ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อยากจะช่วย แต่...
Stage 3 โรงอาหาร
คุมิ คิบายาชิ: ฮึบ...ฮึบ...
ฟุมิ สึคาดะ: ขอโทษนะ คุมิจัง, คุรุมิจัง ที่ช่วยถือแผ่นปรินท์ให้นะ...
คุมิ: ไม่เป็นไรๆ ไม่ต้องขอโทษหรอก คุรุมิจัง
คุรุมิ ซาซาโฮะ: ค่า~ ไม่เห็นเป็นไรเลย สนุกดีออก~
คุมิ: แต่ ฟุมิจัง ทำแผ่นปรินท์ตกกระจัดกระจายไปหมดเลยสิ...
คุรุมิ: นั่นสินะ~ พวกนั้นก็เลยเรียกฟุมิจังว่า "ปรินท์จัง" สินะ~
ฟุมิ: อูวว์...โดนตั้งชื่อเล่นแบบนี้แล้วรู้สึกไม่ดีมากเลย...แต่พวกเธอเอาแต่ถาม ฉันว่าทำไมฉันถึงชอบทำแผ่นปรินท์ร่วงตกกระจายตลอดเลย...
คุรุมิ: ถ้าเธอเห็นว่ามีอะไรไม่ดีบ้าง จะต้องถามคนอื่นว่าให้ทำยังไงต่อ ถูกมั้ยล่ะ~
คุมิ: แค่เรื่องนั้นเองแหละ ไม่เห็นว่า ฟุมิจัง เป็นเด็กที่น่ารักบ้างหรือ
คุรุมิ: ก็คิดว่างั้นแหละ~
ฟุมิ: ไม่ใช่อย่างนั้น! ฮิๆ แต่ถ้าเธอคิดอย่างนั้นแล้วฉันก็รู้สึกดีบ้างบ้างล่ะ...
คุรุมิ: กรี๊ด~ดดด...!
คุมิ: มีอะไรหรือ คุรุมิจัง......หยาา...อะ...อะไรล่ะนั่น...
ฟุมิ: หยาาาา! ผู้ชายสายตาหื่นกำลังจ้องมาที่ฉัน!
เทนโซว: ผู้ชายสายตาหื่นนี่เป็นใครหรือ?
พาทาโกะ: ก็แถวนี้นะ มีแต่คนอย่างท่านเทนโซวเท่านั้นที่ไม่ต้อนรับนะ
เอโกโระ: ตรงนั้นก็มีแต่ท่านคนเดียวด้วย ท่านเทนโซว
พาทาโกะ: อ๊ะ นอนลงไปแล้ว ลุกขึ้นมาสิคะ ท่านเทนโซว
เอโกโระ: อย่าเพิ่งท้อแท้สิคะ
ฟุมิ: มะ ไม่จริงนะ! เขานอนตัวราบเพื่อดูใต้กระโปรงพวกเราด้วย!
คุรุมิ: อะ อือ~......ไม่ ม่าย...แย่ที่สุดเลย~!
แล้วฟุมิกับคุรุมิก็รีบเข้ามาหลบอยู่หลังคุมิทันที
คุมิ: ทะ ทั้งคู่มาหลบหลังฉันเร็ว... อะ อืออ! ไปให้พ้นนะ ไปให้พ้น!
พาทาโกะ: สามคนนั้นดูเหมือนจะเริ่มร้องไห้แล้ว
เอโกโระ: เหลือเชื่อเลย ท่านทำให้พวกนั้นเกลียดเองได้ด้วย...
เทนโซว: หวาา! ไม่รู้สึกดีเลยสักนิด!
คุมิ: หยาาา! มองไม่ได้ เขาบ้าไปแล้ว!
คุรุมิ: อี้กกก~...!
ฟุมิ: ยะหยาาา! นะ...น่ากลัว!
เทนโซว: หมายถึง ข้างในกระโปรง......
ทันใดนั้นทาคาโกะก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับดาบไม้ในมือ
ทาคาโกะ ไซมอน: ข้างในกระโปรงอะไรเหรอ ไอ้คนลามก
เทนโซว: เอ๊ะ...เหวอ! ทำไมเธอถึงยื่นดาบไม้มาอยู่หน้าฉันด้วยล่ะ!?
ทาคาโกะ: กล้าทำถึงเพียงนี้ อยากให้กัปตันชมรมเคนโด้ 3 ดั้งลงโทษนายเลยมั้ย?
เทนโซว: เดี๋ยวก่อน! ฉันไม่ได้ทำสักหน่อย! เธอจะมาลงโทษฉันไม่ได้นะ!
ทาคาโกะ: แล้วทำไมพวกนั้นถึงกลัวล่ะ และทำไมนายถึงนอนตรงนี้ด้วย!
ทาคาโกะ: นายกำลังแอบดูใต้กระโปรงพวกรุ่นน้องอยู่สินะ! พวกนั้นถึงได้กลัวสินะ?
เทนโซว: ผิดแล้ว ไม่ใช่สักหน่อยยยยยย!!
ทาคาโกะ: ไม่ต้องถามอะไรแล้ว!! เงียบ แล้วรับดาบไม้ลงหัวซะ! เตรียมลงทัณฑ์!
เทนโซว: รับดาบไม้ลงหัว! หมายความว่า พาทาโกะ!
พาทาโกะ: ค่ะ ท่านเทนโซว! ทำการปล่อย Dokidoki ฟิลด์ ณ บัดนี้!
***
ทาคาโกะ: หยาา!
ฟุมิ: อา อาวาวา...
คุมิ: อูวววว~......
คุรุมิ: ......คยูววว......
เทนโซว: หืม สำหรับคนที่ไม่ฟังคนอื่นพูด การทำโทษสำเร็จ
ฟุมิ: อะ......อืม...
คุรุมิ: อือ~ออ...
ทาคาโกะ: ......อุ...
คุมิ: อืออออ...
เทนโซว: หือ...นี่ฉันทำเกินไปหรือเปล่า...? เป็นอะไรมากมั้ย?
ทาคาโกะ: อ๊ะ...ไม่หรอก...! เมื่อนายทำอย่างอ่อนโยนในที่แบบนี้...ก็หัดระวังตัวให้มากละกัน...!
คุรุมิ: ......คุณทำอ่อนโยนกับรุ่นพี่ไซมอนคนเดียวแค่นั้นนี่ ...ไม่ยุติธรรมเลย~...
เทนโซว: อ๊ะ ไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้นสักหน่อย...ขอโทษนะ
คุรุมิ: อื๋อ~...! เมื่อคุณขอโทษด้วยสีหน้าแบบนั้น...มันทิ่มใจฉันเข้าไปเต็มๆเลย~...!
คุมิ: อูวว~...รุ่นพี่คะ ขอโทษด้วยที่ตกใจกลัว...
เทนโซว: ดะ... ดีแล้วล่ะ...
ฟุมิ: ละ แล้ว อืม...ถึงจะแย่หน่อยแต่เราต้องไปแล้วล่ะ...
เทนโซว: อา แล้วจะให้ช่วยถือแผ่นปรินท์ให้มั้ยครับ?
ฟุมิ: มะ ไม่ต้องก็ได้ค่ะ...! กลัวว่ามือของรุ่นพี่...จะสกปรกค่ะ...ฉันถือเองได้ค่ะ
ฟุมิ: เอาล่ะ...อืม...ขออภัยด้วยค่ะ......
แล้วฟุมิก็เดินไปพร้อมกับยกแผ่นปรินท์ไปด้วย
คุรุมิ: ไม่ต้องฝืนก็ได้นะ...... แต่ฉันต้องไปแล้ว~
แล้วคุรุมิก็เดินไปอีกคน
คุมิ: เอ่อ...อืม...ไปล่ะคะ รุ่นพี่ อูวว~ รอด้วยสิ
แล้วคุมิก็เดินจากไปอีกคน
ทาคาโกะ: ฉันด้วย...ไปก่อนนะ...
เทนโซว: อ๊ะ อืม
แล้วทาคาโกะก็เดินจากไป
เทนโซว: .........
เทนโซว: ...ผมไม่ได้ช่วยอะไร...อย่างกับถูกทิ้งยังไงยังงั้นแหละ ทำไมถึงไม่ให้ผมช่วยทำอะไรบ้างเลย...
พาทาโกะ: ถ้าท่านยังไม่ได้ทำอะไรต่อล่ะก็ ของจริงจะเริ่มต้นตั้งแต่นี้ไปค่ะ!
เทนโซว: ......ก็ได้ๆ
คุมิ คิบายาชิ: ฮึบ...ฮึบ...
ฟุมิ สึคาดะ: ขอโทษนะ คุมิจัง, คุรุมิจัง ที่ช่วยถือแผ่นปรินท์ให้นะ...
คุมิ: ไม่เป็นไรๆ ไม่ต้องขอโทษหรอก คุรุมิจัง
คุรุมิ ซาซาโฮะ: ค่า~ ไม่เห็นเป็นไรเลย สนุกดีออก~
คุมิ: แต่ ฟุมิจัง ทำแผ่นปรินท์ตกกระจัดกระจายไปหมดเลยสิ...
คุรุมิ: นั่นสินะ~ พวกนั้นก็เลยเรียกฟุมิจังว่า "ปรินท์จัง" สินะ~
ฟุมิ: อูวว์...โดนตั้งชื่อเล่นแบบนี้แล้วรู้สึกไม่ดีมากเลย...แต่พวกเธอเอาแต่ถาม ฉันว่าทำไมฉันถึงชอบทำแผ่นปรินท์ร่วงตกกระจายตลอดเลย...
คุรุมิ: ถ้าเธอเห็นว่ามีอะไรไม่ดีบ้าง จะต้องถามคนอื่นว่าให้ทำยังไงต่อ ถูกมั้ยล่ะ~
คุมิ: แค่เรื่องนั้นเองแหละ ไม่เห็นว่า ฟุมิจัง เป็นเด็กที่น่ารักบ้างหรือ
คุรุมิ: ก็คิดว่างั้นแหละ~
ฟุมิ: ไม่ใช่อย่างนั้น! ฮิๆ แต่ถ้าเธอคิดอย่างนั้นแล้วฉันก็รู้สึกดีบ้างบ้างล่ะ...
คุรุมิ: กรี๊ด~ดดด...!
คุมิ: มีอะไรหรือ คุรุมิจัง......หยาา...อะ...อะไรล่ะนั่น...
ฟุมิ: หยาาาา! ผู้ชายสายตาหื่นกำลังจ้องมาที่ฉัน!
เทนโซว: ผู้ชายสายตาหื่นนี่เป็นใครหรือ?
พาทาโกะ: ก็แถวนี้นะ มีแต่คนอย่างท่านเทนโซวเท่านั้นที่ไม่ต้อนรับนะ
เอโกโระ: ตรงนั้นก็มีแต่ท่านคนเดียวด้วย ท่านเทนโซว
พาทาโกะ: อ๊ะ นอนลงไปแล้ว ลุกขึ้นมาสิคะ ท่านเทนโซว
เอโกโระ: อย่าเพิ่งท้อแท้สิคะ
ฟุมิ: มะ ไม่จริงนะ! เขานอนตัวราบเพื่อดูใต้กระโปรงพวกเราด้วย!
คุรุมิ: อะ อือ~......ไม่ ม่าย...แย่ที่สุดเลย~!
แล้วฟุมิกับคุรุมิก็รีบเข้ามาหลบอยู่หลังคุมิทันที
คุมิ: ทะ ทั้งคู่มาหลบหลังฉันเร็ว... อะ อืออ! ไปให้พ้นนะ ไปให้พ้น!
พาทาโกะ: สามคนนั้นดูเหมือนจะเริ่มร้องไห้แล้ว
เอโกโระ: เหลือเชื่อเลย ท่านทำให้พวกนั้นเกลียดเองได้ด้วย...
เทนโซว: หวาา! ไม่รู้สึกดีเลยสักนิด!
คุมิ: หยาาา! มองไม่ได้ เขาบ้าไปแล้ว!
คุรุมิ: อี้กกก~...!
ฟุมิ: ยะหยาาา! นะ...น่ากลัว!
เทนโซว: หมายถึง ข้างในกระโปรง......
ทันใดนั้นทาคาโกะก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับดาบไม้ในมือ
ทาคาโกะ ไซมอน: ข้างในกระโปรงอะไรเหรอ ไอ้คนลามก
เทนโซว: เอ๊ะ...เหวอ! ทำไมเธอถึงยื่นดาบไม้มาอยู่หน้าฉันด้วยล่ะ!?
ทาคาโกะ: กล้าทำถึงเพียงนี้ อยากให้กัปตันชมรมเคนโด้ 3 ดั้งลงโทษนายเลยมั้ย?
เทนโซว: เดี๋ยวก่อน! ฉันไม่ได้ทำสักหน่อย! เธอจะมาลงโทษฉันไม่ได้นะ!
ทาคาโกะ: แล้วทำไมพวกนั้นถึงกลัวล่ะ และทำไมนายถึงนอนตรงนี้ด้วย!
ทาคาโกะ: นายกำลังแอบดูใต้กระโปรงพวกรุ่นน้องอยู่สินะ! พวกนั้นถึงได้กลัวสินะ?
เทนโซว: ผิดแล้ว ไม่ใช่สักหน่อยยยยยย!!
ทาคาโกะ: ไม่ต้องถามอะไรแล้ว!! เงียบ แล้วรับดาบไม้ลงหัวซะ! เตรียมลงทัณฑ์!
เทนโซว: รับดาบไม้ลงหัว! หมายความว่า พาทาโกะ!
พาทาโกะ: ค่ะ ท่านเทนโซว! ทำการปล่อย Dokidoki ฟิลด์ ณ บัดนี้!
***
ทาคาโกะ: หยาา!
ฟุมิ: อา อาวาวา...
คุมิ: อูวววว~......
คุรุมิ: ......คยูววว......
เทนโซว: หืม สำหรับคนที่ไม่ฟังคนอื่นพูด การทำโทษสำเร็จ
ฟุมิ: อะ......อืม...
คุรุมิ: อือ~ออ...
ทาคาโกะ: ......อุ...
คุมิ: อืออออ...
เทนโซว: หือ...นี่ฉันทำเกินไปหรือเปล่า...? เป็นอะไรมากมั้ย?
ทาคาโกะ: อ๊ะ...ไม่หรอก...! เมื่อนายทำอย่างอ่อนโยนในที่แบบนี้...ก็หัดระวังตัวให้มากละกัน...!
คุรุมิ: ......คุณทำอ่อนโยนกับรุ่นพี่ไซมอนคนเดียวแค่นั้นนี่ ...ไม่ยุติธรรมเลย~...
เทนโซว: อ๊ะ ไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้นสักหน่อย...ขอโทษนะ
คุรุมิ: อื๋อ~...! เมื่อคุณขอโทษด้วยสีหน้าแบบนั้น...มันทิ่มใจฉันเข้าไปเต็มๆเลย~...!
คุมิ: อูวว~...รุ่นพี่คะ ขอโทษด้วยที่ตกใจกลัว...
เทนโซว: ดะ... ดีแล้วล่ะ...
ฟุมิ: ละ แล้ว อืม...ถึงจะแย่หน่อยแต่เราต้องไปแล้วล่ะ...
เทนโซว: อา แล้วจะให้ช่วยถือแผ่นปรินท์ให้มั้ยครับ?
ฟุมิ: มะ ไม่ต้องก็ได้ค่ะ...! กลัวว่ามือของรุ่นพี่...จะสกปรกค่ะ...ฉันถือเองได้ค่ะ
ฟุมิ: เอาล่ะ...อืม...ขออภัยด้วยค่ะ......
แล้วฟุมิก็เดินไปพร้อมกับยกแผ่นปรินท์ไปด้วย
คุรุมิ: ไม่ต้องฝืนก็ได้นะ...... แต่ฉันต้องไปแล้ว~
แล้วคุรุมิก็เดินไปอีกคน
คุมิ: เอ่อ...อืม...ไปล่ะคะ รุ่นพี่ อูวว~ รอด้วยสิ
แล้วคุมิก็เดินจากไปอีกคน
ทาคาโกะ: ฉันด้วย...ไปก่อนนะ...
เทนโซว: อ๊ะ อืม
แล้วทาคาโกะก็เดินจากไป
เทนโซว: .........
เทนโซว: ...ผมไม่ได้ช่วยอะไร...อย่างกับถูกทิ้งยังไงยังงั้นแหละ ทำไมถึงไม่ให้ผมช่วยทำอะไรบ้างเลย...
พาทาโกะ: ถ้าท่านยังไม่ได้ทำอะไรต่อล่ะก็ ของจริงจะเริ่มต้นตั้งแต่นี้ไปค่ะ!
เทนโซว: ......ก็ได้ๆ
โปรดเลือกด่านต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น