Gal☆Gun: Double Peace

ลำดับตอนที่ #4 : Shinobu Route : Episode 3

"เอาล่ะ คุณก็แค่ส่งพวกเธอไปให้ถึงจุดเปรมปรีดิ์เพื่อเพิ่มเสน่ห์ในตัวแล้วก็จัดการกับการ์เดียนของ Shinobu เสีย" Ekoro พูด

"ยังมีพวกนักเรียนหญิงที่ถูกปีศาจครอบงำอีกจำนวนมาก ผมไม่อาจที่จะปล่อยพวกเธอไว้อย่างนั้นได้หรอก" ผมพูด

"ค่ะ แต่มันเหมือนจะแก้ตัวมากกว่านะ"

"ก็เพื่ออนาคตของผมเองแหละ ผมยอมรับคำติถ้าเห็นว่ามันเห็นแก่ตัวไปหน่อย เพื่อที่จะทำหน้าที่นั้นผมจะต้องอดทนกับพวกเธอเอาไว้..."

"ดีมาก พยายามให้ไปให้ตลอดฝั่งแล้วมันก็จะสมบูรณ์แบบพอดี เอาล่ะ ไปกันต่อเลยค่ะ"

ผมสังเกตท่าทางของ Ekoro แล้วคิดในใจ

(ท่าทางเชิดนั่นมันอะไรกันนะ?)

ดูเหมือนว่า Ekoro จะมั่นใจในตัวเองเสียเหลือเกิน...





.....................................................





เอาล่ะ ผมต้องไปตามหาเธอสักหน่อย จะไปตามหาที่ไหนดี เอาที่ตรงนี้ดีกว่า...

เวลา 10:57 - โรงอาหาร

ถ้ามีคนมาบอกผมว่าเมื่อวานนี้ผมเป็นคนโคตรฮ็อตสุด ผมจะไม่มีวันเชื่อเด็ดขาดเลย

ตอนนี้ผมอยู่ที่ตู้ล็อกเกอร์รองเท้า กำลังจะเดินเข้าไปยังโรงอาหาร

หันขวา เธอเดินไปแล้ว หันซ้ายอยู่บันได ยังมองไม่เห็น โอเคทางโล่ง ไปต่อไป

"เจอตัวแล้ว!"

ชิบหายแล้ว... ถูกเจอตัวจนได้ พวกเธอแห่กันกรูเข้ามาแล้ว

งั้นก็ไม่ต้องแอบย่องแล้วล่ะ ลุยมันไปเลยดีกว่า

แล้วผมก็เข้าไปในโรงอาหารต่อ

ข้างใน มีพวกเธออยู่เต็มไปหมดเลย ผมต้องแอบเข้าไปหลบซ่อนอยู่ข้างหลังผนังก่อน

"อ๊ะ เจอตัวแล้ว"

แย่แล้ว มีคนเห็นจนได้ พวกเธอที่อยู่ในนั้นต่างก็หันมามองทางผมกันหมดเลย งั้นก็ไม่ต้องซ่อนตัวแล้ว โผล่ตัวออกมาแล้วก็ยิงฟีโรโมนช็อตใส่พวกเธอเลยดีกว่า

ยังมีพวกเธอวิ่งเข้ามาข้างในโรงอาหารด้วย ผมก็เลยแอบมุดใต้โต๊ะแล้วก็คลานไปโดยไม่สนใจว่าจะไปเผลอมองอะไรใต้กระโปรงขณะที่เธอนั่งอยู่หรือเปล่า

ขณะเดียวกันเสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้นมา

"Asano Suzume เจอกันอีกครั้งแล้วนะคะ จะออกอากาศแบบไม่มีหยุดตลอดช่วงพักเที่ยงเลยค่า!"

จะออกอากาศเรื่องอะไรก็ช่างมันเหอะ...

ผมมุดโต๊ะไปเรื่อยๆหวังว่าจะหลบพวกเธอได้ แต่ปรากฏว่าพวกเธอดันวิ่งเข้ามาหาผมตรงด้านหน้าโต๊ะเลย ผมจึงต้องรีบยิงฟีโรโมนช็อตใส่พวกเธอซะ

หลังจากที่พ้นโต๊ะแล้ว...

ปรากฏว่า พวกเธอก็โดดลงจากโต๊ะแล้วก็วิ่งเข้ามาหาผมเลย ผมก็เลยจัดการไปอีกทีนึง

หลังจากนั้นผมก็วิ่งไปยังที่บริเวณแคชเชียร์

ดูเหมือนว่าผมจะเจอศึกหนักเข้าให้แล้ว

พวกเธอแห่กันเข้ามาทั้งด้านในแคชเชียร์ หรือไม่ก็ด้านข้าง พวกเธอต่างก็แห่กันมาสารภาพรักหมู่โดยไม่สนใจอะไรเลย

ผมรู้สึกเหนื่อยทั้งร่างกายและจิตใจจนล้าไปหมดแล้ว เมื่อไรมันจะหมดสักทีเนี่ย...

ในที่สุด ผมก็จัดการพวกเธอให้หมดจนได้





.....................................................





ระหว่างนั้นผมก็เจอกับ Maya

"พี่คะ..." Maya เรียกผม

"อ๊ะ Maya-chan Shinobu อยู่ไหนหรือ?" ผมถาม

"...Shinobu-chan...
พี่... ชอบ Shinobu-chan หรือคะ?" Maya เอนคอถาม

"หา?"

"3 ปีที่เห็นพี่ครั้งสุดท้าย... พี่ก็ไม่ยังเปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเลยคะพี่...
พี่นะ เอาแต่มองตา... ไปที่ Shinobu อย่างเดียวเลย"

"อ๊ะ นี่เธอรู้แล้วหรือ... แหะๆ ก็อายนิดๆอยู่นะ..."

"พี่กับ Shinobu-chan น่าจะเป็นคู่รักที่ดีนะ หนูอยากให้พี่กับ Shinobu-chan มีความสุขด้วยกัน
ดังนั้น... หนูจะคอยช่วยเหลือพี่เอง พี่จ๋า..."

"ผมยังตัดสินไม่ได้ว่าจะเป็นคู่รักที่ดีหรือเปล่า แต่ถ้าเธอพูดอย่างนั้นแล้ว... พี่ก็ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ"

"มีปีศาจปรากฏตัวในห้องเก็บของอยู่บ่อยๆ... Shinobu-chan ก็น่าจะอยู่ที่นั้นแหละ...
หนูจะคอยสังเกตการณ์ Shinobu ให้ แต่พี่ขา พี่ช่วยเธอหน่อยได้มั้ยคะ?"

"อืม วางใจได้เลย ขอบใจนะ Maya-chan ที่ช่วยให้กำลังใจ"

"พยายามเข้านะ"

หลังจากนั้นไม่นาน

"ห้องเก็บของ หืมม?"

ผมคิดในใจ

(ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมถึงรู้สึกไม่ค่อยดีเลย...)

หรือว่ามันจะเป็นลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง





.....................................................





เวลา 11:26 - ด้านนอกของโรงยิม

Shinobu อยู่ในห้องเก็บของ ผมหวังว่าจะไม่มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นกับเธอนะ...

ผมอยู่ที่ทางเดินหลังคา ผมกำลังจะไปหา Shinobu ที่อยู่ในห้องเก็บของ

แต่ระหว่างทางนั้น...

พวกเธอก็แห่ักันเข้ามาอีกแล้ว! ผมนี่ไม่ทันตั้งตัวเลยนะเนี่ย แถมยังโดดลงมาจากหลังคาอีกต่างหาก! จะอะไรของมันกันละเนี่ย...

พอเดินมาถึงทางแยก ปรากฏว่ายิ่งแย่เข้าไปกันใหญ่ พวกเธอแห่กันเข้ามาพร้อมกันทั้ง 3 ด้านเลย ถ้าเป็นแบบนี้ผมจะถูกล้อมหนีไปไหนไม่ได้แน่ หากอยู่ตรงนี้ต่อไป

ปีนขึ้นหลังคาเลยก็ล่ะกัน

ผมเดินไปตามหลังคาเรื่อยๆจนกระทั่งถึงสุดทาง

แต่ก็ยังไม่วาย พวกเธอก็แห่กันมาอยู่สลอนหน้าผมดี ผมก็เลยจัดการยิงฟีโรโมนช็อตเสีย

หลังจากนั้นผมจึงเตรียมที่จะไต่ลงจากหลังคา

แต่พอผมกำลังจะเริ่มไต่ลงไปเท่านั้นแหละ

"เจอตัวแล้ว!"

ผมหันหลังไปมอง ปรากฏว่า มีคนหนึ่งแอบปีนขึ้นหลังคาตามหลังมาด้วย! ผมถึงกับสะดุ้งตกใจจนเกือบจะยิงไม่ทัน

ให้ตายสิ...

หลังจากที่ผมโดดลงจากหลังคามาได้แล้ว ดูเหมือนว่าจะมีพวกเธอแห่กันเข้ามาอีก แต่สงสัยพวกเธอจะมองไม่เห็นผมก็พวกเธอจึงวิ่งไปทางอื่น ผมจึงค่อยๆหมอบคลานไปตามทาง แล้วก็ค่อยๆมุดไปตามช่องว่างของรถที่จอดอยู่

ผมคิดว่าคงจะไม่มีแล้วล่ะ

งั้นก็ค่อยๆแอบมุดไปละกัน

แต่ดูเหมือนว่าผมจะคิดผิด พวกเธอดักรอผมอยู่ตรงหน้านี้แล้ว!

งั้นก็ไม่ต้องซ่อนตัวแล้วล่ะ ลุยไปทั้งอย่างนั้นแหละ

ลุยโผงผางแล้วก็ไปยังที่หน้าห้องเก็บของเลย

แต่ก็ยังมีพวกเธอโผล่ออกมาจากหลังคาพยายามขวางไม่ให้ผมเข้าไปข้างในได้

ผมไม่ยอมก็เลยจัดการยิงฟีโรโมนช็อตจัดการพวกเธอที่ขวางอยู่ให้หมด

แล้วผมก็มาถึงหน้าห้องเก็บของจนได้




.................................................................




และแล้วผมก็มาถึงในห้องเก็บของจนได้

"บ้าชิบ...ยังเหลือแสตมป์อีกเพียบเลย...ฉันว่าต้องสร้างเรื่องพิเรนทร์อีกสักหน่อยแล้ว"

ปีศาจพูดพลางหยิบเอาแผ่นสะสมแสตมป์ขึ้นมาดูด้วย

ผมเพิ่งจะเห็น Shinobu กำลังแอบซ่อนตัวอยู่หลังเครื่องมืออยู่ ผมก็เลยแอบเข้ามาอยู่ข้างเธอด้วย

"อ๊ะ Shinobu อยู่นี่เอง..." ผมเผลอพูดเสียงดังไป

"Houdai?! นี่นายมาทำอะไรตรงนี้ล่ะ?" Shinobu หันมาถามผมด้วยเสียงที่เบา

"เธอขอให้ผมมาช่วยไง จำได้มั้ย? ผมก็มาตรงนี้เพื่อที่จะช่วยเธอไง" ผมก็พูดเสียงเบาเหมือนกัน

"เฮอะ! นายมาผิดที่แล้วล่ะ! ในฐานะของนักล่าปีศาจ ฉันไม่เคยให้มือสมัครเล่นอย่างนายมาช่วยหรอกนะ
และก็เก็บตัวให้เงียบๆด้วยล่ะ นายก็เห็นนี่ว่าฉันไม่ต้องการที่จะให้ช่วยหรอกนะ!"

ดูเหมือนว่า Shinobu จะเผลอพูดเสียงดังไปหน่อย ยัยปีศาจก็เลยได้ยินเสียงขึ้นมา

"...หืม? เสียงนี้เหมือนมีใครบางคนอยู่ตรงนั้นเลยนะ..."

ตายล่ะ ปีศาจเริ่มรู้ตัวว่า Shibobu แอบอยู่ตรงนี้ เธอจะหาทางแถยังไงดีน้า...

"มะ...เมี้ยวววววว"

Shinobu เล่นเลียนเสียงแมวออกมาเลย

"อ๋ออออ แค่ลูกแมวเองเหรอเนี่ย"

ยัยปีศาจนั่นก็หลงเชื่อเอาง่ายๆเลย

"ทำไมฉันต้องทำเรื่องน่าอายอย่างนี้ด้วยเนี่ย..."

Shinobu ถึงกับอาย ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดี

"ให้ตายยยยสิ เธอนี่น่ารักจริงๆเลย Shinobu" ผมพูด

"หา...นะ... หมายความว่ายังไง...น่ารักนะ?!" Shinobu ถึงกับหน้าแดงอายออกมา

"ผมอธิบายไม่ได้หรอก ก็พูดก่อนที่ผมจะคิดนะ...
แล้วปีศาจตัวนี้มันไม่เห็นจะมีอะไรแปลกตรงไหนเลย มันต่างจากผู้หญิงตรงไหนล่ะเนี่ย?" ผมถาม

"อย่าให้มันหลอกนายนะ มันใช้ร่างกายที่สวยงามหลอกตาคนโง่ๆนะ มันทำอย่างนี้มาทุกสมัยนั่นแหละ" Shinobu บอก

"ผมไม่รู้นะ ถ้าหากผมบอกว่าเธอ 'สวย'... รูปร่างกะทัดรัด แลดูน่ารักล่ะ"

"น-น่ารักเหรอ? Houdai บ้า! วิตถาร! หน้าด้าน!"

Shinobu เผลอหลุดด่าจนตะโกนซะเสียงดังเลย

"...! ฮิๆ ที่แท้ก็นักล่าปีศาจนี่เอง! พวกแกเข้ามาในนี้ได้ยังไงล่ะเว้ย?!"

"ชิบหายแล้ว!" ผมอุทาน

"ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับพวกแกหรอกนะ! ฉันจะออกไปจากที่นี่ล่ะ!"

แล้วมันก็หนีออกไปพร้อมกับปิดประตูล็อกเอาไว้เลย

"อ๊ะ เดี๋ยว!" ผมตะโกนเรียก

แต่ช้าไปแล้ว มันปิดประตูซะแน่นเลย ผมพยายามดึงมันตั้งหลายครั้งแล้วแต่มันก็ไม่ออก

"บ้าชิบ เปิดไม่ออกเลย ดูเหมือนว่ามันจะล็อกจากข้างนอกเลย
แถมมือถือก็ดันติดต่อไม่ได้อีก สงสัยยัยปีศาจนั่นจะใช้เวทย์มนต์ตัดสัญญาณแหงๆ...
รู้แล้ว! ความรู้สึกไม่ดีจากก่อนหน้านั้นมาได้ตรงเผงเลย!" ผมบ่น

ในเมื่อออกทางประตูไม่ได้ ผมคงต้องหาวิธีอื่นแล้วล่ะ แต่ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรนั้น ผมก็เหลือบไปเห็น...



"ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ได้เนี่ย..." Ekoro พูด

"Houdai....อือออ...รีบๆมาช่วยฉันที..." Shinobu เรียก

"ว่าไงนะ?! นี่เธอพยายามจะหนีออกทางหน้าต่างและก็ติดคาช่องเนี่ยนะ...? มันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงล่ะเนี่ย?" ผมพูด

"Houdaiii!"

"รอก่อนนะ Shinobu ผมจะช่วยเธอเดี๋ยวนี้แหละ!"

แล้วผมก็เริ่มจับตัว Shinobu พยายามจะเอาออกจากช่อง

"อ๊าาาาาา!" Shinobu ร้อง



ดูเหมือนผมจะเผลอไปจับอะไรบางอย่างในตัวเธอเข้า

ไม่ว่าจะผลักหรือดึง... เธอก็ไม่ขยับเลย... ผมจะทำยังไงดีเนี่ย?

เอามือลูบก้นเธอเล่นๆก็ละกัน



"หวา?! น...นี่นายคิดจะทำอะไรกันเนี่ย Houdai?!"

"ไม่มีอะไร...ก็แค่...อืมมมมมมม...?"

ผมไม่กล้าพูดอะไรออกไป

"คุณนี่มันแย่ที่สุดเลยนะคะ" Ekoro พูด

"Houdai! ช่วยที!" Shinobu ถึงกับขอร้องมาทั้งน้ำตาเลย



"ถ้าปล่อยให้เธออยู่แบบนี้ต่อไป เธอจะเจ็บอย่างทรมานแน่... Shinobu ผมจะช่วยเธอเดี๋ยวนี้แหละ!"





............................................................





ถึงแม้ว่าอาจจะต้องยอมล่วงเกินก็เอาแหละว้า ติดช่องหน้าต่างเนี่ยดูยังไงก็ไม่จืดจริงๆ

"ค่อยๆจับก้นเบาๆนะ" Shinobu บอก

โอเค ผมลองจับก้นเบาๆ ตามที่เธอบอก แล้วก็ทำให้ผ่อนคลายหวังว่าจะทำให้หายเจ็บได้บ้าง

ผมพยายามลองผลักเธอเป็นครั้งแรก ก็พอที่จะทำให้เธอผ่อนคลายไปได้บ้าง

"เออ... พอจะไปวัดไปวาได้บ้างล่ะ ค่อยผ่อนคลายได้บ้างล่ะ..." เธอบอก

แต่ไม่นานนัก

"อือ... ไม่ไหว ช่วยด้วย!" Shinobu ร้อง

ยังติดอยู่ดี

ผมพยายามจับเอวเอาไว้แต่ว่า...

"อ๊าาาา! ตรงนั้น...ไม่ได้นะ..."

ตายล่ะ ผมเอามือไปจับผิดจุด ไปจับบั้นท้ายของเธอซะได้

คราวนี้ผมลองดึงกลับเข้ามาข้างในบ้าง

ก็ติดอีก!

ไม่รู้ว่า Shinobu จะต้องเจ็บอีกแค่ไหนกันเนี่ย ไหนจะต้องโดนจับก้น หรือจับสะโพกอีก

ในที่สุดผมก็เลยพยายามดึงสุดแรงโดยพยายามให้เอวของเธอขยับออกมา หวังว่าตัวของเธอน่าจะลอดเข้าไปได้

แล้วก็ดึงออกมาจากช่องสำเร็จจนได้

"ไชโย ออกได้แล้ว!"

เธอร้องด้วยความดีใจสุดๆ




.........................................




ในที่สุดก็ออกมาจากห้องเก็บของได้สักที

"โอเค! เราออกมาได้แล้วล่ะ!" ผมบอก

"..." Shinobu แทบจะไม่พูดอะไรเลยนอกจากทำหน้าแดงอาย

(ถึงแม้ว่าผมจะพยายามให้ดีที่สุดแล้ว แต่เธอก็ยังทำอารมณ์อยู่ ผมไม่ควรที่จะพูดอะไรทั้งนั้น...
ถึงจะบอกเธอไปว่าผมรู้สึกยังไงมันก็ไม่ดีสักเท่าไร... ผมน่าจะออกไปเลยดีมั้ยเนี่ย?)

"...Houdai รู้มั้ย... เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดเมื่อกี้นี้..." Shinobu พูด

"หือ อะไรหรือ? มีบางอย่าง...เกิดขึ้นหรือ?" ผมถาม

"ก็เพราะนายมองบั้นท้ายฉันนะ..." Shinobu กล้าพูดเรื่องที่น่าอายออกมา

"หา?! บั้นท้าย? บั้นท้ายอะไร? ไม่มีบั้นท้ายที่ไหนหรอก! ผมไม่ได้มองบั้นท้ายเธอเลย จริงๆ ไม่ได้โกหกเลยนะ...
เรา...เราน่าจะไล่ตามปีศาจนั่น! มา...มาแยกกันหาเบาะแสกันเถอะ..." ผมรีบร้อนรนปฏิเสธไป

"หา? ...อ...โอเค..." Shinobu ขานรับ

"เอาล่ะ! ผมไปล่ะนะ! เดี๋ยวจะไปตามทางตัวเองล่ะกัน!"

"Houdai..."

"...ขอโทษนะ Shinobu..."

"......ฮิๆ
นายนี่มันบ้าไม่ใช่หรือไง? งั้นคราวต่อไปก็อย่าได้เข้ามายุ่งอีกนะ!"

บ้าชะมัดๆๆๆๆๆๆๆๆ

ทำไมผมถึงบอกความรู้สึกในใจให้กับ Shinobu ไม่ได้สักที

นี่ผมพูดอะไรออกไปล่ะเนี่ย...