ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Shinobu Route : Episode 5
"ดูเหมือนว่าท่าน Shinobu จะกังวลเกี่ยวกับพลังที่อ่อนแอของเธอนะคะ..." Ekoro พูด
"เธอซีเรียสตลอดนะ ผมคิดว่าเธอน่าจะมีความรับผิดชอบในฐานะของนักล่าปีศาจและพี่สาวด้วย" ผมพูด
"ในฐานะนางฟ้าระดับสูงแล้ว คนที่พยายามอย่างหนักจะทำให้มีอนาคตที่ดี ฉันก็เข้าใจเธอนะ
ท่าน Houdai คะ ถึงแม้ว่าท่าน Shinobu จะบอกว่าไม่ คุณก็ควรที่จะตามเธอไปนะคะ"
"Ekoro..."
"ฉันเองก็ไม่ได้เรียนดีไปสักเท่าไรหรอกนะ อันที่จริงแล้ว ฉันเองก็อยากจะหนีไปทำใจตามลำพังเหมือนกันนั่นแหละ
แต่ทุกครั้งที่ทุกข์ใจ รุ่นพี่ก็จะคอยตามฉันและก็ให้กำลังใจฉันอยู่เสมอ
เธอเป็นคนที่แหกคอก ไร้ระเบียบและก็ชอบเล่นเกมเซอร์ไววอล ฉันก็เลยไม่แน่ใจว่าเธอจะให้กำลังใจหรือไม่...
แต่ก็ยังคงซาบซึ้งในทุกอย่างที่เธอทำอยู่นั่นแหละ ฉันคิดว่าท่าน Shinobu เองก็น่าจะเหมือนกันนั่นแหละค่ะ"
"เห็นล่ะ ผมไม่อยากปล่อยให้เธอไปหรอกนะ เธอดูซึมเศร้าไปนะ
ผมอาจจะรำคาญเธอไปหน่อยก็จริง แต่ผมก็ยังอยากที่จะช่วยเธอตอนที่เธอย่ำแย่แบบนี้"
"อย่างนั้นแหละค่ะ ท่าน Houdai! เราน่าจะไปตามหาท่าน Shinobu กันเลยค่ะ!"
............................................
เอาล่ะ ตอนนี้ผมจะไปตามหา Shinobu ทีไหนก่อนดี....
เอาตรงนี้ล่ะกัน...
เวลา 15:11 - ห้องเรียนปี 3
ผมใช้มันส่งพวกเธอให้ลอยสบายไปแล้ว แต่มั่นใจมากไปก็เป็นอันตรายได้เหมือนกัน!
...................................................
ผมตามหา Shinobu ไปทั่วแล้ว แต่...
"ผมหา Shinobu ไม่เจอเลย..."
แต่แล้ว Ekoro ก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
"อ๊ะ! ท่าน Houdai คะ! ดูนั่นสิคะ!"
ผมเห็นอะไรบางอย่างคล้ายกับรูอยู่ใกล้ๆกับลานจอดรถ แต่พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆเท่านั้นเอง
ผมถึงกับผงะออกมา
"นั่นอะไรนะ...? รูหรือ? เหมือนอย่างกับถ้ำเลย!
ฝีมือปีศาจหรือเปล่าเนี่ย?"
ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องดังออกมา
"หยาาาาาาาาาาาาาา!"
"นั่นมันเสียงอะไรกันคะ?!" Ekoro ถาม
"ต้องเป็นเสียงของ Shinobu แน่! เธออยู่ในนั้น!"
"ท่าน Houdai คะ!"
"รู้แล้วน่า!
จะมามัวเสียเวลาไม่ได้แล้ว มุดเข้าไปข้างในกันเลย!"
แล้วผมก็รีบมุดลงรูเข้าถ้ำทันที
............................................................
เวลา 15:28 - ถ้ำพิศวง
Shinobu ต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งในถ้ำนี้! ผมต้องรีบไปช่วยเธอแล้ว!
ถ้ำนี่มันอะไรกันเนี่ย มีแต่เศษตู้เศษเก้าอี้หล่นกระจายเต็มไปหมดเลย ไหนจะมีทางแปลกๆอีกต่างหาก
ผมเองไม่รู้ว่าถ้าเดินไปแล้วมันจะโผล่ไปทางไหน ผมพยายามมุดลอดทางไหนที่สามารถมุดได้
ผมสังเกตเห็นรูอะไรบางอย่างข้างบนจึงได้โผล่ออกมาดู
ปรากฏว่า ดันไปโผล่ในห้องแต่งตัวหญิงซะได้! ดูเหมือนว่าพวเธอยังไม่รู้ตัว ผมหันมองไปมารอบๆโดยไม่ได้รู้เลยว่า มีคนนึ่งที่นั่งจ้องหน้าผมอยู่
ผมรีบมุดรูกลับทันทีแล้วไปต่อ
ผมรู้สึกจะหลงทางแล้วล่ะ มันรู้สึกเหมือนจะกลับมาที่เดิมยังไงชอบกล
ยิ่งกว่านั้น พอผมหันหน้าไปทางหนึ่ง ปรากฏว่ามีใครคนหนึ่งพุ่งกระโจนเข้ามากอดผมเลย แล้วเธอก็จูบผมด้วย! ผมรีบสลัดเธอออกจากตัวผมก่อนที่จะจัดการยิงด้วยฟีโรโมนช็อตเสีย
ยิงผมเดินเข้าไปลึกเท่าไร มันก็ยิ่งลึกลับมากเท่านั้น ลึกลับซะจนดูไม่เหมือนถ้ำเลย นี่มันดันเจียนหรือเปล่าน้า
ผมเห็นรูอีกแล้ว ก็เลยโผล่หัวออกมา
ปรากฏว่าคราวนี้เป็นห้องอาบน้ำเลย!
ดันมีอาจารย์ที่ใส่ชุดว่ายน้ำดักรออยู่ด้วย รีบหนีดีกว่า!
ผมเดินไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งเห็นอะไรบางอย่างที่ดูผิดตา
ตรงนั้นมันอะไรกันเนี่ย ดูไม่คุ้นตาเอาเสียเลย...
............................................................
นั่นมันอะไรกันน่ะ?
สัตว์ประหลาดไฮดร้าหรือเปล่าเนี่ย
และก็ Kurona อยู่ตรงนั้นด้วย!
"อ๊ะ! ดูนั่นสิคะ!!" Ekoro บอก
"ขอโทษนะ...Houdai... โดนจับได้ซะแล้ว......
"Shinobu!!" ผมตะโกนเรียกออกไปเสียงดัง
Kurona หันหน้าทำตาขวางมองพวกเรา
"นี่เธอจะทำอะไรกัน?! ปล่อย Shinobu เดี๋ยวนี้เลย!!" ผมสั่ง
"อ๋อ ยัยนั่นนะเหรอ? มันดันหลุดออกจากการควบคุมจิตใจของฉันได้ก็เลยจัดการทำให้เธอกลายเป็นสัตว์เลี้ยงอีกครั้ง แต่...
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรกัน ดูเหมือนว่าหอกปีศาจของฉันจะใช้ไม่ได้ผลเลย
ฉันก็เลยนึกไอเดียขึ้นมาได้ เอาเจ้าปีศาจผักนี่ใช้หนวดจัดการใส่พลังมืดเข้าไปซะเลย!
ทีนี้แหละทั้งร่างกายและจิตใจก็จะได้เติมพลังมืดให้เต็มที่ แล้วยัยนั่นก็จะกลายเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันไปโดยสมบูรณ์แบบเลย!"
ยัยปีศาจ Kurona คราวนี้เล่นใช้ไม้แข็งเลย
"เธอนี่มัน!
ผมไม่ยอมให้เธอทำอย่างนั้นได้หรอก!"
"Houdai..." Shinobu เรียก
"ฮิๆๆๆๆๆๆ! น้ำหน้าอย่างแกเนี่ยนะจะไปทำอะไรได้? แกมันแค่มนุษย์เองแหละ!" Kurona ดูถูกเหยียดหยามผม
ก่อนที่ Kurona จะสั่งการอะไรบางอย่าง
"เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย! ปีศาจผักกลืนมันไปซะ!!"
"หยาาาาาาาา!"
"Shinobu?!!!"
ผมร้องออกมาเต็มหลอดเสียงเลย
ผมไม่อาจคว้า Shinobu เอาไว้ได้ มันกลืนเธอเข้าไปแล้ว!
"ม่ายยยย... Shinobu... Shinobu..."
ผมเกือบจะกลายเป็นบ้าไปแล้ว
"ใจเย็นก่อนค่ะ! ฉันยังรู้สึกถึงออร่าของนักล่าปีศาจที่แผ่มาจากในตัวของมันนะคะ!! เธอยังมีชีวิตอยู่ค่ะ!"
Ekoro พยายามปรามผมให้ใจเย็นๆ
"...! จริงหรือ?! แต่เราจะจัดการกับเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นยังไงล่ะ...?"
ผมเริ่มใจชื้นขึ้นมานิดหน่อย
"ท่าน Houdai คะ ฟีโรโมนช็อตมีพลังแห่งรักอยู่ คุณอาจจะต้องจัดการกับปีศาจเพื่อสร้างความเสียหายให้กับมันได้นะคะ!"
"แน่ใจหรือ?"
"ค่ะ! ท่าน Houdai เพียงเท่านี้คุณก็สามารถใช้พลังช่วยเธอออกมาได้ค่ะ!"
"โอเค!! Shinobu... ผมจะช่วยเธอล่ะนะ!!"
ผมเริ่มรู้วิธีที่จะต่อกรกับเจ้าปีศาจผักแล้วล่ะ
.............................................................
ไอ้ปีศาจผักบ้าเอ๊ย ไม่สิ... มันมี 3 ตัวด้วยเลยนี่นา
1 ใน 3 ตัวนั่นมันต้องมี Shinobu อยู่ตรงไหนสักตัวแน่ๆ
ผมรีบใช้ "พลังการมอง" ในการมองทะลุเข้าไปในตัวปีศาจผัก
ตัวนี้... ไม่ใช่
ตัวนี้... ก็ไม่ใช่
อ๊ะ... ชิบหายแล้วไง มันยิงกระสุนออกมาด้วย ผมต้องยิงสะกัดมันออกไป
บ้าชิบ! มันมุดดินหนีหายไปเลย
แต่ผมยังไม่ยอมแพ้หรอกนะ
"ระวัง! มันโผล่มาอีกด้าน" Ekoro เตือนผม
ด้านไหนล่ะ?
เฮ้ย! มันเล่นโผล่มาอย่างนี้เลยหรือเนี่ย?
ดูเหมือนผมจะเผลอตัวไปหน่อย เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ...
ผมใช้ "พลังการมอง" ค้นหาอีกครั้งหนึ่ง
ผมเห็นตัว Shinobu แล้ว มันล็อกมือเธอเอาไว้ด้วยหนวด ผมต้องยิงหนวดที่อยู่ตรงนั้นโดยไม่ให้โดนเธออย่างรวดเร็ว
ดูเหมือนมันจะมึนงงไปพักใหญ่เลยหลังจากที่ผมรัวฟีโรโมนช็อตเข้าไป ผมใช้โอกาสนี้แหละในการ "มองทะลุ" เข้าไป
ดูเหมือนว่าจะยังมีหนวดปีศาจพยายามจะแกว่งมาตีก้นเธอ ผมยิงฟีโรโมนใส่หนวดนั่นโดยไม่ให้ยิงโดนตัว Shinobu
ได้ผล! ดูเหมือนว่ามันจะแสดงอาการบาดเจ็บออกมาด้วย
แต่ Kurona ยังไม่ยอม
มันสั่งให้ปีศาจโจมตีผมโดยเอาตัวล่ออีก 2 ตัวไม่ให้ผมรู้ว่า Shinobu ถูกซ่อนไว้ที่ไหน...
แต่ด้วย "พลังการมอง" มีหรือที่จะไม่รู้
ผมไม่รู้สึกกลัวเจ้าปีศาจผักพวกนั้นเลย ตรงกันข้าม ผมรู้สึกสนุกกับมันด้วยซ้ำ
ในที่สุด ผมก็ปราบมันสำเร็จ
"อึก! เป็นไปไม่ได้น่า แพ้หรือเนี่ย..."
Kurona ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลย ไม่คิดว่าปีศาจผักสุดแกร่งของตนจะแพ้อย่างราบคาบ
Shinobu หลุดออกมาจากตัวปีศาจผัก ก่อนที่มันจะแตกสลายกลายเป็นเพียงเศษเนื้อไปแล้ว
"ขอบใจนะ..." Shinobu ขอบคุณผมที่ช่วยเธอออกมาได้
ภารกิจสำเร็จ
................................................................
"Shinobu ไม่เป็นไรนะ?" ผมถาม
"แฮ่ก...แฮ่ก... Houdai...ขอบใจนะ..." Shinobu บอก
ก่อนที่ Shinobu จะเดินเข้าไปหา Kurona
"เอือก.... นี่มันพลังเทพธิดาบ้าอะไรกันเนี่ย? ปีศาจผักของฉันเป็นสัตว์เลี้ยงแข็งแกร่งที่สุดเลยแล้วก็แพ้เนี่ยนะ!"
Kurona แทบจะไม่เชื่อด้วยสายตาตนเอง
"พลังเทพธิดาเหรอ?" Shinobu พูดด้วยความสงสัย
"...แต่ยังไม่จบหรอกนะ...!"
Kurona ยังไม่ยอมแพ้อีกหรือเนี่ย
"ท่าน Houdai คะ ระวังตัวด้วย! เราไม่มีทางรู้หรอกว่าหล่อนจะทำอะไรอีก!" Ekoro เตือน
ผมตั้งท่าเตรียมจะต่อสู้ต่อ แต่...
"ยกโทษให้หนูด้วย!"
Kurona ถึงกับก้มหัวขอโทษเลย
อ้าว...
"หา?" ผมอุทาน
"หา?" Ekoro ก็อุทานออกมาเหมือนกัน
"เธอนี่ทำให้ฉันต้องอับอายขายหน้า! คิดว่าฉันจะยอมยกโทษให้ง่ายๆหรือไงกันฮึ" Shinobu พูด
"ยกโทษให้หนูด้วย! ที่หนูทำไปเนี่ยเพราะมันเป็นงาน ไม่มีอะไรที่หนูทำไปมากกว่านี้แล้วล่ะนะ!"
Kurona กะจะพูดจาหว่านล้อมเพื่อหวังให้ Shinobu ยอมปล่อยตัวไป
แต่ Shinobu ไม่ยอมหลงไปกับน้ำเสียงของ Kurona
"หืมมมม... เธอพูดถูกนะ ไม่มีอะไรมากไปกว่าที่เธอทำแล้วล่ะ..."
"เธอเข้าใจดีสินะ! นี่คือสิ่งที่ปีศาจเขาทำกัน งานที่หนูทำก็ไม่ใช่งานที่ไม่ดีสักหน่อย!" Kurona เริ่มใจชื้นขึ้นมา
"และเธอก็รู้นี่ว่า งานของฉันคือส่งปีศาจกลับไปยังนรก ก็คือสิ่งที่เขาทำกันนะ รู้ป่าว ไม่มีอะไรที่ฉันทำได้แล้วล่ะ" Shinobu ก็รับมุขตามไปด้วย
"เอ๋?"
ก่อนที่ Shinobu จะหยิบเอาแผ่นยันต์ออกมา
"ลาก่อน เจ้าปีศาจ! กลับไปยังนรกซะเถอะ!"
"ม่ายน้าาาาาาา!!"
ก่อนที่ Kurona จะค่อยๆสลายร่างหายไปเลย
หลังจากที่ Shinobu ปราบ Kurona แล้ว
"เฮ้อ... จัดการได้สักที..."
"ผมเป็นห่วงเธอมากเลย Shinobu ผมดีใจที่เธอยังโอเคอยู่นะ"
"ฉันเองก็เป็นห่วงนายด้วยเหมือนกัน... นายอาจจะทำตัวเซ่อซ่าก็จริง...แต่...ฉันว่ามันก็ดูเท่ดีเหมือนกันนี่นา..." เธอเริ่มชมผมแล้ว
"เหวอ...จริงเหรอเนี่ย?"
"......
ขอโทษนะที่ฉันว่านายอย่างนั้น Houdai วันนี้ฉันทำพลาดไปตั้งหลายครั้งเลยล่ะ..." Shinobu พูดขอโทษออกมา
"หา? แต่เธอก็จัดการกับปัญหาได้แล้วไม่ใช่หรือ?"
"ไม่หรอก...อันนั้นเพราะนายช่วยฉันต่างหากล่ะ นายนี่มันสุดยอดไปเลยนะ Houdai...
นายใช้ทักษะที่เรียนรู้มาได้ยอดเยี่ยมไปเลย นายน่าจะเหมาะกับนักล่าปีศาจมากกว่าฉันอีกนะ
ขอโทษนะ ฉันต้องไปแล้วล่ะ... แต่ก็ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะ"
แล้ว Shinobu ก็เดินจากผมไปเลย
"Shinobu..." ผมได้แต่พึมพำออกมา
นี่ผมทำให้เธอรู้สึกน้อยใจยิ่งกว่าเดิมหรือเปล่าเนี่ย...
"เธอซีเรียสตลอดนะ ผมคิดว่าเธอน่าจะมีความรับผิดชอบในฐานะของนักล่าปีศาจและพี่สาวด้วย" ผมพูด
"ในฐานะนางฟ้าระดับสูงแล้ว คนที่พยายามอย่างหนักจะทำให้มีอนาคตที่ดี ฉันก็เข้าใจเธอนะ
ท่าน Houdai คะ ถึงแม้ว่าท่าน Shinobu จะบอกว่าไม่ คุณก็ควรที่จะตามเธอไปนะคะ"
"Ekoro..."
"ฉันเองก็ไม่ได้เรียนดีไปสักเท่าไรหรอกนะ อันที่จริงแล้ว ฉันเองก็อยากจะหนีไปทำใจตามลำพังเหมือนกันนั่นแหละ
แต่ทุกครั้งที่ทุกข์ใจ รุ่นพี่ก็จะคอยตามฉันและก็ให้กำลังใจฉันอยู่เสมอ
เธอเป็นคนที่แหกคอก ไร้ระเบียบและก็ชอบเล่นเกมเซอร์ไววอล ฉันก็เลยไม่แน่ใจว่าเธอจะให้กำลังใจหรือไม่...
แต่ก็ยังคงซาบซึ้งในทุกอย่างที่เธอทำอยู่นั่นแหละ ฉันคิดว่าท่าน Shinobu เองก็น่าจะเหมือนกันนั่นแหละค่ะ"
"เห็นล่ะ ผมไม่อยากปล่อยให้เธอไปหรอกนะ เธอดูซึมเศร้าไปนะ
ผมอาจจะรำคาญเธอไปหน่อยก็จริง แต่ผมก็ยังอยากที่จะช่วยเธอตอนที่เธอย่ำแย่แบบนี้"
"อย่างนั้นแหละค่ะ ท่าน Houdai! เราน่าจะไปตามหาท่าน Shinobu กันเลยค่ะ!"
............................................
เอาล่ะ ตอนนี้ผมจะไปตามหา Shinobu ทีไหนก่อนดี....
เอาตรงนี้ล่ะกัน...
เวลา 15:11 - ห้องเรียนปี 3
ผมใช้มันส่งพวกเธอให้ลอยสบายไปแล้ว แต่มั่นใจมากไปก็เป็นอันตรายได้เหมือนกัน!
...................................................
ผมตามหา Shinobu ไปทั่วแล้ว แต่...
"ผมหา Shinobu ไม่เจอเลย..."
แต่แล้ว Ekoro ก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
"อ๊ะ! ท่าน Houdai คะ! ดูนั่นสิคะ!"
ผมเห็นอะไรบางอย่างคล้ายกับรูอยู่ใกล้ๆกับลานจอดรถ แต่พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆเท่านั้นเอง
ผมถึงกับผงะออกมา
"นั่นอะไรนะ...? รูหรือ? เหมือนอย่างกับถ้ำเลย!
ฝีมือปีศาจหรือเปล่าเนี่ย?"
ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องดังออกมา
"หยาาาาาาาาาาาาาา!"
"นั่นมันเสียงอะไรกันคะ?!" Ekoro ถาม
"ต้องเป็นเสียงของ Shinobu แน่! เธออยู่ในนั้น!"
"ท่าน Houdai คะ!"
"รู้แล้วน่า!
จะมามัวเสียเวลาไม่ได้แล้ว มุดเข้าไปข้างในกันเลย!"
แล้วผมก็รีบมุดลงรูเข้าถ้ำทันที
............................................................
เวลา 15:28 - ถ้ำพิศวง
Shinobu ต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งในถ้ำนี้! ผมต้องรีบไปช่วยเธอแล้ว!
ถ้ำนี่มันอะไรกันเนี่ย มีแต่เศษตู้เศษเก้าอี้หล่นกระจายเต็มไปหมดเลย ไหนจะมีทางแปลกๆอีกต่างหาก
ผมเองไม่รู้ว่าถ้าเดินไปแล้วมันจะโผล่ไปทางไหน ผมพยายามมุดลอดทางไหนที่สามารถมุดได้
ผมสังเกตเห็นรูอะไรบางอย่างข้างบนจึงได้โผล่ออกมาดู
ปรากฏว่า ดันไปโผล่ในห้องแต่งตัวหญิงซะได้! ดูเหมือนว่าพวเธอยังไม่รู้ตัว ผมหันมองไปมารอบๆโดยไม่ได้รู้เลยว่า มีคนนึ่งที่นั่งจ้องหน้าผมอยู่
ผมรีบมุดรูกลับทันทีแล้วไปต่อ
ผมรู้สึกจะหลงทางแล้วล่ะ มันรู้สึกเหมือนจะกลับมาที่เดิมยังไงชอบกล
ยิ่งกว่านั้น พอผมหันหน้าไปทางหนึ่ง ปรากฏว่ามีใครคนหนึ่งพุ่งกระโจนเข้ามากอดผมเลย แล้วเธอก็จูบผมด้วย! ผมรีบสลัดเธอออกจากตัวผมก่อนที่จะจัดการยิงด้วยฟีโรโมนช็อตเสีย
ยิงผมเดินเข้าไปลึกเท่าไร มันก็ยิ่งลึกลับมากเท่านั้น ลึกลับซะจนดูไม่เหมือนถ้ำเลย นี่มันดันเจียนหรือเปล่าน้า
ผมเห็นรูอีกแล้ว ก็เลยโผล่หัวออกมา
ปรากฏว่าคราวนี้เป็นห้องอาบน้ำเลย!
ดันมีอาจารย์ที่ใส่ชุดว่ายน้ำดักรออยู่ด้วย รีบหนีดีกว่า!
ผมเดินไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งเห็นอะไรบางอย่างที่ดูผิดตา
ตรงนั้นมันอะไรกันเนี่ย ดูไม่คุ้นตาเอาเสียเลย...
............................................................
นั่นมันอะไรกันน่ะ?
สัตว์ประหลาดไฮดร้าหรือเปล่าเนี่ย
และก็ Kurona อยู่ตรงนั้นด้วย!
"อ๊ะ! ดูนั่นสิคะ!!" Ekoro บอก
ผมถึงกับตกใจเป็นอย่างมาก
"ขอโทษนะ...Houdai... โดนจับได้ซะแล้ว......
อ๊าาาาาา...." Shinobu พูด
"Shinobu!!" ผมตะโกนเรียกออกไปเสียงดัง
"พวกแกนี่อุตส่าห์มาถึงนี่จนได้สินะ" Kurona พูด
Kurona หันหน้าทำตาขวางมองพวกเรา
"นี่เธอจะทำอะไรกัน?! ปล่อย Shinobu เดี๋ยวนี้เลย!!" ผมสั่ง
"อ๋อ ยัยนั่นนะเหรอ? มันดันหลุดออกจากการควบคุมจิตใจของฉันได้ก็เลยจัดการทำให้เธอกลายเป็นสัตว์เลี้ยงอีกครั้ง แต่...
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรกัน ดูเหมือนว่าหอกปีศาจของฉันจะใช้ไม่ได้ผลเลย
ฉันก็เลยนึกไอเดียขึ้นมาได้ เอาเจ้าปีศาจผักนี่ใช้หนวดจัดการใส่พลังมืดเข้าไปซะเลย!
ทีนี้แหละทั้งร่างกายและจิตใจก็จะได้เติมพลังมืดให้เต็มที่ แล้วยัยนั่นก็จะกลายเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันไปโดยสมบูรณ์แบบเลย!"
ยัยปีศาจ Kurona คราวนี้เล่นใช้ไม้แข็งเลย
"เธอนี่มัน!
ผมไม่ยอมให้เธอทำอย่างนั้นได้หรอก!"
"Houdai..." Shinobu เรียก
"ฮิๆๆๆๆๆๆ! น้ำหน้าอย่างแกเนี่ยนะจะไปทำอะไรได้? แกมันแค่มนุษย์เองแหละ!" Kurona ดูถูกเหยียดหยามผม
ก่อนที่ Kurona จะสั่งการอะไรบางอย่าง
"เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย! ปีศาจผักกลืนมันไปซะ!!"
ปีศาจผักนั่นมันเริ่มกิน Shinobu เข้าไปทั้งตัวแล้ว!
"หยาาาาาาาา!"
"Shinobu?!!!"
ผมร้องออกมาเต็มหลอดเสียงเลย
ผมไม่อาจคว้า Shinobu เอาไว้ได้ มันกลืนเธอเข้าไปแล้ว!
"ม่ายยยย... Shinobu... Shinobu..."
ผมเกือบจะกลายเป็นบ้าไปแล้ว
"ใจเย็นก่อนค่ะ! ฉันยังรู้สึกถึงออร่าของนักล่าปีศาจที่แผ่มาจากในตัวของมันนะคะ!! เธอยังมีชีวิตอยู่ค่ะ!"
Ekoro พยายามปรามผมให้ใจเย็นๆ
"...! จริงหรือ?! แต่เราจะจัดการกับเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นยังไงล่ะ...?"
ผมเริ่มใจชื้นขึ้นมานิดหน่อย
"ท่าน Houdai คะ ฟีโรโมนช็อตมีพลังแห่งรักอยู่ คุณอาจจะต้องจัดการกับปีศาจเพื่อสร้างความเสียหายให้กับมันได้นะคะ!"
"แน่ใจหรือ?"
"ค่ะ! ท่าน Houdai เพียงเท่านี้คุณก็สามารถใช้พลังช่วยเธอออกมาได้ค่ะ!"
"โอเค!! Shinobu... ผมจะช่วยเธอล่ะนะ!!"
ผมเริ่มรู้วิธีที่จะต่อกรกับเจ้าปีศาจผักแล้วล่ะ
.............................................................
ไอ้ปีศาจผักบ้าเอ๊ย ไม่สิ... มันมี 3 ตัวด้วยเลยนี่นา
1 ใน 3 ตัวนั่นมันต้องมี Shinobu อยู่ตรงไหนสักตัวแน่ๆ
ผมรีบใช้ "พลังการมอง" ในการมองทะลุเข้าไปในตัวปีศาจผัก
ตัวนี้... ไม่ใช่
ตัวนี้... ก็ไม่ใช่
อ๊ะ... ชิบหายแล้วไง มันยิงกระสุนออกมาด้วย ผมต้องยิงสะกัดมันออกไป
บ้าชิบ! มันมุดดินหนีหายไปเลย
แต่ผมยังไม่ยอมแพ้หรอกนะ
"ระวัง! มันโผล่มาอีกด้าน" Ekoro เตือนผม
ด้านไหนล่ะ?
เฮ้ย! มันเล่นโผล่มาอย่างนี้เลยหรือเนี่ย?
ดูเหมือนผมจะเผลอตัวไปหน่อย เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ...
ผมใช้ "พลังการมอง" ค้นหาอีกครั้งหนึ่ง
ผมเห็นตัว Shinobu แล้ว มันล็อกมือเธอเอาไว้ด้วยหนวด ผมต้องยิงหนวดที่อยู่ตรงนั้นโดยไม่ให้โดนเธออย่างรวดเร็ว
ดูเหมือนมันจะมึนงงไปพักใหญ่เลยหลังจากที่ผมรัวฟีโรโมนช็อตเข้าไป ผมใช้โอกาสนี้แหละในการ "มองทะลุ" เข้าไป
ดูเหมือนว่าจะยังมีหนวดปีศาจพยายามจะแกว่งมาตีก้นเธอ ผมยิงฟีโรโมนใส่หนวดนั่นโดยไม่ให้ยิงโดนตัว Shinobu
ได้ผล! ดูเหมือนว่ามันจะแสดงอาการบาดเจ็บออกมาด้วย
แต่ Kurona ยังไม่ยอม
มันสั่งให้ปีศาจโจมตีผมโดยเอาตัวล่ออีก 2 ตัวไม่ให้ผมรู้ว่า Shinobu ถูกซ่อนไว้ที่ไหน...
แต่ด้วย "พลังการมอง" มีหรือที่จะไม่รู้
ผมไม่รู้สึกกลัวเจ้าปีศาจผักพวกนั้นเลย ตรงกันข้าม ผมรู้สึกสนุกกับมันด้วยซ้ำ
ในที่สุด ผมก็ปราบมันสำเร็จ
"อึก! เป็นไปไม่ได้น่า แพ้หรือเนี่ย..."
Kurona ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลย ไม่คิดว่าปีศาจผักสุดแกร่งของตนจะแพ้อย่างราบคาบ
Shinobu หลุดออกมาจากตัวปีศาจผัก ก่อนที่มันจะแตกสลายกลายเป็นเพียงเศษเนื้อไปแล้ว
"ขอบใจนะ..." Shinobu ขอบคุณผมที่ช่วยเธอออกมาได้
ภารกิจสำเร็จ
................................................................
"Shinobu ไม่เป็นไรนะ?" ผมถาม
"แฮ่ก...แฮ่ก... Houdai...ขอบใจนะ..." Shinobu บอก
ก่อนที่ Shinobu จะเดินเข้าไปหา Kurona
"เอือก.... นี่มันพลังเทพธิดาบ้าอะไรกันเนี่ย? ปีศาจผักของฉันเป็นสัตว์เลี้ยงแข็งแกร่งที่สุดเลยแล้วก็แพ้เนี่ยนะ!"
Kurona แทบจะไม่เชื่อด้วยสายตาตนเอง
"พลังเทพธิดาเหรอ?" Shinobu พูดด้วยความสงสัย
"...แต่ยังไม่จบหรอกนะ...!"
Kurona ยังไม่ยอมแพ้อีกหรือเนี่ย
"ท่าน Houdai คะ ระวังตัวด้วย! เราไม่มีทางรู้หรอกว่าหล่อนจะทำอะไรอีก!" Ekoro เตือน
ผมตั้งท่าเตรียมจะต่อสู้ต่อ แต่...
"ยกโทษให้หนูด้วย!"
Kurona ถึงกับก้มหัวขอโทษเลย
อ้าว...
"หา?" ผมอุทาน
"หา?" Ekoro ก็อุทานออกมาเหมือนกัน
"เธอนี่ทำให้ฉันต้องอับอายขายหน้า! คิดว่าฉันจะยอมยกโทษให้ง่ายๆหรือไงกันฮึ" Shinobu พูด
"ยกโทษให้หนูด้วย! ที่หนูทำไปเนี่ยเพราะมันเป็นงาน ไม่มีอะไรที่หนูทำไปมากกว่านี้แล้วล่ะนะ!"
Kurona กะจะพูดจาหว่านล้อมเพื่อหวังให้ Shinobu ยอมปล่อยตัวไป
แต่ Shinobu ไม่ยอมหลงไปกับน้ำเสียงของ Kurona
"หืมมมม... เธอพูดถูกนะ ไม่มีอะไรมากไปกว่าที่เธอทำแล้วล่ะ..."
"เธอเข้าใจดีสินะ! นี่คือสิ่งที่ปีศาจเขาทำกัน งานที่หนูทำก็ไม่ใช่งานที่ไม่ดีสักหน่อย!" Kurona เริ่มใจชื้นขึ้นมา
"และเธอก็รู้นี่ว่า งานของฉันคือส่งปีศาจกลับไปยังนรก ก็คือสิ่งที่เขาทำกันนะ รู้ป่าว ไม่มีอะไรที่ฉันทำได้แล้วล่ะ" Shinobu ก็รับมุขตามไปด้วย
"เอ๋?"
ก่อนที่ Shinobu จะหยิบเอาแผ่นยันต์ออกมา
"ลาก่อน เจ้าปีศาจ! กลับไปยังนรกซะเถอะ!"
"ม่ายน้าาาาาาา!!"
ก่อนที่ Kurona จะค่อยๆสลายร่างหายไปเลย
หลังจากที่ Shinobu ปราบ Kurona แล้ว
"เฮ้อ... จัดการได้สักที..."
"ผมเป็นห่วงเธอมากเลย Shinobu ผมดีใจที่เธอยังโอเคอยู่นะ"
"ฉันเองก็เป็นห่วงนายด้วยเหมือนกัน... นายอาจจะทำตัวเซ่อซ่าก็จริง...แต่...ฉันว่ามันก็ดูเท่ดีเหมือนกันนี่นา..." เธอเริ่มชมผมแล้ว
"เหวอ...จริงเหรอเนี่ย?"
"......
ขอโทษนะที่ฉันว่านายอย่างนั้น Houdai วันนี้ฉันทำพลาดไปตั้งหลายครั้งเลยล่ะ..." Shinobu พูดขอโทษออกมา
"หา? แต่เธอก็จัดการกับปัญหาได้แล้วไม่ใช่หรือ?"
"ไม่หรอก...อันนั้นเพราะนายช่วยฉันต่างหากล่ะ นายนี่มันสุดยอดไปเลยนะ Houdai...
นายใช้ทักษะที่เรียนรู้มาได้ยอดเยี่ยมไปเลย นายน่าจะเหมาะกับนักล่าปีศาจมากกว่าฉันอีกนะ
ขอโทษนะ ฉันต้องไปแล้วล่ะ... แต่ก็ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะ"
แล้ว Shinobu ก็เดินจากผมไปเลย
"Shinobu..." ผมได้แต่พึมพำออกมา
นี่ผมทำให้เธอรู้สึกน้อยใจยิ่งกว่าเดิมหรือเปล่าเนี่ย...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น