Ib - หนีตายแกลเลอรี่สยองขวัญ

ลำดับตอนที่ #4 : ปริศนาห้องรูปใบหน้าแมว

Ib เดินมาถึงห้องแห่งหนึ่งที่ลักษณะคล้ายกับรูปใบหน้าแมว เธอสังเกตเห็นดวงตาของแมวแล้วเกิดรู้สึกเสียวสันหลังเล็กน้อย อย่างกับว่ามันจะจับตามองเธอตลอดเวลา
Ib สังเกตตรงรูจมูกนั้นมีช่องคล้ายรูปปลาอยู่

"แปลกแฮะ ห้องรูปใบหน้าแมว แต่ไหนตรงจมูกถึงเป็นรูปปลาไปได้ล่ะ หรือว่า... จะต้องหาปลามาใส่ช่องอย่างนั้นหรือ?"

Ib อยากจะรู้นักว่า ถ้าเอา "ปลา" มาใส่ไว้ในช่องแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ปัญหาก็คือ "ปลา" ที่จะเอามาใส่ในช่องนั้น จะหามาได้จากตรงไหนล่ะ?

Ib จึงได้มองดูรอบๆห้องก็พบว่ามีห้องที่อยู่ทางด้านซ้ายและด้านขวา Ib เดินไปยังที่ด้านซ้ายของห้อง

ห้องที่ Ib เดินเข้าไปนั้นมีม่านอยู่ทั้งหมดเจ็ดม่าน และมีก็ "คน" ยืนอยู่ที่มุมบนขวาสุดของช่อง
เมื่อ Ib เดินผ่าน "คน" ทันใดนั้นก็มีข้อความสีเหลืองอยู่หน้า "คน"

Ib เดินเข้าไปอ่านข้อความที่อยู่ตรงนั้น

"มาเล่นซ่อนหากันเถอะ"

จู่ๆ Ib ก็ถูก "คน" ชวนให้มาเล่นซ่อนหากัน เธอถึงกับงง แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ทำอะไร "คน" ก็หายตัวไปทันที

"อ๊ะ!... เขาหายไปแล้ว" Ib พูดด้วยความตกใจ ก่อนที่เธอจะหันไปมองรอบๆห้องนี้

มีม่านอยู่เจ็ดม่าน "คน" นั้นจะต้องซ่อนอยู่ในม่านไหนสักแห่งนั่นแหละ ไม่ม่านใดก็ม่านหนึ่ง แต่ต้องระวังด้วย เพราะถ้าเปิดผิดม่าน Ib อาจจะได้รับบาดเจ็บได้ระหว่างตามหา "คน"

แล้ว "คน" ซ่อนอยู่ม่านไหนล่ะ

Ib จึงได้ลองเสี่ยงเปิดม่านอันแรก ปรากฏว่า...

พรึ่บ!

กรี๊ดดดดดด!!!!!!!

ป้าบ!

โอ๊ย!

ดูเหมือนว่า Ib จะเจอดีเข้าให้แล้ว ดันไปเปิดม่านที่มีหุ่นหญิงหัวขาดเปลือยอยู่ ก็เลยโดนมันเล่นงานเข้าให้

มันไปซ่อนอยู่ตรงไหนล่ะ?

Ib ลองเปิดม่านอันที่เหลืออีกอัน

ปรากฏว่าเป็นรูปภาพที่น่ากลัวเอาการมากๆเลย
นี่มันรูปตัวเธอถูกห้อยต่องแต่งเหมือนกับจะถูกฆ่าตายยังไงยังงั้น มันน่ากลัวเกินกว่าที่เธอจะดูได้เสียอีก เธอก็เลยต้องไปหาที่อื่นต่อ

Ib เปิดม่านที่อยู่อีกที่หนึ่ง
เป็นรูปภาพโน๊ตดนตรี ซึ่ง "คน" ไม่ได้ซ่อนอยู่ตรงนั้น
แต่ไหงจู่ๆ เสียงดนตรีพื้นหลังมันก็เงียบเอาเสียดื้อๆเลยล่ะ นี่เธอปิดเสียงเพลงหรือไงกันล่ะเนี่ย

อีกม่านหนึ่งล่ะ
เป็นรูปดวงจันทร์
ทันใดนั้นห้องทั้งห้องก็มืดสนิทเอาเสียดื้อๆ

"หวา ไหงมันมืดเอาดื้ออย่างนั้นล่ะ"

ดูม่านอื่นต่อสิ
เป็นรูปมือสีแดง
ทันใดนั้นก็มีรอยมือแดงปรากฏกลางหน้าเธอเข้าเต็มๆเลย

"หวาๆๆ ทำไมมีแต่รอยมือเต็มหน้าอย่างนั้นล่ะ"

แล้วม่านนี้ล่ะ
เป็นรูปใบมีด

ฉัวะ!
โอ๊ย!

Ib โดนรูปมีดบาดเข้าเต็มๆเลย

"แล้วนี่เขาไปซ่อนอยู่ตรงไหนกันล่ะเนี่ย โดนโน่นโดนนี่จนเจ็บไปหมดแล้วล่ะ"

Ib จึงได้เปิดดูที่ม่านผืนนี้
"ม่านสุดท้ายแล้วเนี่ย ถ้าไม่เจออีกก็คงต้องไปหาที่ห้องอื่นล่ะ"
แล้วเธอจึงได้เปิดม่านอันนี้ทันที
ในที่สุดก็เจอ "คน" จนได้

"คน" ซ่อนอยู่ในรูปนี้นี่เอง

ทันใดนั้นมีข้อความปรากฏขึ้นตรงพื้นใกล้ๆกับรูป ทำให้ Ib ถึงกับสะดุ้งออกมาเล็กน้อย

"เจอฉันแล้วสินะ รับรางวัลได้เลย"

รางวัล? รางวัลอะไรล่ะนั่น ก็แค่เล่นซ่อนหา (สยอง) กับ "คน" แค่นี้เนี่ยนะ

Ib จึงได้เดินสำรวจห้องนี้ จนกระทั่งเห็นรูปหนึ่งที่แขวนไว้ที่ผนัง
รูปนั้นเป็นรูปปลาถูกตัดด้วยมีดครึ่งท่อน Ib เดินเข้าไปดูชื่อภาพ

"เชฟยอดฝีมือ"

ทันใดนั้น ก็มีอะไรบางอย่างที่หลุดออกมาจากภาพเสียดื้อๆ

"หวาาาา อะไรกันนะ?" Ib ตกใจสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินไปดูของที่หลุดออกมาจากรูปภาพ

มันคือชิ้นส่วนปลาท่อนหัวนั่นเอง Ib จึงได้เก็บมันเอาไว้กับตัว

Ib จึงเดินออกจากห้องนี้ก่อนที่จะไปยังห้องที่อยู่ด้านขวา

ภายในห้องนั้นมีผลงานรูปปั้นเก็บเอาไว้เยอะแยะมากมาย แต่ดูแล้วไม่น่าไว้ใจเลย กลัวว่ามันจะขยับเองได้อีกหรือเปล่าเนี่ย แต่ยังไง Ib ก็ต้องเข้าไปข้างในก่อนล่ะ

ทันใดนั้นไฟก็ดับเอาเสียดื้อๆ
"หา! ไฟดับอีกแล้ว" Ib ตกใจอีกครั้งหนึ่ง
แต่แล้วไฟก็ติดขึ้นมาเองโดยที่เธอยังไม่ได้ทำอะไร
"อะไรกันเนี่ย ไฟติดเองได้หรือ"
ปรากฏว่าไฟก็ดับอีก และก็ติดอีกอยู่เป็นระยะๆ
"ไฟในห้องนี้มันตกสินะ แต่ยังไงมันก็สลัวๆแทบจะมองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย"

เมื่อ Ib ได้มองดูรูปกุหลาบแดงที่อยู่ในห้อง
สักพักหนึ่งก็มีเสียงเหมือนมีน้ำหยดลงมา Ib จึงได้หาที่มาของเสียงก็พบว่ามีคราบสีเหลืองโผล่มาบนผนังจากเพดาน ทำเอารู้สึกสยองขวัญไปอีกหนึ่งขั้น

Ib สังเกตเห็นแจกันที่มีน้ำอยู่เต็ม เธอสังเกตดูดอกกุหลาบของเธอที่เก็บมาได้ในตอนนี้ พบว่าดอกกุหลาบนั้นเหลือกลีบอยู่เพียงแค่ไม่กี่กลีบ ต่างกับตอนแรกอย่างสิ้นเชิง เธอจึงได้ลองเอากุหลาบของตัวเองไปจุ่มน้ำในแจกัน เพื่อทำให้ดอกกุหลาบบานสะพรั่ง

หลังจากที่ Ib ทำให้ดอกกุหลาบของเธอผลิบานจนมีกลีบดอกอยู่หลายกลีบแล้ว เธอก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างแปลกๆในตัวเธอ ก่อนหน้านั้นเธอเคยมีอาการบาดเจ็บอยู่ แต่ตอนนี้มันหายเป็นปลิดทิ้งไปแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร

อย่างไรก็ตาม Ib จึงได้ลองสำรวจดูหุ่นรูปปั้นหัวคนแต่ละตัว ระหว่างที่เธอกำลังมองหาชิ้นส่วนปลาส่วนที่เหลืออยู่นั้นเอง

ทันใดนั้นก็มีเสียงอะไรแปลกๆดังขึ้นมา และก็อยู่ใกล้ๆกับตัวเธอมากๆด้วย!!!!

"เสียงอะไรนะ... เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ขยับได้ ฉันก็อยู่ในห้องนี้คนเดียว หรือว่า..."

Ib จึงได้ค่อยๆชำเลืองหันไปมองที่รูปปั้นหัวอย่างช้าๆ

ปรากฏว่าทันใดนั้น รูปปั้นหัวตัวหนึ่งก็มีแสงสีแดงแวบๆออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง เหมือนกับว่ามันจ้องมาที่เธอ!!!!

"กรี๊ดดดดดดด!!!!!!!!"

Ib ร้องออกมาด้วยความตกใจสุดขีด ก่อนที่เธอจะวิ่งหนี
ปรากฏว่า หุ่นรูปปั้นหัวตัวนั้นมันก็ขยับตามมาหาเธอด้วย!!!!

Ib วิ่งหนีหุ่นรูปปั้นหัวด้วยความตกใจจนไม่ได้รู้เลยว่า กลางพื้นห้องนั้นมีกล่องเครื่องมือตกอยู่ เธอสะดุดกล่องเครื่องมือหกล้มทันที
ขณะเดียวกับที่หุ่นรูปปั้นหัวนั้นก็ค่อยๆขยับไล่ตามเธอมา

"ไม่นะ... อย่าเข้ามา.... ไม่นะ!!!!!!!!!"

Ib พยายามจะถอยให้หนีห่างจากหุ่น เธอถึงกับต้องเอาขาขยับดันตัวเองให้ถอยห่างออกไป แต่ก็เหมือนจะไม่มีประโยชน์ เธอรู้สึกเหมือนจะไม่ได้ขยับตัวเองให้ถอยออกไปด้วยซ้ำ ในขณะที่หุ่นรูปปั้นหัวตัวนั้นก็กำลังขยับตามเธอใกล้เข้ามาทุกที

แต่แล้วทันใดนั้น รูปปั้นหัวตัวนั้นก็ไปสะดุดกับกล่องเครื่องมือล้ม รูปปั้นก็เลยแตกกระจายไปเลย
มันหมดฤทธิ์ที่จะไล่ตาม Ib ไปแล้วล่ะ

Ib พยายามคลายความตกใจด้วยการหายใจเข้าออกยาวๆอีกหลายๆครั้ง ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืน

อย่างไรก็ตาม Ib ก็ยังไม่รู้สึกว่าตอนนี้ปลอดภัยอยู่ดี เธอกลัวว่ารูปปั้นตัวอื่นอาจจะขยับไล่ตามมาอีกก็เป็นได้

ด้วยความกล้าๆกลัวๆนั่นแหละ Ib จึงได้ค่อยๆเดินไปที่หุ่นรูปปั้นตัวที่แตกไปแล้ว และเธอก็ได้สังเกตเห็นชิ้นส่วนอะไรบางอย่างที่ตกมาด้วย มันคือชิ้นส่วนปลาส่วนหาง เธอจึงเก็บมันไว้กับตัวทันที

เมื่อ Ib มีส่วนหัวและส่วนหางเอามารวมกัน จึงได้หุ่นรูปปลาหนึ่งตัว

หลังจากนั้น Ib จึงได้เดินกลับไปยังห้องใบหน้าแมว เธอจึงได้นำหุ่นรูปปลาไปสอดไว้ในช่อง มันสอดได้พอดีเลยล่ะ
หลังจากที่สอดเข้าไปแล้ว ทันใดนั้นก็มีเสียงแมวร้องที่ดังขึ้นมาเหมือนมีแมวมาร้องอยู่อีกหลายตัว จนกลายเป็นเสียงแมวร้องสยองขวัญไปเสียแล้ว

"เหวอ! คราวนี้มีอะไรอีกละเนี่ย" Ib พูดออกมาด้วยความตกใจประกอบกับอาการหวาดระแวง

เธอสังเกตเห็นทางเดินใหม่ผุดออกมาตรงหน้า Ib จึงได้เดินเข้าไปในทางเดินที่โผล่ออกมาตรงนั้น ซึ่งค่อนข้างที่จะมืดสลัวทีเดียว ไม่รู้ว่าต่อไปเธอจะต้องเจอกับห้องอะไรอีก หรือไม่ก็อาจจะเป็นเงาดำที่อยู่ไกลลิบก็เป็นได้...

หนทางข้างหน้าของ Ib นั้นยังต้องเดินต่อไปเพื่อตามหาทางออก