Gal☆Gun: Double Peace

ลำดับตอนที่ #3 : Shinobu Route : Episode 2

ผมตัดสินใจแล้วล่ะว่าจะไล่ตาม Shinobu ไป

"Shinobu! รอก่อน!"

"นายอีกแล้วเหรอ?! ฉันกำลังยุ่งอยู่กับงานปีศาจนะ! ไปให้พ้นเลยไป๊!"

"ขอโทษนะ! แต่ช่วยฟังสิ่งที่ผมพูดก่อนเถอะ"

"ไม่เอา! ไม่มีทาง! ฉันไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ Houdai!"

"Shinobu เดี๋ยวก่อนสิ! ฟังผมสักหน่อยเถอะนะ!"

"ก็บอกว่าไม่เอาไง! โธ่เว้ย!"

ดูเหมือนว่า Shinobu จะเริ่มเถียงเสียงอ่อยลง

"ให้ตายเถอะ ฉันว่าไม่มีอะไรที่คุณทำได้สินะ... งั้นก็ให้ฉันจัดการเองดีกว่า! ฉันเป็นนางฟ้าระดับสูงนะคะ!
ถ้าเธอไม่ยอมฟัง งั้นเราจะใช่ Doki-Doki Field ช่วยแทนล่ะกัน!" Ekoro พูด

"หวา มันไม่รุนแรงไปหน่อยหรือ? ความรุนแรงไม่ใช่คำตอบนะ!"

"ไม่ใช่การใช้ความรุนแรงสักหน่อย! มันเป็นพลังแห่งศรรักต่างหากล่ะ! อย่าคิดอะไรอย่างนั้นสิคะ สัมผัสของนางฟ้าดีพอๆกับชะตากรรมนะคะ!
มาลุยกันเลย! Doki-Doki Field เปิดใช้งาน ณ บัดนี้!"

แล้ว Ekoro ก็ทำการวาง Doki-Doki Field ทันทีโดยไม่รอให้ผมเตรียมตัวเลย

"หา?! เดี๋ยวก่อนสิ!" ผมเรียก

"อะไรๆ?! นี่มันอะไรกันเนี่ย??" Shinobu เองก็ตกใจพอๆกัน





.............................................





หลังจากที่วาง Doki-Doki Field ครอบตัวเธอแล้ว...

"Shinobu ผมไม่อยากทำร้ายเธอหรอกนะ"

"อะไรน่ะ?! นั่นมันอะไรกัน?!" Shinobu ยังงงอยู่

"อย่าห่วง! ฟีโรโมนช็อตนี้เป็นกระสุนรักนะ! จะทำให้เพิ่มระดับความชอบขึ้นมาอย่างทันทีทันใดเลย!" Ekoro พูดแต่ Shinobu ไม่ได้ยินเสียง

"เอาล่ะนะ! ยิงเลยยยยยยยยยยย!"

แล้วผมก็ยิงฟีโรโมนใส่ Shinobu ทันที แต่ปรากฏว่า...

"หยาาาาาา!" Shinobu ร้องออกมา

"หา...?" ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างปรากฏตัวรอบ Shinobu

"อะไรนะ?!" Ekoro เองก็ตะลึงไม่แพ้กัน

"นี่! นายคิดจะทำอะไรกันแน่เนี่ย?!" Shinobu พูด





............................................





ดูเหมือนว่า Doki-Doki Field จะหายไปแล้ว

"อะไรกันเนี่ย? ฉันรู้สึกถึงออร่าแปลกๆจากนายนะ..." Shinobu พูด

"Ekoro-san... ได้ผลมั้ย? มีอะไรเกิดขึ้นกับหรือเปล่า?" ผมถาม Ekoro

"นี่มัน...คิดไม่ถึงเลย ดูเหมือนว่าท่าน Shinobu จะมีสิ่งที่เรียกว่า 'การ์เดียน' ด้วย" Ekoro บอก

"การ์เดียนหรือ?"

"เป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงคนที่มีพลังต่อต้านในตัวคนๆนั้น และก็เป็นกำแพงหัวใจด้วยค่ะ"

"กำแพงจิตใจ... หมายความว่าเธอต่อต้านผมด้วยพลังจิตใจเหรอ?!"

"Houdai อธิบายมาเดี๋ยวนี้เลย! นี่มันอะไรกัน??" Shinobu พูด

"เอ่อ...
ผมควรจะสอนเธอด้วยร่างกายนะ... ฮิๆๆ..."

"ไม่มีทาง ไอ้บ้า! หน้าด้าน! วิตถาร!"

Shinobu ถึงกับหลุดคำสบถออกมาเลย

"ดูเหมือนว่าคุณจะไปกดสวิตช์ของเธอเข้าล่ะค่ะ!" Ekoro พูด

"นายทำตัวแปลกไปนะ Houdai... ท่าทางเซ่อๆของนายอย่างกับปีศาจเลยนะ...?" Shinobu พูด

"ไม่ใช่สักหน่อย!" Ekoro เถียงกลับ แต่ Shinobu ไม่ได้ยินหรอก

"เอ... จริงๆแล้วอย่างกับนางฟ้าต่างหาก..."

"พูดอะไรของนายกันล่ะ? นางฟ้าไม่เคยทำแบบนั้นหรอกนะ"

"อึกกก!" Ekoro ถูกจี้ใจดำ

"Shinobu เนี่ยชอบนางฟ้ากับเทพธิดามากๆเลยไม่ใช่หรือ...?" ผมพูด

"หรือว่าปีศาจจะครอบงำเขาล่ะ... บางทีอาจจะอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงทำตัวแปลกไปตอนที่ฉันขอให้เขาช่วย..."

"เปล่า ไม่ใช่เพราะอย่างนั้นสักหน่อย มันเป็น..."

ผมพูดไม่ออก เหมือนมีอะไรมาคอยอุดปากเอาไว้

"คุณนี่มันไก่อ่อนชะมัด!" Ekoro พูด

"จะมามัวเสียเวลาไม่ได้แล้ว! ปีศาจนั่นต้องถูกส่งกลับไปยังนรก!
ใจเย็นๆนะ Houdai เดี๋ยวฉันจะช่วยนายเอง อย่าได้ยอมแพ้ต่อปีศาจนะ!"

แล้ว Shinobu ก็เดินออกไปเลย โดยที่ไม่สนใจว่าผมจะเป็นยังไง

"เอ่อ..." ผมถอนหายใจออกมา

"ทำไมคุณถึงได้เลือกคนที่น่ารำคาญอย่างเธอได้ล่ะคะ?" Ekoro พูด

"อย่าเรียกเธอว่าตัวน่ารำคาญนะ! ...เธอก็แค่พยายามให้ดีที่สุด ก็แค่นั้น..."

ว่าแต่ทำไมผมถึงได้ไปหาคนที่มีนิสัยขี้งอนอย่าง Shinobu ได้ล่ะเนี่ย...





..................................................





ต่อมา ที่บันไดชั้น 2

"เอาล่ะ ท่าน Houdai คะ อะไรที่ทำให้ท่านตัดสินใจแบบนี้ล่ะคะ" Ekoro พูด

"เอ๋? อันนั้นนะหรือ?" ผมพูด

"โดยพื้นฐานแล้ว คุณมีออร่าของเสน่ห์ที่แรงมากพอที่จะจัดการกับการ์เดียนได้เลยนะคะ!
คุณก็แค่มัดใจเธอด้วยพลังแห่งรักแล้วก็พังกำแพงจิตใจไปซะ!"

"ออร่าผมมันก็แกร่งอยู่แล้วล่ะ มันง่ายพอที่จะส่งผลมากกว่านี้มั้ย?"

"เพราะคุณถูกศรที่มีอยู่ตั้ง 32 ดอกไงคะ มันก็ต้องแรงขึ้นแน่นอนอยู่แล้วค่ะ!
คุณก็ทำให้พวกเธอถึงจุดเปรมปรีดิ์ด้วยฟีโมโมนที่เปี่ยมล้น ออร่าดึงดูดก็เลยเพิ่มขึ้นไปโดยปริยายด้วย"

"นี่เธอ เอาให้สั้นๆเลยนะ! ไม่ใช่ว่าทำให้ผมกลายเป็นคนเจ้าชู้โสมมไปหรือ?"
 
"มันไม่เหมือนกันนะคะ! ฉันไม่ส่งเสริมเรื่องนั้นหรอกนะ แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว ถ้าวันนี้คุณมัวแต่ลังเลอยู่..."

"เออๆ ผมยังไม่ได้หาคนที่ผมรักเลยสินะ... โอเคๆ ผมว่าคงต้องทำแล้วล่ะ... เฮ้อ"

"ค่ะ คุณต้องแข็ง... ใจเอาไว้นะคะ! จิตใจของคุณนะ! เอาล่ะ ไปหาเธอกันเลย!"

"ว่าแต่เราจะไปที่ไหนกันล่ะ?"

ระหว่างที่ผมกำลังคุยอยู่นั่นเอง ก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา

"โฮะๆ! นายอยู่นี่เองเหรอเนี่ย..."

"อุหวา?! ถูกเจอตัวแล้ว?!" ผมถึงกับตกใจสะดุ้งออกมา

พวกสภานักเรียนเจอตัวผมแล้ว

"โฮะๆๆ! ดูสีหน้าที่น่าสงสารสิ... ดิฉันชักอยากจะทรมานนายขึ้นมาอีกสักหน่อยแล้วล่ะ!" Yukina Jinbo พูด

"หา? ทรมาน?! เธอดูแปลกไปนะ..." ผมพูด

"หืมมม ยังอ่อนหัดไปนะ Yukina
นายคนนี้เป็นคนสองบุคลิก... เขาเป็นทั้งซาดิสต์และมาโซดิสต์! เป็นชายที่เซ็กซี่อะไรอย่างนี้
แฮ่กกก... แฮ่กกกก... โอ้วววว ฉันเองก็อยากจะทรมานเขาด้วย!!!" Ruriko Misaka พูดด้วยน้ำเสียงหื่นสุดๆ

"หา?" ผมยิ่งงงกว่าเดิมอีก

"ทั้งคู่ ใจเย็นก่อน" อีกคนหนึ่งพูด

ปรากฏว่ามาอีกหนึ่งคน

"อ๊ะ ประธานสภานักเรียน..." ผมพูด

"แสดงพฤติกรรมที่น่าอับอายต่อหน้าสภานักเรียนแบบนี้นะ!" ประธานสภานักเรียนที่ชื่อ Yurina Gozu พูด

"พวกเธอดูเหมือนยังสบายดีอยู่นะ!" Ekoro บอก

"ช่วยผมด้วย!"

"กรุณาเซ็น 'ใบสัญญายินยอมให้ทรมาน' ทั้งร่างกายและจิตใจด้วย! แล้วก็ช่วยยื่นแก้มขวาให้ด้วย!" Yurina พูด

"เหวอออออ! พวกเธอบ้าไปแล้ว! เป็นเพราะศรนางฟ้าหรือ?" ผมถาม

"ไม่ใช่...นี่มัน... ไม่จริงน่า ฉันว่านี่มัน...
หอกปีศาจ!!" Ekoro ตอบ

"ติ๊งต่องๆๆๆ ถูกต้องนะค้าาาาา!"

ทันใดนั้น ปีศาจหญิงก็ปรากฏตัวต่อหน้าผมทันที

"อ๊ะ! ยัยปีศาจนั่นอีกแล้ว!!" ผมพูด

"ฉันจัดการสร้างความชั่วร้ายด้วยการแทงหอกเองแหละ! เป็นการกลั่นแกล้งที่ดีเลยใช่ม้า ถ้าจะให้พูดนะ!" ปีศาจพูด

"นี่เธอทำอะไรกับพวกนั้นนะ?"

"ก็แค่สร้างเรื่องชั่วร้ายอย่างที่ปีศาจทำอะไรนั่นแหละเว้ย!
แกนี่ยังไม่รู้ตัวเลยหรือไง แกนี่มันโง่สิ้นดีเลยล่ะ!"

ก่อนที่ยัยปีศาจนั่นจะหายตัวไป ทิ้งให้ผมเผชิญหน้ากับพวกเธอเอาเอง

"อึก... นี่มันลูกไก่ในกำมือชัดๆเลย Ekoro? ไอ้หอกปีศาจนั่นมันอะไรกันล่ะ? มันเหมือนกับศรนางฟ้าหรือเปล่า?"

"ไม่ค่ะ หอกปีศาจนั้นตรงกันข้ามกับศรนางฟ้าอย่างสิ้นเชิง ศรนางฟ้านั่นจะเชื่อมกับความรัก
ส่วนหอกปีศาจนั้นจะทำให้คนแปดเปื้อนไปด้วยพลังมืด และทำให้พวกเขาอยากกลั่นแกล้งคนที่พวกเขาสนใจเป็นที่สุดค่ะ!"

"มันก็ไม่ต่างอะไรกันเลยนี่หว่า!" ผมตะโกนออกไปเสียงดังมาก

"แต่ฉันบอกคุณแล้ว เป็นความจริง ไม่มีอะไรที่เราจะทำได้มากกว่านั้นแล้วล่ะค่ะ!"

"นี่คือคำสั่งของประธานสภานักเรียนนะ! เซ็นชื่อในใบนั้นซะ!" Yurina สั่ง

"เจ้าทาสชั้นต่ำ! อยู่ต่อหน้าประธานนะ! นายนี่มันน่าขายหน้าจริงๆ!!" Yukina ด่า

"ฉันอยากจะทรมานให้หนำใจไปเลยยยยย!" Ruriko พูดด้วยท่าทางยียวน

"พวกนี้ไม่อยู่ชิลๆแน่ จะมีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้พวกนี้กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ล่ะ?" ผมถาม Ekoro

"ดูให้ดีๆนะคะ คุณน่าจะมองเห็นพลังมืดของพวกเธอได้นะคะ!" Ekoro บอก

"จริงหรือ?"

แล้วผมก็ค่อยๆส่องมองดูพวกเธอย่างระมัดระวัง

ปรากฏว่าสิ่งที่ผมเห็นในพลังมืดนั่นก็คือ...

"อ๊ะ!!
ผมเห็นแล้ว! นั่นมันปีศาจจิ๋วนี่!"

"มันคือสิ่งที่บ่งถึงพลังมืดในตัวเธอค่ะ! ถ้าคุณจัดการมันออกไป พวกเธอก็จะกลับมาเป็นอย่างเดิมเองค่ะ" Ekoro บอก

ตอนนี้ผมเข้าใจวิธีที่ทำให้พวกเธอกลับมาเป็นอย่างเดิมแล้ว ผมตะโกนบอกพวกเธอทันที

"โอเค นี่ทุกคน! ผมจะทำให้พวกเธอกลับเป็นอย่างเดิมเอง!"




..........................................




เวลา 10:08 - บันไดชั้น 2

ดูเหมือนว่าผมจะต้องระวังคนที่มีออร่าประหลาดๆเป็นพิเศษ!

ตายแล้ว ดูเหมือนว่าผมจะถูกพวกเธอล้อมเอาไว้ เห็นทีต้องรีบจัดการแล้ว ก่อนที่พวกเธอจะทำอะไรแปลกๆ

ผมได้ยินเสียงร้องฮี่ๆๆ เหมือนเสียงปีศาจ หรือว่าจะมีคนที่ถูกพลังมืดครอบงำล่ะ?

ผมรู้แล้วล่ะว่าจะต้องทำยังไงต่อไป

ผมยิงฟีโรโมนช็อตจัการกับเจ้าปีศาจจิ๋วก่อนแล้วค่อยทำให้พวกเธอถึงจุดสุดยอดไปซะ

ผมคิดว่าถ้าจัดการกับพวกเธอได้เรื่องน่าจะจบ...

แต่มันไม่เป็นแบบนั้นนะสิ...

ดูเหมือนว่าจะมีพวกเธอแห่กันเข้ามาอีกแล้วแบบไม่รู้จักหยุดหย่อนเลย ไม่ว่าจะเป็นระเบียง ทางเชื่อมต่ออาคาร หรือไม่ก็บันได พวกเธอมาหมดทุกทิศทางเลย

ผมจะอดทนพอที่จะจัดการพวกเธอได้ทั้งหมดหรือเปล่าเนี่ย...

เฮ้ย... เดี๋ยวก่อนนะ ยัยคนนั้นมันใช่คนเดียวกับที่ผมเคยจัดการไปก่อนหน้านั้นหรือเปล่าเนี่ย ถ้าใช่ล่ะก็... ดูเหมือนว่าผมต้องจัดการกับเธอที่ถูกปีศาจสิงร่างอีกแล้วเหรอเนี่ย

ยัยปีศาจนั่น มันคิดจะทำอะไรของมันกันน้า...

สถานการณ์ชักจะเลวร้ายลงเรื่อยๆ แทนที่จะจัดการเพียงแค่ 2-3 คน แต่กลับต้องจัดการไปถึง 7-8 คนรอบด้าน แถมยังเข้ามาเสริมแบบไม่หยุดเลย บางคนก็เล่นวิ่งวนรอบผมไม่รู้กี่รอบกะจะทำให้ผมเวียนหัวแล้วโจมตีผมด้วย แต่ผมก็ไม่หลงกลหรอกน่า

ผมตั้งปณิธานเอาไว้ในใจว่าจะต้องจัดการพวกเธอให้ได้ก่อนที่ผมจะกลายมาเป็นคู่รักจอมปลอมของเธอแทน

ผมหันซ้ายหันขวายิง ยิง และก็ยิงฟีโรโมนช็อตไปเรื่อยๆจนกระทั่งปลดปล่อยไปทั้งหมดแล้ว...

พวกเธอนี่แห่กันอย่างกับฝูงผีซอมบี้ในเกมเลย...





.............................................





ในที่สุด ก็จัดการพวกเธอทั้งหมดได้สักที

ดูเหมือนว่ายัยปีศาจนั่นท่าทางจะไม่พอใจเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถจัดการผมได้

"ผมจัดการส่งพวกเขาให้เปรมปรีย์ไปหมดไปแล้ว..." ผมบอก

"ฮึ่มมมมม! แกนี่มันอึดกว่ามนุษย์หน้าโง่เสียอีก!
แต่ว่าแต่ว่านรกของ Kurona นั้นเพิ่งจะเริ่มต้นเองนะ! เตรียมตัวเอาไว้ให้ดีเหอะ!"

ก่อนที่ยัยปีศาจจะหนีไปตามระเบียบ

"อ๊ะ...!
หนีไปแล้ว..." ผมพูด

"ท่าน Houdai คะ... หล่อนยังแฝงตัวอยู่รอบๆโรงเรียน คุณจะต้องพยายามก้าวข้ามคนที่ถูกบังคับโดยปีศาจจิ๋วให้ได้นะคะ" Ekoro พูด

"โอเค งั้นถ้าผมพบพวกเขา ผมก็จะทำให้กลับเป็นอย่างเดิม..."

"คนที่ถูกบังคับด้วยปีศาจจิ๋วนั้นจะมีแกร่งกว่าเดิมอีกนะคะ คุณต้องระวังเอาไว้ด้วย"

"ดูเหมือนว่าหนทางแห่งขุนเขาจะเริ่มต้นขึ้นแล้วล่ะ..."