ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Shinobu Route : Episode 4
"ไม่น้า! ผมอยากจะช่วยเธอ แต่ผมทำได้แค่เกาะขาเธอเอง ผม...ผมล้มเหลวอีกแล้ว..." ผมโวยวายออกมา
"อย่าคิดว่าเป็นความผิดคุณสิคะ ท่าน Shinobu เองก็ผิดด้วยเหมือนกัน..." Ekoro บอก
"ไม่หรอก ถ้าผมไม่ไปหาเธอ เธอก็จะไม่ถูกปีศาจนั่นจับตัวไปหรอก"
"วันนี้คุณก็หาเหตุผลที่ดีมาได้แล้วนี่ เพราะฉะนั้นก็อย่ามองตัวเองต่ำต้อยไปเลยค่ะ
ถ้าคุณคิดว่า คุณถูกเธอด่าล่ะก็ คุณก็น่าจะพยายามในคราวต่อไปอีกครั้งนะคะ"
"...อืม เธอพูดถูก! งั้นก็ไปต่อเลย!"
"คุณนี่ยังทำอะไรไม่ถูกเหมือนเดิมเลย แต่คุณก็เริ่มปรับตัวไปทีละนิดแล้วล่ะค่ะ
คุณยังมีท่าน Maya มาคอยช่วยเหลือด้วยนะ คุณก็แค่ใส่ใจเข้าไปให้แน่นๆและก็เอาใจเธอมาใส่ด้วยกันค่ะ"
.........................................................
เอาล่ะ สถานที่จะไปต่อก็คือ...
เวลา 13:05 - ล็อกตู้เก็บรองเท้า
ให้ตายสิ พวกนั้นแห่กันเข้ามาแล้ว! ผมต้องหยุดพวกเธอให้ได้! เตรียมฟีโรโมนช็อตให้พร้อมเต็มที่!
ตอนนี้ผมอยู่ที่ตู้ล็อกเกอร์เก็บรองเท้า ขณะที่ผมกำลังเดินอยู่นั้นเอง
ทันใดนั้นพวกเธอก็แห่กันมาอีกแล้ว!
ได้เวลาเปิดศึกได้!
ผมยิงฟีโรโมนช็อตใส่พวกเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ บางคนก็แอบมองผมอยู่หลังตู้ด้วย แต่ไม่นานก็โผล่ตัวออกมาให้ผมเห็นเลย
ผมคิดว่าศึกน่าจะจบลงแล้วแต่กลายเป็นว่าพอถูกเห็นตัวเข้า ศึกนี้ก็เลยยืดเยื้อเข้าไปอีก
เมื่อไรจะหมดสักทีน้า
"เจอตัวแล้ว!"
ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย ผมรีบหันหลังเข้ากำลังแล้วหันหน้าสู้กับพวกเธอเลย ไม่ว่าจะมาทางประตูหน้า บันได หรือว่าทางระเบียงห้องเรียนก็ตาม
ในที่สุดผมก็จัดการพวกเธอได้ทั้งหมด ผมจึงรีบหนีทันที
ขณะที่ผมวิ่งผ่านห้องน้ำอยู่นั้น ผมก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบเหมือนกับว่าจะมีใครโผล่ออกมาจากห้องน้ำ
และก็เป็นอย่างที่คิดเลย มีคนออกมาจากห้องน้ำหญิงก่อนที่จะวิ่งเข้ามาหาผมเลย ผมรีบจัดการยิงฟีโรโมนช็อตใส่เธอทันที
ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างปักที่หน้าห้องน้ำด้วย ดาบหรือเปล่าน้า...
คงจะไม่สำคัญสักเท่าไรนัก เอาเป็นว่าไปต่อล่ะกัน...
แล้วการผจญภัยของผมก็มาหยุดตรงที่ทางเดินระเบียงชั้นปี 1
..........................................................
ต่อมา ผมก็เจอกับ Shinobu อีกครั้ง
"Shinobu..." ผมพูด
"Houdai เองหรือ? นี่นายจะขัดขวางฉันอีกแล้วหรือ?" Shinobu พูด
"เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ผมก็แค่เดินผ่านมาเท่านั้นเองแหละ"
"แค่เดินผ่านมางั้นเหรอ... นี่! หรือว่า... นายคือคนร้ายเองหรือ?!"
"คนร้าย?! เกิด...เกิดอะไรขึ้นหรือ?"
"มีคนขโมยกางเกงในจากห้องแต่งตัวหญิง ฉันต้องรีบไปดูแล้วเพราะคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือของปีศาจ
แน่ใจนะว่านายไม่ได้ขโมยกางเกงในเสียเอง?"
"ไม่ใช่ผมนะ! แต่กางเกงในของพวกเธอนั้น... มันน่ายั่วยวนมากกว่า..."
"หา?!"
"ไม่ใช่ผมนะ! แต่กางเกงในของพวกเธอนั้น... มันน่ายั่วยวนมากกว่า..."
"พูดด้วยสีหน้าจริงจังอย่างนี้เหมือนกันทั้งสองครั้งเลยนะคะ... คุณจะยกระดับความประหลาดขึ้นอีกหรือไงคะ?" Ekoro บอก
"เอ๋? กางเกงใน...ฉันหรือ...? หา อะไรนะ? นายอยากได้มันหรือ?"
Shinobu ถึงกับเขินอายซะงั้น!
"อย่าคิดว่าเป็นความผิดคุณสิคะ ท่าน Shinobu เองก็ผิดด้วยเหมือนกัน..." Ekoro บอก
"ไม่หรอก ถ้าผมไม่ไปหาเธอ เธอก็จะไม่ถูกปีศาจนั่นจับตัวไปหรอก"
"วันนี้คุณก็หาเหตุผลที่ดีมาได้แล้วนี่ เพราะฉะนั้นก็อย่ามองตัวเองต่ำต้อยไปเลยค่ะ
ถ้าคุณคิดว่า คุณถูกเธอด่าล่ะก็ คุณก็น่าจะพยายามในคราวต่อไปอีกครั้งนะคะ"
"...อืม เธอพูดถูก! งั้นก็ไปต่อเลย!"
"คุณนี่ยังทำอะไรไม่ถูกเหมือนเดิมเลย แต่คุณก็เริ่มปรับตัวไปทีละนิดแล้วล่ะค่ะ
คุณยังมีท่าน Maya มาคอยช่วยเหลือด้วยนะ คุณก็แค่ใส่ใจเข้าไปให้แน่นๆและก็เอาใจเธอมาใส่ด้วยกันค่ะ"
.........................................................
เอาล่ะ สถานที่จะไปต่อก็คือ...
เวลา 13:05 - ล็อกตู้เก็บรองเท้า
ให้ตายสิ พวกนั้นแห่กันเข้ามาแล้ว! ผมต้องหยุดพวกเธอให้ได้! เตรียมฟีโรโมนช็อตให้พร้อมเต็มที่!
ตอนนี้ผมอยู่ที่ตู้ล็อกเกอร์เก็บรองเท้า ขณะที่ผมกำลังเดินอยู่นั้นเอง
ทันใดนั้นพวกเธอก็แห่กันมาอีกแล้ว!
ได้เวลาเปิดศึกได้!
ผมยิงฟีโรโมนช็อตใส่พวกเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ บางคนก็แอบมองผมอยู่หลังตู้ด้วย แต่ไม่นานก็โผล่ตัวออกมาให้ผมเห็นเลย
ผมคิดว่าศึกน่าจะจบลงแล้วแต่กลายเป็นว่าพอถูกเห็นตัวเข้า ศึกนี้ก็เลยยืดเยื้อเข้าไปอีก
เมื่อไรจะหมดสักทีน้า
"เจอตัวแล้ว!"
ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย ผมรีบหันหลังเข้ากำลังแล้วหันหน้าสู้กับพวกเธอเลย ไม่ว่าจะมาทางประตูหน้า บันได หรือว่าทางระเบียงห้องเรียนก็ตาม
ในที่สุดผมก็จัดการพวกเธอได้ทั้งหมด ผมจึงรีบหนีทันที
ขณะที่ผมวิ่งผ่านห้องน้ำอยู่นั้น ผมก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบเหมือนกับว่าจะมีใครโผล่ออกมาจากห้องน้ำ
และก็เป็นอย่างที่คิดเลย มีคนออกมาจากห้องน้ำหญิงก่อนที่จะวิ่งเข้ามาหาผมเลย ผมรีบจัดการยิงฟีโรโมนช็อตใส่เธอทันที
ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างปักที่หน้าห้องน้ำด้วย ดาบหรือเปล่าน้า...
คงจะไม่สำคัญสักเท่าไรนัก เอาเป็นว่าไปต่อล่ะกัน...
แล้วการผจญภัยของผมก็มาหยุดตรงที่ทางเดินระเบียงชั้นปี 1
..........................................................
ต่อมา ผมก็เจอกับ Shinobu อีกครั้ง
"Shinobu..." ผมพูด
"Houdai เองหรือ? นี่นายจะขัดขวางฉันอีกแล้วหรือ?" Shinobu พูด
"เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ผมก็แค่เดินผ่านมาเท่านั้นเองแหละ"
"แค่เดินผ่านมางั้นเหรอ... นี่! หรือว่า... นายคือคนร้ายเองหรือ?!"
"คนร้าย?! เกิด...เกิดอะไรขึ้นหรือ?"
"มีคนขโมยกางเกงในจากห้องแต่งตัวหญิง ฉันต้องรีบไปดูแล้วเพราะคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือของปีศาจ
แน่ใจนะว่านายไม่ได้ขโมยกางเกงในเสียเอง?"
"ไม่ใช่ผมนะ! แต่กางเกงในของพวกเธอนั้น... มันน่ายั่วยวนมากกว่า..."
"หา?!"
"ไม่ใช่ผมนะ! แต่กางเกงในของพวกเธอนั้น... มันน่ายั่วยวนมากกว่า..."
"พูดด้วยสีหน้าจริงจังอย่างนี้เหมือนกันทั้งสองครั้งเลยนะคะ... คุณจะยกระดับความประหลาดขึ้นอีกหรือไงคะ?" Ekoro บอก
"เอ๋? กางเกงใน...ฉันหรือ...? หา อะไรนะ? นายอยากได้มันหรือ?"
Shinobu ถึงกับเขินอายซะงั้น!
"ยังไงก็ตาม ฉันจะไปหาที่ห้องแต่งตัวหญิงล่ะ นายยังไม่เก่งพอแม้แต่จะเป็นมือสมัครเล่นเลย ฉะนั้นก็รออยู่ตรงนี้แหละ"
"รอก่อนสิ! ผมจะไปกับเธอด้วย!"
"ห้อง-แต่ง-ตัว-หญิง-นะ-ยะ!" Shinobu ถึงกับขึ้นเสียงดังลั่นออกมา
"อ๊ะ! โทษที...โทษที... ผมไม่ทันได้คิดนะ งั้นผมจะรออยู่ตรงนี้ก่อนล่ะกัน"
"ฮึ! เหมือนอย่างกับว่าไม่แยแสใดๆแม้ว่าจะเป็นผู้ต้องสงสัยสินะ...!"
แล้ว Shinobu ก็เดินเข้าไปยังห้องแต่งตัวหญิงทันที
ปล่อยให้ผมยืนรออยู่ข้างนอกตามลำพัง
ต่อมา
"Shinobu...ไปนานจังแฮะ..." ผมพูด
"พวกผู้หญิงมักจะอยู่ในห้องเปลี่ยนชุดนานอย่างนี้แหละค่ะ ท่าน Houdai" Ekoro บอก
"ผมไม่คิดว่าเธอกำลังจะเปลี่ยนชุด..."
ทันใดนั้นเอง
"หยาาาาาาาาา!!!"
"Shinobu?!
เกิดอะไรขึ้นนะ?!" ผมตะโกนเรียก
"ปีศาจน่าจะอยู่ตรงนั้นล่ะค่ะ!
จะมามัวอยู่เฉยไม่ได้แล้วค่ะ!" Ekoro บอก
"บ้าชิบ!
Shinobu ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!"
ให้ตายสิ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย แล้ว Shinobu จะเป็นอะไรมั้ย?
ผมอดเป็นห่วงไม่ได้ที่จะต้องรีบตามเธอไป
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นห้องแต่งตัวหญิง แถมยังเป็นของชมรมว่ายน้ำด้วยก็ตามเหอะ...
..............................................
เวลา 13:34 - ห้องแต่งตัว
เกิดอะไรขึ้นกับ Shinobu นะ?! ผมต้องรีบไปดูที่ห้องแต่งตัวหญิงแล้ว!
.................................................
พอผมเดินมาถึงด้านในสุดของห้องแต่งตัวแล้ว
"ฮิๆๆๆๆๆ! จัดการได้แล้ว!"
ยัยปีศาจนั่นอยู่ในห้องแต่งตัวจริงๆด้วย
"เธออีกแล้วเหรอ! เธอเองสินะที่ขโมยกางเกงในไปนะ!" Ekoro พูด
"อ๊ะ แกนี่มันนางฟ้าหน้าโง่ที่พยายามขัดขวางเหมือนกับเจ้ามนุษย์นั่นด้วยสินะ
พวกแกนี่มันงี่เง่าทั้งคู่พอที่จะให้ Kurona สะสมแสตมป์แห่งความชั่วร้ายได้สบายๆเลย!
และตอนนี้ Kurona ก็ได้สัตว์เลี้ยงคนใหม่แล้ว! ใช่มั้ยล่ะ เจ้ามนุษย์?"
สัตว์เลี้ยง? หมายถึงใครกันเหรอ?
พอผมเห็นสัตว์เลี้ยงที่ปีศาจพามา ผมถึงกับช็อก
ไม่คิดว่าจะเป็น Shinobu!
"ค่ะ ท่าน Kurona ฉันคือสัตว์เลี้ยงผู้ภักดี"
"Shinobu?! ทำไมเธอถึงใส่เสื้อแบบนั้นล่ะ?!"
ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาเหมือนกัน Shinobu ในตอนนี้มีแต่ชุดชั้นในอย่างเดียวเลยนี่หว่า!
"จะเชื่อหรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน! ฉันก็แค่แทงหอกใส่เธอตอนที่กำลังเปลี่ยนชุดแค่นั้นแหละ!" Kurona พูด
"Houdai นี่มันอิสรภาพแท้ๆเลย...ที่ให้มาโดยท่าน Kurona ด้วย... ฉันไม่สนใจเรื่องเกี่ยวกับนักล่าปีศาจอะไรนั่นอีกแล้ว" Shinobu พูด
"ฮิๆๆๆๆๆ! ฉันนี่มันอัจฉริยะจริงๆเลย! ตอนนี้ฉันก็สามารถควบคุมจิตใจนักล่าปีศาจที่น่ารำคาญได้ตามใจสุดๆไปเลย!
เอาล่ะ จัดการเต็มที่เลยนะ เจ้าสัตว์เลี้ยง! Kurona จะไปจัดการที่อื่นกันต่อสักหน่อย!" Kurona หัวเราะเยาะเย้ยด้วยความสะใจ
แล้ว Kurona ก็หนีหายไปเลย
ทิ้งให้ผมเผชิญหน้ากับ Shinobu ที่ตอนนี้ถูกพลังมืดครอบงำเต็มตัว
"ไว้ใจได้เลยท่าน Kurona
Houdai...ไม่สิ แกนี่มันตัวโสโครกที่ทำให้มาสเตอร์ต้องยุ่งยาก ฉันจะจัดการกับแกเดี๋ยวนี้แหละ"
"โอม่าย...Shinobu...
Shinobu! ผมรักเธอ!"
ผมตะโกนบอกรักไปเต็มเสียง
"ทำไมคุณถึงบอกเธอในตอนนี้ล่ะคะ?!" Ekoro ถามผม
"ผมคิดว่าพลังแห่งรักน่าจะทำให้เธอฟื้นจากการถูกล้างสมองนะ..." ผมบอก
"Houdai ดีใจจังที่ได้ยินแบบนั้นนะ" Shinobu พูด
เอ๊ะ ดูเหมือนว่าที่ผมตะโกนบอกรักไปอย่างนี้ทำให้ Shinobu เข้าใจแล้วหรือ?
"อ๊ะ ได้ผลแล้วหรือ?! อ๊ะ ได้ผลแล้วหรือ?!" Ekoro ก็ดีใจไม่แพ้กัน
แต่ทว่า...
"ฉันจะทำให้นายต้องเจ็บปวดชนิดที่ไม่อาจจะยืนได้อีกเลยนะ...หึๆๆๆๆๆๆๆ" Shinobu พูด
"ไม่ได้ผลงั้นเหรอ!
Ekoro! ถ้าหากใช้ Doki-Doki Field ล่ะ... จะดึง Shinobu กลับมาได้มั้ย?" ผมถาม Ekoro
"ลืมไปแล้วหรือคะ? แม้แต่วางฟิลด์ยิงฟีโรโมนช็อตก็ยังไม่ได้ผลกับท่าน Shinobu เลย..." Ekoro บอก
"จริงสิ ยังมีการ์เดียนอยู่นี่นา... แล้วจะทำยังไงดีล่ะ...? อ๊ะ!"
ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างตกอยู่
"นี่มันกระดิ่งที่ Shinobu สวมใส่อยู่ตลอดนี่นา? ทำไมตอนนี้เธอถึงไม่ใส่ล่ะ?"
"ท่าน Houdai คะ ฉันรู้สึกถึงพลังที่แผ่ออกมาจากกระดิ่งนั่นค่ะ! บางทีเธออาจจะใช้อันนั้นในการล่าปีศาจนะคะ!
พลังมืดสามารถลบล้างมันได้ด้วยกระดิ่งโดยที่ไม่มีผลกระทบกับการ์เดียนตั้งแต่ท่าน Shinobu สวมมันค่ะ!
คุณจะต้องทำอะไรสักอย่างที่เธออยากทำจนกว่าจะลดการป้องกันลงนะคะ!" Ekoro บอก
ให้ทำอะไรสักอย่างที่ Shinobu อยากได้งั้นหรือ?
"ผมว่ามีทางเดียวที่ผมน่าจะทำได้แล้วล่ะ!" Houdai พูด
"ดูตาของนายนี่มันน่ารังเกียจชะมัด นายอยากได้อะไรล่ะ เจ้าคนโสมม?" Shinobu ถาม
"ผม...ผม...ผม... ผมอยากเป็นหมาครับ!"
"หืม...หึๆๆๆๆๆๆ! ดีมากเลย เจ้าขยะ! นายนี่มันแย่ที่สุดเลยยยยย! หมายความว่านายนะดีที่สุดเลยยยย!"
ให้ตายสิ นี่ผมก็พูดอะไรไม่คิดเลย ตกลงจะต้องเป็นหมาข้างถนนให้คนขยี้เล่นๆใช่มั้ยเนี่ย
..............................................
"เอาล่ะ รีบๆคลานเข้ามาหาฉันซะ
และก็ก้มลงแล้วจูบเท้าซะ!"
ผมก็เลยต้องจูบเท้าตามที่เธอสั่งด้วย
"ดีมาก ว่าไงล่ะ อยากจะเอาให้หนักกว่านี้มั้ย?"
แล้วเธอก็เตะผมลงไปนอนกับพื้นก่อนที่จะใช้เท้าเหยียบบดขยี้อย่างกับนางซาดิสต์
"ฮะๆๆๆๆ เป็นไงล่ะ รู้สึกดีใช่มั้ย!"
หลังจากที่เธอใช้เท้าขยี้จนหนำใจไปแล้ว ดูเหมือนว่าจะยังไม่พอ
คราวนี้เธอก็เลยบังคับให้ผมใช้ปากจูบมือต่อ
"เอาล่ะ มานวดที่มือฉันซะ เจ้าหมาข้างถนน!"
ผมยอมทำตามที่เธอบอกจนกระทั่งเธอพอใจ
"แกนี่มันทำได้แย่ที่สุดเลย อยากจะให้ฉันทำโทษหน่อยมั้ย?"
แล้วเธอก็เตะผมอีกรอบ
"ว่าไงล่ะ นายท่านได้จัดการนวดตัวให้แกแล้วน่ะ เจ้าสัตว์หื่น เป็นไงล่ะ?"
เธอขยี้ผมด้วยเท้าด้วยความสะใจสุดๆ
แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่พอ คราวนี้เธอก็เลยสั่งผมอีกรอบนึง
"เจ้าสัตว์เลี้ยง ใช้ปากเลียขาฉันซะ!"
คราวนี้ให้ผมเลียขาเลยเหรอ ท่าทางจะซาดิสต์สุดๆเลย
ผมก็เลยต้องเลียขาตามที่บอก
"แกที่มันแย่ที่สุดเลย ฉันจะเตะอีกรอบล่ะกัน"
แล้วเธอก็เตะผมอีกรอบ
"เป็นไงล่ะ จะเอาอีกมั้ย อะไรนะ อยากจะขยี้ให้แรงอีกเหรอ"
เธอเหยียบกลางตัวผมเต็มแรงและก็ขยี้เท้าหมุนไปหมุนมา
ในที่สุดเมื่อเธอทำเสร็จอย่างพอใจ
"เอาล่ะ ฉันได้ทรมานหนำใจแล้ว และก็ช่วยตะโกนบอกฉันให้เต็มๆเลยว่าฉันอยากได้อีก เร็วเข้า!"
ดูเหมือนว่าผมจะกลายเป็นหมาให้เธอเหยียบย่ำทั้งศักดิ์ศรีและร่างกายไปจนหมดเลย
ทำไมผมต้องกลายเป็นหมาไปด้วยล่ะเนี่ย....
..........................................................
"สุดยอดดดดดดด... ปลดปล่อยความต้องการออกมาหมดแล้ว ไม่เคยรู้สึกดีอะไรอย่างนี้มาก่อนเลย" Shinobu พูดด้วยความผ่อนคลายในตัวออกมา
"ท่านราชินีครับ ผมยอมเป็นหมาให้ท่านแล้วครับ แต่ช่วยฟังคำขอของผมสักอย่างหน่อยได้มั้ยครับ?" ผมขอร้อง
"โห นายนี่ยังหน้าด้านไม่หายอีกหรือ... แต่จะเอาอย่างงั้นก็ได้นะ อยากจะให้ฉันเล่นสนุกกับนายอีกสินะ แล้วอะไรล่ะ?"
"คำขอของผมคือ...
ให้ผมสวมกระดิ่งให้นะครับ! Shinobu!"
แล้วผมก็เดินเข้าไปหา Shinobu ทันทีโดยไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับเอากระดิ่งมาสวมให้เธอเรียบร้อย
หลังจากที่ผมสวมกระดิ่งให้เธอแล้ว
"หา...? นี่ฉัน...?"
ดูเหมือนว่า Shinobu จะเริ่มรู้สึกตัวแล้ว
"Shinobu! เธอกลับมาเป็นอย่างเดิมแล้ว!" ผมพูดด้วยความดีใจ
"อ๊ะ? จำได้แล้ว...ฉันถูกล่อเข้ามา และฉันก็ออกอาการแปลกๆ...
อ๊ะ...แย่แล้วล่ะ... ฉันถอดกระดิ่งออกไป..."
"เธอกำลังเปลี่ยนเสื้ออยู่นะ..."
ดูเหมือน Shinobu จะลืมไปว่า เธอกำลังเปลี่ยนชุดอยู่ และก็ยังเปลี่ยนไม่เสร็จด้วย
"เปลี่ยนเสื้อ...? เฮ้ย...เดี๋ยวนะ...ทำไมฉันถึงใส่ชุดแบบนี้ล่ะ?!"
พอเธอรู้ตัวเท่านั้นเอง
"หยาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!"
Shinobu ถึงกับตะโกนร้องออกมาสุดเสียง
"เจ้าปีศาจนั่นไม่ให้อภัยเด็ดขาด!!!"
เธอพูดพร้อมกับปล่อยรังสีอาฆาตออกมาด้วย
"ผมเข้าใจนะว่าเธอโกรธ แต่เธอน่าจะสวมเสื้อก่อนนะ..." ผมบอก
"หยาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!"
ให้ตายสิ เธอเล่นอยู่ในชุดชั้นในต่อหน้าผมแบบนี้ มันก็ต้องอายอยู่แล้วล่ะ
...........................................
ต่อมา หลังจากที่ Shinobu สวมเสื้อแล้ว
"...นายเห็นหมดเลยไม่ใช่หรือ?" Shinobu ถาม
"เธอนี่สวยอย่างกับเทพธิดาเลย..." ผมบอก
"ผิดแล้ว! ผิดอย่างมหันต์เลย! จะมีใครที่ไหนปล่อยให้โดนปีศาจควบคุมมาเป็นเทพธิดาได้เล่า?!" เธอถึงกับโวยออกมาเลย
"แล้วกระดิ่งนั่นมันคืออะไรหรือ?"
"ดูเหมือนว่าเขาจะเปลี่ยนเรื่องเลยนะคะ" Ekoro พูด
"........................"
Shinobu ถึงกับถอนหายใจออกมา
"Shinobu...? นี่ผมถามอะไรผิดไปหรือ?"
"ไม่หรอก กระดิ่งนี้เป็นเครื่องรางนะ
มันช่วยเสริมพลังและทักษะของนักล่าปีศาจนะ
หากปราศจากมันพลังของก็จะอ่อน... หากไม่มีมันก็จะไม่สามารถมองเห็นปีศาจได้...
...ฉันนี่มันแย่จริงๆใช่มั้ย...? Maya น่าจะจัดการกับปีศาจได้ดีกว่าโดยที่ไม่ต้องมีกระดิ่งด้่วยซ้ำ..."
Shinobu ระบายอารมณ์ทุกข์ด้วยสีหน้าค่อนข้างน้อยใจ
"หา? Maya-chan ทำได้เหรอ?"
"ขอโทษนะ Houdai ฉันไม่ได้หมายความว่าจะระบายทุกข์ให้นายฟังหรอกนะ ฉันอยากจะหาเวลาส่วนตัวเพื่อทำใจน่ะ...
ขอบใจที่รับฟังนะ ที่นายช่วยทำให้ฉันกลับมาเป็นตัวของฉันได้สักที"
แล้ว Shinobu ก็เดินออกจากห้องแต่งตัวไปเลย โดยที่ไม่สนใจว่าตอนนี้ผมกำลังตกในสถานการณ์วิกฤตแค่ไหน
"Shinobu..."
ผมได้แต่พึมพำออกมา
นี่ผมล้มเหลวอีกแล้วหรือเนี่ย
"รอก่อนสิ! ผมจะไปกับเธอด้วย!"
"ห้อง-แต่ง-ตัว-หญิง-นะ-ยะ!" Shinobu ถึงกับขึ้นเสียงดังลั่นออกมา
"อ๊ะ! โทษที...โทษที... ผมไม่ทันได้คิดนะ งั้นผมจะรออยู่ตรงนี้ก่อนล่ะกัน"
"ฮึ! เหมือนอย่างกับว่าไม่แยแสใดๆแม้ว่าจะเป็นผู้ต้องสงสัยสินะ...!"
แล้ว Shinobu ก็เดินเข้าไปยังห้องแต่งตัวหญิงทันที
ปล่อยให้ผมยืนรออยู่ข้างนอกตามลำพัง
ต่อมา
"Shinobu...ไปนานจังแฮะ..." ผมพูด
"พวกผู้หญิงมักจะอยู่ในห้องเปลี่ยนชุดนานอย่างนี้แหละค่ะ ท่าน Houdai" Ekoro บอก
"ผมไม่คิดว่าเธอกำลังจะเปลี่ยนชุด..."
ทันใดนั้นเอง
"หยาาาาาาาาา!!!"
"Shinobu?!
เกิดอะไรขึ้นนะ?!" ผมตะโกนเรียก
"ปีศาจน่าจะอยู่ตรงนั้นล่ะค่ะ!
จะมามัวอยู่เฉยไม่ได้แล้วค่ะ!" Ekoro บอก
"บ้าชิบ!
Shinobu ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!"
ให้ตายสิ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย แล้ว Shinobu จะเป็นอะไรมั้ย?
ผมอดเป็นห่วงไม่ได้ที่จะต้องรีบตามเธอไป
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นห้องแต่งตัวหญิง แถมยังเป็นของชมรมว่ายน้ำด้วยก็ตามเหอะ...
..............................................
เวลา 13:34 - ห้องแต่งตัว
เกิดอะไรขึ้นกับ Shinobu นะ?! ผมต้องรีบไปดูที่ห้องแต่งตัวหญิงแล้ว!
.................................................
พอผมเดินมาถึงด้านในสุดของห้องแต่งตัวแล้ว
"ฮิๆๆๆๆๆ! จัดการได้แล้ว!"
ยัยปีศาจนั่นอยู่ในห้องแต่งตัวจริงๆด้วย
"เธออีกแล้วเหรอ! เธอเองสินะที่ขโมยกางเกงในไปนะ!" Ekoro พูด
"อ๊ะ แกนี่มันนางฟ้าหน้าโง่ที่พยายามขัดขวางเหมือนกับเจ้ามนุษย์นั่นด้วยสินะ
พวกแกนี่มันงี่เง่าทั้งคู่พอที่จะให้ Kurona สะสมแสตมป์แห่งความชั่วร้ายได้สบายๆเลย!
และตอนนี้ Kurona ก็ได้สัตว์เลี้ยงคนใหม่แล้ว! ใช่มั้ยล่ะ เจ้ามนุษย์?"
สัตว์เลี้ยง? หมายถึงใครกันเหรอ?
พอผมเห็นสัตว์เลี้ยงที่ปีศาจพามา ผมถึงกับช็อก
ไม่คิดว่าจะเป็น Shinobu!
"ค่ะ ท่าน Kurona ฉันคือสัตว์เลี้ยงผู้ภักดี"
"Shinobu?! ทำไมเธอถึงใส่เสื้อแบบนั้นล่ะ?!"
ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาเหมือนกัน Shinobu ในตอนนี้มีแต่ชุดชั้นในอย่างเดียวเลยนี่หว่า!
"จะเชื่อหรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน! ฉันก็แค่แทงหอกใส่เธอตอนที่กำลังเปลี่ยนชุดแค่นั้นแหละ!" Kurona พูด
"Houdai นี่มันอิสรภาพแท้ๆเลย...ที่ให้มาโดยท่าน Kurona ด้วย... ฉันไม่สนใจเรื่องเกี่ยวกับนักล่าปีศาจอะไรนั่นอีกแล้ว" Shinobu พูด
"ฮิๆๆๆๆๆ! ฉันนี่มันอัจฉริยะจริงๆเลย! ตอนนี้ฉันก็สามารถควบคุมจิตใจนักล่าปีศาจที่น่ารำคาญได้ตามใจสุดๆไปเลย!
เอาล่ะ จัดการเต็มที่เลยนะ เจ้าสัตว์เลี้ยง! Kurona จะไปจัดการที่อื่นกันต่อสักหน่อย!" Kurona หัวเราะเยาะเย้ยด้วยความสะใจ
แล้ว Kurona ก็หนีหายไปเลย
ทิ้งให้ผมเผชิญหน้ากับ Shinobu ที่ตอนนี้ถูกพลังมืดครอบงำเต็มตัว
"ไว้ใจได้เลยท่าน Kurona
Houdai...ไม่สิ แกนี่มันตัวโสโครกที่ทำให้มาสเตอร์ต้องยุ่งยาก ฉันจะจัดการกับแกเดี๋ยวนี้แหละ"
"โอม่าย...Shinobu...
Shinobu! ผมรักเธอ!"
ผมตะโกนบอกรักไปเต็มเสียง
"ทำไมคุณถึงบอกเธอในตอนนี้ล่ะคะ?!" Ekoro ถามผม
"ผมคิดว่าพลังแห่งรักน่าจะทำให้เธอฟื้นจากการถูกล้างสมองนะ..." ผมบอก
"Houdai ดีใจจังที่ได้ยินแบบนั้นนะ" Shinobu พูด
เอ๊ะ ดูเหมือนว่าที่ผมตะโกนบอกรักไปอย่างนี้ทำให้ Shinobu เข้าใจแล้วหรือ?
"อ๊ะ ได้ผลแล้วหรือ?! อ๊ะ ได้ผลแล้วหรือ?!" Ekoro ก็ดีใจไม่แพ้กัน
แต่ทว่า...
"ฉันจะทำให้นายต้องเจ็บปวดชนิดที่ไม่อาจจะยืนได้อีกเลยนะ...หึๆๆๆๆๆๆๆ" Shinobu พูด
"ไม่ได้ผลงั้นเหรอ!
Ekoro! ถ้าหากใช้ Doki-Doki Field ล่ะ... จะดึง Shinobu กลับมาได้มั้ย?" ผมถาม Ekoro
"ลืมไปแล้วหรือคะ? แม้แต่วางฟิลด์ยิงฟีโรโมนช็อตก็ยังไม่ได้ผลกับท่าน Shinobu เลย..." Ekoro บอก
"จริงสิ ยังมีการ์เดียนอยู่นี่นา... แล้วจะทำยังไงดีล่ะ...? อ๊ะ!"
ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างตกอยู่
"นี่มันกระดิ่งที่ Shinobu สวมใส่อยู่ตลอดนี่นา? ทำไมตอนนี้เธอถึงไม่ใส่ล่ะ?"
"ท่าน Houdai คะ ฉันรู้สึกถึงพลังที่แผ่ออกมาจากกระดิ่งนั่นค่ะ! บางทีเธออาจจะใช้อันนั้นในการล่าปีศาจนะคะ!
พลังมืดสามารถลบล้างมันได้ด้วยกระดิ่งโดยที่ไม่มีผลกระทบกับการ์เดียนตั้งแต่ท่าน Shinobu สวมมันค่ะ!
คุณจะต้องทำอะไรสักอย่างที่เธออยากทำจนกว่าจะลดการป้องกันลงนะคะ!" Ekoro บอก
ให้ทำอะไรสักอย่างที่ Shinobu อยากได้งั้นหรือ?
"ผมว่ามีทางเดียวที่ผมน่าจะทำได้แล้วล่ะ!" Houdai พูด
"ดูตาของนายนี่มันน่ารังเกียจชะมัด นายอยากได้อะไรล่ะ เจ้าคนโสมม?" Shinobu ถาม
"ผม...ผม...ผม... ผมอยากเป็นหมาครับ!"
"หืม...หึๆๆๆๆๆๆ! ดีมากเลย เจ้าขยะ! นายนี่มันแย่ที่สุดเลยยยยย! หมายความว่านายนะดีที่สุดเลยยยย!"
ให้ตายสิ นี่ผมก็พูดอะไรไม่คิดเลย ตกลงจะต้องเป็นหมาข้างถนนให้คนขยี้เล่นๆใช่มั้ยเนี่ย
..............................................
"เอาล่ะ รีบๆคลานเข้ามาหาฉันซะ
และก็ก้มลงแล้วจูบเท้าซะ!"
ผมก็เลยต้องจูบเท้าตามที่เธอสั่งด้วย
"ดีมาก ว่าไงล่ะ อยากจะเอาให้หนักกว่านี้มั้ย?"
แล้วเธอก็เตะผมลงไปนอนกับพื้นก่อนที่จะใช้เท้าเหยียบบดขยี้อย่างกับนางซาดิสต์
"ฮะๆๆๆๆ เป็นไงล่ะ รู้สึกดีใช่มั้ย!"
หลังจากที่เธอใช้เท้าขยี้จนหนำใจไปแล้ว ดูเหมือนว่าจะยังไม่พอ
คราวนี้เธอก็เลยบังคับให้ผมใช้ปากจูบมือต่อ
"เอาล่ะ มานวดที่มือฉันซะ เจ้าหมาข้างถนน!"
ผมยอมทำตามที่เธอบอกจนกระทั่งเธอพอใจ
"แกนี่มันทำได้แย่ที่สุดเลย อยากจะให้ฉันทำโทษหน่อยมั้ย?"
แล้วเธอก็เตะผมอีกรอบ
"ว่าไงล่ะ นายท่านได้จัดการนวดตัวให้แกแล้วน่ะ เจ้าสัตว์หื่น เป็นไงล่ะ?"
เธอขยี้ผมด้วยเท้าด้วยความสะใจสุดๆ
แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่พอ คราวนี้เธอก็เลยสั่งผมอีกรอบนึง
"เจ้าสัตว์เลี้ยง ใช้ปากเลียขาฉันซะ!"
คราวนี้ให้ผมเลียขาเลยเหรอ ท่าทางจะซาดิสต์สุดๆเลย
ผมก็เลยต้องเลียขาตามที่บอก
"แกที่มันแย่ที่สุดเลย ฉันจะเตะอีกรอบล่ะกัน"
แล้วเธอก็เตะผมอีกรอบ
"เป็นไงล่ะ จะเอาอีกมั้ย อะไรนะ อยากจะขยี้ให้แรงอีกเหรอ"
เธอเหยียบกลางตัวผมเต็มแรงและก็ขยี้เท้าหมุนไปหมุนมา
ในที่สุดเมื่อเธอทำเสร็จอย่างพอใจ
"เอาล่ะ ฉันได้ทรมานหนำใจแล้ว และก็ช่วยตะโกนบอกฉันให้เต็มๆเลยว่าฉันอยากได้อีก เร็วเข้า!"
ดูเหมือนว่าผมจะกลายเป็นหมาให้เธอเหยียบย่ำทั้งศักดิ์ศรีและร่างกายไปจนหมดเลย
ทำไมผมต้องกลายเป็นหมาไปด้วยล่ะเนี่ย....
..........................................................
"สุดยอดดดดดดด... ปลดปล่อยความต้องการออกมาหมดแล้ว ไม่เคยรู้สึกดีอะไรอย่างนี้มาก่อนเลย" Shinobu พูดด้วยความผ่อนคลายในตัวออกมา
"ท่านราชินีครับ ผมยอมเป็นหมาให้ท่านแล้วครับ แต่ช่วยฟังคำขอของผมสักอย่างหน่อยได้มั้ยครับ?" ผมขอร้อง
"โห นายนี่ยังหน้าด้านไม่หายอีกหรือ... แต่จะเอาอย่างงั้นก็ได้นะ อยากจะให้ฉันเล่นสนุกกับนายอีกสินะ แล้วอะไรล่ะ?"
"คำขอของผมคือ...
ให้ผมสวมกระดิ่งให้นะครับ! Shinobu!"
แล้วผมก็เดินเข้าไปหา Shinobu ทันทีโดยไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับเอากระดิ่งมาสวมให้เธอเรียบร้อย
หลังจากที่ผมสวมกระดิ่งให้เธอแล้ว
"หา...? นี่ฉัน...?"
ดูเหมือนว่า Shinobu จะเริ่มรู้สึกตัวแล้ว
"Shinobu! เธอกลับมาเป็นอย่างเดิมแล้ว!" ผมพูดด้วยความดีใจ
"อ๊ะ? จำได้แล้ว...ฉันถูกล่อเข้ามา และฉันก็ออกอาการแปลกๆ...
อ๊ะ...แย่แล้วล่ะ... ฉันถอดกระดิ่งออกไป..."
"เธอกำลังเปลี่ยนเสื้ออยู่นะ..."
ดูเหมือน Shinobu จะลืมไปว่า เธอกำลังเปลี่ยนชุดอยู่ และก็ยังเปลี่ยนไม่เสร็จด้วย
"เปลี่ยนเสื้อ...? เฮ้ย...เดี๋ยวนะ...ทำไมฉันถึงใส่ชุดแบบนี้ล่ะ?!"
พอเธอรู้ตัวเท่านั้นเอง
"หยาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!"
Shinobu ถึงกับตะโกนร้องออกมาสุดเสียง
"เจ้าปีศาจนั่นไม่ให้อภัยเด็ดขาด!!!"
เธอพูดพร้อมกับปล่อยรังสีอาฆาตออกมาด้วย
"ผมเข้าใจนะว่าเธอโกรธ แต่เธอน่าจะสวมเสื้อก่อนนะ..." ผมบอก
"หยาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!"
ให้ตายสิ เธอเล่นอยู่ในชุดชั้นในต่อหน้าผมแบบนี้ มันก็ต้องอายอยู่แล้วล่ะ
...........................................
ต่อมา หลังจากที่ Shinobu สวมเสื้อแล้ว
"...นายเห็นหมดเลยไม่ใช่หรือ?" Shinobu ถาม
"เธอนี่สวยอย่างกับเทพธิดาเลย..." ผมบอก
"ผิดแล้ว! ผิดอย่างมหันต์เลย! จะมีใครที่ไหนปล่อยให้โดนปีศาจควบคุมมาเป็นเทพธิดาได้เล่า?!" เธอถึงกับโวยออกมาเลย
"แล้วกระดิ่งนั่นมันคืออะไรหรือ?"
"ดูเหมือนว่าเขาจะเปลี่ยนเรื่องเลยนะคะ" Ekoro พูด
"........................"
Shinobu ถึงกับถอนหายใจออกมา
"Shinobu...? นี่ผมถามอะไรผิดไปหรือ?"
"ไม่หรอก กระดิ่งนี้เป็นเครื่องรางนะ
มันช่วยเสริมพลังและทักษะของนักล่าปีศาจนะ
หากปราศจากมันพลังของก็จะอ่อน... หากไม่มีมันก็จะไม่สามารถมองเห็นปีศาจได้...
...ฉันนี่มันแย่จริงๆใช่มั้ย...? Maya น่าจะจัดการกับปีศาจได้ดีกว่าโดยที่ไม่ต้องมีกระดิ่งด้่วยซ้ำ..."
Shinobu ระบายอารมณ์ทุกข์ด้วยสีหน้าค่อนข้างน้อยใจ
"หา? Maya-chan ทำได้เหรอ?"
"ขอโทษนะ Houdai ฉันไม่ได้หมายความว่าจะระบายทุกข์ให้นายฟังหรอกนะ ฉันอยากจะหาเวลาส่วนตัวเพื่อทำใจน่ะ...
ขอบใจที่รับฟังนะ ที่นายช่วยทำให้ฉันกลับมาเป็นตัวของฉันได้สักที"
แล้ว Shinobu ก็เดินออกจากห้องแต่งตัวไปเลย โดยที่ไม่สนใจว่าตอนนี้ผมกำลังตกในสถานการณ์วิกฤตแค่ไหน
"Shinobu..."
ผมได้แต่พึมพำออกมา
นี่ผมล้มเหลวอีกแล้วหรือเนี่ย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น