยนให้นะ
ซานาเอะ: ดีมากเลยไม่ใช่หรือ~ ชิมาบาระซัง
โยชิโกะ: นี่เป็นคำขอโทษสำหรับเมย์จังที่ไปทำงานพาร์ทไทม์นะ~
เคียวกะ: มะ ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย...


เทนโซว: ซึนเดเระเหรอ...กลับมาคิดดูแล้ว เอโกโระก็ไม่ได้เป็นซึนเดเระด้วยสินะ?
เอโกโระ: อะไรหรือคะ ตั้งฉายาเอาตามใจชอบแบบนี้มันดูขัดๆยังไงนะ
พาทาโกะ: เป็นซึนเดเระนี่ดีนะ
เอโกโระ: อ๊ะ...ถ้ารุ่นพี่พาทาโกะพูดอย่างนั้น...ก็...
เทนโซว: อย่างที่คิดเลย ซึนเดเระจริงๆด้วย
เอโกโระ: ง เงียบไปเลย!


เมย์: ......จะว่าไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว ที่มุมตรงนั้น...มันอะไรหรือ? ทำเอารู้สึกไม่ดีเลย
เคียวกะ: นักเรียนชายนี่นา...ใช่แล้ว...น่าเกลียดชะมัด......
เทนโซว: ......คุณพาทาโกะ...ฉันน่าเกลียดมั้ย...?
พาทาโกะ: ถ้าดูมุมมองส่วนตัวในแต่ละคนแล้ว ฉันคงจะตอบไม่ได้หรอกค่ะ
ซานาเอะ: เอ๊ะ...นั่นใช่...คนหรือเปล่า? หรือว่าจะเป็นกองขยะ......
เทนโซว: คุณพาทาโกะ...ฉันเป็นกองขยะหรือเปล่า...?
พาทาโกะ: ถ้าบางคนละก็ คงจะอย่างงั้นละค่ะ
โยชิโกะ: จะว่าไปมันดูแปลกๆนะ~ หวา~...ไม่จริงนะ
เทนโซว: อ๊ะ อ้าาาาาาา!
ซานาเอะ: มะ ม่ายน้าาาา! มันเริ่มขยับแล้ว~!
โยชิโกะ: หวาาา!
เมย์: ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะขยับเองได้! มันเคลื่อนไหวเหมือนมนุษย์เลยหรือเนี่ย!?


เคียวกะรีบเอาตัวมาบังก่อนที่จะบอกทุกคนให้หนีออกจากห้อง


เคียวกะ: ทุกคน รีบหนีเร็ว!
เทนโซว: พวกนั้นกำลังจะหนีไปแล้ว! พาทาโกะ!
พาทาโกะ: ค่ะ! ลุยเลย ท่านขยะเทนโซว!


***


เทนโซว: หอบ แฮ่ก...เป็นไงล่ะ!?
โยชิโกะ: อู~...
เมย์: อือ...
ซานาเอะ: ฮู, ฮูวววว~...
เคียวกะ: ...อู...
โยชิโกะ: ...อา...ขอโทษนะ~ ที่ฉันเรียกคุณว่าเป็นของแปลก~...
เมย์: อือ ขอโทษจริงๆที่ฉันว่าคุณเป็นกองขยะ
ซานาเอะ: ว่าคุณเป็นกองขยะก็เกินไปหน่อย...ขอโทษนะ~...
เคียวกะ: ...อือ กองขยะที่ดูมีชีวิตชีวา! คุณเท่มากเลย!
เมย์: อา......ได้เวลาแล้วนี่นา เพราะคาบเรียนต่อไปต้องเรียนในห้องเรียนเคลื่อนที่ด้วย ไปก่อนล่ะ คราวต่อไปจะไปเดทด้วยกันนะ


แล้วเมย์ก็เดินออกจากห้องไป


โยชิโกะ: ดีล่ะ ไปด้วยกันทุกคนเลย~ ไปก่อนนะ เทนโซวคุง บ๊ายบาย~


แล้วโยชิโกะก็เดินตามไปอีกคน


ซานาเอะ: อ๊ะ...คือว่า...ไปก่อนนะ......


แล้วซานาเอะก็เดินจากไปอีกคน


เคียวกะ: อ๊ะ คุณต้องรีบไปเข้าเรียนให้เร็วเลยนะ เดี๋ยวคุณครูจะดุเอา


แล้วเคียวกะก็เดินออกจากห้องไปอีกคน


พาทาโกะ: ขอบคุณที่ทำได้ดีนะ ท่านเทนโซว! ท่านทำได้แล้วค่ะ!
เทนโซว: ......พาทาโกะ
พาทาโกะ: ค่ะ
เทนโซว: ......ไอ้กองขยะนี่...มันอะไรหรือ? นี่ฉันเคลื่อนไหวแบบนั้นหรือ?
พาทาโกะ: ไม่เป็นไรหรอก! มันก็ชีวิตด้วยนา!
เทนโซว: แต่ว่า ไอ้กองขยะนี่มันคืออะไรเล่า!?
เอโกโระ: อย่าห่วงเรื่องรายละเอียดเล็กๆ ไม่สมกับเป็นลูกผู้ชายเลยนะ


โปรดเลือกด่านต่อไป

A ระเบียงทางเดินของห้องเรียนพิเศษ
B ห้องศิลปะ