Mogeko Castle

ลำดับตอนที่ #5 : ชั้นที่ 4 : จอมเผด็จการ Moge-ko!

ย้อนเวลากลับไปในอดีต

ฉันได้ยินเฝ้ารอคอยพี่ชายของฉัน

"...................."

".....ฉันดีใจ"

"ฉันดีใจที่ยังปลอดภัยนะ พี่"

"...................."

".....ฉันดีใจ"

"ฉันดีใจที่ยังปลอดภัยนะ พี่"

"...................."

".....ฉันดีใจ"

"...................."

ฉันได้แต่พูดปลอบใจตัวเองเวียนอยู่หลายครั้ง

"...................."




....................................




กลับมายังปัจจุบัน

ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์โผล่มายังห้องแห่งหนึ่ง

ฉันเดินไปหา Mogeko ที่กำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่

"!?!" Mogeko ตัวนั้นงงทำหน้าหรอหราไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ฉันเห็นศพ Mogeko ตัวหนึ่งนอนอยู่กลางพรมห้อง

หรือว่า... นั่นจะเป็นผู้รับใช้ของวิญญาณเลือดที่พาพวกฉันมานะ

โชคไม่ดีเลย เขาคงจะตายระหว่างที่วาร์ปมา

ต้องขอบใจที่สละชีวิตแทนพวกฉันด้วยนะ

ฉันเดินไปดูที่ตู้หนังสือในห้อง

ฉันว่าข้างในนั้นมันต้องเป็นหนังสือโป๊แน่เลย

ฉันเห็นกล่องกระดาษที่มีกลิ่นแย่โคตรๆ จึงลองเปิดกล่องออกมาดู

แล้วฉันก็ต้องตกใจสะดุ้งโหยง

ในกล่องนั่นมีแต่ศพของ Mogeko พร้อมกับลำไส้ที่ถูกควักออกมา!!!!

ทำไมถึงโหดร้ายเช่นนี้ละเนี่ย!!!!!!

ฉันรีบเดินออกจากห้องทันที

ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องโถง ฉันสงสัยว่านี่มันใช่ชั้นสี่จริงๆหรือเปล่า

ฉันเดินเข้าไปยังห้องๆหนึ่ง

ห้องนี้เป็นห้องนอน ฉันเห็น Mogeko สองตัวกำลังนั่งดื่มชากันอยู่

Mogeko ตัวหนึ่งกำลังร้องไห้

"ฮึก... ฉันอยากร้องไห้... แต่ถ้าฉันทำฉันอาจจะถูกตรึงได้..."

ทำไมล่ะ

"เงียบไว้และก็มันจะดีเอง... มันจะดีเองนะ..." Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด

ห้องนี้ก็มีหนังสือโป๊อยู่ในตู้อีกแล้ว ช่างเถอะ...

ตอนนี้ฉันเดินไปดูที่ห้องอื่น

ห้องนี้ พวก Mogeko ทั้งสี่ตัวกำลังนั่งดื่มชากันอยู่

"ฉันกลัว..... ฉันกลัวววว....." Mogeko ตัวแรกพูด

กลัวอะไรหรือ?

"..........ฉันไม่อยากถูกตรึงนะ" Mogeko ตัวที่สองพูด

กลัวจะถูกตรึงไม้กางเขนหรือ? แล้วนี่จะทำอะไรกันล่ะ

"อ-โอเคนะ พวก... เธอจะไม่โกรธถ้าเรา....." Mogeko ตัวที่สามพูด

เธอหมายถึงใคร เธอคือผู้ที่จะฆ่า Mogeko ด้วยวิธีทรมานโดยการตรึงไม้กางเขนหรือ...

"....." Mogeko ตัวนี้ไม่พูดอะไรเลย

ห้องนี้ดูเหมือนว่าพวก Mogeko อยู่ในอาการหวาดผวาเหมือนกับกลัวที่จะถูกตรึงไม้กางเขนยังไงยังงั้นเลย

ฉันเดินเข้าไปยังห้องอื่นต่อ

ห้องนี้เป็นห้องรับประทานอาหารขนาดเล็ก มีโต๊ะเล็กๆสองตัววางอยู่

ฉันเห็นหมูแฮมอยู่บนโต๊ะจึงได้หยิบมาเก็บไว้กับตัว

ฉันเห็น Mogeko สองตัวนั่งอยู่คนละโต๊ะ

"ชูว เงียบๆหน่อย... ไม่อยากทำให้เธอโกรธนะ"  Mogeko ตัวหนึ่งพูด

Mogeko ตัวนั้นพูดถึงเธออีกแล้ว เธออยู่เหนือกว่า Mogeko อย่างงั้นหรือ?

".........."  Mogeko อีกตัวหนึ่งไม่พูดอะไร

ฉันเดินเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง

ห้องนี้เป็นห้องนอน มี Mogeko ตัวหนึ่งกำลังนั่งเฝ้า Mogeko อีกตัวหนึ่งที่กำลังนอนอยู่

".........." Mogeko ตัวที่นั่งไม่พูดอะไรเลย

ส่วน Mogeko ตัวที่นอนนั้นเหมือนจะตายไปแล้ว

หรือว่า Mogeko ตัวนี้คงจะนั่งเสียใจที่อีกตัวหนึ่งตายไปอย่างงั้นหรือ ถึงได้พูดอะไรไม่ออกเลยล่ะนั่น

ฉันสังเกตเห็นอนุสาวรีย์ Kurotsuno ขนาดเท่าตัวตั้งอยู่ตรงมุมห้องด้วย

ใกล้กันนั้นก็เป็นตู้วางหนังสือโป๊

แต่ตู้ลิ้นชักนั้น ฉันเห็นอะไรบางอย่างที่ดูแปลกตาเกินกว่าคนธรรมดาเค้าจะเก็บกัน

มีเนื้อเป็ดเก็บไว้ในตู้ลิ้นชักด้วย!

เนื้อเป็ดนั่นเป็นอาหารของพระเจ้าชั้นเลิศ เหมาะสำหรับลงหม้อไฟได้เต็มคำเลย

ว่าแต่จะเก็บไว้ในตู้ลิ้นชักทำไมละนั่น

มี Mogeko ตัวหนึ่งที่ถูกตัดหัว

หรือว่าจะเป็นฝีมือของเธอคนนั้นอีก

ฉันเดินเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง

ฉันเห็นเด็กหญิงสองคนยืนอยู่ในห้อง

ผู้หญิงคนหนึ่งมีเขาลักษณะม้วนๆติดหัว หน้าตาก็ดูค่อนข้างน่ากลัว เธอเรียกตัวเองว่า Hanten

"ชิ เดี๋ยวเราก็จะเจอเธอแล้ว ออกไปดีกว่า" Hanten พูด

ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นผู้หญิงผมยาวสีแดงผูกเน็กไทเอาไว้ เธอเรียกตัวเองว่า Met

"ตอนนี้ Kurotsun ไปไหนแล้ว?" Met พูด

พวกเธอมาทำอะไรตรงนี้ละเนี่ย ไม่สนใจอะไรรอบข้างเลยเหรอไง หรือว่าจะมาตามหา Kurotsuno กันล่ะ

ฉันเดินเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง

ห้องนี้ประหลาดมาก มีแต่หิมะปกคลุมเต็มไปหมด

แล้วหิมะนี้มันมาจากไหนกันล่ะ แล้ว Mogeko พวกนี้ก็มีแต่สีขาวด้วย

น่าแปลก ห้องนี้มีตุ๊กตาหิมะวางอยู่ด้วย

"ท่านนายพล... ท่านนายพล Hashasky! ท่านไปไหนแล้ว...?" Mogeko ตัวหนึ่งพูด

นายพล Hashasky เป็นใคร เดินทางมาจากไหน ไซบีเรียเหรอ?

"ท่านนายพล!" Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด

"เราจะกลับไปรัสเซียเพื่อตามหานายพลของพวกเราอีกครั้ง" Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด

"Harasho!" Mogeko อีกตัวหนึ่งอุทานออกมา

"โอ้... ท่านนายพล!" Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด

"ท่านไปไหนแล้ว... ท่านนายพล..." Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด

ดูเหมือนว่า พวก Mogeko กลุ่มนี้จะตามหานายพล Hashasky กันอย่างเดียวเลย

แล้วทำไมถึงไม่ออกจากห้องเพื่อตามหาเล่า!

ฉันรู้สึกหนาวสั่นไปถึงหัวใจเลย ถ้าฉันอยู่ในห้องนี้ต่อไปคงจะแข็งตายแน่ๆ ฉันรีบเดินออกมาจากห้องนี้โดยเร็ว

ฉันเดินเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง

ห้องนี้ไม่มีอะไรเลยนอกจาก Mogeko ตัวหนึ่งยืนอยู่โดดเดี่ยวกลางห้อง

"ว่างเปล่าเลยนะ"

"....."

"เหมือนกับวิญญาณฉันนั่นแหละ....."

มันจะว่างอะไรขนาดนี้ละเนี่ย

ฉันออกจากห้องนี้ก่อนที่จะเดินไปยังที่อื่น

ห้องต่อมา เมื่อฉันได้เห็น...

...ศพของ Mogeko ตายอยู่เต็มทั้งห้อง

เหมือนจะถูกใครสักคนไล่ฆ่าแล้วก็มาตายกันตรงนี้เลย

ฉันรู้สึกขยะแขยงจนขุนลุก ก่อนที่จะรีบวิ่งฝ่าไปอย่างรวดเร็วทันที

ต่อมา ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็มาถึงห้องโถงใหญ่

พวกฉันเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงสุดทาง

".....คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ค่ะ?" ฉันเริ่มเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน

"อะไรหรือ?"

"พวก Mogeko ที่อยู่ในชั้นนี้ดูค่อนข้างแย่... หมายถึงพวกนั้นดูเศร้ายังไงก็ไม่รู้นะ"

"....." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เงียบไปสักพักก่อนที่เขาจะบอกว่า

".....ใช่ อย่างไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ
แถวนี้นะ... น่าจะเป็นชั้นที่น่ากลัวที่สุดเลยล่ะ"

"เอ๋?"

"....." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เห็นว่าฉันไม่เข้าใจจึงได้พูดออกมา

"งั้นฉันจะอธิบายให้
.....แต่ต้องเดินไปด้วยกันระหว่างที่ฉันพูดนะ"

แล้วฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็เดินคุยไปด้วยกัน

".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์กำลังจะเริ่มเล่าเรื่อง

"...มีบุคคลที่คุมชั้นนี้อยู่"

"คนนั้นเป็นยังไงหรือ...?" ฉันถาม

".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์หยุดจังหวะก่อนที่เขาจะตอบออกมาว่า

".....ปกครองโดย... Moge-ko"

".........." ฉันอึ้งไปสักพัก

".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็เงียบเหมือนกัน

"Mogeko ปกครอง Mogeko เหรอ?"

"ไม่ๆ ไม่ใช่ Mogeko แต่เป็น Moge-ko ที่มีขีดอยู่นะ ออกเสียงต่างกันแค่นิดเดียวเอง"

"หา? ก็ออกเสียงเหมือนกันเลยนี่... ดูน่ารำคาญชะมัด"

"เฮ้ อย่าบ่นอย่างนี้กับฉันสิ..."

ก็มันออกเสียงไม่ต่างกันไม่ใช่เหรอ ชื่อก็ยังเหมือนกันอีก

"ตัวตนที่ร้ายกาจจริงๆของ Moge-ko นั้น ไม่เคยมีใครเห็นเธอเลย แต่...
...เอาล่ะ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะเลี่ยงเธอไว้ เราแทบจะไม่มีโอกาสสู้เธอได้เลย"

"อา...?! แล้วเธอเป็นอะไรกันแน่ล่ะ...?" ฉันถาม

".....ไม่รู้สิ เธอเป็นคนที่ลึกลับมากๆ แต่ที่แน่ๆคือเธอไม่ใช่คนที่สติดี"

(ฉันชักจะลังเลเกี่ยวกับพวก Mogeko ว่ายังมีสติดีอยู่มั้ย...)

"แล้วก็ งานอดิเรกของเธอคือชอบตรึงใครก็ได้ที่เธอไม่ชอบและก็ฆ่าพวกนั้นอย่างช้าๆด้วย"

"?!"

เอื้อก!

"เธอชอบตัดร่างพวกนั้นและก็กินมันแบบสดๆเลย"

"?!?!" ดูเหมือนว่าฉันจะเจอเรื่องน่าสยดสยองเข้าให้แล้ว

"การฆ่าทันทีไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกสะใจหรอกนะ เธอจึงเล่นทรมานด้วย..."

"รู้ละเอียดเยอะมากไปแล้วนะ!!"

ฉันเองก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไม Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถึงรู้เยอะขนาดนั้น แม้แต่เรื่องที่น่ากลัวสยดสยองก็ตาม

"อืม ฉันเองก็ไม่ได้เห็นเธอเหมือนกัน ก็เลยไม่สามารถพูดได้ว่ามันแน่นอนหรือเปล่า...
และฉันเองก็ไม่รู้ว่าเธอไปได้ยังไง เพราะฉะนั้นก็ต้องระวังให้ดีละกัน..."

"เอื้อก....." ฉันเริ่มรู้สึกหวาดกลัว Moge-ko ขึ้นมาจับจิต

ตอนนี้พวกฉันก็เดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ



....................................



ขณะเดียวกัน

"........................."

"อ๊ะ..."

ฉึก

"อ้ากกกก!! บ้าชิบ!!!"

ฉึกๆๆ

"ฉีกให้...ตายซะ! ตายซ้า!!!"

ฉึกๆๆๆๆ

"ฮ่าๆๆๆๆ!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!"

"พังของเล่นสนุกจังเลย... เหะๆ! "

"........................."

".........................หืม?"

"โอ้! ♪ มีแขกมาแล้ว! ♪"

"เหะๆๆ... แขกควรที่จะได้รับการต้อนรับไม่ใช่เหรอ? ♪"

"moogegegegege... ♪"



....................................



ตอนนี้ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์โผล่มายังห้วงมิติอีกแล้ว ที่นี่เต็มไปด้วยถนนที่เป็นพื้นหญ้า และ Mogeko ที่เต้นไปมา

"..........หวา นี่มันเกินกว่าที่จะเป็นปราสาทแล้วนะ" ฉันพูด

"...เธอพูดถึงเรื่องนั้นได้ถูกเผงเลย"

นั่นแหละ ปราสาทแห่งนี้มันพิศวงเกินกว่าที่จะบรรยายได้ ภายในและภายนอกปราสาทดูผิดขนาดอย่างเห็นได้ชัดเจน ราวกับว่ามันคงจะเป็นมิติที่บิดเบี้ยวยังไงยังงั้นแหละนะ

หลังจากที่เดินไปได้สักพักหนึ่ง

".....ไม่รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ผิดปกติใดๆเลย" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด

หลังจากนั้น พวกฉันก็เดินไปถึงประตูก่อนที่จะเปิดเข้าไปทันที

ห้องต่อมา พวกฉันก็ยังคงอยู่ในมิติอยู่ จึงต้องเดินต่อไป

ระหว่างทางนั้น Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็พูดขึ้นมา

"....ไม่รู้หรอกว่า Moge-ko จะปรากฏตัวตอนไหน เพราะฉะนั้นก็ระวังเอาไว้ให้ดีๆละกัน"

เธอคงจะอันตรายมากๆเลยสินะ

แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องเดินต่อไปจนกระทั่งมาถึงหน้าประตู พวกฉันจึงได้เปิดประตูเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง

ห้องต่อมา ยังคงเป็นห้วงมิติ

พวกฉันสังเกตเห็น Mogeko ที่ผิดปกติในห้องนี้

".....พวกนี้มันแปลกจริงๆ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด

ระหว่างทางฉันเห็นหมูแฮมวางไว้บนพื้นจึงได้หยิบมันออกไปก่อนที่จะไปต่อ

ในที่สุดก็มาถึงประตูอีกบานจนได้ พวกฉันจึงเปิดประตูเข้าไปทันที



....................................



ตอนนี้ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์โผล่มายังทางเดินภายในปราสาท

".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มทำสีหน้าแปลกๆ

"...ฉันน่าจะเอาหน้ากากมาด้วย"

"หา? ทำไมล่ะ?" ฉันถาม

"เพราะกลิ่นที่อยู่ตรงหน้านั้น ...เหมือนกลิ่นของเนื้อเน่าเลย"

"...............เอ๋?"

อย่าบอกนะว่า...

พวกฉันเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงหน้าประตู พวกฉันก็ได้กลิ่นเหม็นคาวอย่างแรง

"ไม่นะ Moge-ko...? อ๊ะ ต้องไม่ประมาทนะ เธออาจจะรู้ล่วงหน้า...หรืออาจจะไม่รู้ ใครจะไปรู้" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด

พวกฉันไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น แต่ยังไงก็ถอยหลังไม่ได้แล้วล่ะ ฉันเปิดประตูเดินเข้าไปเลย



....................................



ห้องโถงขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหน้านี้ เห็นแล้วรู้สึกว่า...

น่ากลัวมาก...

ฉันเห็น Mogeko หลายตัวถูกฆ่าแล้วก็ตรึงบนไม้กางเขน เหมือนพระเยซูถูกตรึงเอาไว้ไม่มีผิด

Mogeko บางตัวนอกจากจะถูกตรึงไม้กางเขนแล้วยังถูกตัดหัวจนแหว่งอีกต่างหาก

Mogeko ที่ถูกตรึงไม้กางเขนนั้นคงจะเน่าเปื่อยเป็นซากไปแล้วล่ะ พวกนั้นต้องตายมานานสักพักหนึ่งแล้ว

ฉันรีบเอามือปิดปากทันทีด้วยอาการสั่นกลัว

แต่ฉันก็ยังคงเดินต่อไป

ฉันเห็นข้อความที่เขียนเอาไว้บนไม้กางเขน

"เจ้าพวก Mogeko ทั้งหลาย คืนเลือดมาซะ"

ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เดินผ่านทุ่งที่เต็มไปด้วย Mogeko ที่ถูกตรึงไม้กางเขนด้วยอาการเสียวสันหลังวาบ แต่ก็ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงสุดทาง

".........." ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย

"เฮ้ ยังโอเคนะ?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถามฉัน

"ค-ค่ะ... ก็แค่ตกใจนิดหน่อย"

"มีฉันอยู่ข้างเธอด้วย... ดูนั่น มีลิฟต์อยู่ตรงนี้ด้วย"

Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ชี้ไปยังตรงที่ลิฟต์

"ล-ลิฟต์เหรอ?" ฉันพูด

"จากชั้นนี้ไปยังชั้นต่อไปก็มีแต่ตรงนี้เท่านั้น เราใช้มันขึ้นไปยังชั้นที่ห้าเลย"

"เหลืออีกแค่สองชั้นเท่านั้นสินะ..."

"Moge-ko บังคับให้พวกนั้นสร้างมันขึ้นมา... คิดว่านะ"

"เผด็จการอะไรอย่างนี้..." ฉันเริ่มกระวนกระวายขึ้นมา

"แต่ก็ดีแล้วล่ะ... ดูเหมือนว่าเราคงจะผ่านไปโดยที่ไม่ต้องเจอกับ Moge-ko แล้วล่ะ" ฉันพยายามทำใจให้ปลอดโปร่งที่สุด

"ใช่ โล่งอก....."

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา

"เรียกฉันเหรอ?"

"?!?" ฉันรู้สึกได้เลยว่าเป็นลางที่เลวร้ายสุดๆ

"!!!!!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เองก็หน้าซีดไม่แพ้กัน

ทันใดนั้นก็มี Mogeko จำนวนหนึ่งโผล่มาดักหน้าทางที่จะขึ้นลิฟต์ซะแล้ว

เพียงฮึดใจเดียว ก็มีเด็กหญิงคนหนึ่งที่ผมยาวและมีหูแมวปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกฉัน

"...................." เธอจ้องมาที่พวกฉัน

ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหาพวกฉัน

"อะฮะ... อะฮะๆๆๆ! ☆ หวัดดี------- ตรงนั้นนะ! ♪♪"

".....เอ๋? เอ๋-----???" ฉันรู้สึกว่ามันผิดไปจากที่คิดเอาไว้เยอะเลย

"บ้าชิบ... นั่นแหละ Moge-ko!!!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก

"เอ๋--------------------?!?!?" ฉันตกใจสะดุ้งโหยง

"เอเหะๆ! หวัดดีๆ ยินดีที่ได้รู้จัก! ♪ ฉันเอง Moge-ko สุดที่รัก! ☆ ฉันชอบหมูแฮม... แต่ฉันก็ชอบมาร์ชเมลโลกับมาการองด้วย! ♪ และฉันชอบบบบบงีบ! ♪" Moge-ko พูด

"อาา... นี่เธอมองดูพวกฉันนานแค่ไหนกัน?!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถาม

"หืม? อืมมม... ก็ตั้งแต่เริ่มเลยล่ะมั้ง คิดว่านะ? mooogegege ♪" เธอตอบ

"บ้าชิบ... เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?!"

"ฉันรู้ได้งายยย? ♪ Moge-ko พรางตัวเก่งนะ! ♪ ...ดูเหมือนว่า พวกนายคิดว่านายรู้แล้วว่าฉันกำลังดูอยู่สินะ?"

ฉันสังเกตเห็น Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ทำหน้าซีดจนพูดสะดุดติดขัด ฉันจึงได้ตามเขาไปว่า

"ค-คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ... คนนี้ Moge-ko จริงๆหรือ? เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาหรือ...?"

"อย่าให้ลักษณะภายนอกมันหลอกเธอนะ"

"อะฮะๆ ♪ เจ้านักเรียนสาว ม.ปลายนี่ช่างน่ารักอะไรเช่นนี้... ♪" Moge-ko พูด

"!...?" ฉันเริ่มสะดุ้งจนตัวเกร็ง

"เฮ้ บอกฉันหน่อย! ♪ เธอนะ...ชอบ Moge-ko มั้ย?"

"?! หา?! หมดฟิลด์แล้วล่ะนั่น..." ฉันตอบ

"ชอบบบม้าาาย?" เธอถาม

"อ-เอ่อ ก็ ฉันหมายถึง... ต-แต่จริงๆแล้ว พี่ชายฉันก็..." ฉันเริ่มพูดผิดพูดถูกไปเลย

"นี่เธอพูดเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มโวยขึ้นมา

ดูเหมือนว่าคำพูดของฉันจะทำเอา Moge-ko โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลย ก่อนที่หล่อนจะพูดออกมาว่า

"ถ้าเธอไม่ชอบ Moge-ko งั้นเธอตาาาาาาาาาย! ♪"

"?!" เอื้อก

"!!!!"

ก่อนที่ Moge-ko จะยกกองทัพ Mogeko มาหาพวกฉันทันที

"เฮ้ ไอ้งี่เง่า! แกคิดจะขวางทาง Moge-ko หรือไง??" Mogeko ถามยืนยันเป็นครั้งสุดท้าย

"บ้าชิบ ยัยสัตว์ประหลาดนี่...!!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ยังคงยืนกรานเหมือนเดิม

คำพูดของเขาทำเอาฉันตกตะลึงไปเลย เหมือนกับว่าจะรนหาที่ตายเข้าให้แล้ว

"ห-ห-หวาาาาาา.....!!!"

ก่อนที่ Moge-ko จะเริ่มชักมีดใหญ่ออกมา

".........." เธอมองดูมีดของเธอ

"mogeee.....
..........เธอทำให้ฉันโกรธนะ
..........
อ้าาา....."

ก่อนที่ดวงตาของเธอจะกลายเป็นสีแดงแห่งความบ้าคลั่งด้วยความโกรธ

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!" Moge-ko ร้องออกมา

"แกขวางทางฉัน?!?!? แกจะตายๆๆยังไงดี!!?!?!?! ย้ากกกกกกกกกก!!!!!!!!"

"?!?" ฉันหน้าซีดเผือดไปเลย

"ย้ากกกกกกก!!!! ต้องฆ่า!! ฉันจะฆ่าแก!!!!!"

"ย้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!"

"เธอบ้าไปแล้ว.....!!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก

"อ-เอ๋-----...!!"

"เฮ้ๆ! ♪ Moge-ko รักเธอถ้าเธอรักหล่อน! ♪" Moge-ko พูด

"และถ้าเธอไม่รัก เธอตายยยยย!!!!!!"

"Moge-ko ชอบผู้ชายและผู้หญิงที่บอกว่ารักนะ! ♪"

"ถ้าเธอไม่รัก ฉันจะควักไส้ของเธอออ!!!!!!"

"หิๆๆ~! ♪"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! วาระสุดท้ายของแก!!!!!!!!"

"ฆ่าแกให้ตายซะ!!! ฉันจะทำให้เธอต้องทรมานนนนนนนนน!!!!!!"

"moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge-moge"

"ฉันอยากจะฆ่าเธอซะ---!!!!!!"

"เฮ้!!! วันก่อนนะ ฉันก็เหยียบบนหอยทากนะ!!!!"

"มันสนุกโคตรเลย! ♪ กร๊อบ! แกร็บ! ...ฮาา! ♪ ฮิ! ♪"

"คุณหอยทากตายเพราะ Moge-ko ฆ่ามันเอง"

"เอาล่ะ! ♪ ฉันก็จะฆ่าพวกเธอด้วย! ♪ อะฮ้าๆๆ! ♪"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"

คราวนี้ฉันเริ่มพูดไม่ออก ฉันออกอาการหวาดกลัวต่อ Moge-ko จอมโหดเหี้ยมชนิดที่เก็บอาการเอาไว้ไม่ได้แล้ว

"....................!!!
..............................!!!!!" ฉันร้องเฮือกทำเบิกตาโพลงจ้องไม่กระพริบ

".....ท่าจะไม่ดีแล้วล่ะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด "คุณหนู เราต้องหนีแล้ว!!"



....................................



"ห-หาาาา??" Moge-ko อุทาน

"รอก่อนโว้ย!!!!!!!!!!"

"กลับบบบบบบบมาก่อนนนนนนน! ♪♪"

"เฮ้ เดี๋ยวเหอะ ทำไมพวกเธอต้องหนีด้วยยยยย??"

"ไม่เอาน่า ฉันก็อยากเล่นด้วยยยย! ♪"

".....อ๊ะ เข้าใจแล้ว! เล่นไล่จับกันสินะ! ☆"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!! ฉันจะไล่พวกแกจนถึงหลุมศพแกเลย!!!!!!!"

"มาเล่นไล่จับกัน! ♪"

"จะจบได้ก็ต่อเมื่อพวกแกตายยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!"



....................................



แย่แล้วล่ะ พวก Mogeko ที่นำโดย Moge-ko ไล่ตามพวกฉันมาแล้ว พวกมันปิดเส้นทางพยายามที่จะไล่ต้อนพวกฉันมาอย่างไม่ลดละ

ดูท่า Moge-ko จะบ้าคลั่งมาก เธอพยายามไล่ตามพวกฉันด้วยความสนุกสนาน

แต่ฉันไม่สนุกไปกับพวกเธอ ฉันต้องหาทางสักอย่างในการหลบหนีออกจากที่นี่

ดูเหมือนว่าลิฟต์จะใช้ไม่ได้แล้ว พวกมันขวางทางเอาไว้ไม่ให้เราเข้าไปได้แล้ว เห็นทีต้องไปทางอื่น

มีประตูอยู่หลายบานที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ แต่ประตูกลับล็อกเอาไว้ ไม่สามารถเปิดได้

ฉันแทบจะช็อกเมื่อรู้ว่าประตูบานไหนก็ตามก็ไม่มีทางเปิดออกได้ ฉันรู้สึกเหมือนถูกขังรวมกับสัตว์ประหลาดที่พร้อมจะเขมือบฉันได้ทุกเมื่อ

ก่อนที่พวกฉันจะหมดแรง Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เห็นทางหนึ่งที่น่าจะหนีได้

ประตูบานสุดท้ายที่อยู่มุมล่างขวาน่าจะเป็นตัวเลือกสุดท้าย ถ้าเปิดไม่ได้ละก็ ฉันคงจะกลายเป็นของเล่นของเธออย่างสมบูรณ์แบบ

แล้วโชคก็เข้าข้างพวกฉัน ประตูบานนั้นเปิดออก พวกฉันจึงได้หนีต่อไป

ต่อมาที่ห้องโถงทางเดิน พวกฉันรีบวิ่งหนีต่อไปตามทางเรื่อยๆ

ฉันคิดว่าน่าจะหนีพ้นแล้วล่ะมั้ง

แต่แล้วฉันก็ต้องร้องตกใจสะดุ้งโหยง

เมื่อ Moge-ko กับพรรคพวกของเธอไล่ตามมายังที่ห้องโถงแห่งนี้แล้ว!!!

พวกฉันจึงต้องวิ่งหนีต่อไป ในขณะที่พวก Moge-ko เองก็ยังไม่ละความพยายาม มันยังคงไล่ตามมาพร้อมกับกองทัพ Mogeko อีกเป็นจำนวนมาก

พวกฉันจะต้องหนีไปทางไหนจึงจะพ้นล่ะ?

ระหว่างทางฉันก็เห็นคราบเลือดอยู่บนพื้นด้วย นั่นเป็นเหยื่อที่ถูก Moge-ko ฆ่าอย่างงั้นหรือ?

จนกระทั่งมาถึงทางแยก ดูเหมือนว่าฉันจะต้องเจอกับเรื่องที่โหดร้ายซ้ำสองอีกแล้ว

เพราะถ้าพวกฉันเลือกผิดทาง มันจะดักต้อนทั้งด้านหน้าและด้านหลังแล้วก็จะจบเห่ตรงนั้น

จะด้วยสัญชาตญาณของฉันหรือของ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็เหอะ ดูเหมือนว่าฉันจะเลือกเส้นทางถูก ตอนนี้พวกฉันก็หนีเข้าไปยังห้องโถงอีกด้านหนึ่งแล้ว



....................................



อีกหลายร้อยเมตรต่อมา ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็ยังคงถูกไล่ตามตื๊อโดยพวกของ Moge-ko..... อยู่สักระยะหนึ่ง

พวกฉันพยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่านี้อีกเพื่อให้แน่ใจว่าจะสามารถทิ้งระยะห่างจากพวกมัน

จนกระทั่งมาถึงห้องหนึ่ง ตอนนี้พวกมันคงจะยังไม่ตามมา...

"เอาล่ะ ซ่อนในห้องนี้เลย"

"จะปลอดภัยแน่หรือ?"

"เชื่อฉันเถอะน่า..."

เอ้า... เอาก็เอา

ต่อมา

"..........ดูเหมือนว่าเราจะหนีพวกนั้นพ้นแล้วล่ะ นึกว่าฉันจะโดนแล้วงานแล้ว..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด

"......เหมือนกันเลย" ฉันรู้สึกใจหายไปเลย

ห้องที่พวกฉันใช้ซ่อนตัวนี้เป็นห้องเก็บข้อง ภายในเต็มไปด้วยกล่องกระดาษอะไรบางอย่าง ฉันจึงได้ลองเปิดฝากล่องดู

ปรากฏว่าเต็มไปด้วยของเล่นของผู้ใหญ่!

เฮ้ยๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่แค่หนังสือโป๊แล้วล่ะ มันมีของเล่นแปลกๆที่เด็กไม่ควรเล่นด้วย พวก Mokego เนี่ยเอาถึงขนาดนั้นเลยเหรอ

ตอนนี้ข้างนอกคงจะปลอดภัยแล้วล่ะ ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จึงออกจากห้องไป



....................................



หลังจากที่ออกมาจากห้องเก็บของแล้ว พวกฉันจึงเดินต่อไปตามทาง

ระหว่างที่ฉันกำลังเดินผ่านห้องๆหนึ่งนั้นเอง ฉันก็ได้ยินเสียงนี้ดังขึ้นมา

"ฮึก... ฮืออออออ... ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยยยย......"

"??" ฉันหันไปมองที่ประตูห้องที่ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ

"ฮึก... ฉันอยากกลับบ้าาาน... แง-------..."

"หือ? มีเสียงร้องไห้ของใครบางคนอยู่หลังประตูด้วย..." ฉันพูด

"ลืมเรื่องนี้ไปเถอะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก

"ต-แต่ฉันรู้สึกไม่ดีกับพวกเขาเลย... เดี๋ยวก่อนนะ ประตูนี้น่าจะติดเหล็กขนาดใหญ่เอาไว้ด้วย!" ฉันรู้สึกอดเป็นห่วงไม่ได้

"......หืม..."

ตอนนี้ฉันต้องหาทางช่วยใครสักคนที่ถูกขังหลังห้องนี้ ฉันเดินไปดูที่ประตู

ประตูบานนี้ติดเหล็กเอาไว้ มีอะไรบ้างที่สามารถจัดการทุบมันได้น้า...?

ตอนนี้ฉันคิดว่าต้องหาอะไรสักอย่างมาทุบประตูเหล็กบานนี้ ฉันจึงได้ลองเปิดประตูเข้าไปดูในห้องอื่น

ห้องนี้เต็มไปด้วยกล่องกระดาษ ฉันหวังว่าน่าจะมีเครื่องมืออะไรสักอย่างที่ใช้งานได้บ้างนะ

แต่กลับกลายเป็นของเล่นของผู้ใหญ่เสียนี่...

ฉันยังไม่หายจากหน้าแดงเลย ยังจะมาเจอของแปลกอีก ปราสาทแห่งนี้มันอะไรกันหว่า...

ฉันเห็นหมูแฮมตกอยู่ที่มุมห้องจึงได้หยิบขึ้นมาเก็บเอาไว้

ฉันว่าห้องนี้ไม่มีของที่ฉันสามารถใช้งานได้เลย จึงได้เดินออกจากห้องไป

ฉันเดินเข้าไปยังห้องเก็บของที่เหลืออีกห้องหนึ่ง

ฉันตกใจหลังจากที่ฉันเข้าไปในห้อง

ฉันเห็น Mogeko ตัวหนึ่งถูกตีจนตายคาห้อง

น่าอนาถมาก...

ฉันค้นหากล่องกระดาษที่อยู่ภายใน

ของเล่นผู้ใหญ่อีกล่ะมั้ง... ฉันคิด

แต่แล้วฉันก็เห็นอะไรบางอย่างที่แปลกไป

มันไม่ใช่ของเล่นผู้ใหญ่แต่เป็น...

ค้อน!

ฉันว่าน่าจะเอามาใช้งานได้ ฉันจึงได้เก็บค้อนไป

ฉันเดินกลับไปยังห้องที่มีใครสักคนถูกขังอยู่ ฉันจึงใช้ค้อนทุบจนประตูพัง ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปในห้องนั้น

เมื่อฉันเข้ามาในห้องนี้ ฉันต้องหนาวตัวสั่นจนขนลุก

เพราะห้องนี้มีหิมะตกอยู่ทั้งห้องเลย

ฉันเห็น Mogeko สีขาวตัวหนึ่งสวมหมวกและผ้าพันคอยืนอยู่กลางห้อง

"แง... ฮึก... ม่ายย... ฮืออ... ฉันอยากกลับบ้าาาน..." Mogeko สีขาวร้องไห้ออกมา

"อ-อืมม..." ฉันเรียก

Mogeko ตัวนั้นหันมามองพวกฉัน

"!!!" มันถึงกับสะดุ้งออกมา "คุณเป็นครายยยยย?!?!"

"หวาาาาา?!" ฉันเองก็ตกใจตามไปด้วย "ร-เรามาเพราะเราได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือนะ..."

"!!!" ตอนนี้มันเข้าใจแล้ว "...หืม เห็นแล้วล่ะ"

"?" ฉันทำหน้าสงสัย

"ฉันชื่อ Mogekov Hashasky" Mogeko ตัวนั้นแนะนำตัวเอง

แล้ว Mogekov ก็พูดต่อไปว่า

"Moge-ko จับฉันมาและก็ขังฉันไว้ที่นี่... เอาล่ะจะบอกอะไรให้ เจ้ามนุษย์..."

".........." Mogekov หยุดจังหวะไปสักครู่หนึ่ง

"ฉันไม่ได้ร้องไห้นะ เข้าใจหรือเปล่า?! ไม่ร้องเลยสักนิด!!!!!"

(ดูเหมือนว่าพยายามที่จะทำตัวให้สุขุมกับฉันมากเลยล่ะ)

อ้าว แล้วเมื่อกี้นี้ร้องไห้น้ำตาคลอซะจนเหมือนเด็กขี้แยเลยไม่ใช่หรือไง

"....." Mogeko แปรพักตร์อุทานออกมา

"...อย่างไรก็ตาม ฉันมั่นใจว่าคนของฉันต้องตามหาฉันแน่ ฉันต้องกลับไปยังแผ่นดินแม่ที่รัสเชียแล้วล่ะ..." Mogekov พูด

"ร-รัสเซียหรือ?" ฉันถามเขาเพราะงง

ไม่ใช่งงอะไรหรอก ปราสาทแห่งนี้กับรัสเซียมันไกลลิบเลยละนั่น จะไปยังไง

"ไปละนะ!" Mogekov บอก

พริบตาเดียว Mogekov ก็หายตัวแวบไปเลย ราวกับว่าวาร์ปไปได้

ทิ้งให้พวกฉันงงอยู่ตรงนั้นแหละ

".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถึงกับงงไปเลย "...พวกนั้นเป็นอะไรกันแน่ละเนี่ย?"

".....ม-ไม่รู้สิ" ฉันตอบ

Mogeko ชักจะแปลกประหลาดมากขึ้นทุกที ฉันเองก็ไม่เข้าใจถึงลักษณะที่แท้จริงของ Mogeko เลยว่าเป็นยังไง

แล้วฉันจึงได้เดินออกจากห้องนี้ไป

ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ ผ่านระเบียงแห่งหนึ่ง

ระหว่างทางนั้นเอง

"หืมม ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลิฟต์เนี่ยเป็นปัญหาจริงๆ..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บ่นออกมา "...มาหาทางอื่นกันเถอะ"

นั่นสิ ถ้ากลับไปที่ลิฟต์อีกครั้ง พวก Moge-ko ก็จะจับพวกเราได้ และก็จะไม่สามารถขึ้นไปยังชั้นห้าได้อีกด้วย

อาจจะต้องยอมเสียเวลาอ้อมเพื่อที่จะขึ้นไปยังชั้นถัดไป...

ว่าแต่ทางไหนล่ะ?

ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เดินต่อไปจนกระทั่งมาถึงตัวปราสาทอีกฝั่งหนึ่งจึงได้เปิดประตูเข้าไป



....................................



พวกฉันมาถึงหน้าห้องโถงของปราสาทแล้ว เห็นประตูห้องอยู่หลายห้องเต็มไปหมด ฉันจึงได้เดินเข้าไปดูทีละห้อง

ห้องนี้มี Mogeko สามตัวอยู่ในห้อง

"ไม่มีที่จะอยู่อีกแล้ว... พวกเรามันน่าสมเพชจริง..." Mogeko ตัวหนึ่งพูด

"อึก... แง---... แง------..." Mogeko ตัวนี้กำลังร้องไห้

สงสัยจะร้องไห้กลัว Moge-ko ฆ่าตาย

"ไม่มีความหวังสำหรับอนาคตต่อไปแล้ว..." Mogeko ตัวที่ดื่มน้ำชาพูด

ชุดน้ำชาที่อยู่บนโต๊ะนี้ดูแล้วมันหมองๆนะ มันเย็นและก็กระด้างไปหมดแล้ว สงสัยจะทิ้งไว้นานมากๆ

ห้องนี้ก็คงจะมีหนังสือโป๊ในชั้นวางหนังสือนั่นแหละ

ต่อมาพวกฉันก็เดินไปดูอีกห้องหนึ่ง

ห้องนี้ไม่มีอะไรนอกจาก Mogeko ตัวหนึ่งยืนดูไม้กางเขนสีแดงอยู่

"โลกนี้ช่างไร้เหตุผลจริงๆ ผู้คนต่างก็แย่งเอาของสำคัญของฉันไปกันหมดเลย ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะรังเกียจอะไรกันนักหนา... .....ฉันจะทำยังไงดี? ฉัน... ฉัน....." Mogeko ตัวนี้พูดในเชิงแง่ร้าย

ข้างๆ Mogeko ตัวนั้นมีไม้กางเขนที่ย้อมไปด้วยเลือดอยู่

หรือว่าจะเป็นเลือดสดๆของ Mogeko กันล่ะ

ฉันเดินออกจากห้องก่อนที่จะไปดูอีกห้องหนึ่ง

ห้องนี้เหมือนห้องสมุดเลย มีแต่ตู้หนังสือเต็มไปหมด

Mogeko จำนวนหนึ่งก็นั่งอยู่ในห้องนี้ด้วย

ฉันเห็นหมูแฮมวางอยู่บนโต๊ะจึงได้หยิบมาเก็บไว้กับตัว

"สิ่งเดียวที่ช่วยพวกเราได้ก็คือ... ความตาย" Mogeko ตัวหนึ่งพูด

"สุดท้ายทุกคนก็ต้องตาย... แล้วเรามีชีวิตอยู่เพื่อตายหรือ?" Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด

"ถ้าฉันรู้ว่านี่เป็นวันที่น่าเศร้าหลังจากนั้น... ฉันก็ไม่อยากที่จะเกิดมาเลย..." Mogeko ตัวที่กำลังดื่มน้ำชาพูด

"ฉันมีชีวิตไปทำไม..." Mogeko ตัวนี้ร้องไห้ออกมา

ชุดน้ำชาในห้องนี้ก็เหมือนกับห้องก่อนหน้านั้นเลย มันดูแล้วหมองๆนะ มันเย็นและก็กระด้างไปหมดแล้ว

ห้องสมุดแห่งนี้เต็มไปด้วยหนังสือโป๊ทั้งนั้น แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่มีอารมณ์หยิบมาอ่านเลยแม้แต่ตัวเดียว

ฉันเดินออกจากห้องก่อนที่จะไปดูอีกห้องหนึ่ง

ห้องนี้เต็มไปด้วยกล่องกระดาษทั้งนั้นเลย

มี Mogeko ตัวหนึ่งยืนอยู่กลางห้อง

"กระซิก... ฮือออออ... ขออยู่คนเดียวเถอะ!! .....ง-แง----... ฉันมีชีวิตไปทำไม... ฉันเกิดมาทำไม...?! ฮ... ฮือออออออออ....." Mogeko ตัวนี้ร้องไห้ออกมา

Mogeko ตัวนี้ท่าทางจะเศร้ามากเลย ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน

ฉันเดินออกจากห้องก่อนที่จะไปดูอีกห้องหนึ่ง

ห้องนี้ฉันเห็นใครคนหนึ่งกำลังยืนมองดูรูปภาพที่วาดขึ้นมาอย่างหยาบๆอยู่

ถ้าฉันจำไม่ผิด นั่นต้องเป็น Kurotsuno แน่ เธอมาทำอะไรตรงนี้ละเนี่ย

"เฮ้อ..... โทรศัพท์ฉันไปอยู่ไหนแล้ว?" Kurotsuno ถอยหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย "ทำหายในปราสาทสกปรกๆแบบนี้... โชคไม่ดีชะมัด"

นี่เธอ เธอมาที่นี่เพื่อที่จะหาโทรศัพท์อย่างงั้นหรือ? แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงว่าโทรศัพท์ของเธอเป็นยังไง

ฉันเดินออกจากห้องก่อนที่จะไปดูอีกห้องหนึ่ง

ห้องนี้เป็นห้องรับประทานอาหาร Mogeko แต่ละตัวต่างก็กำลังกินอาหารกันทั้งนั้น

"แม้แต่ซุปที่ฉันชอบ... ก็ยังมีรสชาติเหมือนกล่องกระดาษเลย... ฮะๆๆ..." Mogeko ตัวที่กินซุปพูดประชดตัวเอง

ฉันเห็น Mogeko ตัวหนึ่งกำลังถือหมูแฮมอยู่

"หมูแฮมที่แสนอร่อย! เชิดชูให้กับหมูแฮม!"

อะไรกันเนี่ย เจ้า Mogeko ตัวนี้มันบูชาหมูแฮมมากขนาดนั้นเลยหรือ แต่ฉันไม่สนใจในเรื่องไร้สาระของ Mogeko ตัวนี้หรอก แย่งหมูแฮมจากมันมาเลยดีกว่า

"ทำไมถึงทำอย่างนี้----------?!?! เอาคืนมาน้าาาาาาาาาาา!!!" Mogeko ตัวนั้นถึงกับร้องไห้ออกมา

"ฮือออออออออออ ฮืออออออออออออออ"

ช่างหัวมันเถอะ

"กาแฟนี่เย็นชืดหมดแล้ว... มันเหมือนกับจะเขี่ยฉันออกไปเลยล่ะ..." Mogeko ตัวที่ดื่มกาแฟพูด

"วันที่มีการกดขี่ข่มเหงนั่น... ฉันก็คงเป็นแบบนั้นแหละ" Mogeko ตัวที่กินพริกหยวกพูด

"ชีวิตคืออะไร... ความตายคืออะไร" Mogeko ตัวที่กินมันฝรั่งทอดพูด

"อาา... น่าเศร้าชะมัด... ใจฉันนี่สะอื้นไปหมดเลย..." Mogeko ตัวหนึ่งพูด

"ที่ทุกคนทำสีหน้าอ่อนแอนั่น ต้องขอบคุณจอมเผด็จการ Moge-ko ให้เลย" Mogeko ที่เป็นบาร์เทนเดอร์พูด

มิน่าล่ะ ทุกตัวที่อยู่ในห้องนี้ถึงดูไม่ค่อยคึกคักเลย มันดูหงอยๆยังไงก็ไม่รู้

หลังจากที่พวกฉันได้เดินเข้าไปดูในแต่ละห้องแล้ว เห็นได้ว่า Mogeko พวกนี้ดูไม่ค่อยมีความสุขกันเลย พวกนั้นรู้สึกอยากตายเอาการมากๆ พวกนั้นรู้สึกเหมือนจะสิ้นหวังไปในบัดดล ไร้ซึ่งเสรีภาพและสิทธิขั้นพื้นฐาน พวกนั้นอยู่กันอย่างหวาดผวาไปวันๆ ซึ่งก็ทำให้บริเวณชั้นนี้ดูเหงาหงอยไร้ชีวิตชีวาเหมือนกับซังกะตายไปวันๆเท่านั้น

ตอนนี้ฉันเดินเข้าไปในประตูห้องใหญ่ห้องหนึ่ง

เมื่อฉันเห็นห้องที่อยู่ข้างใน ฉันก็ต้องแปลกใจ

"หวา...? อยู่ๆห้องนี้ก็ดูน่ารักขึ้นมากะทันหันเลย..." ฉันพูดในสิ่งที่ฉันเห็น

"...อาจจะเป็นห้องของ Moge-ko ก็ได้นะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด

ห้องที่ดูมีสีสันสดใสและอ่อนหวานผิดกับที่อื่นนี่มันคาดไม่ถึงเลยล่ะ ไม่รู้สึกว่ามันน่ากลัวสยองขวัญตรงไหนด้วย... คิดว่านะ

พวกฉันเริ่มสำรวจภายในห้องของ Moge-ko

ห้องที่ฉันอยู่ตรงนี้น่าจะเป็นห้องรับแขก มีชุดโซฟาตั้งอยู่กลางห้องด้วย

ฉันเห็นหมูแฮมที่วางไว้บนโต๊ะ จึงได้เก็บไว้กับตัวอีกอันหนึ่ง

มีรูปภาพของ Moge-ko ตั้งอยู่ รอยยิ้มจอมปลอมของเธอนั้นดูน่ากลัวจริงๆ ข้างๆรูปเธอนั้นก็มีข้อความเขียนไว้ว่า ฉัน ❤ การฆ่า เอาไว้ด้วย

ตู้หนังสือในห้องตอนแรกฉันคิดว่าน่าจะเป็นหนังสือโป๊เหมือนกับที่อื่น

แต่กลับกลายเป็นหนังสือที่เกี่ยวกับเรื่องน่ากลัวแทน

โรคจิตซะไม่มี

ฉันเห็นรูปปั้น Mogeko ตัวหนึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะเล็ก

มันคือ Mogeko ยัดนุ่น ซึ่งมาจาก Mogeko ตัวที่ร้องโอดโอยอย่างทนทุกข์ทรมานจนกระทั่งตาย ตัวนี้แย่ยิ่งกว่าตกในดินแดนแห่งความมืดเสียอีก...

ยัย Moge-ko โหดร้ายถึงขนาดเอามาทรมานจนตายแล้วก็เอาศพมาทำเป็นเครื่องประดับเลย

Mogeko ของเล่นซึ่งมีลักษณะติดปีกและใส่ห่วงบนหัวก็คงจะประสบชะตากรรมไม่ต่างกับตัวยัดนุ่นนั่น

ฉันสำรวจห้องรับแขกของ Moge-ko จนหมดแล้ว จึงได้เดินไปยังห้องอื่นต่อ

ฉันถึงกับตกใจสะดุ้งออกมา เมื่อฉันเห็น...

Mogeko ตัวหนึ่งถูกตรึงบนไม้กางเขน สภาพไม่ต่างกับพระเยซูตอนที่ถูกตรึงด้วยไม้กางเขนเลย

"Mogeko ตัวนี้ก็ถูกตรึงด้วยไม้กางเขนด้วยสินะ...?" ฉันพูด

"....." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไม่พูดอะไรเลย

"? ...คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ค่ะ?" ฉันเรียก

"....." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ทำหน้าซีเรียสมาก

"...ฉันสงสัยว่าทำไมฉันไม่เคยเห็นนายเลย... ทำไมกัน"

"...................." Mogeko ตัวที่ถูกตรึงพยายามจะเปล่งเสียงออกมา

"Hasu... นายเองก็โดน Moge-ko จับตรึงด้วยสินะ..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด

"เหะๆ... ก็สักพักแล้วล่ะ..." Hasu บอก "อ๊อก....."

ดูเหมือนว่า Hasu จะพยายามพูดจนกระอักเลือดออกมา

(เหวอ เขายังมีชีวิตอยู่อีกหรือเนี่ย...) ฉันถึงกับตะลึงเลย

"แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันนะ?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถาม

"...เอ่อ ฉันคิดไม่ถึงว่าจะถูกจับด้วยนะสิ..."

"หืม....."

".........."

"เรื่องมันยาวนะ..."

แล้ว Hasu ก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฉันฟัง


....................................


Hasu ในขณะนั้นยืนอยู่หน้าไม้กางเขนพร้อมกับเหล่าสาวกของเขา (ก็พวก Mogeko นั่นแหละ)

"ได้ยินฉันมั้ย?" Hasu เรียก "พระเจ้าหมูแฮมนั้นคงอยู่ชั่วนิรันดร์ ท่านยังคงมองดูพวกเราอยู่..."

"โอ้----.....!" เหล่าสาวกต่างก็ส่งเสียงโห่ร้องขึ้นมา

"เอาล่ะ มาสวดภาวนา... เราเชื่อในพระเจ้า-"

Hasu ยังไม่ทันพูดจบก็มีใครบางคนบุกเข้ามาในห้องแล้ว

Moge-ko นั่นเอง เธอเป็นคนที่ไม่ได้รับเชิญให้เข้ามา และเป็นคนที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่จะเคยเห็น

"อ๊ะ?" Hasu ร้องอุทานออกมา เหมือนกับจะบอกว่า ตายละหว่า...

"นายคือ Hasu ใช่ม้ายยยย?" Moge-ko ถาม

"เอ๋?"

"ฉันอยากจะเล่นกับพวกแกสักหน่อย! ♪" Moge-ko ทำสีหน้ายิ้มแสยะออกมาอย่างน่ากลัว

หลังจากนั้น เธอก็ฆ่าพวก Mogeko ทั้งหมด แต่ฉัน...

เสียงร้องโหยหวนของเหล่า Mogeko ที่ถูก Moge-ko ไล่ฆ่าทีละตัวๆนั้น ทำเอา Hasu ถึงกับช็อกจนใจแตกสลายไปหมด มันเป็นการสังหารหมู่ที่โหดร้ายที่สุดเท่าที่เคยมีมา ราวกับจะฆ่าล้างบางเผ่าพันธุ์ของผู้นับถือศาสนายังไงยังงั้น

Moge-ko สนุกกับมันมาก เธอฆ่า ฆ่า และก็ฆ่าอย่างสนุกมือไม่มีหยุด

Hasu ซึ่งเหลืออยู่เป็นตัวสุดท้ายนั้น...

"เอื้อกกก.....!!!"

"Hasu ที่น่ารักของฉัน... ❤ มานี่! ♪"

หลังจากนั้นเอง Moge-ko ก็จับตัว Hasu ไปก่อนที่จะจัดการทำกับ Hasu แบบนี้

Hasu ถูก Moge-ko จับตรึงไม้บนไม้กางเขนที่ย้อมไปด้วยเลือดในห้องทรมานสุดที่รักของเธอ

แล้วนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของฝันร้าย.....

"Hasu ที่แสนน่ารัก! ♪ วันนี้เราจะเล่นอะไรกันดี? ❤" Moge-ko ทำสีหน้ายิ้มแสยะอย่างน่ากลัวใส่ Hasu

"ม่ายยยยยยยยย!! หยุดนะ!! ยกโทษให้ฉันด้วย ขอร้อง.....!!" Hasu ขอร้องมาด้วยชีวิต

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ฉันก็ถูกทรมานของจริง มันเป็นชะตากรรมที่โหดร้ายยิ่งกว่าความตายเสียอีก เธอทรมานฉันด้วยสีหน้าที่ยิ้ม...

"อ้ากกกกกกกกกกกกก..." Hasu ร้องตะโกนสุดเสียงด้วยความเจ็บปวด

"mooogegegege! ♪" Moge-ko หัวเราะด้วยความสะใจ


....................................


"และตอนนี้ พวกนายก็มา..." Hasu ค่อยๆพูด

".........." ฉันเห็นแล้วชักรู้สึกสงสาร Hasu ขึ้นมาจับจิตเลย

".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็ช็อกเหมือนกัน

"ฮะๆๆ....." Hasu พยายามหัวเราะออกมา

".........." หลังจากนั้นก็นิ่งไปสักพักก่อนที่จะบอกต่ออีกว่า

"...เธอนะอันตรายมากเลย หนีไปก่อนที่จะเจอตัวดีกว่านะ"

".....เธอเจอพวกเราก่อนที่เราจะขึ้นลิฟต์นะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก

".....อา เห็นแล้วล่ะ โชคไม่ดีเลยนะเนี่ย..." Hasu บอก "...คงจะไม่ดีแน่ถ้าหากต้องถอยกลับไปนะ"

"หืม..." Hasu พยายามที่จะคิดหาวิธีการให้กับพวกฉันอยู่

".........."

Hasu คิดอยู่นานพอสมควร

"..........อ๊ะ!"

นึกอะไรออกแล้วหรือ

"นึกขึ้นมาได้ว่ามีทางลับอยู่นะ"

"อะไรนะ?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์อุทานออกมาด้วยความแปลกใจ

"ใต้เตียงของ Moge-ko ในห้องของเธอนั้น... น่าจะเป็นทางผ่านขึ้นไปสู่ชั้นห้าได้นะ... ฉันเองก็เคยคิดจะหนีเข้าทางนี้ แต่เธอกลับเจอฉันและก็หักแขนขาฉันด้วย..."

".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์อึ้งไปเลย

"Hasu นายมากับพวกเรานะ"

"ฮะๆๆ ใจดีจังนะ... ขอบใจ" Hasu พูด "แต่ไม่ต้องการแล้วล่ะ ฉันคิดว่า... มันเพื่อฉันเองแหละ....."

Hasu ไม่ต้องการที่จะหนีไปกับพวกฉันด้วย ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาก็ใกล้จะตายแล้วล่ะ

"Hasu!!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ตะโกนเรียกชื่อขึ้นมา

"...สติฉันเริ่มจะเบลอแล้วล่ะ ร่างกายของฉันก็ไร้ความรู้สึกด้วย..." Hasu ค่อยๆพูดออกมา

".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาเลย

"...ฉันอยากจะเล่นกับนายอีกครั้งนะ"

".........."

"..........แต่ก็ดีไม่เป็นไรแล้วล่ะ สวรรค์หมูแฮม... อยู่ตรง... ก่อนหน้า... ตาฉันแล้ว....." Hasu พูดออกมาเป็นประโยคสุดท้าย

แล้ว Hasu ก็แน่นิ่งตายจากไป

หลังจากนั้นเอง

Hasu จึงได้ขึ้นสวรรค์

...สู่อาณาจักรแห่งสวรรค์

ใช่...

ที่ซึ่งปราศจากความโศกเศร้า สวรรค์แห่งหมูแฮม

Mogeko...

Mogeko ทั้งหมดกลับคืนสู่เลือด

...แล้วพวก Mogeko ก็มาปรากฏตัวบนสวรรค์

พระเจ้าหมูแฮมทรงเมตตามาก ท่านยกโทษให้กับบาปของเหล่า Mogeko ทั้งมวล

รักเจ้าแฮม

โอ้! พระเจ้า! เทพเจ้าแห่งหมูแฮมที่แท้จริงช่างเปล่งประกายและสวยงาม!

ช่วยพวกเรา เราที่อยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความสมเพช...

อา ใช่...

วิญญาณของ Mogeko เป็นหนึ่งอีกครั้ง

ขึ้นมาเลย เด็กๆ.....



....................................



"..........Hasu..." Mogeko ฝ่ายต่อต้านพูดด้วยความเสียใจ

ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำยังไงเหมือนกัน Hasu ตายไปแล้ว ก็คงเหลือแต่ศพไร้วิญญาณเท่านั้นที่ถูกตรึงบนไม้กางเขนที่ย้อมเลือด

สิ่งที่ Hasu บอกให้ฉันต้องขึ้นไปยังที่ชั้นห้านั้น ฉันต้องทำเพื่อความหวังจาก Hasu ที่มอบให้ฉันมา

แล้วฉันก็เดินออกจากห้องทรมานก่อนที่จะเดินเข้าไปยังห้องนอนของ Moge-ko


....................................


ภายในห้องนอนของ Moge-ko นั้นตกแต่งไปด้วยสีสันที่อ่อนหวานมาก แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว

ในห้องนี้มี Mogeko ยัดนุ่นวางอยู่ตามมุมห้อง Mogeko ของเล่นที่วางเอาไว้บนพื้น

คงไม่ต้องบอกหรอกว่า Mogeko พวกนี้มาจากไหนนะ

แล้วก็ยังมีมีดปลายโค้งขนาดเบ้อเริ่มอีกหลายเล่มแขวนอยู่ในห้องด้วย แต่ละเล่มผ่านการฆ่าฟันมาแล้วนับไม่ถ้วน สังเกตได้ที่สีเลือดที่ย้อมมีดพวกนั้นแหละ

ใต้มีดนั้นก็มีกระดานปาเป้าซึ่งติดรูปภาพของใครสักคนที่เธอเกลียดขี้หน้าขึ้นมาแล้วก็ปาใส่มันซะ

ตู้หนังสือนั้นก็มีแต่หนังสือที่สยองขวัญทั้งนั้นเลย

ข้างๆตู้หนังสือนั้นเป็นตู้เสื้อผ้า ข้างในนั้นมีอะไรน้า... ฉันจึงได้เปิดออกมาหยิบดู

ปรากฏว่าเป็น กางเกงในของ Moge-ko!!!!

ทั้งตู้นี้มีแต่กางเกงในทั้งนั้นเลย!

มันจะมีอยู่สักกี่ตัวละนั่น

ฉันเห็นกางเกงในแล้วรู้สึกเขินแดงอายขึ้นมาเลย ไม่คิดว่ากางเกงในของ Moge-ko จะเซ็กซี่ถึงขนาดนี้

ฉันว่าไม่อยากจะมามัวหลงเสน่ห์ของกางเกงในของเธอของนะ ฉันต้องรีบไปยังที่เตียงของเธอก่อนที่เธอจะพบพวกฉัน

อย่างที่ Hasu ว่าเลย ใต้เตียงของเธอนั้นเป็นมีทางลับจริงๆ พวกฉันจึงมุดเข้าไปใต้เตียงโดยไม่ลังเลใดๆ



....................................



ระหว่างทาง ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็เดินไปด้วยกัน

".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไม่พูดอะไรเลย

".........." ฉันเองก็ไม่พูดอะไรเหมือนกัน

".........." เขาพยายามครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนที่เขาจะหาเรื่องอะไรมาพูด

"...เขาเป็นเพื่อนฉันนะ รู้เปล่า" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มพูดขึ้นมาก่อน

"!" ฉันแปลกใจที่ได้ยินเรื่องนี้

".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไม่พูดอะไรเลย

".........." ฉันเองก็ไม่พูดอะไรเหมือนกัน

"...การที่ต้องสูญเสียใครบางคนมันสำคัญกับคุณมากเลยสินะ..." คราวนี้ฉันเริ่มพูดขึ้นมาบ้าง

"..........?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ทำหน้าเหรอหราออกมา

".........." ฉันก็อึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไรดี

".........." เขาก็ไม่พูดอะไรเลยด้วย

ต่อมาอีกไม่ไกลนัก

"...เฮ้ ฉันเห็นบันไดแล้วล่ะ ตรงนั้นจะพาเราขึ้นไปยังชั้นต่อไปนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก

"ชั้นที่ห้า... อยู่ตรงนั้นนะ คุณหนู"

"..........ค่ะ" ฉันครุ่นคิดอยู่ค่อนข้างนานกว่าจะขานตอบรับ

".........."

ก็ยังดีนะ ถึงไม่ได้ขึ้นลิฟต์ก็เดินขึ้นบันไดแทน น่าจะปลอดภัยกว่ากันตั้งเยอะ ยังดีกว่าเดินทางสะดวกแสนสั้นที่เต็มไปด้วยอันตรายละกัน

ถ้าไม่เสียเวลากับ Moge-ko ก็คงจะขึ้นลิฟต์ไปตั้งนานแล้วล่ะ ว่ามั้ย...